شعر در وصف شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) زنی از خاک، ‌از خورشید، از دریا،‌ قدیمی‌تر زنی از هاجر و آسیه و حوا قدیمی‌تر زنی از خویشتن حتی، از أعطینا، قدیمی‌تر زنی از نیّت پیدایِش دنیا، قدیمی‌تر که قبل از قصۀ ‌«قالوا بلی» این زن بلی گفته‌ست نخستین زن که با پروردگارش یا علی گفته‌ست ملائک در طواف چادرش، پروانه پروانه به سوی جانمازش می‌رود سلانه سلانه شبی در عرش از تسبیح او افتاد یک دانه از آن دانه بهشت آغاز شد، ریحانه ریحانه نشاند آن دانه را در آسمان با گریه آبش داد زمین خاکستری بود، اشک او رنگ و لعابش داد زنی آن‌سان که خورشید است سرگرم مصابیحش که باران نام او را می‌ستاید در تواشیحش جهان آرایه دارد از شگفتی‌های تلمیحش جهان این شاه‌مقصودی که روشن شد ز تسبیحش ابد حیران فردایش، ازل مبهوت دیروزش ندانم‌های عالم ثبت شد در لوح محفوظش چه بنویسم از آن بی‌ابتدا، بی‌انتها، زهرا ازل زهرا، ابد زهرا، قدر زهرا، قضا زهرا شگفتا فاطمه! یا للعجب! واحیرتا! زهرا چه می‌فهمم من از زهرا و ما أدراک ما زهرا! مرا در سایۀ خود بُرد و جوهر ریخت در شعرم رفوی چادرش مضمون دیگر ریخت در شعرم مدام او وصله می‌زد، وصلۀ دیگر بر آن چادر که جبرائیل می‌بندد دخیل پر بر آن چادر ستون آسمان‌ها می‌گذارد سر بر آن چادر تیمّم می‌کند هر روز پیغمبر بر آن چادر همان چادر که مأوای علی در کوچه‌ها بوده‌ست کمی از گرد و خاکش رستخیز کربلا بوده‌ست غمی در جان زهرا می‌شود تکرار در تکرار صدای گریه می‌آید به گوشش از در و دیوار تمام آسمان‌ها می‌شود روی سرش آوار که دارد در وجودش روضه می‌خواند کسی انگار برایش روضه می‌خواند صدایی در دل باران که یا أماه! أنا المظلوم، أنا المقتول، أنا العطشان خدا را ناگهان در جلوه‌ای دیگر نشان دادند که خوبِ آفرینش را به زهرا ارمغان دادند صدای کودکش آمد، تمام عرش جان دادند ملائک یک به یک گهوارۀ او را تکان دادند صدای گریه آمد، مادرم می‌سوخت در باران برای کودک خود پیرُهن می‌دوخت در باران وصیت کرد مادر، آسمان بی‌وقفه می‌بارید حسینم هر کجا خُفته، قدم آرام بردارید! تن او را به دست ابری از آغوش بسپارید جهان تشنه‌ست، بالای سر او آب بگذارید زمان رفتنش فرمود: می‌بخشید مادر را کفن‌هایم یکی کم بود، می‌بخشید مادر را بمیرم بسته می‌شد آن نگاه آهسته آهسته به چشم ما جهان می‌شد سیاه آهسته آهسته صدای روضه می‌افتد به راه آهسته آهسته زنی آمد به سوی قتلگاه آهسته آهسته بُنَّیَ تشنه‌ای مادر برایت آب آورده... شعر از : سید حمید رضا برقعی #حضرت_زهرا_س #حضرت_فاطمه_س ⛱کانال اشعار زیبا 《🍃🍂@asharziba🍂🍃》

