و قسم به آن لحظه‌ای که علی امانتی پدر را در خاک می‌گذاشت‌‌.. یا فاطمه (س)

«يا فاطِمَةَ الزَّهْراَّءُ يا بِنْتَ مُحَمَّدٍ يا قُرَّةَ عَيْنِ الرَّسُولِ يا سَيِّدَتَنا وَمَوْلاتَنا اِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكِ اِلَى اللّهِ وَقَدَّمْناكِ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا يا وَجيهَةً عِنْدَ اللَهِ اِشْفَعى لَنا عِنْدَ اللَهِ»

‌ می‌توانیم صدای حزن‌آلود علی 'علیه السلام' را از مدینه‌ی رسول بشنویم که با چشم اشک و نوای غربت می‌گوید : «اما حزنی فسرمد و اما لیلی فمسهد» اندوه من همیشگی شد و شب من به بیداری می‌گذرد .. - عین‌صاد