📘 معرفی کتاب 📚کتاب «دانش ایمنی در اسلام» 🔸همواره یکی از چالش‌های اساسی برای محققان، قلمرو دین بوده است، این که گستره دین تا کجاست و گزاره‌های آن تا کجا نفوذ دارد؟ سوالی که از عصر رنسانس جهت ایجاد محدودیت برای دین پرسیده شده است و پاسخ خود را با سکولاریسم تا محدود شدن به برخی عرصه‌های زندگی بشری گرفته است. 🔹اما در اسلام، قرآن تبیان کل شیء معرفی شده است و اهل بیت علیهم السلام تبیان قرآن هستند و باور داریم بر خلاف ادیان تحریف شده، ثقلین در همه حوزه‌ها می‌توانند ورود داشته باشند و محدود سازی قرآن به هدایت، ظلمی بزرگ به این کتاب عظیم و بر خلاف نصوص وارده است. 🔸در دهه 80 شمسی با تاسیس دانشکده ایمنی و بهداشت کار این شبهه ایجاد شد که اینک آنهایی که داعیه‌دار ورود دین به همه عرصه‌ها بودند حداقل جزوه‌ای در مورد ایمنی در اسلام بنویسند. 🔹این توقع موجب گردید آیت الله مرتضی رضوی به این امر اهتمام ورزیده و کتاب «دانش ایمنی در اسلام» را در 653 صفحه تالیف نمودند که به تصریح خودشان می‌توانستند در موضوع و محتوا توسعه داده و کتاب را به چند مجلد برسانند. 🔸کتاب «دانش ایمنی در اسلام» که جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی را دریافت کرد در دوازده فصل از جمله ایمنی و محیط زیست، ایمنی و محیط شهر، ایمنی در محیط خانواده، ایمنی و بهداشت و حفاظت فردی، ایمنی محیط کار و موضوعات دیگر تدوین گردیده و در اختیار علاقه‌مندان قرار داده شده است. 🔺مطالعه این کتاب می‌تواند ما را با یکی از وجوه اعجاز علمی اسلام آشنا کند. 📖 مطالعه و دانلود 📦 سفارش کتاب #معرفی_کتاب #دانش_ایمنی_در_اسلام 🌐 https://binesheno.com 🆔 @binesheno 🆔 بینش نو | شبکه اطلاع رسانی و نشر آثار آیت الله مرتضی رضوی

📙 برشی از یک کتاب ✅ اندازه معابر در اسلام 🔻در اسلام سه نوع معبر و هرکدام با مشخصات خود توصیه شده است و می‌دانیم ویژگی مهم و اساسی معبر در اندازه عرض آن است. 🟢 الف) کوچه: عرض کوچه دستکم باید 3.5متر باشد. 🔸عن ابی عبدالله- علیه السلام-: ان رسول الله- صلی الله علیه و آله- قال:… الطَّرِيقُ يَتَشَاحُ‏ عَلَيْهِ‏ أَهْلُهُ‏ فَحَدُّهُ‏ سَبْعَةُ أَذْرُعٍ: امام صادق(ع) فرمود: رسول خدا(ص) فرموده است:… اگر اهل معبر و افراد ذی حقوق در آن، اختلاف کنند پس عرض آن هفت ذراع (3.5متر) است. ❗️توضیح: 🔹1- مراد تعیین اندازه «حداقلّ» عرض معبر است. یعنی در اسلام هیچ معبری کوچکتر و کم عرض تر از 3.5متر، نباید وجود داشته باشد خواه کوچه شهری، خواه پیاده رو کنار خیابان، خواه معبر برای باغ و زراعت و… هر کسی می تواند به کوچه ای که کمتر از 3.5 متر عرض داشته باشد اعتراض کند و مالک همجوار آن را به عقب نشینی ملکش وادار کند. دادگاه اسلام در این قبیل دعوی ها و «تشاح» ها باید حکم عقب نشینی را صادر کند. 