#من_و_آن_ده_تركش! 🌷وقتي كه جنگ آغاز شد، پدر و مادر نداشتم. يك عمو داشتم كه از او اجازه گرفتم و به جنگ رفتم. در مدت سه سال حضور من در جبهـه ١٠ بار تركش به بدنم اصابت كرد كه نجات پيدا كردم. در عمليات كربلاي ٥، تركش بسيار بزرگي به پاي من خورد و مرا به اهواز منتقل كردند. دكترها مى خواستند پايم را قطع كنند!! 🌷ساعتي مانده بود به عمـل؛ دلـم بـدجوري گرفته بود. من خواستم فرياد بزنم و از خدا طلب شهادت كنم. در وسط نماز ناگهان به ياد حضرت عبـدالعظيم حـسني افتـادم. از او درخواست و التماس كردم كه مرا شفا بدهد. با حالت گريه به اتاق عمـل رفتم. ديگر نااميد شده بودم؛ اما يك حسي به من مى گفت؛ اميدوار باش! بعد از چهار ساعت كه در اتاق عمل بودم، مرا به بخش منتقل كردند. 🌷....در حالت بيهوش بودم، دكترها مى گفتند كه؛ خدا او را شفا داده! بعد از به هوش آمدن، وقـت نمـاز بـود. تـيمم كـردم. حالـت بـسيار عجيبي داشتم. انگار دوباره متولد شده بودم. انگـار در بهـشت بـودم. آن نماز به قدري لذت بخش بود كه آن را با هيچ چيـز عـوض نمـى كردم. نزديك يك ساعت گريه مى كردم و از خدا مى خواستم هـيچ وقـت ايـن حس و حال را از من نگيرد، ولي ديگر آن نماز تكرار نشد!! راوى: رزمنده دلاور حسن ميرزايى #شهدا_را_ياد_كنيم_با_ذكر_صلوات 🥀🥀🥀🥀🥀 🕊@baShoohada 🕊