💥 اگر در شب قدر، به #امام گره بخوری، هر چه پيش آيد خوش آيد.
«کل فرصت دنيا فرصت کوتاهي است. در کل اين فرصت، ما بايد اهل سرعت و سبقت باشيم. لااقل در #شب‌هاي_قدر بايد اهل سبقت و سرعت باشيم.
نترسيم. پا روي خواسته‌هايمان بگذاريم، به #امام گره بخوريم. هر چه پيش آيد خوش آيد.
مثل #زهير و #حر شويم. وقتي به امام گره خوردی هر چه پيش آيد خوش آيد؛ ديگر غصه چيزی را نخوريم».
#استاد_میرباقری
🔺عبدالرضا داوری مشاور #احمدی_نژاد ترامپ جنایتکار رو با حضرت #حر (علیه السلام) مقایسه کرده
👌 فقط نگفته که حر جنایتی مرتکب نشده اما #ترامپ سردار رشیدمان را ناجوانمردانه ترور کرد ...
📌باورتون میشه؟
🔺️عبدالرضا داوری داره از جناب حر(حُرّ بْن یَزید ریاحی)، برای ترامپ #قمارباز مصداق سازی میکنه❗️❗️
🔻فاجعه اونجاست که همچین انسانی سالها مشاور رئیس جمهور بوده‼️
🔺️چون قماربازشون برنده نشده مغزشون رد داده خزعبلات طراحی میکنند، البته کسی که به امام حسین(ع) ارادت نداشته باشه از نوع نوشتن متنش کاملا مشخصه....
#احمدی_نژاد #انحراف
#فرقه_انحرافی
🌺
💠 «فرصت‌سوزی» یا «فرصت‌جویی»؟!
1️⃣ پرده اول: فرصت‌سوزی
🔺#طرِمّاح بن عَدى که خود را به کربلا رسانده بود نقل میکند: با امام حسین(ع) وداع کردم و به ایشان گفتم: خدا شرّ جن و انس را از شما دور بگرداند. من از کوفه برای خانواده ام آذوقه ای خریداری کرده ام و خرجی آنها، پیش من است. من می روم و آذوقه آنها را می رسانم و بعد به سوی شما باز می گردم. وقتى آمدم، به خدا كه از جمله ياران شما خواهم بود.
🔺حضرت فرمود: اگر قصد یاری ما را داری، #شتاب کن، خدا تو را رحمت کند!
(قالَ: فَإِن كُنتَ فاعِلاً فَعَجِّل رَحِمَكَ اللّهُ!)
طرماح میگوید: از این سخن امام دانستم که از کار آن افراد نگران است که به من میگوید شتاب کنم. وقتی نزد خانواده ام رسیدم و آذوقه شان را دادم، به آنها وصیت و سفارش هایی کردم. آنها گفتند: این بار رفتار تو با قبل، متفاوت است. هدف و قصدم را برای آنها بازگو کردم و از راه بنی ثُعَل حرکت کردم، اما وقتی به عُذَيب الهِجانات رسیدم، خبر #شهادت حسین(ع) را شنیدم و از همانجا بازگشتم.
➕کامل گزارش + منابع
2️⃣ پرده دوم: فرصت‌جویی
🔺#هفهاف بن مُهَنَّد، وقتی از قیام امام حسین(ع) آگاه شد، از بصره به سمت حضرت حرکت کرد اما زمانی به کربلا رسید که سیدالشهدا شهید شده و لشکر دشمن به سمت خیمه ها حمله ور شده و اموال خاندان پیامبر را به غارت میبرد.
🔺هفهاف وقتی با این صحنه مواجهه شد، شمشیر از نیام بیرون کشید و همچون شیر غرّان بر آنها یورش برد و دلیرانه جنگید و هر کس به او نزدیک میشد را از دم تیغ میگذراند تا آن که جمع زیادی از آنها را به هلاکت رساند و خودش مجروح شد.
در نهایت نیز سپاه عمر بن سعد او را محاصره کرده و به شهادت رساندند.
🔺ماجرای #حر نیز دقیقا همینگونه بود. کسی که هرچند دیر به سپاه حق پیوست، هرچند که فرصت هایی را سوزانده بود، اما در روز عاشورا به خود آمد و از خطای خود توبه کرده و از فرصت پیش آمده استفاده نمود و خود را به کاروان عاشوراییان ملحق کرد.
➕کامل گزارش + منابع
📌پ.ن:
▫️این دو روایت تاریخی، اگرچه در ظاهر، گزارشی متعلق به گذشته‌اند، اما در حقیقت، آیینه‌ای از دو گونه کنش انسانی و نشان دهنده دو موقف انسانی و اجتماعی اند:
▫️یکی، انسان #فرصت‌شناس که در بزنگاه‌ها مسئولانه عمل میکند، و دیگری، انسان #فرصت‌سوز که به‌واسطه تردید، تعویق یا دل‌مشغولی‌های شخصی، از نقش‌آفرینی به لحظه، بازمی‌ماند.
