#ونزوئلا وقتی در یک روز، قریب ۱۲ هزار نفر از کارکنان صنعت نفت ونزوئلا به خاطر تمرد و اعتصاب از کار اخراج شدند، آمریکا مثلا خواست که کمر ونزوئلا را بشکند و به همین خاطر، حداقل شش هزار نفر از آنان را به بهانه های مختلف در کشورهای مجاورش مشغول به کار کرد. شاید به چهار روز نرسید که پیک احمدی نژاد، پیام محرمانه ‌و مهمی را به رییس جمهور ونزوئلا رساند و حاصل مذاکرات نهان و آشکار در آن بیست روز، منجر به عقد قرارداد مهم و بسیار سودآوری برای ایران شد که حتی سبب به کار گیری جمع زیادی از نیروهای بازنشسته و فنی ایرانی در ونزوئلا گردید. اما ... قطعا هدف ما فقط احیای صنعت نفت و پتروشیمی آنجا و کسب سود سرشار مادی برای کشورمان نبود. بلکه از آن رهگذر، بیخ گلوی آمریکا اقدام به سرمایه گذاری های امنیتی و نظامی و اقتصادی و فرهنگی بسیاری کرده بودیم که تا همین الان هم برکاتش چشمگیر می‌باشد. به خاطر همین آمریکا همیشه در صدد فرصتی برای خدشه دار کردن آن رابطه حسنه و از بین بردن سرمایه گذاری های استراتژیکی ایران در آن منطقه حساس بوده و هست. با کمال تأسف، این رابطه مهم و حیاتی و جهانی در دولت یازدهم چندان جدی گرفته نشد تا جایی که ما در حال از دست دادن آن ظرفیت جذاب و دشمن کور کن بودیم و داد کارشناسان و دلسوزان انقلاب چندان جدی گرفته نمیشد. تا همین چند روز قبل ... که پس از مذاکرات و درخواست های فراوان از سوی ونزوئلا و عقب نشینی روسیه و چین و ... از عرصه نفتی و پتروشیمی ونزوئلا، جمهوری اسلامی ایران تصمیم گرفت که آن مسئله را در سطح عمیق تر و حیاتی و تا حدودی با محدودسازی تصمیمات دولتی ها و ورود جدی عناصر انقلاب و مقاومت، فصل جدیدی در رابطه با ونزوئلا بگشاید. حرکت نفتکش های ایرانی و پهلو گرفتن در ونزوئلا سبب تازه تر شدن داغ آمریکا و اربابان مسیر و شریان های آبی دنیا گشته و احتمالا ساکت ننشسته و هوشیاری بیش از پیش بچه های ما را میطلبد. ضمنا بین خودمان بماند که حداقل ۱۲ کشور در آن مسیر، مشکل مشابه داشته و از قضا رابطه خوبی با ما داشته و با چابکی دستگاه های مربوطه میتوان بازار اقتصادی و امنیتی و استراتژیکی خوبی ایجاد نمود. هر چند هیچ کدام از آنان در میزان ذخایر نفتی به پای ونزوئلا نمی‌رسند. #لطفا_نشر_حداکثری #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه