‏‎برگی زرین از #چهل_حدیث امام خمینی(۱۵۲) تکمیل در بیان آنکه تمام موجودات را علم و حیات است‏. ‏‏بدان که از برای توبه حقایق و لطایف و سرایری است. و از برای هر یک از اهل سلوک إلی الله توبه خاصی است که مختص به مقام خودشان است. و چون از آن مقامات ما را حظ و نصیبی نیست، اشتغال به آن بتفصیل چندان مناسب با این اوراق نیست. پس، بهتر آن است که ختم کنیم مقام را به ذکر نکته [ای ] که از حدیث شریف مستفاد می شود، و مطابق ظاهر کتاب کریم الهی و احادیث کثیره در ابواب متفرقه است. و آن این است که: هر یک از موجودات دارای علم و حیات و شعور است، بلکه تمام موجودات دارای معرفت به مقام مقدس حق جلّ و علا هستند، چنانچه وحی به اعضا و جوارح و به بقاع ارض به کتمان و اطاعت آنها فرمان الهی را، و تسبیح تمام موجودات، که در قرآن شریف نصّ بدان شده و احادیث شریفه مشحون به ذکر آن است، خود دلیل بر علم و ادراک و حیات آنها، بلکه دلیل بر ربط خاص بین خالق و مخلوق است که احدی از آن مطلع نیست جز ذات مقدّس حق تعالی و من ارتضی من عباده.‏‎ و این خود یکی از معارف است که قرآن کریم و احادیث ائمه معصومین گوشزد بنی الانسان فرمودند، و موافق با برهان حکمای اشراق و ذوق اصحاب عرفان و مشاهدات ارباب سلوک و ریاضت است.‏..... پایان حدیث ۱۷ @nyaz_ir

#سبک_زندگی را از #نهج_البلاغه بیاموزیم (۲۶۱) وَمَنْ كَثُرَ كَلاَمُهُ كَثُرَ خَطَؤُهُ، وَمَنْ كَثُرَ خَطَؤُهُ قُلَّ حَيَاؤُهُ، وَمَنْ قَلَّ حَيَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ، وَمَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ، وَمَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ.  حکمت ۳۴۹ نهج البلاغه آنكس كه زياد سخن مى گويد زياد اشتباه مى كند و آنكس كه زياد اشتباه كند حيائش كم مى شود و كسى كه حيائش كم شود تقوايش نقصان مى يابد و كسى كه تقوايش نقصان يابد قلبش مى ميرد و كسى كه قلبش بميرد داخل آتش دوزخ مى شود. بخش هفتم: ادامه اندرزها امام علیه السلام هفتمين نكته راهگشا و تربيت كننده را بيان مى كند و مى فرمايد: «كسى كه سخنش بسيار شود (و پرحرف باشد) خطاى او فراوان خواهد بود»؛ (وَمَنْ كَثُرَ كَلاَمُهُ كَثُرَ خَطَؤُهُ). دليل آن روشن است. افراد پرحرف مجالى براى تفكر و انديشه كافى ندارند و كسى كه نينديشد و سخن بگويد اشتباهش فراوان خواهد بود. به عكس، كسانى كه كم مىگويند و فكر مى كنند، گزيده مى گويند. حضرت به دنبال آن مى افزايد: «كسى كه خطايش زياد شود حيائش كم مى شود»؛ (وَمَنْ كَثُرَ خَطَؤُهُ قُلَّ حَيَاؤُهُ). دليل آن نيز روشن است. انسان تا زمانى كه گناه نكرده يا خطايى از او سرنزده از انجام آن گناه يا خطا شرم دارد؛ اما هنگامى كه تكرار شد، شرم او فرو مى ريزد. به تجربه ثابت شده است افراد بى بندوبار براثر فزونى گناه، حيا و شرم را از دست مى دهند و از انجام دادن آن گناه در انظار مردم باكى ندارند. به دنبال آن مى فرمايد: «كسى كه حيائش كم شد تقوايش كاستى مىگيرد»؛ (وَمَنْ قَلَّ حَيَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ). اين هم دليل واضحى دارد، زيرا حيا مانع مهمى در برابر گناه است. اگر شرم وحيا از بين برود راه انسان به سوى گناه باز مى شود و افراد گنهكار نمى توانند باتقوا باشند. در ادامه آن مى فرمايد: «كسى كه تقوا و ورع او كم شود قلبش مى ميرد»؛ (وَمَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ). زيرا حيات قلب به احساس مسئوليت در پيشگاه خدا و در برابر مردم ووجدان خويش است. قلبى كه احساس مسئوليت نكند و عكس العمل مناسب در مقابل خطا نشان ندهد مرده است و به يقين بى تقوايى سبب مرگ قلب است. در پايان اين سخن مى فرمايد: «كسى كه قلبش بميرد داخل آتش دوزخ مى شود»؛ (وَمَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ). زيرا ناپارسايان گنهكار، پرخطا و فاقد احساس مسئوليت، جايى جز دوزخ نخواهند داشت. درواقع اين گفتار امام علیه السلام مقدمه و نتيجه اى دارد و در ميان آن مقدمه و نتيجه چهار مرحله به صورت علت و معلول پيموده مى شود؛ از پرحرفى و كثرت كلام، شروع و پس از گذشتن از چهار مرحله به دوزخ منتهى مى گردد و همه ازقبيل علت و معلول يكديگرند. @nahj_ir