🔸2- عرض 3.5متر وقتی کافی است که عابرین آن متضرر نشوند و گرنه براساس قاعده «لاضرر» عرض کوچه و معبر و پیاده رو باید در حدی باشد که رفع ضرر شود. 🔹3- کوچه های تنگ قدیمی کمتر از 3.5متر یا بیش از آن لیکن دارای ضرر اسلامی نبوده و در اثر عدم ایمنی اجتماعی و سیاسی، رایج شده بودند. 🔸4- حکومت باید حداقل مذکور را و نیز کاربرد قاعده «لاضرر» را در شهرسازی و شهرک سازی توصیه نماید و در صورت عدم عمل به توصیه، اجبار نماید. 🔹5- حکومت می تواند فراتر از اقتضای قاعده «لاضرر» برای رفاه عمومی و حفاظت و بهداشت اجتماع «ایمنی جامعه» را نیز اجباری کند البته در حد معقول. 🔸6- در مبحث خیابان خواهیم دید که پیاده رو کنار خیابان بنفسه یک معبر حساب می شود پس باید کمتر از 3.5 متر نباشد. 🟢 ب) جاده و خیابان: اندازه جادّه (اعم از داخل شهر که خیابان نامیده می شود و خارج شهر) در جامعه موردنظر اسلام حداقل 30 متر است. معمولاً ویژگی‌های جامعه آرمانی اسلام در حدیث‌های مربوط به امام زمان (عج) و جامعه‌ای که آن حضرت خواهد ساخت، مطرح شده است: ابوجعفر- علیه السلام-: إِذَا قَامَ الْقَائِمُ… وَ يُوَسِّعُ‏ الطَّرِيقَ‏ الْأَعْظَمَ‏ فَيَصِيرُ سِتِّينَ‏ ذِرَاعاً: امام باقر- علیه السلام- فرمود: آنگاه که قائم- علیه السلام- قیام کند راه بزرگ (جاده و خیابان) را توسعه داده و آن را با پهنای (حداقل) 30 متر، قرار می دهد. ❗️توضیح: 🔹1- همانطور که در مورد کوچه گذشت، این حدیث نیز در مقام بیان حداقل است و اگر نیاز و ضرورت بیش از 30 متر را ایجاب کند باید به میزان نیاز توسعه یابد. 🔸2- حداکثر عرض جاده چقدر باید باشد؟ پاسخ این سؤال در اسلام واضح است: به اندازه‌ای که «اسراف» نباشد و همین طور است در مورد معابر زراعی، صنعتی، و نیز کوچه. 🔹3- وظیفه حکومت و اختیاراتش در اینجا نیز همان است که در مورد کوچه بیان گشت. 🟢 ج) معابر یک‌طرفه: اصل در راه و معبر، دو طرفه بودن است لیکن وقتی که ضرورت ایجاب کند برخی از معابر یک طرفه می شود. شاید در عصر ائمه- علیهم السلام- راه یک طرفه‌ای وجود نداشته با این همه طرح آن توصیه شده است. الکاظم- علیه السلام- قال: قال رسول الله- صلی الله علیه و آله-… وَ الطَّرِيقُ إِلَى الطَّرِيقِ إِذَا تَضَايَقَ عَلَى‏ أَهْلِهِ‏ سَبْعَةُ أَذْرُعٍ‏: پیامبر اکرم- صلی الله علیه و آله- فرموده است: ما بین دو راه در صورت تضایق و تنگنا، هفت ذراع (3.5 متر) است. ❗️توضیح: 🔸1- سخن از دو راه است که هرکدام از آنها برای عبور و مرور دو طرفه تنگ و ناکافی باشد (اذا تضایقا) و به همین دلیل الزاماً در کنار یک راه، راه دوم ایجاد می شود و رسول خدا- صلی الله علیه و آله و سلم- می فرماید: میان آن دو 3.5 متر فاصله بگذارید. 🔹2- خواه هرکدام از دو جاده دو طرفه باشند و خواه یکی برای رفت و دیگری برای برگشت، فاصله (بلوار) مذکور لازم است، امّا بدیهی است که یکی برای رفت و دیگری برای بازگشت است. 