‏#سبک_زندگی را از #نهج_البلاغه بیاموزیم (۳۱۱) وقال علیه السلام:يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لاَ يَبْقَى فِيهِمْ مِنَ الْقُرْآنِ إِلاَّ رَسْمُهُ، وَ مِنَ الاِْسْلاَمِ إِلاَّ اسْمُهُ، وَ مَسَاجِدُهُمْ يَوْمَئِذٍ عَامِرَةٌ مِنَ الْبِنَاءِ، خَرَابٌ مِنَ الْهُدَى، سُكَّانُهَا وَعُمَّارُهَا شَرُّ أَهْلِ الاَْرْضِ، مِنْهُمْ تَخْرُجُ الْفِتْنَةُ، وَ إِلَيْهِمْ تَأْوِي الْخَطِيئَةُ؛ يَرُدُّونَ مَنْ شَذَّ عَنْهَا فِيهَا، وَ يَسُوقُونَ مَنْ تَأَخَّرَ عَنْهَا إِلَيْهَا. يَقُولُ اللّهُ سُبْحَانَهُ: فَبِي حَلَفْتُ لاََبْعَثَنَّ عَلَى أُولئِکَ فِتْنَةً تَتْرُکُ الْحَلِيمَ فِيهَا حَيْرَانَ وَقَدْ فَعَلَ، وَ نَحْنُ نَسْتَقِيلُ اللّهَ عَثْرَةَ الْغَفْلَةِ.  حکمت ۳۶۹ نهج البلاغه امام(عليه السلام) فرمود: روزگارى بر مردم فرا مى رسد كه در ميان آن ها از قرآن چيزى جز خطوطش و از اسلام جز نامش باقى نخواهد ماند، مساجد آن ها در آن زمان از جهت بنا آباد و محكم ولى از جهت هدايت خراب و ويران است، ساكنان آن مساجدوآبادكنندگانش بدترين مردم روى زمين اند، فتنه و فساد از آن ها برمى خيزد و خطاها به آن ها بازمى گردد، آن كس كه در آن زمان از فتنه ها كناره گيرى كند او را (به اجبار) به آن بازمى گردانند و هر كسى كه از آن جا وامانده است به سوى آن سوقش مى دهند، خداوند سبحان مى فرمايد: به ذاتم سوگند خورده ام فتنه اى بر آنان مى فرستم كه شده و ما از خداوند خواستاريم كه از لغزش ها و غفلت هاى ما درگذرد. بخش اول: زمانى طوفانى در پيش است: امام(عليه السلام) در اين گفتار پرمعناى خويش از زمانى خبر مى دهد كه اسلام و قرآن به فراموشى سپرده مى شود و اهل آن زمان غرق گناه مى گردند، و نُه ويژگى از مفاسد براى آن زمان ذكر مى كند و مى فرمايد: «روزگارى بر مردم خواهد آمد كه در ميان آن ها از قرآن چيزى جز خطوطش و از اسلام جز نامش باقى نمى ماند»; ‏(يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لاَيَبْقَى فِيهِمْ مِنَ الْقُرْآنِ إِلاَّ رَسْمُهُ، وَ مِنَ الاِْسْلاَمِ إِلاَّ اسْمُهُ). ‏ ‏ رسم در اين جا به معنى خطوط است، هرچند بعضى آن را به معنى قرائت، تفسير كرده اند كه بعيد به نظر مى رسد. با اين كه اين دو ويژگى براى معرفى اهل آن زمان كه از اسلام، تنها به ظواهرى قناعت كرده اند و از حقيقت اسلام چيزى در ميان آن ها باقى نمانده كفايت مى كند با اين حال چند جمله ديگر در معرفى آن ها بيان كرده و مى فرمايد: ‏«مساجد آن ها در آن زمان از جهت بنا آباد و محكم ولى از جهت هدايت خراب و ويران است»; (وَمَسَاجِدُهُمْ يوْمَئِذ عَامِرَةٌ مِنَ الْبِنَاءِ، خَرَابٌ مِنَ الْهُدَى). ‏ ‏ اشاره به اين كه آن ها تنها به ظواهر اسلام و مساجد قناعت مى كنند و به مسائل مربوط به فرهنگ اسلامى كه بايد در آن جا پياده شود و مسجد كانون آن باشد توجهى ندارند. @nahj_ir