▫️امیرالمومنین(ع) فرمود: «الفُرصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ، فانتَهِزُوا فُرَصَ الخَير» فرصت، چون ابر مى‌گذرد. پس، فرصت هاى خوب را غنيمت بشمريد. [نهج البلاغه، حکمت21]
▫️امام صادق(ع) فرمود: به هر كس فرصتى دست دهد و او به انتظار بدست آوردن #فرصت_كامل، آن را تأخير اندازد، روزگار همان فرصت را نيز از او بربايد؛ زيرا كار ايّام، ربودن است و شيوۀ زمان، از دست رفتن.
(مَنِ انتَظَرَ بمُعاجَلَةِ الفُرصَةِ مُؤاجَلةَ الاستِقصاءِ سَلَبَتهُ الأيّامُ فُرصَتَهُ؛ لأنّ مِن شَأنِ الأيّامِ السَّلبَ، و سَبيلُ الزَّمَنِ الفَوت)[تحف العقول، ص381]
▫️جامعه در بزنگاه‌های تاریخی، نیازمند کسانی است که بتوانند از #اولویت‌های_شخصی عبور کرده و به #مسئولیت_جمعی تن دهند.
▫️طرماح، مردی آگاه و خوش‌نیت بود، اما در لحظه‌ای که باید تصمیم می‌گرفت، مسئله‌ای فرعی را بر مسئله‌ای مهم و تاریخ ساز ترجیح داده و از جبهه حق بازماند.
▫️در مقابل، حر دیر به سپاه حق ملحق شد، هفهاف دیر رسید، اما وقتی رسید، «خروج از انفعال» را انتخاب کرد. حر وقتی به سپاه حق پیوست که کار از کار گذشته بود، هفهاف حتی در زمانی رسید که پرچم قیام افتاده بود، اما به جای نشستن و حسرت خوردن، برخاست، شمشیر کشید و جان داد، اما آنها نشانه شدند؛ نشانه‌ای از اینکه تا دیر نشده، هنوز می‌توان #تاریخ‌ساز بود، حتی آنگاه که در ظاهر همه چیز از دست رفته است.
▫️ایران امروز، پس از نبرد جانانه با رژیم صهیونی، وارد یکی از بی‌سابقه‌ترین مراحل «وحدت ملی» و «#انسجام_اجتماعی» شده است. در روزهایی که امنیت و عزت، نه در سخن که در میدان اثبات شده و این ملت گام به گام به یک هویت تمدنی نزدیک‌تر می‌شود. لذا باید از این #فرصت_ناب استفاده کرد، نه اینکه با طرح مباحث فرعی، این سرمایه را آب کرد.
▫️امروز، جامعه ما بیش از همیشه نیازمند «#حر»ها و «#هفهاف»هاست؛
▫️اما اگر «#طرماح‌وار» این فرصت را صرفاً به تماشا یا تعویق بسپاریم و یا حتی با دستان خود تخریب کنیم، ممکن است فردا حتی فرصتِ تماشا را نیز از کف داده باشیم.
❌ «فرصت‌سوزی» یا «فرصت‌جویی»⁉️
1️⃣ پرده اول: فرصت‌سوزی
🔻#طرِمّاح بن عَدى که خود را به کربلا رسانده بود نقل میکند: با امام حسین(ع) وداع کردم و به ایشان گفتم: خدا شرّ جن و انس را از شما دور بگرداند. من از کوفه برای خانواده ام آذوقه ای خریداری کرده ام و خرجی آنها، پیش من است. من می روم و آذوقه آنها را می رسانم و بعد به سوی شما باز می گردم. وقتى آمدم، به خدا كه از جمله ياران شما خواهم بود.
🔻حضرت فرمود: اگر قصد یاری ما را داری، #شتاب کن، خدا تو را رحمت کند!
(قالَ: فَإِن كُنتَ فاعِلاً فَعَجِّل رَحِمَكَ اللّهُ!)
طرماح میگوید: از این سخن امام دانستم که از کار آن افراد نگران است که به من میگوید شتاب کنم. وقتی نزد خانواده ام رسیدم و آذوقه شان را دادم، به آنها وصیت و سفارش هایی کردم. آنها گفتند: این بار رفتار تو با قبل، متفاوت است. هدف و قصدم را برای آنها بازگو کردم و از راه بنی ثُعَل حرکت کردم، اما وقتی به عُذَيب الهِجانات رسیدم، خبر #شهادت حسین(ع) را شنیدم و از همانجا بازگشتم.
2️⃣ پرده دوم: فرصت‌جویی
🔻#هفهاف بن مُهَنَّد، وقتی از قیام امام حسین(ع) آگاه شد، از بصره به سمت حضرت حرکت کرد اما زمانی به کربلا رسید که سیدالشهدا شهید شده و لشکر دشمن به سمت خیمه ها حمله ور شده و اموال خاندان پیامبر را به غارت میبرد.
🔻هفهاف وقتی با این صحنه مواجهه شد، شمشیر از نیام بیرون کشید و همچون شیر غرّان بر آنها یورش برد و دلیرانه جنگید و هر کس به او نزدیک میشد را از دم تیغ میگذراند تا آن که جمع زیادی از آنها را به هلاکت رساند و خودش مجروح شد.
در نهایت نیز سپاه عمر بن سعد او را محاصره کرده و به شهادت رساندند.
🔻ماجرای #حر نیز دقیقا همینگونه بود. کسی که هرچند دیر به سپاه حق پیوست، هرچند که فرصت هایی را سوزانده بود، اما در روز عاشورا به خود آمد و از خطای خود توبه کرده و از فرصت پیش آمده استفاده نمود و خود را به کاروان عاشوراییان ملحق کرد.
📌پ.ن:
⬅️ این دو روایت تاریخی، اگرچه در ظاهر، گزارشی متعلق به گذشته‌اند، اما در حقیقت، آیینه‌ای از دو گونه کنش انسانی و نشان دهنده دو موقف انسانی و اجتماعی اند:
⬅️ یکی، انسان #فرصت‌شناس که در بزنگاه‌ها مسئولانه عمل میکند، و دیگری، انسان #فرصت‌سوز که به‌واسطه تردید، تعویق یا دل‌مشغولی‌های شخصی، از نقش‌آفرینی به لحظه، بازمی‌ماند.
🟢 امیرالمومنین(ع) فرمود: «الفُرصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ، فانتَهِزُوا فُرَصَ الخَير» فرصت، چون ابر مى‌گذرد. پس، فرصت هاى خوب را غنيمت بشمريد. [نهج البلاغه، حکمت21]
🟢 امام صادق(ع) فرمود: به هر كس فرصتى دست دهد و او به انتظار بدست آوردن #فرصت_كامل، آن را تأخير اندازد، روزگار همان فرصت را نيز از او بربايد؛ زيرا كار ايّام، ربودن است و شيوۀ زمان، از دست رفتن.
(مَنِ انتَظَرَ بمُعاجَلَةِ الفُرصَةِ مُؤاجَلةَ الاستِقصاءِ سَلَبَتهُ الأيّامُ فُرصَتَهُ؛ لأنّ مِن شَأنِ الأيّامِ السَّلبَ، و سَبيلُ الزَّمَنِ الفَوت)[تحف العقول، ص381]
⬅️ جامعه در بزنگاه‌های تاریخی، نیازمند کسانی است که بتوانند از #اولویت‌های_شخصی عبور کرده و به #مسئولیت_جمعی تن دهند.
⬅️ طرماح، مردی آگاه و خوش‌نیت بود، اما در لحظه‌ای که باید تصمیم می‌گرفت، مسئله‌ای فرعی را بر مسئله‌ای مهم و تاریخ ساز ترجیح داده و از جبهه حق بازماند.
⬅️ در مقابل، حر دیر به سپاه حق ملحق شد، هفهاف دیر رسید، اما وقتی رسید، «خروج از انفعال» را انتخاب کرد. حر وقتی به سپاه حق پیوست که کار از کار گذشته بود، هفهاف حتی در زمانی رسید که پرچم قیام افتاده بود، اما به جای نشستن و حسرت خوردن، برخاست، شمشیر کشید و جان داد، اما آنها نشانه شدند؛ نشانه‌ای از اینکه تا دیر نشده، هنوز می‌توان #تاریخ‌ساز بود، حتی آنگاه که در ظاهر همه چیز از دست رفته است.
⬅️ ایران امروز، پس از نبرد جانانه با رژیم صهیونی، وارد یکی از بی‌سابقه‌ترین مراحل «وحدت ملی» و «#انسجام_اجتماعی» شده است. در روزهایی که امنیت و عزت، نه در سخن که در میدان اثبات شده و این ملت گام به گام به یک هویت تمدنی نزدیک‌تر می‌شود. لذا باید از این #فرصت_ناب استفاده کرد، نه اینکه با طرح مباحث فرعی، این سرمایه را آب کرد.
⬅️ امروز، جامعه ما بیش از همیشه نیازمند «#حر»ها و «#هفهاف»هاست؛
⬅️ اما اگر «#طرماح‌وار» این فرصت را صرفاً به تماشا یا تعویق بسپاریم و یا حتی با دستان خود تخریب کنیم، ممکن است فردا حتی فرصتِ تماشا را نیز از کف داده باشیم.