3️⃣مجرّب بودن این تأثیر در احوالات شخصی خودمان. ⬅️ البته در این مورد ممکن است اشکال شود که از سنخ تجارب تفسیری بوده و شانس را به شکل استجابت دعا در نظر گرفته ایم. ✅ در پاسخ باید گفت گاهی انسان در درون خودش با قرائنی به شکل واضح متوجّه میشود که این تأثیر آن دعا است. همچنین در مواضع بسیار زیاد و قطعی که هم در خودمان دیده ایم و هم در دیگران و در کتب مشاهده نموده ایم تأثیر دعا را بالعیان مشاهده نموده و در یک خواب و یا حالات شبیه خواب به شکل واضحی متوجّه تأثیر ادعیه میشویم. امروزه یکی از بهترین زمینه ها برای باور این امر تجربیات نزدیک به مرگ است که مکرّر در مشاهدات آنها تأثیر عمیق دعا دیده میشود. در برنامه زندگی پس از زندگی رمضان سال ۱۴۰۰ چند مورد الان در خاطرم هست. یکی حکایت آن جوان خمینی که با دعای مادرش برگردانده شد ودیگر جوان لر که با دعای شهید حادثه تروریستی اهواز برگردانده شد و دیگر خانم کاشانی که در مکه مکرمه با صلواتهای مادرش برگردانده شد و... . 4️⃣اساسا دعا کردن یک حالت فطری برای انسانها است که در خود فقر و نیاز را شهود کرده و از طرفی باور به وجود خدایی قادر و عالم متعال دارند. 🔶 این ابراز نیاز و حاجت امری فطری به درگاه چنین عظیمی است به شکلی که استنکاف از آن ورای اجابت شدن یا نشدن نشانه دهنده امری غیر طبیعی است که در متون دینی از آن به عنوان استکبار یاد شده است.🔶 🔷 قرآن کریم دعا را نوعی عبادت میداند: «ادعونی استجب لکم إنّ الّذین یستکبرون عن عبادتی سیدخلون جهنّم داخرین».🔷 5️⃣پیش فرض شبهه حصر فائده دعا برای دعا شونده است در حالیکه میتوان ادّعاء کرد که دعا آثار فردی و اجتماعی برای خود دعا کننده و جامعه نیز دارد که معمولا آثاری قطعی هم هست. 🔸دعا انسان را آرام میکند. 🔸شیوه ای صحیح و معقول در تخلیه عواطف انسان است. 🔸شادابی معنوی می آورد. 🔸انسان را به عالم خوش بین میکند. 🔸 راهی است برای انسانی که کاری از دستش بر نمی آید. 🔸 امتدادی از باورمندی توحیدی انسان در صحنه عمل است. 🔸بلکه شاید ادّعا شود که دعا کردن یکی از نیازهای روانی و عاطفی انسان است. 🔴 دعا صرفا درخواست برای چیزی نیست بلکه وسیله ای برای ابراز نحوه وجود فقری خودمان و نحوه وجود غنائی خداوند و یک تنفّس عمیق معنوی و تقرّب وجود به خداوند متعال است. 🔴 ⚪️دعا به انسان امید میدهد و انسانها را به همدلی و بخشیدن دعوت کرده و نوعی تقدّس اجتماعی را ایجاد میکند. ✅ در روایات هم به این مقوله و تأثیر دعا در جنبه های فردی و اجتماعی تأکید شده است. تأکید بر دعا برای مؤمنین و مقدّم داشتن دیگر بر خود و مبالغه در دعا برای آنها و یا مثلا در نهج البلاغة علی علیه السلام میفرماید: (يتنسّمون‏ بدعائه‏ روح التجاوز) اى يشمّون بدعائه و مناجاته تعالى النسيم الطيب و الهواء الذى تستلذّه النفس و يزيل عنها الهمّ لما حصل من تجاوزه عزّ و جلّ من تقصيرهم و صفحه عنهم. ❌البته میتوان شبهه را اینطور مطرح کرد که وقتی ما دعا میکنیم و نتیجه ای نمیگیریم پس دعا چه فایده ای دارد؟ ⬅️پاسخ این شبهه را با توجّه به نکات پیش گفته از منظر باورمندان به دعا میتوان متوجّه شد. در روایات دینی همچنین وارد شده که دعا در هر حال اثری برای شخص دارد. یا در آینده و عالم دیگر و یا در دفع بلا و... . عالم موازین و مصالح دیگری نیز دارد که انسان اجمالا متوجّه میشود که اساسا نمیتواند توقّع داشته باشد که هر دعائی مستجاب شود. ⛔️⚠️منکرین تأثیر دعا میتوانند اینطور پاسخ بگویند که متدیّنین آنقدر شرایط استجابت را قید و تبصره میزنند و در نهایت با مقوله هایی مانند استجابت در آخرت و مصلحت نبودن و... پوشش میدهند که عملا ادّعای آنها ابطال پذیر نیست لذا ادّعائی قابل بحث نمی ماند.⚠️ 🔻 تأثیرمندی دعا مانند ادّعائی شبیه قوری پرنده سماوی راسل که بین زمین و مرّیخ در مداری دور خورشید میچرخد و آنقدر کوچک است که هیچ تلسکوپی نمیتواند آن را رصد کند! ❌ادّعاء آنطور سامان داده شده که اساسا ابطال پذیر نباشد! آیا مسأله استجابت دعا هم از این قبیل نیست؟ ✅پاسخ این شبهه به صورت خلاصه در دو امر است: ❇️اول اینکه این شبهه مبتنی بر انکار خدا و ادیان آسمانی است لذا اگر کسی با دلایلی نسبت به خداوند و ادیان الهی باورمند باشد و ادّعای استجابت دعا از مسلّمات دین آنها باشد باور به آن معقول و صحیح میشود و چیزی شبیه قوری سماوی راسل و یا زیرکی مبتنی بر بیان ادّعائی غیر قابل ابطال نیست. به عبارتی شبهه در دعا نیست بلکه در وجود خدا و نبوّت پیامبر صلی الله علیه و آله است. ❇️دوم آنکه تجربیات شخصی و حکایات غیر قابل خدشه در تأثیر دعا آنقدر واضح و متواتر است که انکار آن یا ناشی از عدم تجربه شخصی است و یا عدم مرور حکایات و مطالعه آنها و یا شدّت عقیده قبلی در باطل بودن این حکایات و یا مکابره است. #دعا #استجابت #شفا #شبهه