درس دویست و پنجاه و سه ادامه.تفسیر آیه ۲۱۹ سوره #بقره از تفسیر نور قمار نیز از جمله عوامل هیجان،بیماری های عصبی،سکته های مغزی و قلبی،بالا رفتن ضربان قلب،بی اشتهایی،و رنگ پریدگی و...است. همچنان که بررسی کنندگان،سی درصد آمار جنایات را مرتبط با قمار دانسته اند.در ضمن قمار،در شکوفایی اقتصادی نقش تخریبی داشته و نشاط کار مفید را از بین می برد. در بعضی از کشورهای غیر اسلامی نیز درسال هایی قمار را ممنوع و غیر قانونی اعلام کرده اند.مثلاً انگلستان در سال ۱۸۵۳ ،شوروی در سال ۱۸۵۴ و آلمان در سال ۱۸۷۳ قمار را ممنوع اعلام کردند. سؤال دوّمِ مردم درباره ی انفاق است که می پرسند چه چیزی را انفاق کنند؟ آیه در جواب می فرماید: «عفو»را! عفو در لغت علاوه بر گذشت و آمرزش به معنای حدّ وسط،مقدار اضافی،و بهترین قسمت مال آمده است و هر یک از این معانی نیز با آیه سازگار است و ممکن است مراد از عفو،همه ی این معانی باشد. یعنی اگر خواستید انفاق کنید،هم مراعات اعتدال را نموده و همه ی اموالتان را یکجا انفاق نکنید تا خود نیازمند نشوید و هم در موقع انفاق،از بهترین اموال خود بدهید.چنانکه قرآن در جای دیگر می فرماید: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّی تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ» به نیکی نمی رسید مگر از آنچه دوست دارید انفاق کنید. @alquran_ir

برخوردهای روزانه غربی ها بازنان مسلمان.......

شرح دعاي اول صحيفه سجاديه (۲۲) از: آيت الله حسن ممدوحي فراز يازدهم وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ، وَ أَجْرَی عَلَینَا طَیبَاتِ الرِّزْقِ. و جَعَلَ لَنَا الْفَضِیلَةَ بِالْمَلَکةِ عَلَی جَمِیعِ الْخَلْقِ، فَکلُّ خَلِیقَتِهِ مُنْقَادَةٌ لَنَا بِقُدْرَتِهِ، وَ صَائِرَةٌ إِلَی طَاعَتِنَا بِعِزَّتِهِ. سپاس خدايي راست كه ما انسان ها را به بهترين چهره آفريد و بهترين نوع ارزاق را براي ما و به سوي ما روان گردانيد و آن فضيلت را به ما عطا كرد كه مي توانيم بر نظام خلقت مسلط باشيم و از آنان در خدمت به خود استفاده نماييم و بلكه جملگي را تسخير كرده و در اطاعت خود در آوريم. در قرآن كريم آمده كه: لقد خلقنا الانسان في احسن تقويم: ‏انسان را در بهترين بنيه وجودي خلق كرديم. از بارزترين شؤ ونات انسان كه نظام فيزيكي اوست تا دقيق ترين مراحل نفساني و روحي و معنوي او، بر سبيل هنر فوق العاده دستگاه خلقت و زبده ترين صنايع عالم آراسته است. انسان در ميان ساير موجودات تنها موجودي است كه سر به سوي آسمان دارد و بر تمام قامت ايستاده، و دو چشمان او بر افق باز فضا بينا، و حس شنوايي او با قدرت جهت يابي صداها، در بهترين موقعيت فيزيكي بدن جاسازي شده است. همه غذاها و انواع سبزيجات و ميوه ها در اختيار او قرار دارد؛ گذشته از آن كه رنگ هر يك متناسب با خوشايند چشم، و بوي آنان براي قوه بويايي جالب، و جلوه هاي آنان براي توجه انسان به آن ها در نهايت جذابيت است. اگر نيك بنگريم در مي يابيم كه گويي تمامي آنچه بشر به آن محتاج است، چنان آفريده شده كه تحت تسخير وي باشد، و آن چنان موجود شده كه او مي خواهد، و تمامي حركات و فعل و انفعال آن ها و تجزيه و تركيب عناصر تشكيل دهنده شان، تقديم به مقام انسانيت است و جملگي چنان نهادينه گرديده اند كه حاجات انساني را برآورند. چندي قبل در جريان يك تحقيق فوق العاده، بعضي از ابراختر شناسان به وسيله تلسكوپ هاي بسيار دقيق خود در فاصله اي بيش از ميليون ها سال نوري ديدند كه بسياري از كرات و منظومه ها از هم فرو پاشيده و تبديل به گازهاي پراكنده در فضا مي شوند و نيز بسياري از توده هاي پراكنده در فضا، جذب يكديگر شده و كرات و منظومه هاي جديدي را تشكيل مي دهند و به اين نكته رسيدند كه اين فرو پاشي ها و شكل گيري ها جملگي در خط زندگي انسان است. @sahifeh_ir

