eitaa logo
حیفه نبینی/یک از هزاران
149 دنبال‌کننده
9.1هزار عکس
9هزار ویدیو
28 فایل
کرسی آزاداندیشی پیرامون مسائل روز ملت ایران و امت اسلام با ارائه مطالب دینی و سیاسی عنوان اولیه کانال؛ «چلچراغ معارف و احکام حم» است. (حم/HM = حسینی منتظر) @chelcheraaqHM در ادامه، ممکنست عنوان یا عکس پروفایل آن، تغییر کند اما نشانی آن، ثابت خواهد ماند!
مشاهده در ایتا
دانلود
☫﷽☫ 🚩 عباس مغبوط الشهدآء!شاهکار عباس چیست؟ 👈(بخش ۲): {👈 بخش ۱ 👉} ... یعنی؛ عمويمان عبّاس(ع)، بصيرتى عميق و ايمانى استوار داشت و در معیّت اباعبدالله الحسين(ع) جهاد كرد و مردانه جنگيد و شهيد شد. و حال آنکه این ساحت ( و ) هم بی‌نظیر نبود و نمی‌تواند کسب آن مقام اعلای الهی گردد و او را سازد. ‼️ بد نیست مقایسه‌ای بین عباس(س) با قرین و تالی‌تِلوِ او یعنی علی‌اکبر(س) داشته باشیم: عباس در عاشورای ۶۱ هـ.ق. حدودا ۳۴ ساله بود و علی اکبر حدوداً ۲۷ ساله. فلذا تقریبا جوانانی هم‌سن و سال بودند. بصیرت و رشادت و نیز وفاداری هر دو به مولایشان یکسان بود. در شجاعت و رزم‌آوری و پیشتازی و مقاومت، دست کمی از همدیگر نداشتند. اگر عباس کاروانیان بود، علی‌اکبر هم و آذوقه آنان بود که زحمات و سختی‌های هر دو تقریبا یکسان بود و ای‌بسا جمعیت از آنان طاقت‌فرساتر بود. (👌خوشا به حال فعالان غذارسانی و آب‌رسانی به شیعیان و زوار و دوستداران حسین‌بن‌علی و یاران آن‌حضرت علیهم‌السلام) کار مردمی و عمده‌ترین اشتغال علی‌اکبر در مدینه آن بود که همچون عمویش؛ مجتبی (ابن علی علیهماالسلام) مهمان‌سرائی داشت برای پذیرائی از فقرای دور و نزدیک و لذا در طول روز اغذیه‌ای - معمولا آبگوشت شتر - را فراهم می‌کرد و حتی غروب‌ها در بلندی‌های اطراف شهر آتش‌های بزرگی بر می‌افروخت تا اگر در بیابان‌های اطراف و اکناف کسی راه گم کرده باشد، شود و بدینگونه خیلی‌ها را از و نجات بخشید. به همین جهت بدنی کارآمد و بازوانی قدرتمند داشت. اگر بجای عباس به علی‌اکبر سپرده می‌شد، چندان فرقی نداشت. زیرا او هم بی‌باک و قوی و هوشیار و مقاوم بود. اگر برای عباس، امان‌نامه‌ای آوردند برای علی‌اکبر هم امان‌نامه‌ای آوردند که او هم همچون عباس آنرا رد کرد و به خاندان پدری خود وفاداری نشان داد. (علی‌اکبر از طرف مادری با بنی‌امیه قرابت داشت) 👇 نسب مادر علی‌اکبر به بنی‌امیه می‌رسید.[۳۰] ازاین‌رو، در روز عاشورا به علی‌اکبر پیشنهاد شد که به بن بپیوندد؛ ولی او این پیشنهاد را رد کرد و گفت: «اِنَّ قَرابَةَ رَسولِ اللهِ اَحَقُّ اَنْ تُرعیٰ» (رعایت خویشاوندی رسول خدا(ص) به حقیقت نزدیک‌تر است.).[۳۱] پانویس: [۳۰] ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۸۶. [۳۱] ابی‌مخنف، وقعة الطف، ۱۴۲۷ق، ص۲۷۶. بنابراین قرین و همانند و مثل بود! مضافاً که «أشبه الناس برسول‌الله» (شبیه‌ترین مردمان به پیامبر اعظم) هم بود. علی‌اکبر هم همچون عمویش عباس، پیشتاز بود. چنانکه نخستین شخص از بود که به شتافت و بعد از کشتن دهها نفر از دشمنان بعلت تشنگی از پای درآمد و شاید بیش از عباس، بدنش قطعه قطعه (إرباً إرباً) شد. البته تفاوتی هم بین عباس و علی‌اکبر بود؛ هر گاه عباس، می‌خواست، امام او را بهانه می‌کردند و اجازه نمی‌دادند! ولیکن وقتی که علی‌اکبر تقاضای میدان کرد، امام بلافاصله اذن فرمودند! فلذا علی‌اکبر بعد از شهادت یاران امام (که از به حضرت زینب(س) قول داده بودند که تا آخرین نفر باشند و هم‌قسم شده بودند که تا آخرین قطره خونشان اجازه ندهند کسی از به میدان برود!)