کرده خدا بهشت را خلق برای فاطمه بوی بهشت نشنوی جز برضای فاطمه منطق لال من کجا مدح و ثنای وی کجا؟ گفته خدای لم یزل مدح و ثنای فاطمه خلقت کائنات را پنج نفر که علّتند کیست میان پنج تن – رکن سوای فاطمه؟ جمله به نام فاطمه کرده خدا معرفی معتبر است این سخن – قول خدای فاطمه فاطمه است و باب او – فاطمه است و شوهرش فاطمه است و آل او – آلعبای فاطمه از رخ تابناک او منفعل است آفتاب منفعلم بگویم از شرم و حیای فاطمه معنی لفظ کوثر است امّ شُبیر و شَبر است طاهره و مطهّره – کنیه برای فاطمه دختر ختم انبیا – همسر شاه اولیاء چشم امید ماسوا – سوی عطای فاطمه عصمت و عفت و حیا – از ید قدرت خدا دوخته جامه ایست بر – قدّ رسای فاطمه گر خود او نمی شدی – جزء عوالم جهان کون و مکان نمی شدی جزء بهای فاطمه عقل بسیط کی کند درک جلال و شوکتش سجده برند قدسیان بر کف پای فاطمه عرض صراط می شود پهن تر از درازیش وصل شود اگر بدو تار ردای فاطمه گفته نبی ابطحی علت غائی جهان جان من و جهانیان باد فدای فاطمه جسم من است فاطمه، روح من است فاطمه باعث رنجشمم بود زنج و اذای فاطمه مهر خدا است مهر او، قهر خداست قهر او علت لطف لم یزل لطف و رضای فاطمه گر بتو(سعدی زمان)خود نکند عنایتی کی بودت لیاقتی بهر رثای فاطمه یافته است از او بهاء عزت و رفعت و شرف قدر و شرافتش شده درد و بلای فاطمه صورت حور او کجا سیلی ملحدی کجا گشته کبود صورت ماه لقای فاطمه شعر از : مرحوم سعدی زمان #حضرت_زهرا _س #حضرت_فاطمه_س ⛱کانال اشعار زیبا 《🍃🍂@asharziba🍂🍃》

کرده خدا بهشت را خلق برای فاطمه بوی بهشت نشنوی جز به ولای فاطمه منطق لال من کجا مدح و ثنای وی کجا کرده خدای لم یزل مدح و ثنای فاطمه خلقت کائینات را پنج نفر که علتند کیست میان پنج تن رکن، سوای فاطمه جمله بنام فاطمه کرده خدا معرفی معتبر است این سخن، قول خدای فاطمه فاطمه است و باب او فاطمه است و شوهرش فاطمه است و آل او، آل عبای فاطمه از رخ تابناک او منفعل است آفتاب منفعلم بگویم از شرم و حیای فاطمه معنی لفظ کوثر است ام شبیر و شیر است طاهره و مطهره کنیه برای فاطمه دختر ختم انبیاء همسر شاه اولیاء چشم امید ما سواء سوی عطای فاطمه عفت و عصمت و شرف از ید قدرت خدا دوخته جامه ای است بر قد رسای فاطمه گر خود او نمی شدی جزء عوالم جهان کون و مکان نمی شدی جزء بهای فاطمه عقل بسیط کی کند درک جلال و شوکتش سجده برند قدسایان بر کف پای فاطمه عرض صراط می شود پهن تر از درازیش وصل شود اگر بدو تار ردای فاطمه گفته نبی ابطحی علت غائی جهان جان من و جهانیان باد فدای فاطمه جسم من است فاطمه، روح من است فاطمه باعث رنجشمم بود زنج و اذای فاطمه مهر خدا است مهر او، قهر خداست قهر او علت لطف لم یزل لطف و رضای فاطمه گر بتو(سعدی زمان)خود نکند عنایتی کی بودت لیاقتی بهر رثای فاطمه یافته است از او بهاء عزت و رفعت و شرف قدر و شرافتش شده درد و بلای فاطمه صورت حور او کجا سیلی ملحدی کجا گشته کبود صورت ماه لقای فاطمه شعر از: سید رضا حسینی #حضرت_فاطمه_س #روز_دختر ⛱کانال اشعار زیبا 《🍃🍂@asharziba🍂🍃》