این همنشینی #ممنوع گوش دادن به صحبتهای افرادی که همیشه از زندگی گله‌مند هستند می‌تواند شما را افسرده کرده 👈و باعث نارضایتی شما از زندگی‌تان بشود! ✨مراقب هم نشین‌هاتون باشید! @ayeha313

🔷🔶🔷آشنایی با فرقه ها و مدعیان دروغین ♦️♦️قسمت بیست و نهم♦️♦️ این برنامه: 👇👇👇 ⏪ "معرفی منصور هاشمی خراسانی" @ayeha313

🔰🔰 مقدمه 🔰🔰 یکی از جدیدترین گونه‏ های مدعیان دروغین، فردی با نام #منصور_هاشمی_خراسانی است. تا کنون از او هیچ گونه تصویر یا زندگی نامه ‏ای منتشر نشده و در هاله‏ ای از ابهام اطلاعاتی به سر برده است. لذا تنها حلقه وصل او با مخاطبان، منشورات و مقالاتی است که از طریق سایت رسمی او منتشر شده است. وی در توجیه این بی‏ نشانی می‏گوید: «اگر شما من را نمی‏شناسید من شما را می‏ شناسم و اگر شما من را دوست نمی ‏دارید من شما را دوست می ‏دارم. به سخنم گوش بسپارید و نپرسید که کیستم». #منصور_هاشمی که خود را خراسانی موعود می ‏داند، در معرفی اصل اعتقادی ‏اش می‏ نویسد: «هم چنان که من به طور حتم، یک شیعه یا سنی به معنای مصطلح نیستم ولی نمونه‏ ای از یک مسلمان حق گرایم». برخی از باورهای منصور خراسانی عبارتند از: ✅جایز نبودن تقلید از فقیه ✅مخالفت با ولایت فقیه ✅حرام بودن تشکیل حکومت اسلامی. @ayeha313

🔰🔰 منصور هاشمی خراسانی کیست؟!! 🔰🔰 معمولاً در محاورات و مکاتبات روزمره ی خود در فارسی برای افراد و شخصیت ها کلماتی را به نام "شاخص" استفاده می کنیم. شاخص کلمه ایست که قبل از اسم فرد می آید و هویت یا سمت او را مشخص می کند ؛ مثلاً می گویم دکتر، مهندس یا سرهنگ. وقتی که گفته می شود دکتر علی شریعتی، همه می دانیم که شریعتی شخصی بوده که تحصیلات دانشگاهی داشته و در این راه به درجه ی دکترا رسیده یا مثلاً وقتی می گوییم حجة الإسلام و المسلمین باقری، همه متوجه می شوند که این شخص تحصیلات حوزوی داشته و ملبّس به لباس روحانیت است.  بعضی افراد نیز در گذر زمان از طرف مردم مورد احترام و تکریم قرار می گیرند و سرشناس می شوند، از این رو با نام هایی محترمانه خوانده می شوند؛ مثلاً می گوییم حضرت آیت الله جوادی آملی یا در مورد بنیان گذار انقلاب اسلامی ایران می گوییم امام خمینی. چرا که این الفاظ از قلب ملّت جوشیده و مردم این اشخاص را رهبر و راهنمای خود می دانند و ایشان را چنین خطاب می کنند. اما در پژوهش در باب #منصور_هاشمی_خراسانی ، ما با هیچ کلمه ی شاخصی مواجه نشدیم! تنها چیزی که دیدیم کلمه ی " حضرت " بود! این کلمه را نخستین بار در سایت پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار #منصور_هاشمی_خراسانی دیدیم. جالب است که برای معرفی این شخص هیچ کلمه ای بجز حضرت پیدا نکرده اند! آن هم شخصی که در میان جامعه گمنام است! ‼️ آیا #منصور_هاشمی فردی روشن فکر نما مانند سروش و امثاله است؟ ‼️ آیا #هاشمی_خراسانی یک آخوند پشتیبانی شده از انگلیس همانند سیّد صادق شیرازی است؟ ‼️ آیا او یک استاد دانشگاه است که چیزهای جدید و عجیبی راجع به اسلام کشف کرده؟! ‼️ آیا #منصور_هاشمی_خراسانی یک معلّم همانند مطهری یا یک رزمنده مثل چمران است؟ اگر این شخص وجود دارد، پس چرا کسی هیچ گونه معرفی در مورد وی ارائه نکرده؟! حتی در کتاب «بازگشت به اسلام» که شاید تنها اثر او باشد، هیچ گونه تعریفی از او نشده و حتی پایه ای ترین مشخصاتش نیز ذکر نگشته است. ادامه دارد... @ayeha313

🔴ریزه کاری های صحبت کردن،که اکثرا به آن توجه نمیکنیم! 🍀آیت الله فاطمي نيا: 💥آدم اگر گاهی توی صحبتهایش از کلمه"بعضی" استفاده نکند میرود جهنم! 🍃 مثلا اتفاقی پیش آمده،بگوید: ای بابا تمام بقال ها متقلب هستند، تمام کارمند ها چنین هستند و... ✅ روز قیامت یک بقال خوب جلوی آدم را میگیرد، ✅چند تا کارمند خوب جلوی آدم را میگیرند، میگویند: ❌ ما که اینطور نبودیم چرا گفتی!؟ 💥بهمین خاطر اگر بگوییم *بعضی* راحت میشویم، بگوییم بعضی بقال ها، بعضی کارمند ها و... @ayeha313

