#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۰۴) از آیت الله مصباح یزدی ﻟﺰﻭﻡ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻂ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻥ: ‏ﻧﮑﺘﻪ ﺩﻭﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺑﺮ ﮐﻢ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻥ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺯﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻧﻴﺴﺖ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺷﺐ‌ﻫﺎ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﺑﺪ ﻭ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ. ‏ ‏ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﮐﺮﻩ ﯼ ﺯﻣﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺘﻮﺍﻟﯽ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ﺷﺐ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ، ﺍﻧﺴﺎﻥ‌ﻫﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺯﻣﻴﻦ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﺘﻨﺎﻭﺑﺎ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺴﺎﻭﯼ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ، ﺍﻧﺴﺎﻥ‌ﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺧﻮﺍﺑﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ‌ﺩﻫﻨﺪ؛ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺳﺖ: ‏ ﺍﻥ ﻟﮏ ﻓﯽ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﺳﺒﺤﺎ ﻃﻮﻳﻠﺎ؛ ‏ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ، ﺁﻣﺪ ﻭ ﺷﺪﯼ ﺩﺭﺍﺯ ﺍﺳﺖ. ‏ ‏ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﺷﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺤﺜﯽ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮﺍﺑﻴﻢ ﻧﮑﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ؛ ﻳﻌﻨﯽ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ‌ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ‏ ‏ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﺷﺐ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺨﻮﺍﺑﻴﻢ. ﺍﺟﻤﺎﻟﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻗﻮﺍ ﻟﺎﺯﻡ ﺍﺳﺖ. ‏ ‏ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ‏ ﻗﻢ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﺍﻟﺎ ﻗﻠﻴﻠﺎ؛ ‏ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯ ﻣﮕﺮ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺭﺍ. ‏ ‏ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﻣﺘﻘﻴﻦ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ‏ ﮐﺎﻧﻮﺍ ﻗﻠﻴﻠﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻣﺎ ﻳﻬﺠﻌﻮﻥ ﻭ ﺑﺎﻟﺄﺳﺤﺎﺭ ﻫﻢ ﻳﺴﺘﻐﻔﺮﻭﻥ؛ ‏ﻭ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﻃﻠﺐ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻭ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩﻧﺪ. ‏ ‏ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﻤﯽ ﺍﺯ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ، ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﻗﺮﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴﺎﻳﻠﯽ ﺭﺍ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ. ‏ ﺍﺯ ﻟﺤﻦ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ‌ﻫﺎﯼ ﻃﻮﻟﺎﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ. @nazz_ir

برگی زرین از #چهل_حدیث امام خمینی (۱۹۶) قد غفر الله لک اشاره است به قول خدای تعالی در سوره «فتح»: ‏‏‏ إنّا فَتَحْنا لَکَ ‏‎‏فَتْحاً مُبینا. لِیَغْفِرَ لک الله ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَ ما تَأَخَّرَ‏‏ ‏«ما گشودیم برای تو گشودنی آشکارا، تا بیامرزد برای تو آنچه پیشی گرفته از گناه تو و آنچه پس از این آید.» ‏ ‏ و آخر من یشفع أرحم الرّاحمین.‏‎ ‏و بر این مسلک آیه شریفه در عداد آن آیه است که می فرماید:‏‏  ‏وَ لَسَوْفَ یُعْطیکَ رَبُّکَ فَتَرْضی ‏ ‏‎‏ که فرمودند: أرجی آیة فی القرآن‏‎ ‏و بنابراین مسلک، ذنوب متقدمه ممکن است ذنوب امم سالفه باشد، زیرا که جمیع امم امت این ذات مقدس اند، و جمیع دعوت انبیا دعوت به شریعت ختمیه و مظاهر ولیّ مطلق هستند، و «آدم و من دونه» از اوراق شجره ولایت هستند.‏ ‏‏توجیه دوم آن است که سیّد مرتضی‎‏، رضی الله عنه، ذکر فرمودند که «ذنب» مصدر است، و جایز است اضافه آن به فاعل و به مفعول، و در اینجا اضافه به مفعول شده و مراد آنست که آنچه گذشته است از گناه کردن آنها تو را در منع نمودن آنها تو را از مکه و جلوگیری نمودن از مسجد الحرام. ‎‏سوم آنکه معنی چنین است که اگر گناهی برای تو باشد در قدیم یا پس از این، هر آینه آمرزیدیم.‏ ‏‏چهارم آنکه مراد به گناه ترک مستحب باشد، زیرا که واجبات از آن حضرت ترک نشده. و جایز است که به واسطه علوّ قدر و رفعت مقام آن حضرت آنچه از دیگران گناه نیست نسبت به آن حضرت گناه شمرده شود.‏ ‏‏پنجم آنکه این آیه برای تعظیم آن حضرت وارد است و در مقام حسن خطاب است، چنانچه گویی مثلا: غفر الله لک.‏ @nyaz_ir

