eitaa logo
سیدابوالحسن مهدوی
6.5هزار دنبال‌کننده
2.9هزار عکس
378 ویدیو
56 فایل
باسمه تعالی درگاه رسمی حضرت آیت‌الله سیدابوالحسن مهدوی حفظه‌الله عضو خبرگان رهبری و امام‌جمعه موقت اصفهان پخش زنده جلسات ازطریق پیوندهای زیر : تکیه http://dte.bz/1401 آپارات http://dte.bz/1402 ؛ جلسات در همین درگاه اطلاع‌رسانی می‌گردد.
مشاهده در ایتا
دانلود
🔻پس از اینکه در عرفات بر شناخت حاجی افزوده شد، او پا به وادی مشعر می‌گذارد و باید از نیمه‌ی شب دهم تا اذان صبح روز یازدهم در آن مکان پُر رمز و راز چند ساعتی بیتوته کند. 🔹وادی مشعر نمادی از بندگی و ذکر خداست. مستحب است حاجیانی که شب‌هنگام به آنجا می‌رسند، تا صبح به عبادت خدا مشغول باشند. 🔸بالاخره فجر صادق نمایان می‌شود و اذان صبح فرا می‌رسد. در این هنگام، باید به نیت وقوف، تا طلوع آفتاب در مشعر بماند. مدت زمان بیتوته‌کردن حاجی در شب دهم، گاهی بیشتر از وقوف از اذان صبح تا طلوع آفتاب است؛ ولی گاهی هم در مسیر حرکت از عرفات به مشعر، نزدیک اذان صبح به مشعر می‌رسد؛ پس مدت بیتوته‌ی حاجی تا اذان صبح کمتر از وقوف او تا طلوع آفتاب می‌شود. همچنین مستحب است از سرزمین مشعر، هفتاد ریگ برای سنگ‌زدن به شیطان جمع کنند. @abolhasanmahdavi
۱ 🔻خداوند هدف از خلقت را بندگی خدا بیان می‌کند: «وَ ما خَلَقْتُ الجِنَّ وَ الإِنْسَ إِلّا لِیَعبُدُونَ»؛ جن و انس را نیافریدم، مگر برای اینکه مرا عبادت کنند. 🔹این عبادت‌ها به صورت دومرحله‌ای انجام می‌شود: عبادت‌های انسان از هنگام به‌دنیا آمدنِ او تا فرا رسیدن بلوغ، تمرینی یا تشریعی است؛ اما از بلوغ به بعد، عبادت فقط تشریعی و حقیقی است. البته از این دو حرکت، حرکت دوم اصلی‌تر است و مهمتر. 🔸مرحله‌ی قبل از بلوغ و مرحله‌ی بعد از آن، همان دو مرحله‌ای است که نماد آن در سرزمین مشعر تجلی کرده است؛ یعنی حاجی در ابتدا که وارد مشعر می‌شود، از نصف شب تا طلوع فجر، اندکی تمرین عبادت کرده و سپس از اذان صبح تا طلوع آفتاب در آنجا وقوف می‌کند و به ذکر الهی می‌پردازد. 👈باید دانست که حاجی با ورود به سرزمین مشعر، واردِ حرم امن الهی هم شده است و قبل از مشعر، خارج از حرم محسوب می‌شود. همچنین سرزمین مشعر، یگانه سرزمینی است که پروردگار سبحان، به ذکر الهی در آن دستور داده است: «فَإِذا أَفَضتُمْ مِن عَرَفاتٍ فَاذْکُرُوا اللهَ عِنْدَ الْمَشعَرِ الْحَرامِ»؛ پس هنگامی که از عرفات کوچ کردید، خدا را نزد مشعرالحرام یاد کنید. @abolhasanmahdavi
۲ 🔻ورود به مشعر، نمادی از آمدن به دنیا 👈از زمان ورود شبانه حاجی به مشعر تا اذان صبح، نماد همان تولد در تاریکیِ نادانی تا زمان بلوغ است: همانطور که زمان ورود حاجیان به سرزمین مشعر متفاوت است و حاجیان از اوایل شب تا طلوع فجر دسته‌دسته وارد مشعرالحرام می‌شوند، ورود انسانها به دنیا و تولد آنها نیز پی در پی است. 