نه نوع رابطه رو گفتیم نه حلول و نفوذ است نه ترکیب و مخلوط شدن و این چیز‌ها بلکه تعلق و تصرف و تدبیر است... مثال 👈 دقت کنید... وقتی شما از لحاظ محبتی روی کسی احاطه دارید آیا با او ترکیب شدید!!!!

اینکه دو بعد دارد که عقلا هم ثابت شد و دلیلی بر ردش نیست و کسی نتوانسته رد کنه غیر از نحوه ارتباط این دو بعد هست.... ربطی به هم ندارند... ما دو بعد داریم.... حالا اگر مثلا روح ما مثل آبی نباشد که در لیوان جسم ما ریخته شده باشد. یا راننده ای که داخل ماشین هست این یعنی دو بعد داشتن باطل شد... بذارید بحث حلول را بیشتر باز کنیم ناچارا

خب لفظ رو عوض میکنیم نفس یک شخص بر جسم دیگری احاطه پیدا کنه چنین مطلبی غیر غیر ممکنه؟! و نتیجه تفاوتش با حلول چی میشه؟!

مراد از نفوذ یا تلاقی دو شی آن است که سطح بیرونی شینی مانند «آب» با سطح درونی شینی مانند «لیوان تماس حاصل کند یا مانند نسبت میان خون» با «ارگ» در این موارد این گونه نیست که شینی در اعماق شی دیگر حلول کرده باشد بلکه صرفاً یک تلاقی با همان نفوذ ظاهری واقع شده است در این زمینه ر.ک: مرتضی مطهری مجموعه آثار، ج ۷، ص۱۴۵-۱۴۶) منظور از حلول این است که اولاً واقعیت حلول کننده قائم به محل باشد؛ به این معنا که در هر جزئی از واقعیت محل واقعیت حلول کننده نیز حاضر و موجود باشد؛ ثانیاً با حلول صفتی جدید برای واقعیت محل حاصل شود. از باب مثال فرض کنید آهنی را حرارت داده ایم و سرخ شده است. در این حالت رنگ سرخی در جسم آهنی (محل) محلول کرده است؛ زیرا اولاً هر جزئی از آهن را که انگشت گذاریم میبینیم در همان جا رنگ سرخی نیز وجود دارد؛ ثانیاً بر اثر حلول رنگ سرخی در آهن آهن متصف به سرخی میشود رک همان عبدالرسول عبودیت، فلسفه مقدماتی برگرفته از آثار استاد شهید مرتضی مطهری، ص ۲۰۹) یادآوری این نکته لازم است که مراد از حلول در اینجا حلول عرفی نیست. همانند حلول شکر در آب حلول شکر در آب عرفی است نه حقیقی زیرا حل شدن شکر در آب چیزی نیست جز قرار گرفتن اجزای شکر در کنار اجزای آب به طوری که به سادگی قابل تفکیک نباشند. در اینجا اجزای شکر آن قدر ریز می شوند که به طور عادی قابل رؤیت نیستند. پس از این جهت، حل شدن شکر در آب مانند مخلوط شدن شن با آب از باب نفوذ است.

نگاه کنید گیر اینجاست که درست درک کنیم که اساسا حلول و نفوذ جایی مطرح هست که پای ماده در میان باشد..... احاطه کسی بر کسی ممکن هست.. تفاوت هم همین که عرض شد... در احاطه روحانی این شخص داخل بدن اون دیگری نمیشه....

فکر میکنم برای امشب کفایت باشد... اگر نکته و مسأله ای نیست ؟

سلام علیکم شبتون بخیر ان شاءالله قرار شد که هرشب یک بحث از اصول عقاید مطرح شود و از کتاب اصول عقاید آیة الله مصباح مطالعه و در گروه مباحثه شود سوالات در آخر هفته توسط استاد رمضان زاده پاسخ داده شود البته منوط به استقبال عزیزان است امیدوارم بعد از مدتی که گروه برنامه ای نداشته دوستان از این برنامه استقبال کنند تا برای ادامه برنامه ها دلگرمی و انگیزه داشته باشیم

1⃣چرا باید به اعتقادات اهمیت دهیم؟.

2⃣اعتقاد صحیح به چه اعتقادی گفته می شود

3⃣از حیث منطقی اولین سوال اعتقادی که در ذهن پدید می آید چیست؟

4⃣از کجا معلوم که خدایی هست؟

5⃣اگر نظم دلیل وجود ناظمه، بی‌نظمی دلیل بر خالق بی نظمیه؟

6⃣برخی خلقت را تصادفی و نظم را بی معنی میدانند،پس برهان نظم چه می گوید؟

7⃣آیا ممکن است به تعداد موجودات عالم نظم_دهنده وجود داشته باشد؟

8⃣ما که از همه ی جهان خبر نداریم؛ممکنه همه جا منظم نباشه؛پس برهان_نظم درسته؟

9⃣ باتوجه به نظریه داروین← تکامل، ناظم داشتن جهان زیرسوال میره؛ پس برهان_نظم درسته؟

0⃣1⃣ چه اشکالی دارد، نظم_جهان بدون ناظم باشد و مواد عالم نظم_ذاتی داشته باشند؟.

1⃣1⃣ تجربه و قاعده_عقلی نمیتوانند اثبات کنند همه جهان منظم است؛پس برهان_نظم درسته؟

2⃣1⃣ آیا فطرت‌ انسان، همان غریزه حیوانی است؟

3️⃣1⃣ با اینکه فطرت و امور فطری معیار خاصی ندارد،آیا وجود فطرت در انسان قابل انکار است؟

4⃣1⃣در برخی انسانها حسی مثل حقیقت جویی نیست، آیا بازهم میگویید امور فطری در انسانها مشترک است؟

5⃣1⃣ برهان فطرت بر وجود میلی درونی به خدا در همه انسانها تکیه می کند؛پس چرا برخی میلی به عبادت ندارند؟

6⃣1⃣ از کجا معلوم که بیرونِ وجود انسان، موجودی کامل باشدکه بارسیدن به آن، میل به کمال در انسان پاسخ داده شود؟

7⃣1⃣چرا بر امور فطری تکیه می‌کنید در حالیکه امر فطری ملاک معتبری ندارد و همه می‌توانند هر چیز را امر فطری بدانند؟