🔺بزرگ‌راه: با توجه به حدیث بالا میزان عرض استاندارد بزرگ‌راه در داخل شهر و بین شهری حدود 63.5 متر می‌شود یعنی هرکدام از دو جانب بلوار بعرض 30 متر و بلوار وسط 3.5 متر. 📚 برگرفته از کتاب دانش ایمنی در اسلام/ ایمنی و محیط شهر. 📖 مطالعه و دانلود 📦 سفارش کتاب #برشی_از_یک_کتاب #دانش_ایمنی_در_اسلام 🌐 https://binesheno.com 🆔 @binesheno 🆔 بینش نو | شبکه اطلاع رسانی و نشر آثار آیت الله مرتضی رضوی

📗برشی از یک کتاب ✅ ایمنی ساختمان 🔸در اسلام ساختمان نامطمئن و خانه ای که احتمال آوار شدنش هست، صلاحیت سکونت و عنوان «مسکن» را ندارد حتی خانه ای که واجد همه شرایط هست لیکن تنها فاقد درب است: 🔹عن جعفر- علیه السلام- عن ابیه عن علی- علیه السلام-: أَنَّهُ‏ كَرِهَ‏ أَنْ‏ يَبِيتَ‏ الرَّجُلُ‏ فِي‏ بَيْتٍ‏ لَيْسَ‏ لَهُ‏ بَاب: امام صادق از امام باقر- علیه السلام- نقل می کند که امیرالمؤمنین- علیه السلام- «شب در خانه بی درب به سر بردن» را تقبیح می کرد. ❗️توضیح: از پیام این حدیث استفاده می شود که شب را در محیط آزاد- با همه خطرهایش- به سر بردن بهتر است از خانه ای که فاقد درب است. زیرا ممکن است هر نوع حیوان وارد آن شود و آسیب رساند. چهار دیواری بدون دربی که بتوان آن را بست هنگام حمله حیوان یا هر حادثه دیگر نه تنها عامل ایمنی نیست بل ابزاری برای به دام افتادن است. 🔸 قال النبی- صلی الله علیه و آله-: ثَلَاثَةٌ لَا يَتَقَبَّلُ‏ اللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏ لَهُمْ‏ بِالْحِفْظِ رَجُلٌ‏ نَزَلَ‏ فِي‏ بَيْتٍ‏ خَرِبٍ‏ وَ رَجُلٌ صَلَّى عَلَى قَارِعَةِ الطَّرِيقِ وَ رَجُلٌ أَرْسَلَ رَاحِلَتَهُ وَ لَمْ يَسْتَوْثِقْ مِنْهَا: رسول اکرم- صلی الله علیه و آله- فرمود: خداوند حفاظت از سه کس را به عهده نمی گیرد: کسی که در خانه خرابه منزل کند، و کسی که در وسط راه نماز بخواند. و کسی که مرکب (یا خودرو) خود را بدون قید و بند (یا بدون قفل) رها کند. ❗️توضیح: 1️⃣ مسئله ایمنی در ساختمان در طول تاریخ یک روند نسبی را طی کرده است. پرداختن به ایمنی در حد امکانات علمی و صنعتی جامعه واجب است. زمانی بشرها برای تأمین ایمنی ساختمان، امکانات اندکی داشتند و امروز از عوامل بیشتری برخوردار هستند و در آینده از عوامل و امکانات برتر بهره مند خواهند بود. با پیشرفت امکانات، دایره «وجوب شرعی» نیز وسعت می یابد. 2️⃣ پرداختن به اصول ایمنی و وجوب آن در محور وظایف فردی نیز بسته به توان مالی فرد است. 3️⃣ حکومت می تواند (و در مواقعی موظف است) مقرراتی را برای ایمنی در خانه سازی مردم، مقرر دارد. 4️⃣ در همه چیز باید به خداوند توکل کرد. امّا در مواقعی که شخص به وظایف خود عمل نکند و به خدا توکل کند، این توکل نیست بل (نعوذ بالله) استخدام خدا برای کارهای فردی خویشتن است و خداوند اجلّ است از این تصورات نابخردانه. 🔺گفت پیغمبر به آواز بلند 🔺 با توکل زانوی اشتر ببند 📖 مطالعه و دانلود #معرفی_کتاب #دانش_ایمنی_در_اسلام 🌐 https://binesheno.com 🆔 @binesheno 🆔 بینش نو | شبکه اطلاع رسانی و نشر آثار آیت الله مرتضی رضوی