🔻کوتاهی عمر 👈وقوف در مشعر از اذان صبح تا طلوع آفتاب، نمادی از زمان بلوغ تا مرگ انسان است. زمان بلوغ انسان تا آخرین لحظه‌ی عمرش، در همان یک‌ساعت‌ونیمِ وقوف در مشعرالحرام خلاصه شده است: همانطور که حاجی در مشعر باید به ذکر الهی مشغول باشد، در طول عمر خود باید به بندگی خدا مبادرت ورزد. اگر «عبدالله» بشود، «عندالله» خواهد شد و به مقام جنب‌اللهی خواهد رسید. 🔻تاریکی شب؛ نشانه‌ی جهالت 👈هنگامیکه حاجی پا به سرزمین مشعر می‌گذارد، تاریکیِ شب همه جا را فرا گرفته است و بسیاری از چیزها برایش واضح نیست. اگر خوب به دنیا نگاه کنید، ندانستن وظیفه یا غفلت از آن، به راحتی در بسیاری از مردم دیده می‌شود. اکثر انسانها راه صحیح زندگی تا رسیدن به مقصد نهایی را به خوبی نمی‌دانند یا اگر می‌دانند، در غفلت از آن به سر می‌برند. غفلت و جهل انسانها به مثابه‌ی قرار داشتن در تاریکی و سردرگمی است. با این بیان، تاریکیِ شب نمادی از تحیّر انسان‌ها در تشخیص وظیفه و صراط مستقیم است. حقیقتا بیشترِ انسان‌ها در دنیا در غفلت به سر می‌برند و اهمیت سرمایه‌ی بندگی خدا برایشان روشن نیست؛ از این رو به واقع در سرگردانی عمیقی روزگار می‌گذرانند. البته در همان شب و همان لحظه‌های نورانی، عده‌ی اندکی را می‌بینید که در میان جهل و غفلتِ دیگران به بندگی خدا مشغول‌اند: نماز می‌خوانند، دعا می‌خوانند، گریه می‌کنند و ذکر می‌گویند. اینان همان کسانی هستند که در عرفات، خدای خود را خوب شناخته و با معرفت بیشتری به مشعر پا گذاشته‌اند. به فرموده‌ی پروردگار بلندمرتبه:«وَ مِنهُم سابِقٌ بِالخَیراتِ بِإِذنِ اللهِ ذلِکَ هُو الفَضلُ الکَبیرُ»؛ و برخی از آنان در کارهای نیک به فرمان خدا پیشگام‌اند و این، خود، توفیق بزرگ است. @abolhasanmahdavi
۳ 🔻آمادگی برای طاغوت‌ستیزی(تبرّی) 👈حاجیان در مشعر فقط به ارتباط با خالق مشغول نیستند؛ بلکه زمانی از وقت خود را هم به آمادگی برای رویارویی با دشمن می‌گذرانند؛ زیرا مستحب است از سرزمین مشعر، هفتاد ریگ برای سنگ‌زدن به شیطان جمع کنند. مشعرالحرام نمادی از بندگی انسان در دنیا بود. جمع‌آوری ریگ از آنجا برای مواجهه با دشمن، به این معناست که انسان باید در همین دنیا به ستیز با طاغوت و شیاطین بپردازد و خودش را برای مبارزه‌ی با دشمن آماده کند تا با برداشتن موانع بندگی از سر راه سیر و سلوکش، بتواند خدا را عبادت کند. پس عبادت خدا، به ذکرگفتن و نمازخواندن منحصر نیست و مبارزه با دشمن به انجام وظیفه‌ی سیاسی و اجتماعی نیز نوعی عبادت و امتثال فرمان الهی است. 🔻مسلح‌شدن مخفیانه 👈برداشتن سنگ به منزله‌ی تهیه‌ی اسلحه است. اینکه حاجی باید در تاریکی شب به جمع‌آوری آن بپردازد، نشانگر این است که انسان باید مخفیانه و به دور از چشمان دشمن، خود را مسلح کند تا دشمن به تعداد و نوع اسلحه‌اش پی نبرد. همچنین حاجی می‌داند تعداد سنگی که واجب است در طول مدتِ انجام اعمال سرزمین منا به شیطان‌های سه‌گانه بزند، ۴۹ عدد است؛ ولی برای این کار مستحب است ۷۰ عدد ریگ جمع کند. این کار به این معناست که اسلحه‌ی مومن در مواجهه با دشمن، همیشه از مقدار احتیاج او باید بیشتر باشد؛ چنانکه