#آدم خورها ســيد مجتبي هاشمي، فرماندهي بســيار خوش برخورد بود. بسياري از کساني که از مراکز ديگر رانده شده بودند، جذب سيد ميشدند. سيد هم از ميان آنها رزمندگاني شجاع تربيت مي کرد. ســيد، با شــناختي که از شاهرخ داشــت. بيشــتر اين افراد را به گروه او ، يعني آدمخوارها مي فرستاد و از هر کس به ميزان توانائيش استفاده مي کرد. ٭٭٭ پدر و پسري باهم به جبهه آمده بودند. هردو، قبل ازانقلاب مشروب فروشي داشتند. روزهاي اول هيچکس آنها را قبول نداشت. آنهاهم هرکاري مي خواستند مي کردند. ســيد، آنها را به شــاهرخ معرفي کرد. بعد ازمدتي آنها به رزمندگان شجاعي تبديل شدند. الگو گرفتن از شاهرخ باعث شد که آنها اهل نماز و... شوند. ٭٭٭ درآبادان ، شــخصي بود که به مجيد گاوي مشــهور بود. ميگفتند گنده لات اينجا بوده. تمام بدنش جاي چاقو و شکســتگي بود. هرجا مي رفت، يک کيف سامسونت پر از انواع کارد و چاقو همراهش بود. ميخواست باعراقي ها، بجنگد؛ اما هيچ کدام از واحدهاي نظامي او را نپذيرفتند تا اينکه سيد ، او را تحويل شاهرخ داد. #شاهرخ_حرانقلاب شــاهرخ هم درمقابل اين افراد، مثل خودشــان رفتــار ميکرد. کمي به چهره ی مجيــد نگاه کرد. باهمان زبان عاميانه گفت: ببينم، ميگن يه روزي گنده لات آبادان بودي. ميگن خيلي هم جيگر داري، درســته!؟ بعد مکثي کرد و گفت: اما امشب معلوم ميشه، با هم ميريم جلو ببينم چيکاره اي! شــب ، از مواضع نيروهاي خودي عبور كرديم. به سنگرهاي عراقيها نزديک شديم. شاهرخ، مجيد را صدا کرد و گفت: ميري تو سنگراشون، يه افسرعراقي روميکشي واســلحه اش رو مي ياري. اگه ديدم دل و جرات داري؛ مييارمت تو گروه خودم. مجيد يه چاقو، از تو کيفش برداشت و حرکت کرد. دو ساعت گذشت و خبري از مجيد نشــد. به شــاهرخ گفتم: اين پســر، دفعه اولش بود. نبايد مي فرستاديش جلو، هنوز حرفم تمام نشــده بود که درتاريکي شــب ، احساس کردم کسي به سمت ما مي آيد. اسلحه ام را برداشتم. يکدفعه مجيد داد زد: نزن منم مجيد! پريد داخل ســنگر و گفت: بفرمائيد اين هم اسلحه، شاهرخ نگاهش کردو با حالت تمسخر گفت: بچه، اينو از کجا دزديدي!؟ مجيد يکدفعه دستش رو داخل كوله پشتي [کرد] و چيزي شبيه توپ را آورد جلو. در تاريکي شــب، ســرم را جلو آوردم. يکدفعه داد زدم: واي!! با دست جلوي دهانم را گرفتم، ســر بريده يک عراقي، در دســتان مجيد بود. شاهرخ که خيلي عادي به مجيد نگاه مي کرد گفت: سر کدوم سرباز بدبخت رو بريدي مجيد که عصباني شــده بود گفت: به خدا سرباز نبود، بيا اين هم درجه هاش، از رو دوشش کندم. بعد هم تکه پارچه اي که نشانه درجه بود را به ما داد. َ شــاهرخ سري به علامت تائيد تکان داد و گفت: حالا شد، تو ديگه نيروي ما هستي. مجيد فردا به آبادان رفت و چند نفر ديگر، از رفقايش را آورد. مصطفي ريش، حســين کره اي، علي ترياکي و... هر کدامشــان ماجراهائي داشــتند، اما ،جالــب بود که همه ی اين نيروها، مديريت شــاهرخ را قبول کــرده بودند و