🔸 هم اکنون می‌توانید با کلیک بر روی لینک زیر به #تالار اعلام حضور برنامه صبحگاهی وصل شوید🔻🔻 https://eitaa.com/joinchat/1950941202Cc9bd9e5832

برای دسترسی به فایل های مناجات باخدا (مناجات های خمسه عشر) کلیک کن http://eitaa.com/joinchat/2469527564C2dbfd3a04f

📝 #یادمون_باشه ؛ پُرخوری، نَفس رو افسار گسیخته می‌کنه، و توانِ مهار و مدیریتش رو از ما می‌گیره! مثلاً هِی تمرین میکنی عصبانی نشی! پُرحرفی نکنی! قضاوت نکنی! غیبت نکنی! چشم و گوش‌اِت، هرز نبینند و نشنوند! و ...... امّا ؛ بهیچ وجه نمیشه! ممکنه یکی ازدلایل عدم موفقیتت برای تسلّط بر نَفْس‌اِت ، پُرخوری‌ات باشه!

يک آقایی می‌گفت من نماز صبحم قضا شد، در همان بسترم که خوابيده بودم مرحوم آيت الله بهجت به من گفتند که بلند شو قرآن بخوان؛ عنايت کرديد! اين‌طور نيست که آدم اگر سحر را از دست داد پس بين الطلوعين را نيز از دست بدهد! يا العياذ بالله اگر بين‌الطلوعين خواب ماند، دم آفتاب هم بلند نشود نماز بخواند. ضرر را از هر کجا بگيريد نفع است.

#به_وقت_طلوع وقتی شیطان، حمله می‌کرد و ترس از دشمنی و مکرش، امام سجاد علیه‌السلام را احاطه می‌نمود؛ هفدهمین دعا از صحیفه سجادیه، ذکر زبان و قلبشان بود. چند جرعه از آنرا باهم بنوشیم اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ لَهُ فِی قُلُوبِنَا مَدْخَلًا، خدایا، درِ قلب ما رو بروی شیطان باز نذار، وَ لَا تُوطِنَنَّ لَهُ فِیمَا لَدَینَا مَنْزِلًا. و در قلب ما، براش محل اقامت درست نکن. اللَّهُمَّ وَ مَا سَوَّلَ لَنَا مِنْ بَاطِلٍ فَعَرِّفْنَاهُ، خدایا هر چیز غلط و باطلی رو که برامون زیبا جلوه میده، بهمون بشناسون، وَ إِذَا عَرَّفْتَنَاهُ فَقِنَاهُ، و وقتی شناسوندی، ما رو از (ابتلا بهش) حفظ کن. وَ بَصِّرْنَا مَا نُكَایدُهُ بِهِ، و به ما یاد بده، چجوری با مکرش مبارزه کنیم! وَ أَلْهِمْنَا مَا نُعِدُّهُ لَهُ، و به ما الهام کن چجوری برای مقابله باهاش آماده بشیم. دعای هفدهم صحیفه‌ی سجادیه

مولای من! کدام چشم، به راه آمدنتان اشکبار شده است؟ کدام گوش، دل به طنین گام‌هایتان سپرده است؟ کدام لب، با لب‌های «أمَّنْ یُجِیب» خوان شما همراه است؟ کدام دلی برای شما تپیده است؟ کدامین پا فقط برای رضایت شما قدم برداشته است؟ کدام "اللّهمَّ کُن لولیِّک الحجة بن الحسن" خالصانه فقط برای سلامتی شما خوانده شده است؟ که اینک توقّع داریم که دعای ما مستجاب شود و آمدنتان را موجب گردد؟! دوستداران عزیز فاطمه! روزهای تکراری و دل‌های هوایی و آرزوهای دنیایی با بی‌قراری برای آمدنشان یک جا جمع نمی‌شوند! نمی‌شود که شعر و ادب و سخن‌مان برای او مشتاقانه بنویسد و بخواند و بگوید، امّا دل‌هامان درگیر فریب و افسون دنیا باشد! باید جور دیگری بود و جور دیگری دید و جور دیگری شد، تا اشک هامان، دل‌هامان، "امّن یجیب‌"هامان، "اللّهم کن لولیّک‌"هامان و دعاهایمان مؤثّر افتد ...

