eitaa logo
بشیرا نذیرا - سراجا منیرا
559 دنبال‌کننده
3.6هزار عکس
1.3هزار ویدیو
198 فایل
کانالی فقط در جهت با شما بودن. میخواهم آنچه برای خود میپسندم برای شما هم به اشتراک بگذارم @bashirseraji13 https://eitaa.com/joinchat/3758751752Cb9a64376c2
مشاهده در ایتا
دانلود
🔹 یکی از چیزهایی که از اوّل در انقلاب مطرح بوده است، مسئله‌ی است. عدالت یعنی کم کردن فاصله‌ی بین فقیر و غنی در کشور و مبارزه‌ی با فقر در کشور و تقسیم درست ثروت در کشور. این غیر از تفکّرات مارکسیستی است؛ این غیر از تساوی و برابری‌ای است که سوسیالیست‌ها یا کمونیست‌ها بیان میکنند؛ این نظر اسلام است؛ منابع اسلامی و مدارک اسلامی همه تأیید و تأکید میکند بر این معنا. 🔸نه‌اینکه ما دست بگذاریم روی ثروتِ ثروتمندان و بخواهیم این ثروت را از اینها بگیریم؛ نه، بلکه بایستی کشور را جوری اداره‌ بکنیم که فاصله‌ی بین فقیر و غنی کم بشود. خب، این مسئله‌ی بسیار مهمّی است و امروز در دنیا هم مطرح است؛ این که در دنیا مطرح است و امروز جزو معیارها و شاخصهای اقتصادی است، همین است؛ در واقع، به یک معنا فاصله‌ی بین فقیر و غنی است. ما باید نگاه کنیم ببینیم در این زمینه -از نظر اسلام- چقدر پیش رفته‌ایم، چقدر حرکت کرده‌ایم؛ چرا این‌جور شده. محاسبه کنیم اینها را. ۱۳۹۶/۰۶/۳۰ 🔹 بیانات مقام معظم رهبری در دیدار رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری @bashirseraj
انقلاب سیاسی بدون انقلاب فرهنگی و انقلاب اقتصادی شاید بهتر بود این یادداشت را در انقلاب اسلامی می‌نوشتم؛ شاید هم نه، همان بهتر که حالا می‌نویسم. حرف جدیدی نیست و بارها گفته‌اند و شنیده‌ایم، ولی چند وقت پیش مطلبی خواندم در یکی از منابع اصلی حوزه "اقتصاد توسعه" که دوست داشتم در جایی برای خودم یادداشت کنم؛ چه بهتر که اینجا باشد تا شاید شما هم بخوانید و درباره‌اش فکر کنیم و حرف بزنیم. جانمایه مطلب، اعترافی ضمنی است به یک حقیقت تلخ که به قلم یک اقتصاددان توسعه نوشته شده است. در فصل نخست کتاب "پیشگامان اقتصاد توسعه؛ آینده در چشم انداز" با عنوان "نسل قدیم اقتصاددانان توسعه و نسل جدید"، "جرالد ام. میِر" نوشته است: "پس از ، اقتصاددانان یک‌باره خود را رودرروی موضوع دیدند؛ زیرا حکومت‌های تازه استقلال یافته‌ی کشورهای نوظهور به‌منظور تسریع توسعه کشورهای متبوع خود، جویای نظر این اقتصاددانان بودند. حکومت‌های جدید آسیایی و آفریقایی موفق به کسب از دولت انگلستان شده بودند، ولی برای دست‌یابی به به اقتصاددانان انگلیسی و آمریکایی متوسل شدند. با وجود این، رشته باید دوباره پایه‌گذاری می‌شد" (ص۳۶-۳۵). به نظرم چند سطر بالا را دوباره بخوانید، هرچند در همان مرتبه نخست هم روشن است که چه جوک مضحکی در این نوشته گنجانده شده است: حکومت‌های جدید آسیایی و آفریقایی برای دست‌یابی به استقلال اقتصادی به غرب متوسل شدند؛ به همان‌هایی که تا چندی پیش تحت و سلطه سیاسی‌شان بودند. احمقانه نیست؟! ناگفته پیداست خود نویسنده هم خوب می‌داند که استقلال اقتصادی کشورهای نام‌برده ممکن نیست، وقتی قرار باشد را از آمریکا و انگلیس بگیرند؛ و استعمارگران از استقلال سیاسی مستعمرات خود چندان دلخور نمی‌شوند، اگر بتوانند از راه دانش و تکنولوژی و فرمول‌های اداره کشور اقتصاد و منابع آن‌ها را در اختیار داشته باشند و چپاول کنند. کاش انقلابیون انقلاب ۵۷ این حقیقت را درک کرده بودند؛ کاش تاریخ خوانده بودند و سرنوشت کشورهای به‌ظاهر استقلال یافته پس از جنگ جهانی را می‌شناختند تا شاید سخن حکیمانه بنیانگذار کبیر انقلاب را درست می‌شنیدند و را جدی می‌گرفتند؛ کاش تعداد بیشتری مثل علامه می‌اندیشیدند تا وقتی او از فرآیند سی تا چهل ساله اسلامی‌سازی گفت، مخالفت نمی‌کردند و ادعای تحویل دو سه ساله علوم اسلامی را سر نمی‌دادند. نشانی در ایتا و تلگرام: 🆔 @rajaaei_ir