#سبک_زندگی را از #نهج_البلاغه بیاموزیم (۳۰۵) ‏قسمت نخست حکمت ۳۶۷ نهج البلاغه بخش پنجم: ‏ ‏«سويداء» «مصغر سوداء» اشاره به دانه سياهى است كه به اعتقاد قدما در درون دل وجود دارد و مركز عشق و علاقه محسوب مى شود و بعيد نيست آن را بتوانيم بر دريچه هاى قلب تطبيق كنيم. «هم» به معناى دل مشغولى و نگرانى است و «غم» به معناى اندوه است و به گفته مجمع البحرين «هم» به معناى نگرانى اى است كه قبل از وقوع حادثه حاصل مى شود و «غم» به معناى اندوهى است كه به هنگام وقوع، حاصل مى گردد و «حزن» حالتى است كه بعد از گذشتن حادثه رخ مى دهد. ‏ ‏در خطبه ۱۰۹ نهج البلاغه نيز آمده است: ‏«وَ مَنْ عَشِقَ شَيئاً أَعْشَى بَصَرَهُ وَأَمْرَضَ قَلْبَه; ‏كسى كه به چيزى عشق ورزد آن چيز چشم او را نابينا و قلب او را بيمار مى كند». ‏ ‏ تاريخ نيز نمونه هاى روشنى به ما نشان مى دهد از كسانى كه براثر حب دنيا چنان نابينا شدند كه واضح ترين مسائل را نمى ديدند. ‏ ‏ازجمله در داستان عمر سعد و مأموريت او در كربلا مى خوانيم: هنگامى كه ابن زياد اين مأموريت را به او پيشنهاد كرد و وعده حاكميت بر مُلك رى را نيز به او داد ابن سعد امتناع كرد و گفت: مرا معذور دار. ابن زياد گفت: فرمان ملك رى را به ما بازگردان. عمر سعد گفت: يك روز به من مهلت بده تا بينديشم. هنگامى كه از نزد ابن زياد خارج شد و با دوستان خود مشورت كرد. هركس شنيد، او را از اين كار نهى كرد ازجمله خواهرزاده اش حمزة بن مغيره به او گفت: تو را به خدا سوگند مى دهم كه از اين كار صرف نظر كنى، به خدا قسم اگر تمام دنيا مال تو باشد و از تو بگيرند بهتر از اين است كه روز قيامت خدا را ملاقات كنى در حالى كه خون حسين(عليه السلام) بر گردن تو باشد. ‏ ‏ابن سعد گفت: مى پذيرم. عبدالله بن يسار مى گويد: نزد عمر سعد آمدم رو به من كرد و گفت: امير ابن زياد چنين دستورى به من داده و من خوددارى كردم گفتم: كار بسيار خوبى كردى. سپس از نزد عمر سعد خارج شدم ولى كسى آمد خبر داد كه ابن سعد مردم را براى جنگ با امام حسين(عليه السلام)دعوت مى كند. با عجله نزد او برگشتم، او نشسته بود، هنگامى كه مرا ديد صورتش را از من برگرداند. فهميدم كه عزم خود را براى اين كار جزم كرده (و سخن گفتن با او فايده اى ندارد). ‏ ‏مى دانيم كه اين مرد كوردل هرگز به مقصود خود نرسيد و در ميان مردم كوفه انگشت نما بود و حتى كودكان كوفه هنگامى كه او را مى ديدند به او سنگ پرتاب مى كردند و مى گفتند: ‏«هذا قاتل الحسين(عليه السلام)». ‏و اين است همان كوردلى كه امام(عليه السلام)در كلمات حكيمانه مذكور به آن اشاره كرده است. @nahj_ir

راه های کنترل شهوت (۳۱) ادامه....... نتیجه کنترل شهوت: داستان های زیادی از عرفا نقل شده است که ره صدساله را - به دلیل ترک شهوت - یک شبه رفته اند. در این جا تنها به پنج داستان در این زمینه اشاره می کنیم. 1) زاهد بنی اسرائیل که برای ترک گناه خود را از بالای بام به زمین انداخت و جبرئیل او را مابین زمین و آسمان گرفت. - کتاب کیفر گناه ج1 ص175 2) داستان آهنگری که به خاطر ترک گناه، هیچ گاه آهن گداخته دستش را نمی سوزاند - گناهان کبیره ج2 ص464 و قصص التوابین. 3) ابن سیرین برای گناه نکردن خود را به مدفوع آلوده کرد و از خانه زن هوس باز گریخت، در نتیجه دارای علم تعبیر خواب و بوی خوش تا آخر عمر گردید - داستان راستان ج2. 4) دختری خود را به رجبعلی خیاط عرضه کرد، او از نزد دختر گریخت و در نتیجه به مقام عرفان رسید و چشم برزخیش باز شد. (کتاب رجب و فتانه) 5) جوان 17 ساله ای که هر روز با دخترخاله آلوده اش در خانه تنها بود و پدر و مادرش نیز بی قید بودند و برای فرار از این محیط به جبهه رفت و به شهادت رسید. (در همین نشریه منتشرشده) مجله  شمیم معرفت  پائیز 1390- شماره 28  پایان @amn_org

#جشن_انتخابات یک رأی هم مهم است و قطعا دارای اهمیت است و همین یک رأی‌هاست که آرای میلیونی را تشکیل میدهد. با نیت خدایی وارد شوید و این کار را انجام دهید. توصیه من است که این کار مهم را زودتر انجام دهید. هرچه زودتر این تکلیف را انجام دهید بهتر است. امیدواریم خدا به آرای شما برکت دهد و بتوانید آینده خوبی را برای ملت تهیه ببینید. امیدواریم به برکت علی بن موسی الرضا امروز برای ملت ایران یک جشن باشد و ملت از این انتخابات خیر خواهد دید. ‌‌ #انتخاب_درست_کار_درست

بعضی بزرگان سیاست که نمیخوام اسمشون رو ببرم پشت رهبر رو خالی کردن و همنوا با گروه تروریستی منافقین و دشمنان قسم خورده ی ملت ایران، با مغالطه گری و عوام فریبی مردم رو به شرکت نکردن در انتخابات دعوت میکنن. اونوقت یک دختر شانزده ساله شمشیر دستش گرفته و از رهبرش دفاع میکنه. خیلی دل و جگر میخواد. ماشاءالله به غیرتت شیر دختر 😉 باید یاد بگیریم که هر نری مردانگی نداره و مرد نیست و چه بسا دخترانی که از صدتا مرد فهمیده تر و مرد ترند. در این دوره ی نامردی ها تو زینب باش. #رئیسی #جلیلی #خاتمی #رای__میدهیم #رای_می_دهیم #تبریز #آذربایجان #زاکانی #علیرضازاکانی #حجاب #انتخابات #پناهیان #ابراهیم_رئیسی #همتی #رای_میدهم #اصلاحات #اصلاح_طلبان #بی_بی_سی #رای_بی_رای #روحانی #رضایی #علیرضا_زاکانی #مسیح_علینژاد #قاضی_زاده #قاضی_زاده_هاشمی #حسن_آقامیری #رائفی_پور #سعید_جلیلی