#سفارشهای_امام_صادق_عليه_السّلام_به_عبداللَّه_بن_جندب (۱۱۱) از آیت الله مصباح یزدی ‏ادامه بحث از شماره پیش: ‏ ‏ ﻓﺮﺽ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺩ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﯼ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﻭﺑﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺷﺎﻳﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺳﻮﺩ ﻫﻨﮕﻔﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﯼ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ؟ ‏ ‏ﺁﻳﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻟﺬﺕ، ﻳﮏ ﺑﻴﻤﺎﺭﯼ ﮐﺸﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ؟ ‏ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺧﻄﺮ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻭ ﻋﻤﻴﻘﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻄﺮ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﻓﻊ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺟﻠﺐ ﺁﻥ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻳﺎ ﻟﺬﺕ ﻣﺤﺘﻤﻞ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ. ‏ ‏ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﯽ، ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﯽ «ﻫﻢ» ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﻨﺪ؛ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﺎﺭﻩ ﺟﻮﻳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻄﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﯼ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﺩ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﮐﻨﺪ. ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ، «ﻣﻬﻤﻮﻡ» ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﻨﺪ. ‏ ‏ ﻭﺍﮊﻩ‌ﻫﺎﯼ ﻣﻬﻢ، ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﻟﻮﺍﭘﺲ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ. ‏ ‏ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﻃﻠﺎﻋﺎﺕ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﯽ‌ﻫﺎﻳﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﻳﺎﺩﯼ ﺑﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻭ ﻳﺎ ﺧﻄﺮﯼ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﻊ ﺁﻥ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﻣﯽ‌ﻭﺭﺯﺩ. ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ، ﻳﻌﻨﯽ ﺗﻠﺎﺵ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﯼ ﺍﺯ ﺧﻄﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ، ﻣﻬﻤﻮﻣﻴﺖ ﻣﯽ‌ﮔﻮﻳﻨﺪ. @nazz_ir

یک کشتی اسرائیلی هدف حمله قرار گرفت 🔹شبکه المیادین دقایقی پیش اعلام کرد که یک کشتی متعلق به رژیم صهیونیستی در اقیانوس هند در حال عزیمت به سواحل امارات هدف حمله قرار گرفته است. 🔹این کشتی تجاری با سلاحی نامشخص مورد هدف قرار گرفته است.

🔴 از این جوانان شایسته کم نداریم.