🔴 پیامبر اکرم(ص): ناسزا مگو! ناسزا اگر مجسم گردد بدترین و زشت‏‌ترین صورت‌ها را دارد 🔹عایشه همسر رسول اکرم(ص) در حضور ایشان نشسته بود که مردی یهودی وارد شد. هنگام ورود به جای سلام علیکم گفت: «السام علیکم» یعنی «مرگ بر شما». طولی نکشید که یکی دیگر وارد شد، او هم به جای سلام گفت «السام علیکم». معلوم بود که تصادف نیست، نقشه‌ای است که با زبان، رسول اکرم(ص) را آزار دهند. 🔸عایشه سخت خشمناک شد و فریاد برآورد که: «مرگ بر خود شما و ...». 🔹 رسول اکرم(ص) فرمود: «ای عایشه! ناسزا مگو. ناسزا اگر مجسم گردد بدترین و زشت‏‌ترین صورت‌ها را دارد. نرمی و ملایمت و بردباری روی هر چه گذاشته شود آن را زیبا می‏‌کند و زینت می‌دهد، و از روی هر چیزی برداشته شود از قشنگی و زیبایی آن می‌کاهد. چرا عصبی و خشمگین شدی؟». 🔸عایشه گفت: مگر نمی‌بینی یا رسول الله که اینها با کمال وقاحت و بی‌شرمی به جای سلام چه می‌گویند؟. 🔹 فرمود: چرا، من هم در جواب گفتم: «علیکم» (بر خود شما) همین قدر کافی بود. 📝 استاد مطهری، داستان راستان، ج١، ص١٧٠-١٦٩

🛑بعد از مرگ چه اتفاقاتی میفته؟ قبر در روایات منظور عالم برزخه نه این حفره ی مادی که بدن میت رو توش دفن میکنن! این که یه حفره ی دنیاییه! قبری که‌ میگن همون عالم برزخه! وگرنه این قبر مادی رو بشکافی نه بهشتی میبینی نه پرونده ای هست نه نکیر و منکرن و... اون ترس شب اول قبر هم که میگن مال جسم نیست،چون جسم که بی حرکت و بی حس هست، هیچی براش مهم نیست که بخواد بترسه یا نه! پس ترس شب اول قبر برای روح برزخیه میت هست. یکی از موارد بعد مرگ، پرسش قبر هست! سوال شب اول قبر رو از همه نمیپرسن،از اکثر آدمها میپرسن به جز انبیا و امامان و شهدا.. چون مقام پرسشگر باید بالاتر از پرسش شونده باشه! مثلا از پیامبر اسلام بپرسن من نبیک؟ بگه خودمم؟ نه دیگه معقول نیست این سوال جواب... حالا سوال کننده ها یا بشیر و مبشرن که میان به انسان مومن مژده بدن و قبرشو وسیع کنن و... یا نکیر و منکرن که میان سراغ انسان تا بهش زشتی های کارشو تفهیم و به جهنم بفرستنشون! 🌟از نماز و روزه و حج و زکات و ولایت سوال میپرسن. ولایت به اون ۴ تای دیگه میگه هرجا شما نقصی داشتید من کاملش میکنم نگران نباشید. پس از همه اعمال سوال نمیشه، اونم تازه به صورت کلی پرسیده میشه. حالا مگه فرشته های الهی نمیدونن هرکی چه کارس که ازش میپرسن؟ 🍃ببینید خود این سوال و جوابا برای مومن بهترین لذت و ثوابه چون جوابا رو بلده،لذت میبره. اما برای کافر یه نوع عذاب محسوب میشه چون هیچی نمیدونه! از طرفی این سوالا باعث اتمام حجت میشه تا هرکی خودش اعتراف کنه چی بوده! و ثالثا اینکه اثرات تربیتی داره مثلا کسی که بدونه همچین سوالایی هست طوری زندگی میکنه که بتونه سوالا رو جواب بده پس این اثر داره... 📕قسمتی از صحبتهای کارشناس دینی حجت الاسلام محمدی با کمی تغییر @ayeha313

#خواجه_عبدالله_انصاری تاریخ تولد: ۱۰ مهٔ ۱۰۰۶، هرات، افغانستان فوت: ۱۰۸۸، هرات، افغانستان محل دفن: آرامگاه خواجه عبدالله انصاری، افغانستان مادر: ابو منصور محل زندگی: هرات شاخه(ها): ادبیات، شعر

ابواسماعیل عبدالله بن ابی‌منصور محمد (زادهٔ ۲ شعبان ۳۹۶ ه‍.ق/ ۳۸۵ ه‍.ش / ۱۰۰۶ م. در شهر هرات درگذشتهٔ ۲۲ ذی الحجه ۴۸۱ ه‍.ق/ ۴۶۷ ه‍.ش / ۱۰۸۸ م در هرات) معروف به «پیر هرات» و «پیر انصار» و «خواجه عبدالله انصاری» و «انصاری هروی»، دانشمند و عارف صوفی مسلک ایرانی بود. او به عنوان یکی از نوابغ ادبی و چهره‌های شاخص  و خراسان قدیم در قرن ۱۱ میلادی/ ۵ ه‍.ق شناخته می‌شود که به عنوان مفسر قرآن، محدث، اهل فن جدل و استاد اخلاق، دستی بر آتش داشته‌است. عمده شهرت وی به خاطر فن سخنوری، اشعار و متون نغز و بی مانندش، به خصوص در مدح و ثنای خداوند به زبان‌های عربی و فارسی بوده‌است.