درس دویست و چهل و هفتم تفسیر آیه ۲۱۶ سوره #بقره از تفسیر نور کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ کُرْهٌ لَکُمْ وَ عَسی أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَ عَسی أَنْ تُحِبُّوا شَیْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَ اللّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (۲۱۶) جهاد بر شما مقرّر شد،در حالی که برای شما ناخوشایند است و چه بسا چیزی را ناخوش دارید،در حالی که خیر شما در آن است و چه بسا چیزی را دوست دارید،در حالی که ضرر و شرّ شما در آن است.و خداوند (صلاح شما را)می داند و شما نمی دانید. نکته ها: * کلمه«کُره»به مشقّتی گفته می شود که انسان از درون خود احساس کند،مانند ترس از جنگ.و«کَره»به مشقتی گویند که از خارج به انسان تحمیل شود،مانند حکم اجباری در آیه ی: * ‏ «ائْتِیا طَوْعاً أَوْ کَرْهاً قالَتا أَتَیْنا طائِعِینَ» * ‏به آسمان ها و زمین گفتیم:یا با رغبت بیایید یا با اکراه،گفتند:ما با رغبت می آییم. * آیه قبل مربوط به مال دادن بود واین آیه مربوط به جان دادن است. * اکراه از جنگ،یا به خاطر روحیّه ی رفاه طلبی است ویا به جهت انسان دوستی و رحم به دیگران ویا بخاطر عدم توازن قوا و برتری دشمن است. قرآن می فرماید:شما آثار و نتایج جهاد را نمی دانید و فقط به زیان های مادّی و ظاهری آن توجّه می کنید،در حالی که خداوند از اسرار و آثار امروز وفردای کارها در ابعاد مختلفش آگاه است. * جنگ با همه ی سختی هایی که دارد،آثار مثبت و فوایدی نیز دارد.از جمله: الف:توان رزمی بالا می رود. ب:دشمن جسور نمی شود. ج:روح تعهّد و ایثار در افراد جامعه بوجود می آید. د:قدرت و عزت اسلام و مسلمانان در دنیا مطرح می شود. ه:امدادهای غیبی سرازیر می گردد. و:روحیّه ی استمداد از خدا پیدا می شود. ز:اجر و پاداش الهی بدست می آید. ح:روحیّه ی ابداع و اختراع و ابتکار بوجود می آید. ادامه دارد @alquran_ir

شرح دعاي اول صحيفه سجاديه (۱۶) از: آيت الله حسن ممدوحي فراز هشتم حَمْداً یضِی‏ءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ، وَ یسَهِّلُ عَلَینَا بِهِ سَبِیلَ الْمَبْعَثِ، وَ یشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ، «یوْمَ تُجْزی‏ کلُّ نَفْسٍ بِما کسَبَتْ وَ هُمْ لا یظْلَمُونَ»، «یوْمَ لا یغْنِی مَوْلًی عَنْ مَوْلًی شَیئاً وَ لا هُمْ ینْصَرُونَ». و خداي تعالي را چنان حمدي مي كنيم كه بدان وسيله تاريكي عالم برزخ را بر ما روشن سازد و راه ورود به قيامت را آسان نمايد و منازل وقوف در محضر حضرت حق را، در روزي كه جز عمل انسان جزاي ديگري در آن جا نيست، به كرامت محل و شرافت موقف تيديل فرمايد؛ روزي كه هيچ دوستي نتواند به دوست خود ياري رساند و از ناحيه غير خدا به احدي كمكي ميسور نيست. امام عليه السلام در چندين فراز از اين دعا خداي متعال را حمد فرموده و براي هر حمدي، اثري را مترتب فرموده است كه از آن جمله، نورانيت عالم برزخ مي باشد. ما بايد زمينه پذيرش اين واقعيت را پيدا كنيم كه به زودي زندگي طبيعي اين عالم تبديل به عالمي مي شود كه طور ديگري است و از سنخ عالم ملكوت است. آنچه آن عالم را ساخته و پرداخته، مجموعه رفتارها، كردارها و اخلاق ما است. ‏ ‏ در قرآن كريم و روايات از آن عالم، به برزخ - كه به معني حد وسط و ميانگين است - تعبير شده، زيرا آن عالم از آن نظر كه داراي بعد و مقدار است شبيه به عالم ماده بوده، و از آن جهت كه فاقد ماده و جرميت است به عالم مجردات ملحق مي شود و بدين جهت، آن را برزخ بين مجرد و ماده ناميده اند. ‏ ‏ آن عالم براي گنهكاران و غفلت زدگان، ظلماني و تاريك و وحشت آور است، ولي براي انسان هاي الهي و خدايي، روشن و پر لذت مي باشد. ‏ ‏ و لذا خداوند متعال در قرآن كريم فرموده اند: ‏حتي اذا جا احدهم الموت، قال رب ارجعون لعلي اعمل صالحا فيما تركت كلا انها كلمه هو قائلها و من ورائهم برزخ الهي يوم يبعثون. ادامه دارد..... @sahifeh_ir