هم اکنون می‌توانید با کلیک بر روی لینک زیر به آرشیو دعای مکارم الاخلاق وصل شوید https://eitaa.com/joinchat/2887712777C424c045e82

به چه شک‌هایی نباید اعتنا کرد ؟ #موج_احکام

جهت دسترسی به سامانه پاسخگویی به سوالات شرعی واعتقادی ⏪ کلیک ⏩ کنید

تدریس دوره جامع وکامل احکام خمس بزودی درکانال فاطمه سلام الله علیها برگزارمیشود جهت ثبت نام دراین دوره کلیک کنید https://eitaa.com/joinchat/3786276973C03cf8bbfcd

هم اکنون می‌توانید با کلیک بر روی لینک زیر به فهرست ومطالب وعناوین کانال فاطمه سلام الله علیهابانوی عالمین وصل شوید https://eitaa.com/joinchat/840892508C934a827cbc

کسی که از یک حَبّه‌قند نمی‌گذرد، چطور می‌تواند از یک کلّه‌قند و از کارخانۀ قند بگذرد؟! ◀️ «انسانی که با دنیا تسویه‌حساب کرده، می‌تواند اهل‌ سبقت نسبت به آخرت باشد و اِلّا کسی که هزار هوس دنیایی در دلش هست، این هوس‌ها کِی می‌گذارند که آدم اهل سبقت باشد؟ یک هوسش مانع می‌شود؛ یک آرزویش مانع می‌شود. ◀️ آنهایی که با همه‌چیز تسویه‌حساب کردند اهل سبقت‌اند. آنهایی که یک عمر تمرین کردند و از لذت‌های کوچک گذشتند و اهل ایثار در کوچک‌ها بودند، در همۀ هستی خودشان هم می‌توانند اهل ایثار و سبقت باشند و در پیشِ روی سیدالشهدا(ع) خونشان را بدهند و دون الحسین(ع) شهید بشوند. ◀️ یک عزیزی تشبیه زیبایی داشت، می‌فرمود اگر کسی از یک حبه‌قند نگذشت چطور از یک کله‌قند می‌گذرد؟! اگر از یک کله‌قند نگذشت چطور از کارخانۀ قند می‌گذرد؟ تمرین می‌خواهد! آدم در آن روزی که باید در مقابل یک حبۀ قند مقاوم باشد و نیست، چطور از خود انتظار دارد که وقتی کارخانۀ قند پیشنهاد شد گذشت کند؟ انسانی که با هوس‌های کوچکش درگیر نیست و زیر پای هوس‌های کوچکش قرار دارد و در چنگال هوس‌های کوچکش اسیر است و تمرین نکرده که عبور کند، چطور می‌تواند در صحنه‌ای که همۀ آمال و آرزویش می‌آید، اهل سبقت و سرعت باشد و کوتاه نیاید؟ ◀️ آن کسانی که در کمک کردن به دین و در یاری کردن اولیاء خدا اهل سبقت و جلودار بودند، این خصوصیت را داشتند که اهل سبقت‌ها و سرعت‌ها و معرفت‌ها و توجه به غنیمت‌ها و فوزها بودند و از این غنیمت‌ها و فوزها غافل نبودند و در پشت‌سر، تمرین‌های مستمر اینها برای سبقت جستن و جلوداری در نصرت دین خدا و اولیاء الهی بوده است.» #استاد_میرباقری