، نخستین شهید از بنی‌هاشم بود. علی‌اکبر بر خلاف عباس، بیشترین تعداد از نیروهای دشمن را به درک واصل کرد. ⁉️ اما چه شد که فقط عباس به آن مقام اعلای الهی نائل می‌گردد؟! ✅ ، عملی عجیب در چند ثانیه بیشتر نبود! عصر روز عاشورا بعد از دو مرحله جنگ سخت تن به تن بمنظور شکستن حلقه‌های محاصره، بمحض ورود به ، از ، ناخودآگاه دستانش را از آب زلال و گوارای جاری، پر کرد و بالا برد تا بنوشد اما او نبود و لذا قبل از آنکه آب را به لب‌های خشکیده‌اش برساند آنرا فرو ریخت! به همین سادگی! تمام! عباس خود را به عالی‌ترین وجه ایفاء کرد که بی‌نظیر بود و لذا مستحق پاداش بی‌نظیری گشت. و جمیع شهدآء بدان خواهند خورد! و اما اینکه آن یک مشت آب را چرا فرو ریخت و چرا حتی یک هم ننوشید و این مسئله چه اهمیت و ارزشی داشت؟! تحریر مقاله مفصل دیگری را می‌طلبد در حد یک کتاب قطور! ...ادامه دارد. یا لیتنیٰ کنا معهم فنفوز ✍️سیدمحمدحسینی(منتظر) تاسوعای ۱۴۰۱ 💠کانال اطلاع‌رسانی حیفه نبینی/ یک از هزاران👇 🆔 @chelcheraaqHM 🙏گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🎲
☫﷽☫ 🚩 عباس مغبوط الشهدآء!شاهکار عباس چیست؟ 👈(بخش ۲): {👈 بخش ۱ 👉} ... یعنی؛ عمويمان عبّاس(ع)، بصيرتى عميق و ايمانى استوار داشت و در معیّت اباعبدالله الحسين(ع) جهاد كرد و مردانه جنگيد و شهيد شد. و حال آنکه این ساحت ( و ) هم بی‌نظیر نبود و نمی‌تواند کسب آن مقام اعلای الهی گردد و او را سازد. ‼️ بد نیست مقایسه‌ای بین عباس(س) با قرین و تالی‌تِلوِ او یعنی علی‌اکبر(س) داشته باشیم: عباس در عاشورای ۶۱ هـ.ق. حدودا ۳۴ ساله بود و علی اکبر حدوداً ۲۷ ساله. فلذا تقریبا جوانانی هم‌سن و سال بودند. بصیرت و رشادت و نیز وفاداری هر دو به مولایشان یکسان بود. در شجاعت و رزم‌آوری و پیشتازی و مقاومت، دست کمی از همدیگر نداشتند. اگر عباس کاروانیان بود، علی‌اکبر هم و آذوقه آنان بود که زحمات و سختی‌های هر دو تقریبا یکسان بود و ای‌بسا جمعیت از آنان طاقت‌فرساتر بود. (👌خوشا به حال فعالان غذارسانی و آب‌رسانی به شیعیان و زوار و دوستداران حسین‌بن‌علی و یاران آن‌حضرت علیهم‌السلام) کار مردمی و عمده‌ترین اشتغال علی‌اکبر در مدینه آن بود که همچون عمویش؛ مجتبی (ابن علی علیهماالسلام) مهمان‌سرائی داشت برای پذیرائی از فقرای دور و نزدیک و لذا در طول روز اغذیه‌ای - معمولا آبگوشت شتر - را فراهم می‌کرد و حتی غروب‌ها در بلندی‌های اطراف شهر آتش‌های بزرگی بر می‌افروخت تا اگر در بیابان‌های اطراف و اکناف کسی راه گم کرده باشد، شود و بدینگونه خیلی‌ها را از و نجات بخشید. به همین جهت بدنی کارآمد و بازوانی قدرتمند داشت. اگر بجای عباس به علی‌اکبر سپرده می‌شد، چندان فرقی نداشت. زیرا او هم بی‌باک و قوی و هوشیار و مقاوم بود. اگر برای عباس، امان‌نامه‌ای آوردند برای علی‌اکبر هم امان‌نامه‌ای آوردند که او هم همچون عباس آنرا رد کرد و به خاندان پدری خود وفاداری نشان داد. (علی‌اکبر از طرف مادری با بنی‌امیه قرابت داشت) 👇 نسب مادر علی‌اکبر به بنی‌امیه می‌رسید.