eitaa logo
نکات ناب آیت الله جوادی آملی
322 دنبال‌کننده
584 عکس
248 ویدیو
2 فایل
.بسم الله الرحمن الرحیم 🔍(قل اندعوا من دون الله ما لا ینفعنا ولا یضرنا و نرد علی اعقابنا بعد اذ هدانا الله کالذی استهوته الشیاطین فی الارض حیران..)‼ 📚تفسیر کامل هست مگر مطالبی که از حوصله عزیزان خارج باشد.... @R_seyedi313💬
مشاهده در ایتا
دانلود
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه آملی 📖تفسیر سوره: 📜آیه۲۳:"وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ" ⛓بحث: یا »؟ 🔍صدق و کذب ، ناظر به انطباق و عدم انطباق محتوای قضیّه با واقع است و صدق و کذب ناظر به علم مخبر به انطباق و عدم انطباق مضمون قضیّه با واقع است. گاهی صدق خبری با صدق مخبری و همچنین کذب آنها با هم جمع می شود و گاهی از هم جدا می شود. صدق و کذب شخص در صورت اِخبار اوست؛ یعنی، اگر کسی از چیزی گزارش نداد نه صادق است و نه کاذب؛ زیرا این دو متقابلْ، از سنخ ملکه و عدم است، نه از سنخ نقیضین. از این رو ارتفاع هر دو ممکن است؛ نظیر بینا و نابینا که در مورد دیوار، هر دو منتفی است. بنابراین، تا گزارش یا ادعایی نباشد، وصف صدق یا کذب مجالی ندارد. 🔎 کسانی که در نبوت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در ریب و بودند، اگر واقعاً در آن شک می داشتند و هیچ گونه گزارشی درباره قرآن اثباتاً یا نفیاً نداشتند، مجالی برای صدق یا کذب آنها نسبت به واقع نبود؛ زیرا شک محض از سنخ تصوّر است و مفرد، نه تصدیق و قضیه و اگر به لحاظ ادعای تردید، از خصوصیات روانی خود خبر می دادند و می گفتند ما در اعجاز قرآن شک داریم، در این حال صدق و کذب آنها متصور است؛ زیرا از واقعیتی خبر دادند که گزارش از آن صدق و کذب پذیر است؛ یعنی، اگر واقعاً شک داشتند و برای آنها اعجاز قرآن ثابت نشده بود، ادعای شکْ صحیح و گزارش از آن صدق است و اگر واقعاً فهمیده بودند که قرآن معجزه است و علم قلبی خود را کتمان کرده بودند و مدّعی تردید شدند، ادعای آنان باطل و گزارش از آن کذب است. بســـوے ظــــــــهور💫✨ 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا: https://eitaa.com/bourhan
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه آملی 📖تفسیر سوره: 📜آیه۲۳:"وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ" ⛓بحث: یا ؟ 🟡چون ریب، شک آمیخته با است از دو جهت قابل تحلیل صدق و کذب و اثبات و ابطال پذیری است الف: تهمت و افترا گزارش از است و صدق و کذب پذیر و قابل اثبات یا نفی است ب: شک و تردید است و گزارش از آن صدق و کذب پذیر است و ارائه آن با تصدیق یا تکذیب امکان پذیر خواهد بود. بنابراین، حتماً گزارشی در بین مطرح است که اوّلاً صدق و کذب در آن راه دارد، و ثانیاً اثبات یا نفی آن میسور است. از این جا می توان شهداء را جمع شهید به معنای گواه صدق مدّعی دانست؛ زیرا آنان هم از واقع گزارش دادند (افتراء و تهمت). از این رو می گفتند: ما اگر بخواهیم مثل این کتاب می آوریم: « لو نشاء لقلنا مثل هذا »، و هم خود را در این خبر صادق می پنداشتند؛ چنانکه می توان آن را جمع شهید به معنای ناصر و معاون دانست. 🔵 برخی مفسران «شهید» در آیه محل بحث را به معنای گرفته اند، نه «یاور» و بنابر معنای مزبور در برابر آیاتی قرار می گیرد که می فرماید: « ویقول الّذین کفروا لست مرسلاً قل کفی بالله شهیداً بینی وبینکم ومن عنده علم الکتاب » ؛ در جواب کافران که می گویند: تو پیامبر نیستی، بگو من دو شاهد دارم: یکی خدا و دیگری کسی که علم همه کتاب نزد اوست (که بر اساس روایات مستفیضه علی بن ابی طالب(سلام الله علیه) است). بســـوے ظــــــــهور💫✨ 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا: https://eitaa.com/bourhan