عدد ۷۰ عدد کثرت نیز هست؛ یعنی ذخیره‌سازی اسلحه نباید محدود و به تعداد خاص باشد. ✅قرآن کریم در سوره‌ی انفال آیه ۶۰، بندگان خدا را برای آمادگی در برابر دشمن تحریک و تهییج می‌کند: و هر چه نیرو و اسب‌های آماده در توان دارید، بسیج کنید تا با این [تدارکات]، دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان] دیگری غیر از ایشان را بترسانید؛ دشمنانی که شما نمی‌شناسیدشان و خدا آنان را می‌شناسد. هر چیزی در راه خدا خرج کنید، پاداشش به خود شما باز گردانیده می‌شود و بر شما ستم نخواهد رفت. 🔰توجه کنید که بعد از جمع‌آوری اسلحه، فرصت کمی تا زمان مبارزه با دشمن باقی است تا حاجی به سرزمین منا برود و جمره‌ی عقبه را سنگسار کند؛ چنانکه در همان لحظه های نخستِ صبح ظهور حضرت مهدی«علیه‌السلام»، مبارزه با شیطان آغاز می‌شود. خداوند نیز به فرصت اندک دشمنان، اینگونه اشاره می‌کند: «فَمَهِّلِ الکافِرینَ أَمهِلهُم رُوَیداً»؛ پس کافران را مهلت دِه و کمی آنان را به حال خود واگذار. 🔻ورود به شب عید قربان 👈زمانیکه حاجی در سرزمین مشعر به سر می‌برد، شب دهم ذی‌الحجه است و شب عید قربان، رفته‌رفته شب سپری می‌شود و طلوع آفتاب عید همه‌جا را نورانی می‌کند. در واقع طی‌شدن زمان و رسیدن به عید، امری خارج از اختیار حاجی است. این مطلب کنایه از آن است که گذران عمر انسان در دنیا در اختیار او نیست و او بخواهد یا نخواهد، این مدت را خواهد گذراند تا به طلوع صبح ظهور برسد: «اَ لَیسَ الصُّبحُ بِقَریبٍ»؛ آیا صبح نزدیک نیست؟ «انَّهُم یَرَونَهُ بَعِیداً وَ نَراهُ قَریباً»؛ به تحقیق، آنها آن روز را دور می‌بینند و ما آن را نزدیک می‌بینیم. @abolhasanmahdavi
(۷) 🔻پس از اینکه در عرفات بر شناخت حاجی افزوده شد، او پا به وادی مشعر می‌گذارد و باید از نیمه‌ی شب دهم تا اذان صبح روز یازدهم در آن مکان پُر رمز و راز چند ساعتی بیتوته کند. 🔹وادی مشعر نمادی از بندگی و ذکر خداست. مستحب است حاجیانی که شب‌هنگام به آنجا می‌رسند، تا صبح به عبادت خدا مشغول باشند. 🔸بالاخره فجر صادق نمایان می‌شود و اذان صبح فرا می‌رسد. در این هنگام، باید به نیت وقوف، تا طلوع آفتاب در مشعر بماند. مدت زمان بیتوته‌کردن حاجی در شب دهم، گاهی بیشتر از وقوف از اذان صبح تا طلوع آفتاب است؛ ولی گاهی هم در مسیر حرکت از عرفات به مشعر، نزدیک اذان صبح به مشعر می‌رسد؛ پس مدت بیتوته‌ی حاجی تا اذان صبح کمتر از وقوف او تا طلوع آفتاب می‌شود. همچنین مستحب است از سرزمین مشعر، هفتاد ریگ برای سنگ‌زدن به شیطان جمع کنند. @ostadmahdavi_ir