برگی زرین از #چهل_حدیث امام خمینی (۲۰۳) ‏‏فصل ‏ ‏«علی بن إبراهیم در تفسیرش روایت نموده از حضرت باقر و حضرت صادق، علیهما السلام، گفتند: «رسول خدا وقتی نماز می خواند می ایستاد بر انگشت های دو پای خود تا ورم کرد، پس فرو فرستاد خدای تبارک و تعالی «طه» را. و آن به لغت «طیّ» یعنی ای محمّد الآیه.» «طه» اسمی است از اسم های پیغمبر، صلّی الله علیه و آله، و معنای آن این است که: ای جوینده حق و هدایت کننده به سوی آن.» ‏ ‏و از ابن عبّاس‏‎ و بعضی دیگر منقول است که «طه» یعنی ای مرد ‏‎‏ و از بعض عامه منقول است که «طاء» اشاره است به طهارت قلب آن بزرگوار از غیر خدا، و «هاء» اشاره است به هدایت شدن قلب آن سرور به سوی خدا.‏‎........ ‏‏و «شقا» و «شقاوت» ضدّ سعادت است، و به معنی تعب و زحمت است. «مرحوم طبرسی در احتجاج سند به حضرت امیر المؤمنین، علیه السلام، رسانده که فرمود: «ده سال رسول خدا ایستاد بر سر انگشتان خود تا قدمهای آن حضرت ورم نمود و رویش زرد شد. می ایستاد تمام شب را تا عتاب به او شد در آن، پس فرمود خدای عزّ و جلّ: طه، ما فرو نفرستادیم بر تو قرآن را تا به تعب افتی، بلکه برای آن که به سعادت و راحتی رسی به واسطه آن.» @nyaz_ir

‏#سبک_زندگی را از #نهج_البلاغه بیاموزیم (۳۱۲) ‏ ‏ حکمت ۳۶۹ نهج البلاغه بخش دوم: ‏سپس در وصف ديگرى مى فرمايد: ‏ «ساكنان آن مساجد و آبادكنندگان آن بدترين مردم روى زمين اند فتنه و فساد از آن ها برمى خيزد و خطاها و گناهان به سوى آن ها بازمى گردد»; ‏(سُكَّانُهَا وَعُمَّارُهَا شَرُّ أَهْلِ الاَْرْضِ، مِنْهُمْ تَخْرُجُ الْفِتْنَةُ، وَإِلَيهِمْ تَأْوِى الْخَطِيئَةُ). ‏ ‏ اشاره به اين كه ميان ظاهر و باطن آن ها فرق بسيار است، ظاهر آن ها اين است كه اهل مسجد و عمران و آبادى آن هستند در حالى كه جز فتنه گرى و گناه، چيزى از آن ها برنمى خيزد، حتى از همان مساجد آباد براى فتنه گرى و توطئه بر ضدّ مؤمنان راستين، و انحرافات خود بهره مى جويند. ‏ ‏ سپس در آخرين بيان صفات آن ها مى فرمايد: «(آن ها به گمراهى خود قانع نيستند بلكه اصرار به گمراه ساختن ديگران نيز دارند) هرگاه كسى از فتنه آنان كناره گيرى كند او را به آن بازمى گردانند و هركس كه از آن جا وامانده به سوى آن سوقش مى دهند»; ‏ (يَرُدُّونَ مَنْ شَذَّ عَنْهَا فِيهَا، وَيَسُوقُونَ مَنْ تَأَخَّرَ عَنْهَا إِلَيْهَا). ‏ ‏ آرى آن ها اصرار دارند كه هيچ مانعى بر سر راه اعمال زشت و كارهاى خلافشان نباشد و اگر كسانى از آن ها كناره گيرى كنند به اجبار آن ها را به جمع خود بازمى گردانند. ‏ ‏ امام(عليه السلام) در پايان به عذاب دردناك آن ها اشاره كرده، مى فرمايد: ‏«خداوند سبحان مى فرمايد: به ذاتم سوگند مى خورم فتنه اى بر آنان بر مى انگيزم كه عاقل بردبار در آن حيران بماند»; ‏(يَقُولُ اللّهُ سُبْحَانَهُ: فَبِي حَلَفْتُ لاََبْعَثَنَّ عَلَى أُولئِكَ فِتْنَةً تَتْرُكُ الْحَلِيمَ فِيهَا حَيْرَانَ). ‏ ‏ اين فتنه ممكن است يك بلاى آسمانى يا زلزله هاى ويرانگر زمينى يا بيمارى هاى فراگير و يا شمشيرهاى دشمنان سلطه گر باشد كه همگى در برابر آن حيران بمانند و حتى عاقلان بردبار راه برون رفتى از آن نيابند. @nahj_ir