. 🍃 #همتا_ے_مـن #قسمت_پنجاه_سوم . چشمانم را باز ڪردم نور سفیدے به چشمم خورد و دوباره چشمانم را بستم .. باز ڪردم همه جا رو تار میدیدم چند بار پلڪ زدم درست شد احساس سبڪی داشتم . نگاهے به شڪمم انداختم .. در باز شد و امیر وارد اتاق شد . با ذوق به سمتم آمد : خوبی ؟؟؟؟ سرے تڪان دادن ڪه از اتاق خارج شد و بعد از چند دقیقه به همراه خانواده من و خودش برگشت . مامان دستم را گرفت : خوبی مادر ؟ سرے تڪان دادم : بچم چیشد؟ خاله لیلا پیشانی ام را بوسید : یه دختر خوشگل عین یه تیڪه ماه مبارڪت باشه عزیزدلم . لبخندے زدم : ممنونم . بابا و عمو پچ پچ میڪردند و هر از گاهی نگاهی به امیر می انداختند و سرے تڪان میدادند و میخندیدند .. بابا ے امیر متوجه نگاهم شد و با خنده گفت : اگر یه چند دقیقه دیگه چشماتو باز نمیڪردی امیر پس افتاده بود ... بچم به اندازه یه سال پیر شد چه ڪردے باهاش . خجول سرم را پایین انداختم و آب دهانم را قورت دادم .. تقه اے به در خورد و پرستار همانطور ڪه بچه اے رو بغل ڪرده بود وارد اتاق شد و با خنده گفت : مامانش نمیخواے دخترتو ببینی ؟ نیم خیز شدم ڪه بچه رو در آغوشم گذاشت . چشماشو بسته بود و ناز خوابیده بود . لبانش رو غنچه ڪرده بود ... فشردمش . امیر نزدیڪ شد نگاهش ڪردم میدونستم معذب جلوے خانواده چیزی بگه برای همین فقط به من نگاه میڪرد ولبخند میزد . _حالا اسم این نوه ے خوشگل ما چیه؟ امیر لبخندے زد : هر چے همتا بگه . همه نگاه ها برگشت سمت من ڪه آرام گفتم : اگر اجازه بدید اسمشو بزاریم ریحانه . لبخندے از سر رضایت زدند . باباے امیر بچه رو از من گرفت و تو گوشش اذان گفت بعد از گفتن اذان صلواتی فرستادیم . مارو تنها گذاشتن و رفتند بیرون . امیر نزدیڪم شد : اذیت شدے؟ نوازش گونه انگشتم را روے گونه ے ریحانه ڪشیدم ڪه ادامه داد : شرمنده ڪنارت نبودم . لب زدم : تو همیشه ڪنارم بودے و هستے. نگاهے به ریحانه انداخت : چرا اسمشو گذاشتی ریحانه؟ _مگه نگفتی اگر دختر بود بزاریم ریحانه . سرے تڪان داد : چرا گفتم ولی دیدم عادلانه نیست تو اذیت شدے و .. باید تو انتخابش ڪنے .. _همون ریحانه . خندید : ببینم این فسقلو .. بغلش ڪرد : وااای خدااا چقدر تو ریز میزه اے آخه خب خداروشڪر قیافش به من رفته اخلاقش به تو . خندیدم ڪه نزدیڪ شد : شوخے ڪردم ریحانم باید عین تو بشه ... _نه بابا اون موقع ڪه همش قربون صدقه ے دخترتون میرے . _نه دیگہ اون موقع بیشتر عاشق تو میشم . نگاهے به ریحانه انداخت : خداروشڪـــر ... ریحانه را به من داد و جعبه شیرینے را از روے میز برداشت : شما چیزے نمیخواے؟‌ _نه . _فداے تو بشم . _بیا برو ڪم مزه بریز ؛ راستی هانیه ا خانوادش ڪجا رفتن ؟ نزدیڪ شد و پیشانی ام را بوسید : اولا دشمنت شرمنده دوما اونا رفتن خونه ے یڪی از اقوامشون بنده خدا ها میخواستن بیان دیگه من نزاشتم جویاے حالت بودن . سرے تڪان دادم ڪه از اتاق خارج شد . نفس عمیقے ڪشیدم خدا را شڪر ڪردم بخاطر وجود امیر و این فرشته ے ڪوچولو ڪه تازه پا تو دنیاے ما گذاشته و هنوز نیومده عاشقش شدم . عشق نیاز به هیچ تعریف و توصیفے ندارد... عشق به خودیِ خودش یک دنیاست دنیایے ڪه حالا داره براے من شیرین تر میشہ .. انگشتم را لاے دست ڪوچڪش ڪردم ڪنار گوشش زمزمه ڪردم : به دنیاے ما خوش اومدے جان مادر . ڪلمه مادر را محڪم ادا ڪردم تا به قول خان جون لبریز از عشق مادرانه شود ... . ✍🏻نویسنده:میم‌تاج‌افروز °•❀ @chaadorihhaaa ←ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است→