📙 برشی از یک کتاب ✅ ایمنی و تربیت کودک 🔸 در کتاب #دانش_ایمنی_در_اسلام در بخش ایمنی و تربیت کودک روایت زیبایی از توحید مفضل نقل شده است که نمایانگر نگاه علمی اهل بیت علیهم السلام در 1400 سال پیش بوده است. 🔹 توحيد مفضّل: اعرف يا مفضّل ما للاطفال في البکاء من المنفعة، و اعلم انّ في ادمغة الاطفال رطوبة ان بقيت فيها احدثت عليهم احداثاً جليلة و عللاً عظيمة من ذهاب البصر و غيره. فالبکاء يُسيل تلک الرّطوبة من رؤسهم، فيعقبهم ذلک الصّحة في ابدانهم. 🔸 امام صادق(ع) در ضمن درس مشروحی که به مفضل بن عمر (دانشمند معروف) ارائه می‌دهد می‌فرماید: ای مفضل بدان که برای کودکان در گريه کردن‌شان سودی هست. زيرا در مخ و مغز اطفال رطوبتي هست اگر باقي بماند آنان را دچار مشکلات بزرگ می‌کند و نقص‌های بزرگی را در آنها پديد می‌آورد از قبيل از دست دادن بينايی و غيره، گريه آن رطوبت را از محتوای سر آنها به بيرون جاري مي‌کند و در نتيجه صحت و سلامتی را در بدن آنان تأمين می‌کند. 🔹 فامّا ما يسيل من افواه الاطفال من الرّيق ففي ذلک خروج الرطوبة الّتي لو بقيت في ابدانهم لاحدثت عليهم الامور العظيمة، کمن تراه قد غلبت عليه الرّطوبة فاخرجته الي حدّ البله و الجنون و التخليط. 🔸 و اما آن چه از دهان (و بيني) اطفال ترشّح می‌کند آن نيز برای بيرون ريختن رطوبتی است که اگر در اندام جسم‌شان باقي بماند آنان را دچار نقص‌های عظيم می‌کند همان طور که مشاهده می‌کنی افرادی را که رطوبت بر جسم‌شان غلبه کرده و آنان را دچار ابلهی، جنون و آميختگی سيستم فکری کرده است. 📖 مطالعه و دانلود #برشی_از_یک_کتاب #دانش_ایمنی_در_اسلام 🌐 https://binesheno.com 🆔 @binesheno 🆔 بینش نو | شبکه اطلاع رسانی و نشر آثار آیت الله مرتضی رضوی

📙 برشی از یک کتاب ✅ تخصص و مهارت در کارها 🔹 هَلْ يَسْتَوِي الَّذينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذينَ لا يَعْلَمُونَ: زمر، 9. آیا آنان که می دانند با آنان که نمی دانند مساوی اند-؟. 🔸 قالَ اجْعَلْني‏ عَلى‏ خَزائِنِ الْأَرْضِ إِنِّي حَفيظٌ عَليم: يوسف، 55. (یوسف) گفت من را بر منابع درآمد این سرزمین بگمار که من هم نگه‌دارنده هستم و هم دانای کار. 🔹 در این جهان هیچ کاری بی نیاز از دانش، دانستن و تخصص، نیست. برخی از افراد کارها را به دو بخش تقسیم می‌کنند و آنها را تحت عنوان «تخصصی» و «غیر تخصصی» قرار می‌دهند. امّا بینش اسلام این تقسیم را صحیح نمی‌داند و هر کار را نیازمند شناخت و معرفت می‌داند. 🔸 قال علی- علیه السلام-: يَا كُمَيْلُ‏ مَا مِنْ‏ حَرَكَةٍ إِلَّا وَ أَنْتَ مُحْتَاجٌ فِيهَا إِلَى مَعْرِفَۀٍ: بحار، ج 74، ص 267. علی- علیه السلام- فرمود: ای کمیل هیچ حرکتی نیست مگر آنکه تو درباره آن به شناخت و معرفت نیازمندی. 🔹 مگر اینکه مراد از تقسیم کارها به تخصصی و غیر تخصصی این معنی باشد که همگان نمی‌توانند در هر رشته‌ای عالم و دانشمند باشند و به اصطلاح همه چیز را همگان دانند نه هر فرد. که کاربرد واژه «تخصص» نیز همین است، در این صورت تقسیم مزبور درست است امّا این تقسیم «کارها» نیست تقسیم علوم و موضوعات علوم است. کارها بدون استثنا همگی خبرویت و تخصص را لازم دارند حتی «غذا خوردن». 🔸 کار یعنی حرکت، اقدام عملی. یا باید هیچ اقدامی عملی نگردد و یا باید با شناخت و تخصص. وگرنه اقدامش اقدام بر مجهول یا اقدام بر مشکوک و بر شبهه ناک، خواهد بود، دو حدیث را دوباره بخوانیم: 🔹 قال الجواد- علیه السلام-: مَنِ انْقَادَ إِلَى الطُّمَأْنِينَةِ قَبْلَ الْخِبْرَةِ فَقَدْ عَرَّضَ‏ نَفْسَهُ‏ لِلْهَلَكَةِ وَ الْعَاقِبَةِ الْمُتْعِبَةِ: بحار، ج 68، ص 340. امام جواد- علیه السلام- فرمود: هر کس- در اقدام به کاری که برایش ناشناخته است- تن به اطمینان دهد قبل از شناخت و خبرویت، جان خود را در معرض هلاکت و عاقبت دردناک قرار داده است. 🔸 قال الصادق- علیه السلام-: كُلُّ ذِي صِنَاعَةٍ مُضْطَرٌّ إِلَى ثَلَاثِ خِلَالٍ يَجْتَلِبُ‏ بِهَا الْمَكْسَبَ‏ وَ هُوَ أَنْ يَكُونَ حَاذِقاً بِعَمَلِهِ مُؤَدِّياً لِلْأَمَانَةِ فِيهِ مُسْتَمِيلًا لِمَنِ اسْتَعْمَلَهُ: بحار، ج 75، ص 229. امام صادق- علیه السلام- فرمود: هر صاحب شغل و صنعتی باید سه خصلت را داشته باشد تا کارش مورد توجه باشد: در کارش وارد و حاذق باشد، امانت را در کارش رعایت کند. رضایت صاحب کار (یا مصرف کننده) را جلب کند. 🔹 حذاقت و کاردانی شرط اول و امانت داری شرط دوم و جلب رضایت ارباب رجوع یا صاحب کار یا مصرف کننده شرط سوم موفقیت است. دو شرط اول و دوم «رضایت کاری» ارباب رجوع و یا مصرف کننده را جلب می کند شرط سوم برای جلب «رضایت رفتاری» اوست. 🔸 قال الصادق- علیه السلام-: الْعَامِلُ‏ عَلَى‏ غَيْرِ بَصِيرَةٍ كَالسَّائِرِ عَلَى‏ غَيْرِ طَرِيقٍ‏ فَلَا تَزِيدُهُ سُرْعَةُ السَّيْرِ إِلَّا بُعْداً: بحار، ج 75، ص 244. امام صادق- علیه السلام- فرمود: کسی که بدون بصیرت به کاری پردازد مانند رهروی است که راه را اشتباه گرفته می رود، هرچه پرشتابتر برود از مقصد دورتر می شود. 🔹 قال الکاظم- علیه السلام-: مَنْ‏ تَكَلَّفَ‏ مَا لَيْسَ‏ مِنْ‏ عِلْمِهِ‏ ضَيَّعَ‏ عَمَلَهُ‏ وَ خَابَ‏ أَمَلُهُ‏: بحار، ج 1، ص 218. امام کاظم- علیه السلام- فرمود: هر کس به کاری که دانش آن را ندارد متکلف شود کارش را تباه می کند و به خواسته اش نمی رسد. تکلیف: ایجاد تکلیف برای خود: کاری را که از عهده خارج است به عهده گرفتن. 