[۳۰] ازاین‌رو، در روز عاشورا به علی‌اکبر پیشنهاد شد که به بن بپیوندد؛ ولی او این پیشنهاد را رد کرد و گفت: «اِنَّ قَرابَةَ رَسولِ اللهِ اَحَقُّ اَنْ تُرعیٰ» (رعایت خویشاوندی رسول خدا(ص) به حقیقت نزدیک‌تر است.).[۳۱] پانویس: [۳۰] ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۰۸ق، ص۸۶. [۳۱] ابی‌مخنف، وقعة الطف، ۱۴۲۷ق، ص۲۷۶. بنابراین قرین و همانند و مثل بود! مضافاً که «أشبه الناس برسول‌الله» (شبیه‌ترین مردمان به پیامبر اعظم) هم بود. علی‌اکبر هم همچون عمویش عباس، پیشتاز بود. چنانکه نخستین شخص از بود که به شتافت و بعد از کشتن دهها نفر از دشمنان بعلت تشنگی از پای درآمد و شاید بیش از عباس، بدنش قطعه قطعه (إرباً إرباً) شد. البته تفاوتی هم بین عباس و علی‌اکبر بود؛ هر گاه عباس، می‌خواست، امام او را بهانه می‌کردند و اجازه نمی‌دادند! ولیکن وقتی که علی‌اکبر تقاضای میدان کرد، امام بلافاصله اذن فرمودند! فلذا علی‌اکبر بعد از شهادت یاران امام (که از به حضرت زینب(س) قول داده بودند که تا آخرین نفر باشند و هم‌قسم شده بودند که تا آخرین قطره خونشان اجازه ندهند کسی از به میدان برود!)، نخستین شهید از بنی‌هاشم بود. علی‌اکبر بر خلاف عباس، بیشترین تعداد از نیروهای دشمن را به درک واصل کرد. ⁉️ اما چه شد که فقط عباس به آن مقام اعلای الهی نائل می‌گردد؟! ✅ ، عملی عجیب در چند ثانیه بیشتر نبود! عصر روز عاشورا بعد از دو مرحله جنگ سخت تن به تن بمنظور شکستن حلقه‌های محاصره، بمحض ورود به ، از ، ناخودآگاه دستانش را از آب زلال و گوارای جاری، پر کرد و بالا برد تا بنوشد اما او نبود و لذا قبل از آنکه آب را به لب‌های خشکیده‌اش برساند آنرا فرو ریخت! به همین سادگی! تمام! عباس خود را به عالی‌ترین وجه ایفاء کرد که بی‌نظیر بود و لذا مستحق پاداش بی‌نظیری گشت. و جمیع شهدآء بدان خواهند خورد! و اما اینکه آن یک مشت آب را چرا فرو ریخت و چرا حتی یک هم ننوشید و این مسئله چه اهمیت و ارزشی داشت؟! تحریر مقاله مفصل دیگری را می‌طلبد در حد یک کتاب قطور! ...ادامه دارد. یا لیتنیٰ کنا معهم فنفوز ✍️سیدمحمدحسینی(منتظر) تاسوعای ۱۴۰۱ 💠کانال اطلاع‌رسانی حیفه نبینی/ یک از هزاران👇 🆔 @chelcheraaqHM 🙏گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🎲
هدایت شده از مقالات حسینی منتظر
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 وجاهت رنگی (بخش دوم): حضرت (ص) معمولاً بر سر می‌بستند و گاهی هم از كلاهی بنام قَلَنْسُوَه یا بُرْطُلَه بر سر داشتند و گاهی هم به سَرْبَنْدی از دستمال یا شال بسنده می‌کردند. رنگ آن‌ها معمولاً و گاهی و گاهی و گاهی بودند. عمامه سفید آن‌حضرت، سحاب نامیده می‌شد که به (ع) هدیه کردند. در جنگ‌ها معمولاً عمامه زردرنگ بر سر می‌بستند ولیکن در فتح مکه، عمامه سیاه بر سر نهادند. مقام معظم رهبری سعی می‌کنند مناسبت‌های مختلف را در قالب انگشترهای خود مورد توجه قرار بدهند. رنگ غالب ، است که عمدتاً از زمان و به نشانه برای مصائب ، باب شد همچنانکه نشانه آمادگی آنان برای خونخواهی شهادت علیه‌السلام است. نهضت‌ها و ملت‌ها هم در تمام دنیا و در طول تاریخ، معمولاً رنگ‌های خاصی (بعنوان نماد مطلوب و شاخصه متمایز خود) را در قالب دنبال کرده‌اند که هنوز هم در همه جای دنیا جاری و ساری است و حتی از سال ۲۰۰۴ میلادی به بعد شاهد انقلاب‌های رنگی در گوشه و کنار جهان هستیم که (به لحاظ نرم بودن و ، هم نامیده می‌شوند) در هم رنگ‌های و ، در سال‌های اخیر بعنوان نماد و درهم شکستن «نهضت+نظام اسلامی» و سپردن مملکت به ، مورد بهره‌برداری قرار گرفت و هنوز هم ادامه دارد. البته پوستین روباه‌ها عمدتاً قرمز، خاکستری، سفید، قهوه‌ای و خاکی هستند و به حیواناتی اطلاق می‌شود که در ، می‌کنند. الغرض؛ سزامند است که ولایت_فقیه، خود را با رنگ‌ها نیز در آمیزند. رنگ‌هایی که قدمت صدها ساله دارند. رنگ‌هایی که ایامی از سال را به خود تخصیص بدهند. فرضاً؛ 👈 ماه‌های و (تا شب ۲۸ صفر) کماکان همه اماکن و همه‌جا شود. 👈 هفته همه‌جا (اماکن و البسه) (یا لباس خاکی سربازی و بسیجی) شود. 👈 همه‌جا (میادین و معابر و البسه) شود. 👈 ۱۹ روزه (حدفاصل ۲۸ ماه صفر لغایت ۱۷ ربیع‌الاول) همه‌جا (اماکن و معابر و البسه) شود. ضمن آنکه نماد رشد و بالندگی است، رنگ زهر و تلخی هم است و رنگ سمّ و مسمومیت و نیز آنتی‌باکتریال! و اما اینکه چرا این دو دهه را همه‌جا و همه‌چیز را سبزپوش بکنیم؟! بخاطر آنست که در این ایام بیش از هر مقطع دیگری از سال، رخ‌نمایی می‌کند و شهادت یا ولادت پنج تن از علیهم‌السلام به این ایام، گره خورده است! زیرا؛ وقتی که ، ولادت (ع) (که به زهر جفای بنی‌عباس مسموم شد و به شهادت رسید) را قرین زمانی روز میلاد (ص) قرار داد و شهادت (ع) را نیز (که به زهر جفای بنی‌امیه مسموم شد و به شهادت رسید) قرین زمانی روز (ص) قرار داد که به زهر جفای ، مسموم شد و به شهادت رسید، لابد حکمتی را منظور داشته است. فلذا شایسته است که این ۱۸ یا ۱۹ روز (فاصله ۲۸ صفر تا ۱۷ ربیع از ماه‌های هلالی) را «سالیاد شهادت پنج تن از معصومین(علیهم‌السلام) با مسمومیت منافقین»، قرار دهیم تا شاید موجب بیداری و مسلمانان گردد و از تداوم خود نموده و نمایند و به برگردند. بنابراین رنگ سبز را نماد زهر تلقی کنیم و حضرات مقدسی که با سمّ به شهادت رسیده‌اند و بنحوی با این ایام تناسبی دارند، عبارتند از: ۱) حضرت محمد مصطفی (ص) ۲) امام حسن مجتبی (ع) ۳) امام صادق (ع) ۴) امام رضا (ع) ۵) امام حسن عسکری (ع) میلاد پیامبر مصطفی و امام حسن مجتبی علیهماالسلام و الصلوات در این مقطع زمانی، واقع شده‌اند که هر دو حضرت به زهر جفا شده و به شهادت رسیدند. همچنانکه شهادت و علیهماالسلام با زهر جفای در محدوده همین ایام بوده است. البته در مجموع ۱۰ تن از معصومین علیهم‌السلام با مسمومیت به شهادت رسیده‌اند که شهادت و ولادت آنان در سایر ایام سال بوده است و حتی آخرین معصوم(عج) هم با سمّ یک یهودیه به شهادت خواهد رسید! (و فقط و والدین کرام آن‌حضرت علیهم‌السلام با ریختن خون پاکشان ناشی از ضربات سنگین و بُرّنده به پیکرشان، به شهادت رسیده‌اند) فلذا قریب باتفاق معصومین(ع) با مسمومیت شده‌اند. فلذا این ایام، مناسب‌ترین مقطع برای برجسته‌سازی و تبیین نحوه شهادت آنان بویژه (ص) است و باید خیلی جدی به این موضوع بپردازیم و‌ رسواگر (که از کفار بدترند) باشیم که حداقل آن، سبزپوشی است ان‌شاءالله. ✍سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۴۰۳/۶/۱۶ 🌐 👈حیفه نبینی👉 💠 🎲 👈محل نظرات👉 🙏