♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت138🍃 وقتے از سر ڪار برگشتم یہ سر خونہ رفتم . همہ جا تمیز شده بود. خاطرات این خونہ دست ازسرم برنمے داشتند. یہ سؤالے هیچوقت از ذهنم پاڪ نمیشہ اینڪہ چرا؟ چرا حُسنا اینڪارو ڪرد؟ چہ ڪمبودے تو زندگیش بود. چے براش ڪم گذاشتم. تمام رفتارهاے این چند ماهم را بررسے ڪردم. من ڪجا براش ڪم گذاشتم. از بس فڪر ڪرده بودم دیگہ مغزم ڪشش نداشت. بلند شدم و ڪاغذے برداشتم. شروع ڪردم بہ نوشتن وصیت نامہ ام پایین وصیت نامہ ام براے سیدعلے نوشتم . علے جان بابات خیلے دوستت داره ولے باید میرفتم. خیلے وقت بود باید میرفتم ولے بہم اجازه نمیدادن . من مرد موندن نبودم ، دنیا با همہ ے زیبایے هاش براے من تاریڪ تاریڪہ تو زندگیت دنبال عشق حقیقے بگرد.همہ ےعشق هاے دنیایے بعد از یہ مدت ازبین میرن. هواے مامانت رو داشتہ باش.براش مرد باش.روش غیرت داشتہ باش چقور نوشتن این چندڪلمہ برام سخت بود.نمیتونم براش بنویسم مامانت باهام چیڪار ڪرد؟ نمیتونم اونو نسبت بہ مادرش بدبین ڪنم.هیچکس از راز دل من خبر نداره. "علے جان ! زندگے بدون حضور خدا جهنمہ ، هیچ وقت محبوب حقیقیتو فراموش نڪن ،هرڪارے خواستے ڪنے یادت باشہ اون بالاسرے حواسش بہ تو هست. تا میتونے مطالعہ ڪن .خوندن ڪتابهاے مفید آدم رو در دریاے بزرگے از اطلاعات غرق میڪنہ . آرامشے تو رفتنم هست ڪہ تو موندنم نیست. نوشتم ڪسے برام گریہ نڪنہ. نوشتم و نوشتم . تقریبا یکساعت زمان برد. اومدم ڪاغذے بردارم و براے حُسنا بنویسم اما منصرف شدم. تو حالِ خودت بمون .منم اینجورے راحتترم تو رو نمیبینم بہترم . اگر ببینمت داغون میشم. برگشتن حُسنا تو زندگے من چیزے رو تغییر نمیده. ممڪنہ جلو بقیہ نقش بازے ڪنم اما هیچوقت نمیتونم مثل سابق باشم. اگر سیدعلے نبود هیچوقت پاے این زندگے نمیموندم. این خونہ براے من فقط یادآورے خاطراتہ اینجا عذاب میڪشم. صدات هنوز تو گوشمہ : ★★★ «_مگہ تو غذا نخوردے؟ حُسنا_من هیچوقت تنهایے غذا نمیخورم ،باید اقامون باشہ _اے بابا آدم گرسنہ این چیزها سرش نمیشہ ڪہ . زن بپر غذا رو بیار، ڪہ من وقتے گشنہ ام بشہ هیچڪسو نمیشناسم بقول معروف حُسنا ڪیلویے چنده؟ ‌حُسنا_آفرین ...آفرین دیگہ چے ؟ ڪہ حُسنا ڪیلو چنده ها؟ _آره بابا فڪر کردم رفت غذا رو بیاره ، با گوشیم مشغول بودم _خانم پس غذا چے شد؟لوزالمعده داره پانکراسمو میخوره ها حُسنا_هہ هہ هہ ، اولا اینڪہ لوزالمعده اسم دیگہ پانکراسہ اقاے مهندس دوما امروز غذا نداریم ظرف غذا دستش بود و چادر رنگیشو سرش کرد و بہ طرف در رفت . _اینڪہ دستتہ ، غذاست دیگہ، صدامو بلند ڪردم ڪجا میبریش؟ _سُرور خانم بنده خدا پاش درد میڪنہ غذا درست نڪرده براش میبرم .تا تو باشے نگے حُسنا ڪیلویے چند؟ در و باز ڪرد تا خواست بیرون بره دویدم سمتش چادرشو گرفتم _من غلط بڪنم ، حُسنا کیلویے میلیارد ،میلیارد ...سر جدت بیا داخل ڪہ دارم از گشنگے میمیرم یہ ابروشو بالا داد حُسنا_چے؟میلیارد ؟ _نہ اصلا تریلیون ...هان؟ نہ نہ بے نهایت ...بابا تو اصلا غیر قابل شمارشے بیا تو غذاے اون روز چقدر دلچسب بود. خاطرات تو همہ خوب بودند همہ ... گلے ڪہ برایش خریده بودم را توے گلدون گذاشت .از توے میوه خورے یہ سیب برداشتم _میدونے طوفان ، هیچوقت تو زندگیم اینقدر ڪسے رو دوست نداشتم.اینقدر دوستت دارم کہ اگر ڪفر نبود میپرستیدمت . سیب رو بہش دادم _منم همینطور ،بیا حالااین سیبو بخور خیلے جو گیر نشو چندسال دیگہ همہ اینہا یادت میره ، میگے چہ اشتباهے ڪردم ، منم میگم اے وای زن زشت ڪم بود خُل و چل هم بہش اضافہ شد. رفتم و روے مبل سہ نفره نشستم . سیبو پرت ڪرد بہ طرفم. دقیقا خورد بہ قفسہ سینہ ام حُسنا_نخیرم ، تو اگر عوض شے من نمیشم. من همینجوریم ، تو ممڪنہ خوشے بزنہ زیر دلت و نظرت عوض بشہ در ضمن خودتم زشتے مثل اینڪہ دلت واسہ دمپایے تنگ شده _نہ خدا امواتت رو بیامرزه با همین سیب راضیم ... باید بفرستمت مسابقات تیراندازے یا پرتاپ دیسڪ قطعا برنده میشے هییییے روزگار ... ما بچہ بودیم سیبل دمپایے مامانمون بودیم حالا هم ڪہ زن گرفتیم ڪلا سیبل همہ چیز هستیم .از دمپایےگرفتہ تا کفگیر و ملاقہ و سیب و چندوقتہ دیگہ سراغ چوب هم میرے اومد و ڪنارم نشست . حُسنا _اینقدر خودتو لوس نڪن حالا انگار چے شده ، من ڪجا میتونم تو رو بزنم آخہ. هم دلم نمیاد هم توانشو ندارم. بوڪسورے گفتن ... با مشت بہ سینہ ام زد . و بعد سرشو رو شونہ ام گذاشت . ✍🏻 #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