🔸 قال الجواد- علیه السلام-: مَنْ‏ عَمِلَ‏ عَلَى‏ غَيْرِ عِلْمٍ‏ مَا يُفْسِدُ أَكْثَرُ مِمَّا يُصْلِحُ‏: بحار، ج 75، ص 364. امام جواد- علیه السلام- فرمود: هر کس کاری را بدون دانش انجام دهد تباه کردنش بیش از اصلاح کردنش خواهد بود. این سخن از رسول اکرم- صلی الله علیه و آله- نیز آمده است. بحار، ج 74، ص 150. 📖 مطالعه و دانلود #برشی_از_یک_کتاب #دانش_ایمنی_در_اسلام 🌐 https://binesheno.com 🆔 @binesheno 🆔 بینش نو | شبکه اطلاع رسانی و نشر آثار آیت الله مرتضی رضوی

📙 برشی از یک کتاب ✅ واقعیت صوت در کلام معصوم 🔹 صوت در هوا ثبت می شود مانند کلماتی که در سطح کاغذ ثبت می شود لیکن خداوند هوا را طوری آفریده که خود را تصفیه می کند و از اصوات پاک می‌کند. امّا هر چیزی حدودی دارد باید برای هوای محیط زیست عمومی، محیط شهر، محیط خانه، محیط کار، مجالی داده شود تا خودش را تصفیه کند. به ویژه گوناگونی صوت و تفاوت فرکانس ها وضعیتی پیش می آورد که بیش از توان تصفیه هوا، می گردد و این یعنی آلودگی صوتی به معنای اتمّ. اساس این مطلب را از حدیث طلب یاد می گیریم: 🔺 قال الصادق- علیه السلام-:… فَإِنَ‏ الصَّوْتَ‏ أَثَرٌ يُؤَثِّرُهُ‏ اصْطِكَاكُ‏ الْأَجْسَامِ‏ فِي‏ الْهَوَاءِ وَ الْهَوَاءُ يُؤَدِّيهِ إِلَى الْمَسَامِعِ وَ النَّاسُ يَتَكَلَّمُونَ فِي حَوَائِجِهِمْ وَ مُعَامَلَاتِهِمْ طُولَ نَهَارِهِمْ وَ بَعْضَ لَيْلِهِمْ فَلَوْ كَانَ أَثَرُ هَذَا الْكَلَامِ يَبْقَى فِي الْهَوَاءِ كَمَا يَبْقَى الْكِتَابُ فِي الْقِرْطَاسِ لَامْتَلَأَ الْعَالَمُ مِنْهُ فَكَانَ يَكْرُبُهُمْ وَ يَفْدَحُهُمْ وَ كَانُوا يَحْتَاجُونَ فِي تَجْدِيدِهِ وَ الِاسْتِبْدَالِ بِهِ أَكْثَرَ مِمَّا يُحْتَاجُ إِلَيْهِ فِي تَجْدِيدِ الْقَرَاطِيسِ لِأَنَّ مَا يُلْقَى مِنَ الْكَلَامِ أَكْثَرُ مِمَّا يُكْتَبُ فَجَعَلَ الْخَلَّاقُ الْحَكِيمُ جَلَّ قُدْسُهُ هَذَا الْهَوَاءَ قِرْطَاساً خَفِيفاً يَحْمِلُ الْكَلَامَ رَيْثَمَا يَبْلُغُ الْعَالَمُ‏ حَاجَتَهُمْ ثُمَّ يُمْحَى فَيَعُودُ جَدِيداً نَقِيّاً وَ يَحْمِلُ مَا حَمَلَ أَبَداً بِلَا انْقِطَاعٍ. 🔺 امام صادق- علیه السلام- فرمود: صوت اثری است که اصطکاک اجسام در هوا آن را ایجاد می کند، و هوا آن را به گوش ها می رساند، مردم در طول روز و بخشی از شب برای نیازهای شان و معاملات شان سخن می گویند. اگر اثر این گفتگوها در هوا باقی بماند همانطور که نوشته ها در کاغذ باقی می ماند جهان پر از صوت و کلام می شود و مردم را دچار گرفتاری های سخت کرده و تحت فشار سنگین قرار می دهد. و آنان نیازمند می‌شدند که در صدد تجدید و تحول هوا باشند بیش از آن چه در صدد تجدید کاغذها هستند زیرا آن چه از سخن در هوا (شفاهاً) القاء می‌شود بیشتر از آن است که نوشته می‌شود. خداوند حکیم (جلّ قدسه) این هوا را کاغذی لطیف و سبک قرار داده که سخن را حمل می کند به حدی که بر سراسر عالم خواسته ها و نیاز های مردم را می رساند. سپس صوت محو می شود و هوا به حالت نو و پاکیزه (غیر آلوده به صوت) در می آید تا از نو حمل می کند محموله اش را ابداً بدون انقطاع. 