گیر اُفتادم میدَرد داغِ تو هر لحظه گریبانِ مرا کاش خاموش کُنی سینه‌ی سوزانِ مرا خنده کردند در این شهر همین که گفتم: برسانید به او حالِ پریشانِ مرا آتش از بام سرم ریخت که گیر اُفتادم شعله سوزاند میانِ همه مژگانِ مرا زجر اینجا به لبم زد که نگویم برگرد ریخت در کاسه‌ی آبی دو سه دندانِ مرا مثل زینب دو پسر داشتم و حالا نَه حیف نشنید کسی هِق هِقِ طفلانِ مرا آه بر حنجرشان بوسه زدم وقتِ وداع گریه کردیم ببین خیسیِ دامانِ مرا تازه فهمیده‌ام آقا که جگر یعنی چه من ندیدم تو بگو داغِ پسر یعنی چه در هوایت دلِ نامه‌بَرِ من می‌چرخد باز دنبالِ تو چشم ترِ من می‌چرخد میرسی بر سرِ یک نیزه و می‌بینی که می‌شود دست به دست و سرِ من می‌چرخد یک نفر بُرده زره پیرهنم هست بگو چقدر حرمله دور و برِ من می‌چرخد داد انگشترم و در عوض‌اش تیر خرید حال دستِ همه انگشترِ من می‌چرخد می‌زنند بر دو سه تا میخ گره مویم را رویِ قناره زِ بس حنجر من می‌چرخد بند بر پا زده از پا بدنم می‌گردد می‌خورَد هِی به زمین پیکرِ من می‌چرخد وای با خواهرِ تو دخترِ تو همسرِ تو بین بازارچه‌ها دخترِ من می‌چرخد داد از عاقبتِ پیرهنت در گودال کاش می‌شد که نچرخد بدنت در گودال حسن لطفی #حسن_لطفی #شعر_اهل_بیت #شعر_روضه #شعر_شب_اول_محرم #شعر_شهادت_حضرت_مسلم_ابن_عقیل #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

کوفه میا در کوچه بی کس و ، تنها روانه ام در اوج غربت است ، سیر شبانه ام در کوفه یاد تو ، ماه یگانه ام این شهر بی حیا ، شد آشیانه ام هر دم کنم ندا ، کوفه میا میا درهای خانه را ، بر من ببسته اند از آل مصطفی، حرمت شکسته اند از بهر قتل من ، هر سو نشسته اند سر رشته ولا ، از خود گسسته اند ای پور مرتضی ، کوفه میا میا من وارث علی ، در کوفه ی غمم بی یاور و غریب ، در شهر ماتمم معنای بی کسی ، در اهل عالمم گردیده یا حسین ، ذکر دمادمم ای عشق اولیا ، کوفه میا میا مردی نبود و من ، مهمان یک زنم شب طی شد و رسید ، پایان ماندنم دیدم پس از نماز ، در بین دشمنم تیر و سنان بُوَد ، گل های گلشنم با تو کنم نوا ، کوفه میا میا من یک تنه به یک ، لشکر برابرم شهری ز دشمنان ، شوریده بر سرم هرگز نشد حریف ، آن خصم کافرم دشمن به مکر خود ، بگرفته پیکرم ای مظهر خدا ، کوفه میا میا اکنون به روی بام ، بنما نظاره ام سوسوی یاد تو ، باشد ستاره ام من کشته ی تو بر ، دارالاماره ام بشنو به ناله این ، ذکر دوباره ام بنگر سر مرا ، کوفه میا میا محمد مبشری #شعر_اهل_بیت #شعر_روضه #شعر_شب_اول_محرم #شعر_شهادت_حضرت_مسلم #شعر_محرم #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

میا کوفه حسین از سـرِ دار به دلــدار نگـاهی دارد آه این مرد چه چشمان پر آهی دارد زیر لب زمزمه دارد که گرفتار شدم به ره مکـه هر از گاه نگـاهی دارد مثل حیدر دلش از کوفه به درد آمده است روی بام است ولی میل به چاهی دارد با لب پر ترکش غرق تمنا می گفت : سخن آخر من ، سوی تو راهی دارد؟ همه حرف من این است میا کوفه حسین کوفـه بهر تو خیــالات تبــاهی دارد همه بهر علی اصغر پی تیر سه پرند یک نفر نیست بگوید چه گناهی دارد؟ تو به همراه خودت اهل و عیالی داری کوفه امـا سر راه تو سپــاهی دارد قصد دارند عزیـزان تو را خـوار کنند پس نیا ، که حرمت عزت و جاهی دارد بیشتر از همه دلواپس زینب هستم بیـن این قـوم مپنـدار پنــاهی دارد الغرض اینکه بساط همه جور است نیا سهمت از بیعتشان کنج تنور است نیا  مصطفی هاشمی نسب #شعر_اهل_بیت #شعر_روضه #شعر_شب_اول_محرم #شعر_شهادت_حضرت_مسلم_ابن_عقیل #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم