⚠️ وقتی رهبر انقلاب اسم شهید حاجی زاده را عوض کردند و امیر علی گذاشتند. ⚠️ در شب شهادت امیرالمؤمنین(ع) به دنیا آمده بود. ⚠️ محافظش که بالای سرش بود میگفت ۲ دو بار اسم امیرالمومنین را آورد و شهید شد. @basaer_fi

💠 گرسنگی غزه و عبور از گردنه سخت تاریخی به سمت ظهور ✍ شبیر فیروزیان ⚠️ سوره «بلد» در قرآن، سوره مهم و عجیبی است. با قسم به شهر مکه که محل سکونت پیامبر(ص) است و قسم به پدر و فرزندی که در آن ساکن بودند (ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع)) آغاز می شود و سپس از رنج انسان در این دنیا سخن می گوید و پس از بیان برخی نعمتهای خداوند، به انسانی اشاره می کند که به شدت ناسپاس است و با بی صبری می خواهد سریع به پیشرفت و به قلّه برسد. اما قرآن راه رسیدن به «قله» را عبور از «عَقَبَةَ» می داند: 🔸«فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ * وَ مَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ؛ ولى او وارد آن گردنه سخت نشد * و تو نمى‏دانى آن گردنه سخت چيست؟» (بلد:12-11) «عقبة» یعنی راهی سنگلاخ و دشوار كه به «قلّه» كوه منتهى مى‏شود؛ «اقتحام» نیز به معناى داخل شدن با سرعت و فشار و شدت در چيزى است. (المیزان؛ ج20، ص292) ⚠️ به عبارت دیگر انسان مومن در مسیر پیشرفت به سمت «قلّه» های معنوی و قدم نهادن در وادی سلوک، باید از گردنه های سختی عبور کند و آیات شریفه پیش رو یکی از گردنه هایی که به «قلّه» منتهی می شود را اینگونه معرفی می کند: 🔸«فَكُّ رَقَبَةٍ* أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ * يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ * أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ؛ آزاد كردن برده است! * يا اطعام كردن در روز گرسنگى * يتيمى از خويشاوندان را * يا مستمندى به خاك افتاده را.» (بلد: 16-13) یعنی انسان مومن با انواعی از «احسان اجتماعی» همچون آزاد کردن انسان های دربند و رسیدگی به گرسنگان و یتیمان و خاک نشینان می تواند یکی از گردنه های سلوک معنوی به سمت قله را با موفقیت طی کند. هرچند «عَقَبَة» منحصر در موارد نام برده شده در این آیه نیست، و این آیات شریفه صرفاً نمونه هایی از احسان اجتماعی را ذکر کرده است. ⚠️ امّا این آیات شریفه غیر از زندگی فردی انسان ها، در گستره یک «جامعه» و یک «امت» هم قابل تحلیل و تدبر است. به عبارت دیگر، جامعه اسلامی یا امت اسلامی نیز برای پیشرفت به سمت قله ها، باید با عمل به مضمون این آیات شریفه از «عقبة» عبور کند. گاه افرادی بصورت انفرادی و پراکنده به دیگران احسان و‌ کمک می کنند و گاه اکثریت یا بخش قابل توجهی از یک جامعه یا امت اسلامی و یا دولت اسلامی، همه‌ با هم به این نوع کارها اقدام می کنند. ⚠️ به باور حقیر، امروز کمک به مردم مظلوم غزه، مصداق عبور از همان «عَقَبَةَ» ایست که این آیات شریفه آن را بیان می کند. امروز امت اسلامی اگر می خواهد از «عُسر» و گردنه ی سختی عبور کند که پس از آن «یُسر» و نابودی اسرائیل و ان شاءالله ظهور حضرت بقیة الله(عج) است: ✅ باید هر طور که هست و از هر طریقی که می تواند برای آزادی مردم دربند غزه اقدام نماید: «فَكُّ رَقَبَةٍ» ✅ باید هر کاری از دستش بر می آید برای رفع گرسنگی مردم غزه انجام دهد: «أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ» ✅ باید یتیمان غزه را همچون برادران و خواهران واقعی اش بداند و برای رفع درد آنها تلاش کند: «يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ» ✅ و باید به داد خاک نشینان غزه برسد: «أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ» ⚠️ حتی اگر این تلاشها در کوتاه مدت به نتیجه نرسد، که ان شاءالله خواهد رسید، نفس این دغدغه و به فکر بودن و تلاش، در عبور از این گردنه سخت تاریخی بسیار مؤثر است. @basaer_fi

⚠️ این سخنان امیرالمؤمنین(ع) زبان حال امروز ما در برابر مردم مظلوم غزه است که این روزها به دلیل محدودیت هایی که یزید و شمر زمانه ایجاد کرده اند، از گرسنگی و تشنگی جان می دهند. شاید اگر امروز امیرالمؤمنین(ع) حضور داشتند و می‌خواستند در میان ما این سخنان را بیان کنند، بجای «حجاز» و «یمامه»، از «غزه» نام می بردند: 🔸 «وَ لَوْ شِئْتُ لاَهْتَدَيْتُ اَلطَّرِيقَ إِلَى مُصَفَّى هَذَا اَلْعَسَلِ وَ لُبَابِ هَذَا اَلْقَمْحِ وَ نَسَائِجِ هَذَا اَلْقَزِّ وَ لَكِنْ هَيْهَاتَ أَنْ يَغْلِبَنِي هَوَايَ وَ يَقُودَنِي جَشَعِي إِلَى تَخَيُّرِ اَلْأَطْعِمَةِ وَ لَعَلَّ بِالْحِجَازِ أَوْ اَلْيَمَامَةِ مَنْ لاَ طَمَعَ لَهُ فِي اَلْقُرْصِ وَ لاَ عَهْدَ لَهُ بِالشِّبَعِ أَوْ أَبِيتَ مِبْطَاناً وَ حَوْلِي بُطُونٌ غَرْثَى وَ أَكْبَادٌ حَرَّى؛ من اگر مى‌خواستم، مى‌توانستم از عسل پاك، و از مغز گندم، و بافته‌هاى ابريشم، براى خود غذا و لباس فراهم آورم، امّا هيهات كه هواى نفس بر من چيره گردد، و حرص و طمع مرا وا دارد كه طعامهاى لذيذ برگزينم، در حالى كه در «حجاز» يا «يمامه» كسى باشد كه به قرص نانى نرسد، و يا هرگز شكمى سير نخورد. يا من سير بخوابم و پيرامونم شكم‌هايى كه از گرسنگى به پشت چسبيده، و جگرهاى سوخته وجود داشته باشد.» (نهج البلاغه؛ نامه ۴۵) @basaer_fi

🔸 فصل جدید برنامه «سوره» 🔸 قسمت اول: «حکمرانی قرآنی و کارآمدی» 🔸مجری و سردبیر: شبیر فیروزیان (استاد دانشگاه و پژوهشگر قرآن و نهج البلاغه) 🔸مهمان: علیرضا معاف (استاد دانشگاه و قرآن پژوه) 🔸سه شنبه ۷ مرداد، ساعت ۲۱:۳۰، شبکه ۴ @basaer_fi

اگر می خواهید بدانید چرا در برخی بخشهای حکمرانی کشور موفق بودیم و در برخی بخشهای دیگر موفق نبودیم، این برنامه را در تلوبیون ببینید:👇 https://telewebion.com/live/tv4?e=0x1400e91d

🔸روضه شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها 🎥علامه حسن‌زاده آملی (رضوان الله تعالی علیه) ▪️شهادت حضرت رقیه (سلام الله علیها) را تسلیت عرض می کنم. @basaer_fi

⚠️ رهبر فرزانه و شجاع انقلاب اسلامی روز گذشته در بخشی از سخنان خود فرمودند: 🔸 «علاوه‌ی بر اینها این نکته مهم است که جمهوری اسلامی[در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه] استحکام بی‌نظیر پایه‌های نظام خود را و کشور خود را به دنیا نشان داد.» (۱۴۰۴/۵/۷) ⚠️ چندی پیش در نهمین قسمت از سلسله یادداشت های «الهیات جنگ»، تفصیلاً این موضوع را توضیح دادم که چگونه اقتدار و نظم و استحکام ساختاری جمهوری اسلامی به پیروزی ما در جنگ با اسرائیل کمک کرد:👇 https://eitaa.com/basaer_fi/1320 @basaer_fi

⚠️ آیت الله مصباح یزدی: «خودم از مرحوم علامه طباطبایی شنیدم که ایشان از اساتیدشان نقل می کردند که ما هر چه داریم از قرائت قرآن و زیارت سیدالشهداست!» @basaer_fi

🔸 فصل جدید برنامه «سوره» 🔸 قسمت دوم: تأملی قرآنی و تاریخی در نسبت «دین و دانش» با «مدل های حکمرانی و تمدنی» 🔸مجری و سردبیر: شبیر فیروزیان (استاد دانشگاه و پژوهشگر قرآن و نهج البلاغه) 🔸مهمانان: حجت الاسلام والمسلمین دکتر قائمی نیا (عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی) دکتر علیرضا معاف (استاد دانشگاه و قرآن پژوه) 🔸سه شنبه ۱۴ مرداد، ساعت ۲۱:۳۰، شبکه ۴ @basaer_fi

پیشنهاد می کنم فیلم کامل قسمت دوم برنامه سوره، را حتما ببینید. نکات قرآنی و تمدنی و تاریخی بسیار خوبی در این جلسه مطرح شد: https://share.google/NgetPZnHBxg8arzY1

💠 آقای پزشکیان! «صلح» با «سازش» متفاوت است/ نهج البلاغه را «گزینشی» نخوانید!(بخش اول) ✍ شبیر فیروزیان ⚠️ متأسفانه آقای پزشکیان روز گذشته بازهم با تکرار «ما نمی توانیم»های همیشگی، از موضع «ضعف» سخن گفتند و درحالیکه آمریکایی ها در میانه مذاکرات هسته ای به تأسیسات هسته ای ما حمله کردند، بازهم سخن از مذاکره با آمریکا به میان آوردند. در این میان آنچه تأسف بارتر است، استفاده ابزاری و گزینشی ایشان از عبارات امیرالمؤمنین(ع) در نهج البلاغه است. ایشان برای توجیه «مذاکره با آمریکا» به این عبارات حضرت استناد کردند که می فرمایند: 🔸«وَ لَا تَدْفَعَنَّ صُلْحاً دَعَاكَ إِلَيْهِ عَدُوُّكَ و لِلَّهِ فِيهِ رِضًا؛ هرگز پيشنهاد صلح از طرف دشمن را كه خشنودى خدا در آن است رد مكن.»(نهج البلاغه؛ نامه 53) پیش از این نیز معاون غیرقانونی سابق ایشان، جناب آقای ظریف، در یکی از گفت و گوهای انتخاباتی تلویزیونی که همراه آقای پزشکیان شرکت کرده بود، برای توجیه عملکرد سازشکارانه و سراپا خسارتش در دوره مسئولیت وزارت خارجه، به این آیه شریفه استناد کرده بود که می فرماید: 🔸«وَ إِنْ جَنَحوا لِلسَّلمِ فَاجنَح لَها وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيم؛ و اگر دشمنان تمايل به صلح نشان دهند، تو نيز تمایل نشان بده و بر خدا توكّل كن،كه او شنوا و داناست!»(انفال:۶۱) اما در پاسخ به این اظهارات، به چند نکته اشاره می کنم: ⚠️ اولاً باید گفت اینکه مسئولان کشور برای توجیه سیاست های غلط خود، بصورت گزینشی از آیات و روایات استفاده کنند، قطعاً مصداق «تفسیر به رأی» است که باید به آنها همان پاسخی را داد که امیرالمؤمنین(ع) در مواجهه با شعار «لا حکم الا لله»(که برگرفته از آیات قرآن بود) به خوارج دادند: 🔸«کَلِمَةُ حَقٍّ یُرادُ بِها باطِلٌ؛ سخن حقی است ولی اراده و مقصود باطلی از این سخن دارید.»(نهج البلاغه؛خ 40) ⚠️ ثانیاً همانگونه که گفته شد، متأسفانه آقای پزشکیان بصورت «گزینشی» از عبارات نهج البلاغه استفاده می کنند. ایشان صرفاً به معدود عباراتی که در آنها ترغیب به پذیرش صلح شده، استناد می کنند، امّا انبوهی از عبارات نهج البلاغه که در آنها امام(ع) مردم را دعوت به جهاد و مقاومت می کنند و از موضع قدرت با دشمن سخن می گویند را نمی بینند و نمی خوانند. خوب است برای نمونه یکی از نامه های امیرالمؤمنین(ع) خطاب به معاویه را برای آقای پزشکیان که ظاهراً حافظ نهج البلاغه هستند، بخوانیم؛ شاید یادشان آمد و در سخنرانی های دیگرشان با دشمن اینگونه حرف زدند: 🔸«نوشته‏اى كه نزد تو براى من و ياران من چيزى جز شمشير نيست؛ در اوج گريه انسان را به خنده وا مى‏دارى فرزندان عبدالمطلب را كجا ديدى كه پشت به دشمن كنند و از شمشير بهراسند؛ پس «كمى صبر كن كه هماورد تو به ميدان آيد»؛ آن را كه مى‏جويى به زودى تو را پيدا خواهد كرد، و آنچه را كه از آن مى‏گريزى در نزديكى خود خواهى يافت. و من در ميان سپاهى بزرگ، از مهاجران و انصار و تابعان، به سرعت به سوى تو خواهم آمد، لشكريانى كه جمعشان به هم فشرده، و به هنگام حركت، غبارشان آسمان را تيره و تار مى‏كند. كسانى كه لباس شهادت بر تن، و ملاقات دوست داشتنى آنان ملاقات با پروردگار است؛ همراه آنان فرزندانى از دلاوران بدر، و شمشيرهاى هاشميان مى‏آيند كه خوب مى‏دانى لبه تيز آن بر پيكر برادر و دايى و جدّ و خاندانت چه كرد. «و آن عذاب از ستمگران چندان دور نيست».»(نهج البلاغه؛نامه۲۸) ⚠️ ثالثاً اینکه اسلام و قرآن علی رغم توصیه های مؤکد و پرتکرار به جهاد و مقاومت در برابر دشمن، در مواردی نیز با شرط و شروطی «صلح با دشمن» را مجاز شمرده است. یکی از این موارد زمانی است که دشمن دست از زورگویی بردارد و سر جنگ با دین و سرزمین ما نداشته باشد و «صادقانه» پیشنهاد صلح بدهد. این آیه شریفه ناظر به پذیرش این نوع از صلح است: 🔸«وَ إِنْ جَنَحوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْعَليم؛ و اگر تمايل به صلح نشان دهند، تو نيز تمایل نشان بده و بر خدا توكّل كن، كه او شنوا و داناست!»(انفال:۶۱) امّا نکته مهم این است که این آیه شریفه ناظر به پیشنهاد صلحی است که «صادقانه» باشد نه «مطلق» پیشنهاد صلح؟ امّا قید «صادقانه» کجای آیه آمده است؟ در پاسخ باید گفت دو تعبیر «جنحوا» و «فاجنح» در این آیه شریفه، از ماده «جَنَحَ»، به معنای «تمایل یافتن به یک جهت» است (المفردات؛ص207) و تفاوت آن با «رَغبَة»، این است که «رَغبَة» به معنای «میل باطنی» است، امّا «الجُنح» به معنای «میل همراه با عمل» است.(التحقیق؛ ج2، ص140) همچنین ماده «جَنَحَ» می تواند با دو حرف «لام» و «إلی» همراه شود؛ امّا زمانیکه با «لام» بکار می رود، بیانگر «میل حقیقی» است؛ یعنی گرایش آنان «راستین» است، نه «ظاهری».(آیت الله جوادی آملی؛تفسیر تسنیم؛ج32،ص658) ادامه👇👇👇 @basaer_fi