🔸 توضیح: 1️⃣ صوت از اصطکاک اجسام در هوا: مانند اصطکاک جمادات، فلزات، نباتات، ابروباد و… از آن جمله اصطکاکی که به آن ارتعاشات حنجره انسان می گوئیم. ایجاد می شود. 2️⃣ امام در مرحله دوم از صوت اشیاء دیگر صرف نظر کرده تنها به صوت سخن و کلام می پردازد. 3️⃣ امام به «خود پالایشی هوا» توجه می دهد. 4️⃣ معجزه این است که می فرماید: هوا صوت را تا جائی که گستره نیاز انسان باشد در «عالم»- جهان کائنات- می رساند. 5️⃣ درست است هوا خودش را پالایش می کند. امّا امروز کره زمین عنوان و نام «دهکده جهانی» به خود گرفته است لیکن از جهت وضعیت صوتی باید «خانه تک واحد جهان» نامیده شود. این خانه محدود، از صوت های گوناگون انباشته شده و هوایش خسته است بس که به پالایش پرداخته که دیگر با آلایش به گوش و شش می رسد. 🔹 نکته: اکنون که سخن از صوت و صدا است این نکته نیز گفته شود: به دلیل رابطه دستگاه شنوائی با اندام صوتی و حنجره لازم است هنگام فریاد انگشت در گوش گذاشته شود. 🔸 امر رسول الله- صلی الله علیه و آله- بلالاً ان یدخل اصبعیه فی اذنیه: پیامبر اکرم- صلی الله علیه و آله- به بلال دستور داد که هنگام اذان گفتن انگشتش را به گوشش بگذارد. 📖 مطالعه و دانلود #برشی_از_یک_کتاب #دانش_ایمنی_در_اسلام 🌐 https://binesheno.com 🆔 @binesheno 🆔 بینش نو | شبکه اطلاع رسانی و نشر آثار آیت الله مرتضی رضوی

📙 برشی از یک کتاب ✅ نقش آب در مسافرت 🔸 از امام رضا علیه السلام روایت شده است: امّا برای حفظ سلامت مسافر و دفع آسیب از او لازم است که از آب هر منزل که وارد می‌شود ننوشد مگر مقداری از آب منزل پیشین به آن مخلوط کند. یا (در همه منازل) به یک نوع نوشیدنی اکتفا کند که چیزی از آب های مختلف با خواص مختلف در آن آمیخته نباشد. توضیح: 1️⃣ یکی از بیماری های مشخص و ویژه مسافرت «اسهال مسافرت» نام دارد. دستگاه گوارش هر کسی در سفر دچار تغییر شیوه می گردد و عدّه ای نیز دچار بیماری مذکور می‌شوند. 2️⃣ منزل: هر منزل با منزل قبلی 8 فرسنگ فاصله دارد. در اصطلاح واحد طولی قدیم هر 48 کیلومتر را یک منزل می گفتند. در اصطلاح شرعی نیز سفر وقتی محقق می شود که دستکم مسافت رفت و برگشت 48 کیلومتر باشد. 3️⃣ حمل آب از وطن (محل زندگی روزمرّه) برای همه ایام سفر در قدیم مشکل بود. امروز نیز برای سفرهای طولانی مشکل و گاهی غیر ممکن است حتی برای افراد متمول. بنابراین اگر توان یا امکان حمل آب و همراه داشتن یک نوع آب، وجود ندارد بهتر است مقدار کمی آب از منزل پیشین به همراه باشد و با آب منزل بعدی آمیخته شود تا سیستم بدن به طور ناگهانی دچار تغییر نشود و بتدریج با آب جدید انس بگیرد. 