فرزندان آگاه (۱۲) امام خمينى و احترام پدر: يكى از ياران امام خمينى (قدس سره) مى گويد: يك بار به محضر امام خمينى در جماران رفته بودم، در همان موقع يكى از مسئولين كشورى براى ارائه گزارش كارهاى تحت مسئوليت خود، به حضور امام آمد. پدر سالخورده او نيز به همراهش به ديدار آمده بود، وقتى كه مى خواست حضور امام برسد خودش جلوتر از پدر حركت مى كرد، پس از تشرف به خدمت امام پدرش را معرفى كرد. امام نگاهى به آن مسئول نموده و فرمود: اين آقا پدر شما هستند؟ گفت: بله. امام فرمود: پس چرا جلوتر از او راه افتادى و وارد شدى؟ امام كاظم عليه السلام فرمود: شخصى از رسول خدا صلى الله عليه و آله در مورد حقوق پدر سؤ ال كرد. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در پاسخ وى فرمود: او را با نام صدا نكند، جلوتر از او راه نرود، قبل از او ننشيند، و براى او لعن و دشنام كسب نكند! يكى از كسانى كه بدون شك خداوند دعاى او را مى پذيرد دعاى پدر در مورد فرزند است. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: دعاى سه كس يقينا مستجاب است: ۱- دعاى مظلوم ۲- دعاى مسافر ۳- دعاى پدر براى فرزند. @amn_org

#علی_خضریان نماینده #تهران

تحزب مطلوب تحزبی است که منادی و پرچمدار یک تفکر، یک گفتمان و یک منش و روش در کشور باشد و اعضا و حامیانش را به یک نظام فکری مجهز نماید؛ آن فکر را در میان مردم ترویج کند و برتری‌هایش و کارآمدی‌هایش را به تفکرهای رقیب نشان دهد. و تحزب مذموم تحزبی است که مکانیسمی برای رسیدن به قدرت باشد. تشکیلاتی که اعضایش پرچمدار هیچ گفتمانی نیستند و سازمانش نیز در همه بزنگاه‌های تاریخی به غار عافیت پناه می‌برد و ایفای نقش نمی‌کند تا مبادا دامنش لکه‌دار شود، طبیعتا در میان مردم هم جایی نخواهد داشت.