💠 آقای پزشکیان! «صلح» با «سازش» متفاوت است/ نهج البلاغه را «گزینشی» نخوانید!(بخش دوم) ✍ شبیر فیروزیان ⚠️ با این توضیح باید گفت معنای عبارت «وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها» در این آیه شریفه این است که: ای پیامبر(ص)! اگر دشمن برای صلح با تو تمایل نشان داد، و این تمایل، نه فقط در «حرف» و «ادّعا»، بلکه در «عملش» نیز نمایان بود، و واقعی بودن آن برای تو احراز شد، آنگاه تو نیز به او برای صلح تمایل نشان بده. بنابراین، در برابر پیشنهاد صلح و مذاکره از سوی دشمن، نباید «ذوق زده» شد و با «سرعت» و «عجله» و «بدون فکر» آن را بپذیریم تا بعد دچار «غافلگیری» شویم. بلکه ابتدا باید «صداقت عملی» طرف مقابل در پیشنهاد صلح را احراز قطعی کرد. به همین دلیل، خداوند در ادامه آیه مورد بحث، خطاب به پیامبراکرم(ص) می فرماید اگر آنها بخواهند با مطرح كردن صلح، تو را فريب دهند و نيرنگى در كار باشد، هرگز تسليم مشو و نگرانى به خود راه مده، چرا كه خداوند پشتيبان تو است(آیت الله مکارم شیرازی، ناصر؛ تفسیر نمونه؛ ج21، ص491): 🔸 «وَ إِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِينَ؛ و اگر بخواهند (در پیشنهاد صلح) تو را بفريبند، (يارى‏) خدا براى تو بس است. (زیرا) او بود كه تو را با يارى خود و مؤمنان نيرومند گردانيد.» (انفال: 62) ⚠️ بنابراین جمله ای که آقای پزشکیان از امیرالمؤمنین(ع) خواندند را باید در این سیاق تحلیل و تفسیر کرد. درواقع حضرت در آن جمله به مالک اشتر توصیه می کنند که اگر دشمن به تو پیشنهاد صلح داد و در این پیشنهاد «صادق» بود، پیشنهادش را بپذیر. چنین صلحی است که به تعبیر حضرت رضایت خداوند هم در آن است: «و لِلَّهِ فِيهِ رِضًا». در غیر اینصورت اگر بنابود هر پیشنهاد صلحی از طرف دشمن پذیرفته شود، چرا خود حضرت پیشنهاد صلح معاویه که بعدها به «حکمیت» معروف شد را «فریب» می دانست؛ و اگر اصرار و فشار گروهی از سپاهیان ساده لوحش نبود، هیچگاه آن را نمی پذیرفت. ⚠️ حال از آقای پزشکیان می پرسیم دولت مستکبری که پس از تجربه های متعدد بدعهدی در برجام و غیربرجام، باز هم پیشنهاد مذاکره داده و سپس در میانه مذاکرات به ما حمله کرده و هیچ تغییر عملی در رفتارش نشان نداده، بلکه دشمنی اش را بیشتر کرده، پیشنهاد مجدد او برای مذاکره «صادقانه» است؟ مهمتر آنکه اساساً مذاکره با او «عاقلانه» و «شرافتمندانه» است؟ ⚠️ جالب است که حضرت در ادامه همان جملاتی که آقای پزشکیان خواندند، توصیه می کنند که حتی اگر پس از احراز «صداقت عملی»، پیمان صلحی با دشمن بسته شد، باز هم باید مراقب بود که او نیّتش را تغییر نداده و قصد «غافلگیری» و «فریب» و «خدعه» نداشته باشد: 🔸 «وَ لَكِنِ الْحَذَرَ كُلَّ الْحَذَرِ مِنْ عَدُوِّكَ بَعْدَ صُلْحِهِ فَإِنَّ الْعَدُوَّ رُبَّمَا قَارَبَ لِيَتَغَفَّلَ فَخُذْ بِالْحَزْمِ وَ اتَّهِمْ فِی ذَلِكَ حُسْنَ الظَّنِّ؛ لكن پس از صلح کاملاً از دشمن خود برحذر باش؛ زيرا چه بسا دشمن نزديك مى‏شود تا غافلگير كند؛ پس دور انديش و محتاط باش و خوشبينى خود را (به دشمن) متّهم كن.»(نهج البلاغه؛ نامه 53) ⚠️ از همین جا معلوم می شود با اینکه «صلح» در اسلام با «سازش» تفاوت ماهوی دارد ولی عده ای سعی می کنند «سازش» هایشان را با عنوان «صلح» نامگذاری کنند. درحالیکه «سازش»، یعنی با «ذلت» و از سر «ترس» با دشمن روبرو شدن و زیر بار حرف زور او رفتن. در حالیکه در «صلح»، هیچ ذلت و ترسی وجود ندارد. «سازش» از موضع «ضعف» است و «صلح» از موضع «قدرت». ⚠️ حال شما قضاوت کنید که آنچه از ادبیات آقای پزشکیان و مجموعه کنش های او در سیاست خارجی برداشت می شود، «صلح» با آمریکاست یا «سازش» با او؟ @basaer_fi