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه آملی 📖تفسیر سوره: 📜آیه۲۳:"وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ" ⛓بحث: یا ؟ 🔳 مفسران مزبور می گویند معنای آیه این است: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مدعی رسالت الهی است و گواه رسالت او که به دست او داده شده؛ شما هم اگر می گویید: این، کلام بشر است، شاهد بیاورید تا گواهی بدهد این کتاب کلام بشر است و کلام الله نیست. 🔳 در پاسخ این مفسران باید گفت: معنای اول شهید (یاور و معین) مطابق با سایر آیات تحدی است؛ چنانکه با واقعیت موجود عصر نزول قرآن است؛ زیرا مردم آن عصر یا مؤمن بودند که پذیرای دعوای رسالت شدند یا کافر بودند که خود مدّعی افترا بودند، نه شاهد و یا منافق بودند که گرچه باطناً کافر بودند ولی ظاهراً شهادت به اختلاق و افترا نمی دادند و از همین جا بین خود عربها اختلاف پدید می آید؛ زیرا عربهای مؤمن و نیز منافق پذیرفته اند که این کتاب معجزه است و اگر عرب کافر شهادت به نظیر داشتن قرآن می داد از باب اتحاد شاهد و مدعی از یک سو و از باب تنازع شهدا از سوی دیگر چنین شهادتی مسموع نبود. بســـوے ظــــــــهور💫✨ 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا: https://eitaa.com/bourhan
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 📚تفسیر تسنیم 🧠استفاده برای 🎙علامه آملی 📖تفسیر سوره: 📜آیه۲۳:"وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ" ⛓بحث: یا ؟ 🟡 تذکّر: اقامه شاهد به معنای گواه در بازار عکاظ یا میدان مفاخره دیگر به نوبه خود ارائه ناصر و معین خواهد بود. معنای دوم شهید (گواه) از جهتی تناسب داخلی دارد؛ یعنی، با متن خود آیه محلّ بحث است؛ زیرا اگر دعوت برای نصرت باشد پیش از انجام کار معهود ذکر می شود؛ مانند: « فادعوهم فلیستجیبوا لکم »، « ...قل ادعوا شرکاءکم ثمّ کیدونِ فلاتنظرون »، « قل ادعوا الذین زعمتم من دونه فلایملکون کشف الضرّ عنکم ولاتحویلاً » که در این موارد چون کمک در اصل فعلْ مطلوب است دعوت پیش از انجام فعل ذکر می شود و اگر بعد از انجام فعل ذکر شود چنین دعوتی برای خواهد بود، نه کمک در اصل فعل. 🔵 البته گواهی بر صدق مدّعی به نوبه خود تأیید و نصرت اوست و چون در آیه محل بحثْ دعوت بعد از ذکر اصل فعل که همان اتیان سوره ای مثل قرآن است ذکر شد، از این رو مناسب است، نه نصرت. البته این وجه نیز درخور تأمّل ناقدانه است؛ زیرا در آیه: « قل فأتوا بسورة مثله وادعوا من استطعتم من دون الله إن کنتم صادقین » و « قل فأتوا بعشر سور مثله مفتریات وادعوا من استطعتم من دون الله » با این که دعوت بعد از بیان اصل فعل ذکر   شده، باز به معنای است. مگر آن که گفته شود، در خصوص مورد بحثْ دعوت شده شهدایند و اصل شهادت به معنای گواهی است، نه نصرت. بســـوے ظــــــــهور💫✨ 🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄🍄 📚تفسیر تسنیم 📬ایتا: https://eitaa.com/bourhan