(۸) ۱ 🔻خداوند هدف از خلقت را بندگی خدا بیان می‌کند: «وَ ما خَلَقْتُ الجِنَّ وَ الإِنْسَ إِلّا لِیَعبُدُونَ»؛ جن و انس را نیافریدم، مگر برای اینکه مرا عبادت کنند. 🔹این عبادت‌ها به صورت دومرحله‌ای انجام می‌شود: عبادت‌های انسان از هنگام به‌دنیا آمدنِ او تا فرا رسیدن بلوغ، تمرینی یا تشریعی است؛ اما از بلوغ به بعد، عبادت فقط تشریعی و حقیقی است. البته از این دو حرکت، حرکت دوم اصلی‌تر است و مهمتر. 🔸مرحله‌ی قبل از بلوغ و مرحله‌ی بعد از آن، همان دو مرحله‌ای است که نماد آن در سرزمین مشعر تجلی کرده است؛ یعنی حاجی در ابتدا که وارد مشعر می‌شود، از نصف شب تا طلوع فجر، اندکی تمرین عبادت کرده و سپس از اذان صبح تا طلوع آفتاب در آنجا وقوف می‌کند و به ذکر الهی می‌پردازد. 👈باید دانست که حاجی با ورود به سرزمین مشعر، واردِ حرم امن الهی هم شده است و قبل از مشعر، خارج از حرم محسوب می‌شود. همچنین سرزمین مشعر، یگانه سرزمینی است که پروردگار سبحان، به ذکر الهی در آن دستور داده است: «فَإِذا أَفَضتُمْ مِن عَرَفاتٍ فَاذْکُرُوا اللهَ عِنْدَ الْمَشعَرِ الْحَرامِ»؛ پس هنگامی که از عرفات کوچ کردید، خدا را نزد مشعرالحرام یاد کنید. @ostadmahdavi_ir
(۹) ۲ 🔻ورود به مشعر، نمادی از آمدن به دنیا 👈از زمان ورود شبانه حاجی به مشعر تا اذان صبح، نماد همان تولد در تاریکیِ نادانی تا زمان بلوغ است: همانطور که زمان ورود حاجیان به سرزمین مشعر متفاوت است و حاجیان از اوایل شب تا طلوع فجر دسته‌دسته وارد مشعرالحرام می‌شوند، ورود انسانها به دنیا و تولد آنها نیز پی در پی است. 🔻کوتاهی عمر 👈وقوف در مشعر از اذان صبح تا طلوع آفتاب، نمادی از زمان بلوغ تا مرگ انسان است. زمان بلوغ انسان تا آخرین لحظه‌ی عمرش، در همان یک‌ساعت‌ونیمِ وقوف در مشعرالحرام خلاصه شده است: همانطور که حاجی در مشعر باید به ذکر الهی مشغول باشد، در طول عمر خود باید به بندگی خدا مبادرت ورزد. اگر «عبدالله» بشود، «عندالله» خواهد شد و به مقام جنب‌اللهی خواهد رسید. 🔻تاریکی شب؛ نشانه‌ی جهالت 👈هنگامیکه حاجی پا به سرزمین مشعر می‌گذارد، تاریکیِ شب همه جا را فرا گرفته است و بسیاری از چیزها برایش واضح نیست. اگر خوب به دنیا نگاه کنید، ندانستن وظیفه یا غفلت از آن، به راحتی در بسیاری از مردم دیده می‌شود. اکثر انسانها راه صحیح زندگی تا رسیدن به مقصد نهایی را به خوبی نمی‌دانند یا اگر می‌دانند، در غفلت از آن به سر می‌برند. غفلت و جهل انسانها به مثابه‌ی قرار داشتن در تاریکی و سردرگمی است. با این بیان، تاریکیِ شب نمادی از تحیّر انسان‌ها در تشخیص وظیفه و صراط مستقیم است. حقیقتا بیشترِ انسان‌ها در دنیا در غفلت به سر می‌برند و اهمیت سرمایه‌ی بندگی خدا برایشان روشن نیست؛ از این رو به واقع در سرگردانی عمیقی روزگار می‌گذرانند. البته در همان شب و همان لحظه‌های نورانی، عده‌ی اندکی را می‌بینید که در میان جهل و غفلتِ دیگران به بندگی خدا مشغول‌اند: نماز می‌خوانند، دعا می‌خوانند، گریه می‌کنند و ذکر می‌گویند. اینان همان کسانی هستند که در عرفات، خدای خود را خوب شناخته و با معرفت بیشتری به مشعر پا گذاشته‌اند. به فرموده‌ی پروردگار بلندمرتبه:«وَ مِنهُم سابِقٌ بِالخَیراتِ بِإِذنِ اللهِ ذلِکَ هُو الفَضلُ الکَبیرُ»؛ و برخی از آنان در کارهای نیک به فرمان خدا پیشگام‌اند و این، خود، توفیق بزرگ است. @ostadmahdavi_ir