‌ کتک‌زدن یکی از رای‌دهندگان ایرانی توسط منافقین و حامیان رای بی رای در بیرمنگام انگلیس ‌ کاردار ایران در لندن با اشاره به حمله صورت گرفته به خانم ایرانی که قصد شرکت در انتخابات در حوزه بیرمنگام را داشت و مجروح شدن وی، اعلام کرد که سفارت در حال پیگیری موضوع از مجاری رسمی است.

#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۰۵) از آیت الله مصباح یزدی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻳﺰﯼ ﺧﻮﺍﺏ: ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻴﻢ، ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺪﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺎ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﮐﻢ ﺗﺮﯼ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﮐﻨﻴﻢ؛ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﻤﺪﻩ ﯼ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﻢ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻔﻴﺪﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﻣﻮﮐﻮﻝ ﮐﻨﻴﻢ. ‏ ‏ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ‌ﻫﺎ ﺍﺯ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺳﺖ. ‏ ‏ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﺍﺋﻤﻪ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﺑﺮﺧﯽ ﺯﻣﺎﻥ‌ﻫﺎﯼ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﺋﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﻐﺮﺏ ﻧﻤﺎﺯﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ، ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺷﺎﻡ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ، ﻣﺠﺪﺩﺍ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻋﺸﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻧﺪ. ‏ ‏ﺍﻟﺒﺘﻪ، ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩ؛ ﻣﺜﻠﺎ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺑﺮﻕ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﯽ ﺷﺐ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻟﺎﻳﻞ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩ. ‏ ‏ﺧﻮﺍﺏ ﺳﺮﺷﺐ ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﻋﻤﺪﻩ ﯼ ﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ، ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺳﺤﺮ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻁ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ. ‏ ‏ﻃﺒﻴﻌﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﻴﻤﻪ‌ﻫﺎﯼ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ﻣﯽ‌ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ، ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻭ ﮐﺴﻠﯽ ﺍﻭ ﺣﺘﯽ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﯼ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻓﺮﻳﻀﻪ ﯼ ﺻﺒﺢ ﻣﯽ‌ﮔﺮﺩﺩ. @nazz_ir

برگی زرین از #چهل_حدیث امام خمینی (۱۹۷) ‏‏فصل در حقیقت شکر است ‏ ‏‏بدان که «شکر» عبارت است از قدردانی نعمت منعم. و آثار این قدردانی در قلب به طوری بروز کند، و در زبان به طوری، و در افعال و اعمال قالبیه به طوری. ‏ ‏ اما در قلب، آثارش از قبیل خضوع و خشوع و محبت و خشیت و امثال آن است. ‏و در زبان، ثنا و مدح و حمد. ‏و در جوارح، اطاعت و استعمال جوارح در رضای منعم، و امثال این است. ‏ و شکر بر سه ‏‎‏قسم است: ‏شکر قلب، و آن تصور نعمت است. ‏و شکر به زبان، و آن ثنای بر منعم است. ‏ و شکر به سایر اعضا، و آن مکافات نعمت است به قدر استحقاق آن.»‏‎ ‏ ‏و عارف محقق، خواجه انصاری فرماید: ‏«شکر اسمی است برای معرفت نعمت، زیرا که آن طریق معرفت منعم است.»‏‎ ‏ ‏و شارح محقق گوید:‏ ‏‏«تصور نعمت از منعم و معرفت اینکه آن نعمت اوست عین شکر است. چنانچه از حضرت داود، علیه السلام، روایت شده که گفت: «ای پروردگار، چگونه شکر تو کنم با آنکه شکر نعمت دیگری است و شکری خواهد!» ‏ ‏خدای تعالی وحی فرمود به سوی او: «ای داود، وقتی که دانستی که هر نعمتی که به تو متوجه است از من است شکر مرا کردی.»‏‎ @nyaz_ir

