#پاسخ_شبهات 💢 نظر اسلام در مورد #شب_یلدا چیست؟ مخالفت یا تایید؟ روش اسلام در مواجه با سنتهای بومی هر منطقه در صورتی که مخالفتی با #احکام_الهی نداشته باشند تایید و تکریم آنهاست. در همین راستا است که امام علی(ع) هنگام فرستادن #مالک_اشتر به سوی مردم مصر، که سرزمینی با فرهنگ کهن چندهزار ساله بود، به وی سفارش می‌کند: سنت‌ها و آیین‌های نیکی را که بخش وسیعی از مردم آن #سرزمین انجامش داده (در دل مردم آن سرزمین جا گرفته) و موجب برقراری الفت و دوستی میان آنان بوده؛ و موجب اصلاح رفتاری جامعه می‌شود را از بین مبر. و روش جدیدی را ایجاد مکن که به آیین‌‌هاى نیک کهن آسیبی وارد کند که در این صورت، آنانی که آن آیین #نیک را ایجاد کرده بودند، دارای اجر و پاداش بوده و گناه از بین بردن آن آیین‌ها بر گردن تو خواهد بود!‏». روشن است که منظور امام علی(ع) در این سفارش، آیین و سنت‌های اسلامی نیست؛ زیرا همان‌گونه که گفته شد مردم مصر قبل از اسلام دارای #فرهنگ و #تمدن دیرین بودند و دین اسلام و سنت‌های این دین سابقه چندانی در آن سرزمین نداشت تا مورد تأکید و سفارش امام علی(ع) به مالک اشتر باشد. شب یلدا یک فرصت مناسب برای #صله_رحم و مهمانی است که روایات متعد به اهمیت مهمان و مهمانی اشاره شده است. 📚نهج البلاغه ص 431 @ayeha313

⛔️⛔️📛📛 اوایل ربیع، ایام شادی یا عزا؟ یه عده ای در صدد هستند تا روزهای اول ماه ربیع را گرفتار #دوگانه‌ی تازه‌ای کنند و معلوم است که این دوگانه‌سازی‌ها در حقیقت تکه‌پاره کردن پیکر جامعه است؛ این روزها شادی کنیم یا عزاداری؟ تبریک بگوییم یا تسلیت؟ استدلال کسانی که می‌گویند باید عزای محرم و صفر را در روزهای ابتدایی ماه ربیع الاول هم ادامه داد این است که حوادث و اتفاقات تلخی در این روزها افتاده و به خانه وحی جسارت شده است. کسانی هم که به تبریک و شادباش این روزها می پردازند، استدلال می کنند که محرم و صفر که ماه عزا است به پایان رسیده و باید به گونه ی دیگری از زندگی یعنی شادی روی آورد! هر دو استدلال ضعیف است. اگر بنا باشد برای مصائب اهل بیت علیهم السلام دهه و روضه تاسیس کنم، در حقیقت باید ۳۶۵ روز سال را چنین کرد، جنگ بدر، جنگ احد، جنگ خیبر جنگ صفین، جنگ جمل، جنگ احزاب، مصیبت شکسته شدن دندان مبارک پیامبر، جسارت های هر روزه ی هارون به امام کاظم، جسارت های متعدد متوکل به امام هادی، حمله ها و آسیب های منصور دوانقی به امام صادق و ..... مثنوی هفتاد من کاغذ می شود یعنی هر روز سال چند واقعه دارد. نمی گویم این حوادث نباید یادآوری شود، اتفاقاً همه‌ی آنها باید گفته شود و درس و عبرت و نکته های آن بازگو شود، اما دو سوال: آیا تمام وقایع تاریخی این روزها، اتفاقات تلخ و اندوهناک است؟ آیا تنها راه محبت به اهل بیت عزاداری است؟ بعضی گمان می کنند فقط با گریه و ماتم به اهل بیت نزدیک می شویم. یا حتی بعضی فکر می کنند هرچه بدبخت تر باشیم امامان بیشتر به ما نظر می کنند!! نه! این غلط است. قرآن کریم در توصیف خدای سبحان، خنداندن و گریاندن، هر دو را ذکر می کند و البته خنداندن بر گریاندن هم مقدم ذکر می شود: وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَ أَبْكى‏ (نجم:43) توضیح اینکه در ابتدای ربیع الاول، اتفاقات تاریخی و #تمدن ساز بزرگی افتاده که عبارت است از: هجرت پیامبر از مکه به مدینه است. همچنین آرمیدن امیرالمومنین در بستر پیامبر که با به جان خریدن یک خطر بزرگ، زمینه ساز این حرکت بزرگ تاریخی و سرنوشت ساز شدند. چرا از این ها گفته نمی شود، چرا برای این اتفاقات بزرگ که به اسلام عزت و شوکت داد، دهه و مناسبت تاسیس نمی‌کنیم؟ فقط باید از جسارت گفت؟ با توجه به متن بیانیه #گام_دوم امروز امت اسلام و به پرچم‌داری ایران عزیز در مسیر برپایی #تمدن_نوین_اسلامی است و آنچه چراغ راه این مسیر است همین حوادث مبارک است. بنابراین اینکه چون محرم و صفر تمام شده بریم سراغ شادی و حرفی از آموزه های تاریخی و مهم این دوران ذکری به میان نیاید، این هم صحیح نیست اما حوادث تاریخی فقط مصیبت و جسارت نیست. @ayeha313