╚ ﷽ ╝ #رمان_من‌_حسین_هستم #قسمت_پنجاه_سوم ••○♥️○•• تن بی جان ایاز، فریاد بی صدا می زند که: آهای کمک اما به جز حارث و احمد و عثمان ـ که باید از یک ماه دیگر علی صدایش بزنند ـ کسی نمی شنود. درست یک یا دو متر فاصله از وقتی که ظهر خالد را زده بود، دارد کتک می خورد. احمد می دود تا حارث را از تن بی جان ایاز جدا کند و آرام به عثمان می گوید: تو برو من می روم کمک... عثمان ـ که باید از یک ماه دیگر علی صدایش بزنند ـ دست احمد را می گیرد و مانع رفتن او می شود. احمد دستش را از دست نیمه سیاه عثمان که به قهوه ای هم می زند می کشد و می گوید: دوست خوبم، در اسالم واقعی یاد گرفتم که باید به همه کمک کرد، خالد این را گفت. عثمان تا اسم خالد را می شنود قبول می کند و می گوید: باشد ولی ما زورمان به حارث نمی رسد بیا برویم یک چهار راه پایین تر »بلدیه« است، به آنها اطالع دهیم بهتر است. احمد قبول می کند و می گوید: بدو تا این ایاز نمرده است. می دوند. ••○♥️○•• ✍ #نوشته_مهدےصابر ✍ لطفا فقط با ذکر #لینک_کانال و #نویسنده کپی شود... ╭┅°•°•°•°═ঊঈ📚ঊঈ═°•°•°•°┅╮ ✒ @chaadorihhaaa ╰┅•°•°•°•°═ঊ

﷽ #ازدواج_صوری #قسمت_پنجاه_سوم °|♥️|° رواے پریا احمدی من هنوز بعداز دوهفته هنگ کامل رفتارهای اطرافیانم نگاهـ های عاشقانه آقای عظیمی محبتهای مادرشون که الان بهشون میگم مادرجون زنداداش گفتنای زهرا ذوق پدر ومادر خودم از اینکه ازدواج کردم تبریک و خوشحالی دوستامون امروز باید میرفتم مدارکمون رو به حوزه علمیه برای کربلا من درحال دق کردن بودم تمام مدارک خودم و آقای عظیمی بردم تو راهرو همکلاسیمون محدثه رفیعی دیدم محدثه :پریاجون مبارک باشه -ممنونم عزیزم رفتم دفتر مدیریت -سلام استاد استاد:سلام دخترم مبارکت باشه -ممنونم استاد این مدارک من و همسرم اشکام جاری شد استاد:خانم احمدی چیزی شده -نه استاد تاریخ سفر معلوم شده؟ استاد:بهتون خبر میدیم -باشه ممنون سوار ماشین شدم سرم گذشتم رو فرمون اشکام جاری شد آقا من دارم چیکارمیکنم آقا این چه بازیه گوشیم زنگ خورد آقای عظیمی بود -الو سلام عظیمی:سلام خانم گلم پریا -بفرماییدکاری داشتید عظیمی: باز گریه کردی؟ پریا چرا اینجوری میکنی آخه هق هق گریه ام بلند شد بریده بریده گفتم :بخدا دست خودم نیست عظیمی:باشه باشه کجایی؟ -حوزه عظیمی:بمون همون جا میام پیشت -باشه یه ربع دیگه آقاعظیمی اومد یه شاخه گل رز قرمزداد دستم عظیمی: خوبی خانمم؟ -اشکام جاری شدممنون عظیمی:پریاجان خانمم چرا اینجوری میکنی؟ دستاش باز کرد سرم گذشت رو سینه اش سرم نوازش میکرد پریا جان عزیزم توروخدا تمومش کن دوهفته است محرم من شدی روز به روز داری آب میشی الان ملت میگن صادق داره زنش شنکجه میده دلم برای همون دختر شیطون تنگ شده خودمو از حصاردستاش بیرون کشیدم خندیدم بعد از دوهفته عظیمی:آفرین خانم خوشگلم همیشه بخند اما خندم به زور بود تا دست از سرم برداره اخه مگه این ازدواج صوری نیست پس این کارا چیه 😐 °|♥️|° ✍🏻#نویسنده_بانو_ش ✍🏻 لطفا فقط با ذکر #لینک_کانال و #نویسنده کپی شود... ╭┅°•°•°•°═ঊঈ📚ঊঈ═°•°•°•°┅╮ ✒ @chaadorihhaaa ╰┅•°•°•°•°═ঊ