این پیروزی را به سید‌ ابراهیم تبریک‌میگوییم....

فریاد یک شیرزن در میدان جهاد......

#سبک_زندگی را از #نهج_البلاغه بیاموزیم (۳۰۶) ‏قسمت نخست حکمت ۳۶۷ نهج البلاغه بخش ششم: ‏ ‏آنگاه امام(عليه السلام) به پايان كار اين گروه از دنياپرستان كوردل اشاره كرده، مى فرمايد: ‏«اين وضع همچنان ادامه مى يابد تا آن جا كه (پنجه مرگ) گلويش را مى فشارد و او را به گوشه اى مى اندازد در حالى كه رگ هاى حياتش قطع شده، مرگ او در پيشگاه خداوند بى اهميت و افكندنش به گورستان براى دوستانش آسان است»; ‏(كَذلِكَ حَتَّى يُؤْخَذَ بِكَظَمِهِ فَيُلْقَى بِالْفَضَاءِ مُنْقَطِعاً أَبْهَرَاهُ، هَيِّناً عَلَى اللّهِ فَنَاؤُهُ، وَ عَلَى الاِْخْوَانِ إِلْقَاؤُهُ). ‏ ‏ «كظم» در اصل به معناى بستن سر مَشكى است كه پر از آب باشد و از روى كنايه، به گلو به خصوص در زمانى كه انسان پر از خشم شده باشد و از ابراز خشم خوددارى كند اطلاق مى شود. ‏ ‏«ابهراه» تثنيه «ابهر» اشاره به دو رگى است كه خون را از تمام بدن به قلب مى رسانند و اگر قطع شوند انسان مى ميرد. ‏ ‏ امام(عليه السلام) ترسيم بسيار دقيقى از سرنوشت انسان به خصوص دنياپرستان در اين گفتار حكيمانه كرده است و آن اين كه دنياپرستان پيوسته غرق نگرانى ها درباره آينده و غم و اندوه درباره آنچه از دست داده اند مى باشند تا اين كه ناگهان مرگشان فرامى رسد و گلويشان فشرده مى گردد و به صورت جسم بى جانى درمى آيند و دوستان سعى مى كنند هرچه زودتر او را از خانه و كاشانه اش بيرون ببرند و به خاك هاى قبرستان خاموش بسپارند. ‏ ‏و به گفته شاعر: ‏دنيا كه در او ثبات است كم مى بينم ‏با يك فرحش هزار غم مى بينم ‏ اين كهنه رباطى است كه از هر طرفش ‏راهى به بيابان عدم مى بينم @nahj_ir