درس دویست و سوم ادامه تفسیر آیه ۱۸۵ سوره #بقره از تفسیر نور پیام ها: ۱- ارزش رمضان،به نزول قرآن است.ارزش انسان ها نیز می تواند به مقداری باشد که قرآن در آنها نفوذ کرده باشد. «الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ» ۲- وجوب روزه،بعد از یقین به حلول ماه رمضان است. «فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ» ۳- قضای روزه بر مریض و مسافر واجب است. «فَعِدَّهٌ مِنْ أَیّامٍ أُخَرَ» ۴- روزه ی قضا،مشروط به زمان خاصّی نیست. «أَیّامٍ أُخَرَ» ۵- احکام خداوند بر اساس آسانی و مطابق طاقت انسان است. «یُرِیدُ اللّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ» ۶- عسر وحرج،واجبات را از دوش انسان برمی دارد. «لا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ» ۷- روزه ی قضا باید به تعداد روزهایی باشد که عذر داشته است. «لِتُکْمِلُوا الْعِدَّهَ» ۸- هدایت و توفیق انجام عبادات،از طرف خداست.تکبیر،نشان بزرگداشت خدا و عدم توجّه به خود و دیگران است. «لِتُکَبِّرُوا اللّهَ عَلی ما هَداکُمْ» ۹- روزه،زمینه ساز هدایت انسان و سپاسگزاری اوست. «لِتُکَبِّرُوا اللّهَ عَلی ما هَداکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ» @alquran_ir

#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۶۱) از آیت الله مصباح یزدی ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ، ﺷﺮﻁ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ: ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ «ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ»، ﺑﻪ ﺟﺎ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﯼ ﻗﺮﺁﻥ، ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻳﮑﯽ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﯼ ﻫﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺷﻴﺒﺘﻨﯽ ﺳﻮﺭﺓ ﻫﻮﺩ ﻟﻤﮑﺎﻥ ﻫﺬﻩ ﺍﻟﺂﻳﺔ: ﻓﺎﺳﺘﻘﻢ ﮐﻤﺎ ﺍﻣﺮﺕ ﻭ ﻣﻦ ﺗﺎﺏ ﻣﻌﮏ؛ یعنی: ﺳﻮﺭﻩ ﯼ ﻫﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﭘﻴﺮ ﮐﺮﺩ؛ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ: ﭘﺲ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻮﺭﺯ ﺗﻮ ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ. ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻤﻴﻨﯽ ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ، ﺯﻳﺎﺩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻊ، ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﺮ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ ﻭ ﮐﻤﺮﺷﮑﻦ ﺍﺳﺖ «ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ» ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ ﯼ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭﺭﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ: ﺍﻥ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﺭﺑﻨﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺛﻢ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﻮﺍ ﺗﺘﻨﺰﻝ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﻤﻠﺎﺋﮑﺔ ﺃﻟﺎ ﺗﺨﺎﻓﻮﺍ ﻭ ﻟﺎ ﺗﺤﺰﻧﻮﺍ ﻭ ﺃﺑﺸﺮﻭﺍ ﺑﺎﻟﺠﻨﺔ ﺍﻟﺘﯽ ﮐﻨﺘﻢ ﺗﻮﻋﺪﻭﻥ؛ یعنی: ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ، ﺳﭙﺲ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ، ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ، ﺻﺮﻑ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺩﻳﻦ ﺣﻖ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﯼ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺮﺝ ﺩﻫﻴﻢ. ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﺸﻮﻳﻢ. ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺧﻴﺮﯼ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻭ ﻓﺮﻭﮔﺬﺍﺭ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ. ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﯽ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺍﻟﺪﻋﻮﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻋﻄﺎ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺟﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮﺿﯽ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ؛ ﻣﻠﺎﻳﮑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ‌ﺩﻫﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮﯼ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻠﺎﻳﮑﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ‌ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ. @nazz_ir

