🍂 🔻 #مهندسی_رزمی در دفاع مقدس 1⃣1⃣ 🔻 نمونه هایی از ابتکارات و خلاقیت‌های مهندسی در دفاع مقدس: 🔻 پل خیبر: نوع: شناور (بدون پایه) طول: 14 کیلومتر عرض: 3 متر ظرفیت طراحی: 4 تن ظرفیت قابل بهره برداری: 3 تن سال استفاده: 1362 عملیات خیبر مکان: هورالهویزه حدفاصل ساحل هور در ایران (شرق هویزه) و جزایر مجنون عراق تعداد قطعات ساخته شده: حدود 5000 قطعه مدت حمل و نصب: 25 روز علل تأخیر در نصب: وجود نی‌های متراکم در 3 کیلومتر آخر 🔻پل بعثت: پل بعثت، شاهکار مهندسی - رزمی تاریخ دفاع مقدس است و امروز با همین عنوان در دانشگاه مهندسی دافوس، تدریس می شود. برخی از قطعات این پل، امروز در گلزار شهدای خرمشهر است و برخی دیگر، همانجا کنار اروند، به تماشا نشسته است. تماشای همت شیر مردانی که او را خلق کردند و از روی او گذشتند و سندی بر هنر و اراده جوانان این مرز و بوم افزودند. طبیعت یک سری قاعده و قانون دارد که شکستن آن کار هر کسی نیست. اگر توانستی قاعده و قانون طبیعت را بشکنی، معجزه کرده ای هیچ کس باور نمی کرد بشود در بحبوهه جنگ روی اروند خروشان، با آن جزر و مد زیاد و با آن عرض بلند پل زد. اما جنگ ثابت کرد مردانی هستند که کاری به قاعده و قانون طبیعت ندارند و یک « یا علی» می گویند و می زنند به آب . پل بعثت، شاهکار مهندسی - رزمی تاریخ دفاع مقدس است. پس از عملیات والفجر هشت، باید یک راه ارتباطی بین خاک خودمان و شهر فاو که تازه به دست رزمندگان اسلام افتاده بود، ایجاد می شد. رزمندگانی که در فاو بودند، باید پشتیبانی می شدند. امکانات و نیرو می خواستند. قبل از والفجر هشت، پل هایی روی اروند زده بودند، اما اروند قوی تر از آن بود که آنها حریفش شوند و هیچ کدام را تحمل نکرده و همه را بلعیده بود. یکی از پل‌های ساخته شده "پل فجر" نام داشت که شب‌ها آن را نصب، و روزها جمع می کردند. این پل نیز کار آمد نبود. باید پلی ساخته می شد که محکم و مطمئن باشد و بتواند در شبانه روز تجهیزات و تدارکات و مهمات را به آسانی به آن طرف آب برسانند. بنابراین پل بعثت، به طول ۹۰۰ و عرض ۱۲ متر روی اروند زده شد و چشم جهانیان را خیره کرد. پنج هزار لوله 12متری، به قطر 142 سانتی متر و ضخامت 16 میلی متر از جنس فولاد، در عمق دوازده متری رودخانه خروشان که ارتفاع جزر و مدش از پنج متر هم بالاتر می رفت، شش ماه از جهادگران اسلام وقت گرفت. دشمن در طول جنگ خیلی تلاش کرد تا پل را از بین ببرد، اما نتوانست. ابتدا دو طرف لوله ها مسدود می کردند تا در آب غرق نشوند. بعد از این که کار اتصال لوله ها انجام می شد، در لوله ها را باز می کردند تا آب با فشار از لوله ها عبور کند و لوله ها به زیر آب بروند و غرق شوند. بعد اتمام لوله گذاری، روی آن ها را زیر سازی و آسفالت می کردند. طراح این شاهکار بزرگ، مهندس بهروز پور شریفی از برادران جهاد سازندگی بود. همراه باشید #تاریخ_شفاهی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