روي حرف او حرفي نمي زدند. ًمثلا علي ترياکي اصالتاً همداني بود. قبل ازانقلاب هم دانشجو بود و به زبان انگليسي مسلط بود. با توافق سيد، يکي ازاتاقهاي هتل را داروخانه کرديم و علي ، مسئول آنجا شد. شاهرخ هم اسمش را گذاشت؛ علي دکتر!! علي، بعدها مواد را ترک كرد و به يكي از رزمندگان خوب و شــجاع تبديل شد. علي درعمليات كربلاي پنج به شهادت رسيد. شــخص ديگري بود كه براي دزدي از خانه هاي مردم راهي خرمشــهر شده بود. او، بعد از مدتي با ســيد آشنا ميشود و چون مكاني براي تامين غذا نداشت به سراغ سيد مي آيد. رفاقت او، با سيد، به جائي رسيد كه همه كارهاي گذشته را كنار گذاشت. او به يكي از رزمنده هاي خوب گروه شاهرخ تبديل شد. ٭٭٭ در گروه پنجاه نفره ی ما، همه تيپ آدمي حضور داشتند، ازبچه هاي لات تهران و آبادان و... تا افراد تحصيلکرده اي مثل اصغرشعله ور ،که فارغ التحصيل از آمريکا بود. از افراد بي نمازي که در همان گروه نمازخوان شدند تا افراد نمازشب خوان. اکثر نيروهائي هم که جذب گروه فدائيان اســلام ميشدند؛ علاقمند پيوستن به گروه شاهرخ بودند. وقتي شــاهرخ در مقر بود و براي نماز جماعت مي رفت؛ همه بچه ها به دنبالش بودند. آن ايام سيد مجتبي امام جماعت ما، بود. دعاي توسل و دعاي کميل را از حفظ براي ما مي خواند و حال معنوي خوبي داشت. در شرايطي که کسي به معنويت نيروها اهميت نمي داد، ســيد به دنبال اين فعاليتها بود و خوب نتيجه مي گرفت. #شاهرخ_حرانقلاب #برادر

با ســختي زياد رسيديم به ماهشــهر. ازآنجا با قايق به ســمت آبادان حرکت کرديم. بالاخره پس از،بيســت و چهار ســاعت رســيديم به مقصد. ســراغ هتل کاروانسرا را گرفتم. ديدن چهره شاهرخ خستگي سفر را برطرف کرد. دوستانش باور نمي کردند که من برادرش باشم. هيکل من کوچک و قدِ من کوتاه بود . برخلاف او. عصر همان روز ، به همراه چند رزمنده به روستاي سيدان و خطوط نبرد رفتيم. در حال عبور، از کنار جاده بوديم. يکدفعه شــليک خمپاره هاي پنج تائي، معروف به خمسه خمسه آغاز شد. شاهرخ که من را امانت مادر مي دانست سريع فرياد زد: بخوابيد روي زمين؛ بعد هم خودش را انداخت روي من! نيت او خير، بود. اما،ديگر نمي توانستم نفس بکشم. هر لحظه مرگ را احساس مي کردم. کم مانده بود؛ استخوان هايم خرد شود. با تلاش بسيار ، خودم را نجات ُدادم. گفتم: چکار مي کني؟ من داشتم زير هيکل تو خفه مي شدم! شــاهرخ با تعجب نگاهم کرد. بعد آهســته گفت: ببخشــيد، من مي خواستم ترکش به تو نخوره. گفتم: آخه داداش تو نمي گي اين هيکل رو . دلم براش سوخت. ديگر چيزي نگفتم. کمي جلوتر مزارع کشاورزي بود که رها شده بود. شاهرخ شــروع کرد به چيدن گوجه فرنگي. بعد هم با ميله اي که زير اسلحه ی کلاش قرار داشــت گوجه ها را به سيخ کشيد و روي آتش گرفت. نان وگوجه پخته شام ما شد. خيلي خوشمزه بود. مي گفت: چشمانتان را ببنديد، فکر کنيد داريد کباب مي خوريد! وارد خط اول نبرد شديم. صداي سربازان عراقي را ازفاصله ی پانصد متري مي شنيديم. نيروهاي رزمنده، خيلي راحت و آسوده بودند. اما من خيلي مي ترسيدم. روز اولي بود که به جبهه آمده بودم. شاهرخ به سنگرهاي ديگر رفت. نيمه شب بود که برگشت. با ده تا کمپوت! با همان حالت هميشــگي گفت: بياييد بزنيد تو رگ! بچه ها مي گفتند اينها را از سنگر عراقي ها آورده! صبــح زود بود که درگيري شــد. صداي تيراندازي زياد بود. شــليک توپ و خمپاره هم آغاز شد. يکي ازبچه ها توپ ۱۰۶ را آورد. درپشت سنگر مستقر شد. با شــليک اولين گلوله، يکي از تانکهاي دشمن هدف قرارگرفت. شاهرخ که خيلي خوشحال بود، داد زد: َدمِت گرم. مادرش رو !! تا نگاهش به من افتاد، حرفش را قطع کرد. اعضاء گروه مثل خودش بودند. امــا بي ادبي بود جلوي برادر کوچکتر. ســريع جمله اش راعوض کرد: بارک الله، مادرش رو شوهر دادي! يک موشــک ازبالاي سرم رد شــد و به ســنگر عقبي اصابت کرد. ازيکي ازبچه ها پرســيدم: اين چي بود!؟ جواب داد: موشــک تاو ( اين موشــک سيم هدايت شــونده دارد. با سيم از راه دور کنترل مي شود؛ تا به هدف اصابت کند. قدش نزديک به يک متر، و قدرت بالائي دارد) بعد ادامه داد: ديروز شاهرخ اينجا بود، عراقي ها هم مرتب موشک تاو شليک مي کردند. شــاهرخ هم يک بيل دســتش گرفته بود. وقتي موشک شليک مي شد بيل رو مي زد و سيم کنترل موشک را منحرف مي کرد. اين کار خيلي دل و جرات مي خواد. ســرعت عمل بالاي او، باعث شــد دوتا ازموشک ها کاملا منحرف بشه و به هدف اصابت نکنه. #شاهرخ_حرانقلاب #یاد_گذشته دومين روز حضور من در جبهه بود. تا ظهر درمقر بچه ها، در هتل كاروانسرا بودم. پســركي حدود پانزده ســال هميشه همراه شــاهرخ بود. مثل فرزندي كه همواره با پدر است. تعجب من از رفتار آنها وقتي بيشتر شد كه گفتند: اين پسر، رضا، فرزند شاهرخ است!! اما من كه برادرش بودم خبر نداشتم. عصربود كه ديدم شاهرخ در گوشه اي، تنها نشسته. رفتم ودر كنارش نشستم. بي مقدمه و با تعجب گفتم: اين آقا رضا پسر شماست!؟ خنديــد و گفــت: نه، مادرش اون رو به من ســپرده. گفته مثل پســر خودت مواظب رضا باش. گفتم: مادرش ديگه كيه؟! گفت: مهين، همون خانمي كه تو كاباره بود. آخرين باري كه براش خرجي بردم گفت: رضا خيلي دوست داره بره جبهه. من هم آوردمش اينجا! ماجراي مهين را مي دانستم. براي همين ديگر حرفي نزدم. چند نفري از رفقا آمدند و كنار ما نشستند. صحبت از گذشته و قبل از انقلاب شد. شاهرخ خيلي تو فكر رفته بود. بعد هم باآرامي گفت: مهربوني اوستا كريم روميبينيد! من يه زماني آخراي شب ، با رفقا ميرفتم ميدون شوش. جلوي كاميونها رو مي گرفتيم. اونها رو تهديد مي كرديم. ازشــون باج ســبيل و حق حســاب مــي گرفتيم. بعد مي رفتيم با اون پولها ، زهرمــاري مي خريديم و مي خورديم. زندگي ما توي لجن بود. اما خدا، دست ما رو گرفت. امام خميني رو فرستاد؛ تا ما رو آدم كنه. البته بعداً هر چي پول در آوردم به جاي اون پولها صدقه دادم. بعد حرف از كميته و روزهاي اول انقلاب شــد.

شــاهرخ گفت: گذشته ی من اينقدر خراب بود كه روزهاي اول ، توي كميته، براي من مامور گذاشــته بودند! فكر مي كردند كه من نفوذي ساواكي ها هستم! همه ســاکت بودند و به حرفهاي شاهرخ گوش مي کردند. بعد باهم حركت كرديم و رفتيم براي نمازجماعت. شــاهرخ به يكي ازبچه ها گفت: برو نگهبان سنگر خواهرها رو عوض كن. با تعجب پرســيدم: مگه شــما رزمنده ی زن هم داريد؟! گفت: آره چند تا خانم از اهالي خرمشــهر هستند كه با ما به آبادان آمدند. براي اينكه مشكلي پيش نياد ؛ براي سنگر آنها نگهبان گذاشتيم. #شاهرخ_حرانقلاب #اردستانی 🆔https://eitaa.com/joinchat/2649751607C2b1adaf617 🆔https://zil.ink/bettiabaei

لطف مکرر وظیفه ی مقرر می شود ...! عاقبت کمک به این سه دسته پشیمانی است؛ تنبل، طلبکار، ناسپاس ...! ‌‎‌ #سلام_صبح_بخیر ❤️ 🆔https://eitaa.com/joinchat/2649751607C2b1adaf617 🆔https://zil.ink/bettiabaei

استغفار در ماه شعبان هر که در هر روز از ماه شعبان، هفتاد مرتبه استغفار کند، مثل آن است که #هفتاد هزار در ماههاى دیگر استغفار کرده باشد. «مفاتیح‌الجنان» 📝شرح حدیث: در روایتی که استغفار را توصیه می‌فرمایند، این نکته‌ را اضافه می‌کنند ‌که #ضریب استغفار در ماه شعبان، هزار است. یعنی چه؟ یعنی هر یک استغفار در ماه شعبان برابر هزار تا است؛ یعنی اگر یک بار بگویی : «استغفرالله واسئله التوبه» برایت #هزار مرتبه نوشته می‌شود. در روایت دارد روزی هفتاد بار بگویید، لذا هفتاد هزار مرتبه در روز نوشته می‌شود. یعنی اگر کسی در هر #روز از ماه شعبان هفتاد مرتبه بگوید: «استغفرالله و اسئله التوبه» مثل این است که در ماه‌های دیگر هفتاد هزار بار این استغفار را گفته باشد. به رقم و ضریب دقّت کنید! 🔹شرح: آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی ره 🆔https://eitaa.com/joinchat/2649751607C2b1adaf617 🆔https://zil.ink/bettiabaei

💠 کلام امام رضا علیه السلام در فضيلت ماه شعبان 🔻حسن بن على بن فضال گويد: از حضرت رضا عليه السلام شنيدم مي فرمود: 🔸هر كس در روزهاى ماه شعبان هفتاد بار استغفار كند خداوند گناهان او را مى‌آمرزد و اگر چه به اندازه ستارگان باشد. 🔻حسن بن على بن فضال گويد: از حضرت رضا (ع) در بارۀ شب نيمه شعبان پرسيدم.فرمود: 🔸در اين شب خداوند گروهى را از جهنم آزاد مى‌كند و گناهان بزرگ را مى‌آمرزد، گويد: عرض كردم: آيا در اين شب نمازى غير از نماز ساير شب‌ها هست؟ .فرمود: دعا و صلاة مخصوصى براى اين را داشته باش و استغفار كن، پدرم مى‌گفت: دعا در اين شب مستجاب است. 🔻سعد بن سعد گويد: حضرت رضا (ع) فرمود: 🔸على بن ابى طالب عليه السلام در سه شب به خواب نمي رفت، شب بيست و سوم ماه رمضان و شب فطر، و شب نيمه ماه شعبان. در اين سه شب ارزاق تقسيم ميگردند، و اجل‌ها تعيين ميشوند و همه حوادث و وقايع سال مورد تصويب قرار ميگيرند. 🔻عبد السلام بن صالح هروى گويد: خدمت حضرت رضا (ع) رفتم در هنگامى كه ماه شعبان به آخر رسيده بود، فرمود: 🔸ماه شعبان گذشت و اينك روز جمعه آخر ماه است، و در اين چند روزى كه از ماه باقى مانده تلافى گذشته‌ها را بكن و آنچه در نظر دارى انجام بده، و قرآن تلاوت كن، و استغفار نما، و از گناهانى كه مرتكب‌شده‌اى استغفار كن، و با قلب پاكى خود را به ماه رمضان برسان. اگر امانتى بر گردن دارى اداء كن، اگر از مؤمنى كينه‌اى در دل دارى آن كينه را از دل خود بزداى، و اگر گناهى انجام داده‌اى از خداوند بخواه از تو درگذرد، اينك بر خداوند توكل داشته باش و از او بترس، هر كس به خداوند در كارها توكل داشته باشد خداوند او را كفايت ميكند و او را به مقصودش ميرساند، و خداوند براى هر چيز اندازه‌اى قرار داده است، و در روزهائى كه از اين ماه باقى مانده است بسيار بگو: «اللهم ان لم تكن غفرت لنا فيما مضى من شعبان فاغفر لنا فيما بقى منه»( خداوندات اگر هنوز ما را در روزهای گذشته از  ماه شعبان نبخشیده ای در روزهای باقیمانده ببخش) و خداوند براى احترام اين ماه گروهى را از آتش نجات مى‌دهد. 📚اخبار و آثار حضرت امام رضا (ع)‌ , (ترجمه)جلد:١نویسنده:عطاردی قوچانی، عزیزالله , ص564 🆔https://eitaa.com/joinchat/2649751607C2b1adaf617 🆔https://zil.ink/bettiabaei