صداهایی که نباید شنیده می‌شد... #هشت_سال_خسارت / بخش هفدهم پیرمردِ کارگر با دستهای لرزان روبروی رئیس جمهور ایستاده و دارد تذکر مهمی به او می‌دهد؛ می‌گوید "یادم می‌آید امامِ مستضعفان فرمود زاغه نشینان انقلاب کردند، زاغه نشینان انقلاب را نگه می‌دارند..." ؛ اما لرزان‌تر از دستهای پیرمرد، مجری و برگزارکنندگان مراسم‌اند، که هول کرده‌اند؛ مجری مدام وسط جملات پیرمرد می‌پرد تا حرفش را تمام کند؛ یک نفر هم به سرعت از پشت تریبون می‌آید تا پیرمرد را به پایین جایگاه راهنمایی کند؛ چرا هول کرده‌اند؟! انگار رنگ و بوی حرفهای پیرمرد شبیه حرفهایی نیست که به مذاق این رئیس‌جمهور و این دولت خوش بیاید. این فیلم چند ثانیه‌ای یک نماد است، از صداهایی که در این هشت سال شنیده نشد و نباید شنیده می‌شد. ناراحتی و دلخوری و احساس بی عدالتی از کجا ناشی می‌شود؟ اول از همه، از اینکه بخشهای مستضعف جامعه احساس کنند حرفشان شنیده نمی‌شود. و وقتی احساس می‌کنند صدای‌شان شنیده نمی‌شود، چگونه به فهم و حل مشکلاتشان امید داشته باشند؟! و دولتی با چنین روحیه‌هایی، که مدیران با حقوق نجومی را ذخیره نظام می‌داند، که در اطرافیانشان چنین فسادهایی به وقوع می‌پیوندد، که وزرایی دارد که دارایی بعضی‌های‌شان بالاتر از ۱۰۰۰ میلیارد است، آیا می‌تواند صدای این مردم را بشنود و انعکاس صدای‌شان باشد؟! اتفاقی که در این هشت سال رخ داد این بود که دولت بیش از همه صدای قشرهای مرفه جامعه بود و مسائل و دغدغه‌های آنان را نمایندگی می‌کرد، نه دغدغه‌ها و مشکلات قشرهای ضعیف جامعه را... و حاصل این رویکرد ناامید کردن بخش زیادی از جامعه بود؛ و این خسارت، به ریشه بسیاری از خسارتهای دیگر در این هشت سال تبدیل شد.

فرزندان آگاه (۱۳) تعظيم پدر رمز توفيق: شيخ احمد كافى رحمه الله دانشمند و خطيب پر آوازه ايرانى كه در نيم قرن گذشته توفيقات فوق العاده اى در زمينه خطابه و سخنورى داشته است، يكى از علل موفقيت خويش را قدردانى از پدر مى داند و مى گويد: پدرم يك كاسب است، عالم هم نيست، البته پدر بزرگم عالم بود، باباى من خيلى آدم متدين و خوبى است، اى كاش من هم مثل او بودم و امروزه كه به حول و قوه الهى كم و بيش توفيقاتى بدست آورده ام، يكى از مهم ترين علل آن را مرهون زحمات پدر و در پرتو تكريم و تعظيم پدر مى دانم. به ولى عصر عليه السلام قسم! هنوز كه به محضر پدرم مى روم در مقابل تمام فاميل، برادرها و زن و بچه ام خم مى شوم و در مقابل همه مكرر به دستش بوسه مى زنم، چون خير از او ديده ام و قرآن فرموده: به پدر و مادرت اخم نكن و قضى ربك اءلا تعبدوا الا اياه و بالولدين احسانا اما يبلغن عندك الكبر اءحدهما اءو كلاهما فلا تقل لهما اءف و لا تنهرهما و قل لهما قولا كريما یعنی: و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستيد! و به پدر و مادر نيكى كنيد! هرگاه يكى از آن دو، يا هر دوى آنها، نزد تو به سن پيرى رسند، كمترين اهانتى به آنها روا مدار! و بر آنها فرياد مزن! و گفتار لطيف و سنجيده و بزرگوارانه به آنها بگو! در اين ميان كسانى پيدا مى شوند كه بر خلاف گفتار قرآن و عترت به آزار و اذيت والدين خود مى پردازند. اينان از رحمت خدا به دورند. و خود را از بهشت برين محروم كرده و به عواقب و خيم آن در دنيا و آخرت دچار مى شوند. @amn_org