#پاسخ_چالش #ارسالی_مخاطبین👇 سلام و ادب در مورد ساده زیستی فرمودین تجربه شخصیم اینکه دیدگاهم اینه که آدم باید در حد رفع نیازش دنبال چیزی باشه یه زمانی مثلا اول زندگی مشترک موقع خرید جهیزیه سال ۸۵ خانواده من اصرار میکردن مبل بخرم اما واقعا احساس نیاز نمی‌کردم بعد که بچه دار شدم بازم همین طور حتی می‌دیدم خانواده هایی که بچه کوچیک دارن مبل براشون شده دست و پا گیر از طرفی باید جوش کثیفی مبل و خراب نشدنشو بزنن یا بچه از روی مبل نیفته اما دوستانم با بچه هاشو منزل من راحت بودن چون وسیله دست و پاگیری نداشتم بعد ۱۷سال زندگی مشترک الان نیاز به مبل پیدا کردیم خریدیم برای داشتن هر چیزی بنظرم برای زندگی سالم و ساده ،همین ملاک، راه تصمیم گیری و باز می‌کنه اینجوری آدم گرفتار مقایسه خودش با دیگران نمیشه.یاعلی

#پاسخ_چالش #ارسالی_مخاطبین👇 سلام. وقت بخیر، بله قناعت در خریدلباس، قناعت در خرید گوشت ومرغ، حتی گاهی میوه. معمولا مراعات همسرمو میکنم. انقد قسط زیاده که روم نمیشه درخواست داشته باشم. انقد که دیگه خودش میگه لباساتون تکراری شده، کمددخترمو رفت بازکرد دید لباساشو و بعد آهی کشید و گفت... باید براتون لباس بخرم. ولی بنظرم قناعت زیادم خوب نیست. آدم عقب میمونه از رشد کردن. وسیله خونه حتی ریزی جات لااقل ماهی ی چیز باید خرید. لباس انقد قناعت میکنیم من و بچه ها که گاهی عقد وعروسی، لباس قرضی میپوشیم که هدیه مراسم رو بدیم... ولی پدرخانواده نباید سواستفاده از قناعت کنه، خودش باید برنامه خرید لوازم و لباس بریزه، نه اینکه فقط قسط و خوراک باصطلاح بخور و نمیر. همکلاسی های دخترم اکثرا پول تو جیبی هفتگی یا ماهانه میگیرن ولی همسرم سوپری کارگرن و چون این بساطو میارن، دیگه پول تو جیبی معنایی نداره. حتی هفته ای ده تومنو به بچه ها یکی دوبار میدن، بعد نمیدن. به منم فقط پول نون و سبزی و.. میدن پول تو جیبی مخصوص خودم نداریم. ولی برای مهمان.... تو خونه ما اینجوریه که برا مهمون گوشت و مرغ بایدی هستش، میوه حتما میخریم یعنی اگه کسی زنگ بزنه که میخام بیام سربزنم بهتون، حتما ناهار شام میگیم بیاد اگه اومد که اومد وگرنه میوه و تنقلات پذیرایی میکنیم. یا کیکی خودم میپزم مثلا براشون. خلاصه که حتی اگه اون مهمون رابطه خوبی هم نداشته باشیم و ب نوعی دلخوری باشه بین مون ولی بازم قانون خونمونه که مهمون حبیب خداست و ارزشش برامون ی جور دیگه ست. مخصوصا که به تازگی یه حدیثی شنیدم که مهمون باخودش برکت میاره و گناه اهل منزل رو موقع رفتن، خارج میکنه ولی بعضی ها این حدیثو فقط برا عزیزکرده هاشون قبول دارن. بااونا که سالی چندبار رفت وآمد و تماس تلفنی و تصویری دارند. کسی که سالی یکبار بره خونشون، براشون حکم مزاحم رو داره. انقد سرد برخورد میکنن، کنایه میزنن که پشیمون میشی از صله رحم ت. هی تو دلت میگی بخاطر خدا اومدم، اومدم که قطع رابطه نباشه. اومدم که دل همسرمو شادکنم. حالا فامیل درجه یک ها، درجه دو هم نه. تو این مرحله به صبر و توکل میرسی. به چشم پوشی میرسی ولی متاسفانه همش ته دلت ازشون دلخوری و به همسرتم نمیگی که کدورت پیش نیاد. اصلا یه سوال... من پرسیدم گفتن که صله رحم فقط به رفت و آمد نیستش به احوالپرسی و جویای حال طرف مقابل شدنم هست. خوب حالا شخصی یک شهردیگه زندگی میکنه و کلا سالی یکبار هم احوال نوه هاشم نمیپرسه ولی ما (من عروس، و نوه ها) گهگاهی تماس میگرفتیم و احوال میپرسیدیم. حتی سالی یکبارم خونمون نمیاد. به شهر ما میاد ولی خونه ما نمیاد. من دیگه نمیخام بهش زنگ بزنم، پیامم نمیدم دیگه. چون ایشون وقتشو برا همه آزادمیکنه، احوال پرس همه هستش ولی ما نه. ولی به نوه ها گاهی میگم زنگ میزنن، خودشون حرف میزنن. نمیخام روابط بزرگی کوچیکی ازبین بره. حرمت او حفظ بمونه برا نوه ها ولی خودم تصمیم گرفتم فقط اگه حضوری همسرم ببره. باخودم میگم 3بار من زنگ میزنم، او یکبارم تمایل نداره برا ارتباط. از قدیم گفتن رفت و آمد. من آمدی نمیبینم، نه تلفنی، نه حضوری