درس دویست و چهل و هشتم ادامه........ تفسیر آیه ۲۱۶ سوره #بقره از تفسیر نور جهاد در ادیان دیگر: * برخلاف تبلیغاتی که دنیا برای صلح و علیه خشونت دارد،مسئله جهاد در راه دین،در تمام ادیان آسمانی بوده و یک ضرورت حتمی است. * در تورات می خوانیم: *ساکنان شهر را بدم شمشیر بکش و اموالشان را جمع نمای. *همگی ایشان را هلاک ساز و ترحّم منما. *چون برای مقاتله بیرون روی و دشمن را زیاد بینی،نترس. *برادر و دوست و همسایه خود را بکشد تا کفّاره گوساله پرستی باشد. *موسی جمعیّتی را به سوی جنگ حرکت داد و مقاتله مهمّی صورت گرفت. * در انجیل متی آمده است: *گمان مبرید که آمده ام تا سلامتی بر زمین بگذارم،نیامده ام تا سلامتی بگذارم،بلکه شمشیر را. *هرکه جان خود را دریابد(و به جنگ نیاید)آنرا هلاک سازد و هرکه جان خود را به خاطر من هلاک کرد آنرا خواهد یافت. * در انجیل لوقا می خوانیم: *دشمنان را که نخواستند من بر ایشان حکمرانی کنم،در اینجا حاضر ساخته،پیش من به قتل رسانید. *هرکس شمشیر ندارد،جامه خود را فروخته آنرا بخرد. * در قرآن نیز در سوره های آل عمران، [۲۱]مائده [۲۲]و بقره [۲۳]از وجود جنگ و جهاد در ادیان گذشته،سخن به میان آمده است. پیام ها: ۱- ملاک خیر وشر،آسانی و سختی و یا تمایلات شخصی نیست،بلکه مصالح واقعی ملاک است ونباید به پیشداوری خود تکیه کنیم. «عَسی أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ» ۲- کراهت و محبّت نفسانی،نشانه ی خیر و شرّ واقعی نیست. «تَکْرَهُوا... وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ... تُحِبُّوا... وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ» ۳- جنگ و جهاد در راه دین،مایه ی خیر است. «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتالُ... وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ» ۴- تسلیم فرمان خدایی باشیم که بر اساس علم بی نهایت به ما دستور می دهد، گرچه ما دلیل آنرا ندانیم. «وَ اللّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» @alquran_ir

شرح دعاي اول صحيفه سجاديه (۱۷) از: آيت الله حسن ممدوحي ادامه....... فراز هشتم ‏ ‏جالب آن است كه امام عليه السلام صريحا بدين نكته كه شكرگزاري نعم الهي و دوري از كفران رحمت هاي الهي يكي از آن هاست. حضرت اشاره به نكته ديگري هم فرموده و آن اين كه روشنايي عالم برزخ، راه قيامت كبري را آسان و منزلت انساني را در منازل آخرت به كرامت و شرافت متصف مي گرداند. امام عليه السلام، آن گاه به نكته ديگري اشاره مي كنند و آن اين كه حساب و كتاب و جزاي قيامت، به گونه اي است كه هرگز ظلم بردار نيست و ميزان در آن عالم بسيار دقيق است ؛ در قرآن كريم آمده است: و لا يظلمون فتيلا؛ پس كمترين مقدار ظلم در آن عالم نيست، زيرا سازنده آخرت ما تنها اعمال و رفتار خود ماست. در حقيقت، ما به خود كرده ها مي رسيم ؛ درست همانند روز امتحان كه دانشجو جزاي كار و كوشش يا ولنگاري و تنبلي خود نسبت به وظايفش را مي يابد، تا هيچ كس را جز خود سرزنش و توبيخ و يا تعريف و تحسين نكند. لذا هر مقدار نسبت به وظايف خود بي اعتنا باشد، آن روز براي او دردناك تر است و مي داند كه اين عقب ماندگي، مربوط به كار شخصي خود اوست و ربطي به سؤ ال كننده ندارد. هم چنين موفقيت وي نيز چكيده مجموعه فعاليت ها و تلاش هايش مي باشد. پس روز قيامت صحنه بروز و ظهور مجموعه اعمال و رفتاري است كه انسان در تمام عمر به جاي آورده است و از اين روي، ظلم در آن روز به هيچ وجه معني ندارد؛ چنان كه در آيه كريمه: فمن يعمل مثقال ذره خيرا يره و من يعمل مثقال ذره شرا يره آمده است. پس در آخرت، خود عمل جزاست و در اين آيه قرينه اي موجود نيست كه دلالت بر رؤ يت جزاي عمل داشته باشد، بلكه تصريح به خود عمل است كه تبلور يافته ؛ چه در عذاب و چه در ثواب! @sahifeh_ir