4️⃣ امام نمی‌گوید که حتماً باید این کار را بکند و به اصطلاح واجب نمی کند بل به عنوان یک «صلاح» و مصلحت برای کسانی که توان و حوصله این کار را دارند، پیشنهاد می فرماید. و کوچکترین سود این حدیث این است که یک موضوع علمی را به ما یاد می دهد و یک اصل مهم را در عالم علم و دانش معرفی می کند که فروعات زیادی از آن منشعب می گردد. 🔹 ادامه حدیث: و برای مسافر لازم است مقداری از خاک وطنش را به همراه داشته باشد، خاک و طینتی که در آن رشد و نمو کرده و بالیده است. در هر منزلی که می رسد چیزی از آن خاک به آب نوشیدنی بریزد و بر هم زند تا کاملاً مخلوط شود آنگاه درنگ کند و ننوشد تا آب صفای نیکو پیدا کند. توضیح: 1️⃣ خوردن خاک و گل حرام است و خوردن چیز آمیخته به خاک و گل نیز اشکال دارد. بنابراین می فرماید: صبر کند تا آب کاملاً صاف شود. 2️⃣ مراد از لفظ «والواجب» معنای لغوی آن است نه واجب اصطلاحی فقهی. 3️⃣ ممکن است برای نسل جوان کنونی پیشنهاد ریختن چیزی از خاک در آب نوشیدنی، به عنوان یک عمل غیر بهداشتی شگفت آور باشد امّا باید توجه کنند که اولاً در گذشته همه آب های آشامیدنی مستقیماً از نهر، جوب و چشمه برداشته می شد. ثانیاً همین امروز نیز چنین است و حتی آب های لوله کشی نیزکه از چاه ها یا سدها منشعب می شوند با خاک تماس دارند گاهی ذرات خاک و ماسه از شیر آب خانه تان در ظرف آبخوری تان می ریزد. مقصود امام نیز از خاک، خاک تمیز و غیر آلوده است پیشتر اشاره شد که خاک طبیعی غیر آلوده خاصیت ضد عفونی (در شرایطی) نیز دارد. 4️⃣ اگر مسافر به این پیشنهاد عمل کند و بتواند، برای ایمنی جسم و جانش مفید بوده و تأثیر جدی خواهد گذاشت که متخصصین این رشته از مشاهده این حدیث دچار شگفتی می شوند و آن را یک معجزه می دانند. امّا با همه اینها این برنامه در صورت موفقیت رابطه سیستم بدن را تنها در تغذیه با غذاهای مختلف تنظیم می کند و آن را در جریان «تدریج» قرار می دهد. 🔺 قابل توجه ورزشکاران: گاهی ورزشکاری در وطن وزنه سنگین را به هوا بلند می کند امّا در کشور دیگر هنگام مسابقه از بلند کردن همان وزنه باز می ماند و بازنده می شود. شاید این موضوع علل و عوامل متعددی داشته باشد امّا تردیدی نیست که یکی از عوامل آن تغییر آب و خاک و خواص محیط است. اگر رعایت پیام حدیث فوق برای سایر مسافران که هدف های دیگری از مسافرت دارند مشکل و مشقت آور باشد، برای ورزشکاران حرفه ای که هدف شان ورزش است و الزاماً باید جسم و روان شان سالم و قوی باشد، یک ضرورت و عدم رعایت آن، نقض غرض است. 📖 مطالعه و دانلود #دانش_ایمنی_در_اسلام #برشی_از_یک_کتاب 🌐 https://binesheno.com 🆔 @binesheno 🆔 بینش نو | شبکه اطلاع رسانی و نشر آثار آیت الله مرتضی رضوی