اگر خمس مالت را نمی‌دهی یا برای رضای خدا از خوابت نمی‌گذری، چگونه می‌توانی در راه خدا از جانت بگذری؟! اگر انسان در کوچک‌ها، مخیر به بهشت و جهنم و بین دنیا و آخرت و مخیر بین رضای خدا و لذت نفس می‌شود و لذت نفس را ترجیح می‌دهد، دلیلی ندارد که وقتی به امتحانات بزرگ رسید بتواند پا بر روی هوای نفسش بگذارد! ◀️ این "شکر" و "کفر" در هر نگاه و حرکتی و خوردن و خوابیدن و در کوچک‌ترین موضع‌گیری‌های انسان وجود دارد و در همۀ اینها بهشت و جهنم هست. اگر انسان در کوچک‌ها، مخیر به بهشت و جهنم و بین دنیا و آخرت و مخیر بین رضای خدا و لذت نفس می‌شود و لذت نفس را ترجیح می‌دهد، دلیلی ندارد که وقتی به امتحانات بزرگ رسید بتواند پا بر روی هوای نفسش بگذارد! ◀️ انسان آن‌گاه که می‌فهمد باید از لذت این غذا بگذرد و غذای بهتر را به دوستش بدهد، جای بهتر را برای دوستش در نظر بگیرد، لباس بهتر را برای دیگران بخواهد، و جایی که می‌فهمد باید این گذشتِ کوچک را بکند، اما حاضر به این کار نشود، چطور می‌شود که در راه خدا بتواند گذشت‌های بزرگ کند؟ آن‌گاه که آدم نمی‌تواند برای خدای متعال از خوابش بگذرد، چطور می‌تواند از جانش بگذرد؟ آن‌گاه که انسان برای خدای متعال حاضر نیست حق واجبی که در مالش قرار داده، ادا کند، چطور حاضر به فداکاری‌های بزرگ می‌شود؟! خدای متعال به انسان می‌فرماید من رزق تو را می‌دهم، هرچه خرج کردی و خوردی اشکال ندارد، ولی هر مقدار زیاد آوردی واجب است یک پنجمش را بدهی. انسانی که حاضر نیست این حد از مالش گذشت کند و در راه خدای متعال، یا اصلاً دنبال حساب و کتاب نیست یا اگر هست دنبال راهی می‌گردد که به‌طرف خودش جذب کند، این انسان چگونه در راه خدا از جان خودش می‌گذرد؟ انسانی که بخشی از این مازاد مالش را که سهم ولی معصوم خداست حاضر نیست بدهد و واجب هست، چگونه می‌تواند در راه ولی معصوم خدا برود و در رکاب او بجنگد؟! بزرگواری از فرد دیگری نقل می‌فرمودند که: آنهایی که امام حسین (ع) را شهید کردند، [در جایی] از یک شربت آب نتوانسته بودند بگذرند، و امثال این [تعلقات]، آنها را کم‌کم به طمع‌های بزرگ کشاند. ◀️ اگر از لذت‌های کوچک، در راه خدای متعال بگذرم و با خدا تجارت کنم، مهیای بزرگ‌ترها می‌شوم. خدای متعال می‌فرماید ما به آنها گفتیم شما نماز بخوانید، فعلاً جهاد واجب نیست. اینها مدام می‌گفتند چرا جهاد را واجب نمی‌کند؟ مهیا نشدند و وقتی جهاد را برایشان واجب کردند، به‌جای اینکه مهیا شده باشند و خوف خدا در دلشان جا گرفته باشد و توکل و اعتقاد خدای متعال در دلشان جا گرفته باشد، از دشمن می‌ترسیدند! «يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللهِ‌ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً». لذا حاضر نشدند بروند! بنابراین انسان نباید معصیت‌های کوچک را، تا وقتی به معصیت‌های بزرگ نرسیده، معصیت حساب نکند! نباید منتظر باشد که کار به مرحلۀ‌ نهایی برسد؛ چون آن‌وقت اگر امر مردد بین بهشت و جهنم شود، چه امیدی هست که موفق شود؟ انسانی که در اول، از لذت‌های کوچک نمی‌گذرد، چطور می‌تواند به خودش امیدوار باشد و چه اعتمادی هست که وقتی پای لذت‌های بزرگ‌تر پیش آمد، بر نفسش غالب بیاید؟ اگر شیطان و نفس در امور کوچک حریف من می‌شود و من این اندازه حاضر به مقابله نیستم، چطور در امور بزرگ توانا خواهم بود؟ لذا روایات می‌فرماید هیچ گناهی را شما کوچک نشمارید! نگویید این گناه مهم نیست، من این گناه را می‌کنم و گناه مهم‌تر را ترک می‌کنم! آدم چه می‌داند که اگر گناه کوچک را مرتکب شد، بعد از آن موفق می‌شود گناه بزرگ را ترک کند!» #استاد_میرباقری