(۱۰) ۳ 🔻آمادگی برای طاغوت‌ستیزی(تبرّی) 👈حاجیان در مشعر فقط به ارتباط با خالق مشغول نیستند؛ بلکه زمانی از وقت خود را هم به آمادگی برای رویارویی با دشمن می‌گذرانند؛ زیرا مستحب است از سرزمین مشعر، هفتاد ریگ برای سنگ‌زدن به شیطان جمع کنند. مشعرالحرام نمادی از بندگی انسان در دنیا بود. جمع‌آوری ریگ از آنجا برای مواجهه با دشمن، به این معناست که انسان باید در همین دنیا به ستیز با طاغوت و شیاطین بپردازد و خودش را برای مبارزه‌ی با دشمن آماده کند تا با برداشتن موانع بندگی از سر راه سیر و سلوکش، بتواند خدا را عبادت کند. پس عبادت خدا، به ذکرگفتن و نمازخواندن منحصر نیست و مبارزه با دشمن به انجام وظیفه‌ی سیاسی و اجتماعی نیز نوعی عبادت و امتثال فرمان الهی است. 🔻مسلح‌شدن مخفیانه 👈برداشتن سنگ به منزله‌ی تهیه‌ی اسلحه است. اینکه حاجی باید در تاریکی شب به جمع‌آوری آن بپردازد، نشانگر این است که انسان باید مخفیانه و به دور از چشمان دشمن، خود را مسلح کند تا دشمن به تعداد و نوع اسلحه‌اش پی نبرد. همچنین حاجی می‌داند تعداد سنگی که واجب است در طول مدتِ انجام اعمال سرزمین منا به شیطان‌های سه‌گانه بزند، ۴۹ عدد است؛ ولی برای این کار مستحب است ۷۰ عدد ریگ جمع کند. این کار به این معناست که اسلحه‌ی مومن در مواجهه با دشمن، همیشه از مقدار احتیاج او باید بیشتر باشد؛ چنانکه عدد ۷۰ عدد کثرت نیز هست؛ یعنی ذخیره‌سازی اسلحه نباید محدود و به تعداد خاص باشد. ✅قرآن کریم در سوره‌ی انفال آیه ۶۰، بندگان خدا را برای آمادگی در برابر دشمن تحریک و تهییج می‌کند: و هر چه نیرو و اسب‌های آماده در توان دارید، بسیج کنید تا با این [تدارکات]، دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان] دیگری غیر از ایشان را بترسانید؛ دشمنانی که شما نمی‌شناسیدشان و خدا آنان را می‌شناسد. هر چیزی در راه خدا خرج کنید، پاداشش به خود شما باز گردانیده می‌شود و بر شما ستم نخواهد رفت. 🔰توجه کنید که بعد از جمع‌آوری اسلحه، فرصت کمی تا زمان مبارزه با دشمن باقی است تا حاجی به سرزمین منا برود و جمره‌ی عقبه را سنگسار کند؛ چنانکه در همان لحظه های نخستِ صبح ظهور حضرت مهدی(علیه‌السلام)، مبارزه با شیطان آغاز می‌شود. خداوند نیز به فرصت اندک دشمنان، اینگونه اشاره می‌کند: «فَمَهِّلِ الکافِرینَ أَمهِلهُم رُوَیداً»؛ پس کافران را مهلت دِه و کمی آنان را به حال خود واگذار. 🔻ورود به شب عید قربان 👈زمانیکه حاجی در سرزمین مشعر به سر می‌برد، شب دهم ذی‌الحجه است و شب عید قربان، رفته‌رفته شب سپری می‌شود و طلوع آفتاب عید همه‌جا را نورانی می‌کند. در واقع طی‌شدن زمان و رسیدن به عید، امری خارج از اختیار حاجی است. این مطلب کنایه از آن است که گذران عمر انسان در دنیا در اختیار او نیست و او بخواهد یا نخواهد، این مدت را خواهد گذراند تا به طلوع صبح ظهور برسد: «اَ لَیسَ الصُّبحُ بِقَریبٍ»؛ آیا صبح نزدیک نیست؟ «انَّهُم یَرَونَهُ بَعِیداً وَ نَراهُ قَریباً»؛ به تحقیق، آنها آن روز را دور می‌بینند و ما آن را نزدیک می‌بینیم. @ostadmahdavi_ir