♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت75🍃 شیفت ڪارے و درسیم خیلے سنگین شده بود. گاهے هنوز سرگیجہ سراغم مے آمد. این روزها فرصت ورزش ڪردن و تقویت بنیہ ام را نداشتم . خستہ و ڪوفتہ چادرم را برداشتم بہ سمت بوفہ بیمارستان رفتم و سفارش یڪ فنجان قہوه ے شیرین دادم . بہار بود و حیاط پشت بیمارستان پر از شڪوفہ و گلہاے رنگارنگ . روے نیمڪت چوبے نشستم . هواے دلپذیر بہارے را بہ ریہ هایم فرو دادم .عطر دل انگیز شڪوفہ هاے بہارنج آنقدر مست ڪننده بود ڪہ فضاے بیمارآلود بیمارستان را براے لحظہ اے از یاد بردم. چشم هایم را بستم و غرق در این نعمت خداوندے شدم. من از پشت چشم هاے بستہ ام تو را میبینم. لطف و مهربانیت را . عطر بہارنارنج مرا ڪافے ست تا جہانے را برایت سجده ڪنم. طوفان تو با من چہ ڪردے؟ هنوز یادت در وجود من ریشہ دارد . هرچہ شاخ و برگ هاے خاطرت را با تبر فراموشے از بیخ و بُن مےڪَنم باز هم جوانہ میزنے سرسبزتر از همیشہ، پُر بار تر از گذشتہ «چو عاشق میشدم گفتم ڪہ بردم گوهر مقصود ندانستم کہ این دریا چہ موج خون فشان دارد » _پس تو هم عشق رو تجربہ ڪردے! ناگہانے سرم را برگرداندم مہرداد بود . روے صندلے ڪنارم نشست . از اینڪہ ناغافل پشت سرم ظاهر شد ڪمے ترسیدم . چادرم را جمع و جور ڪردم بہ طرف گوشہ نیمڪت چوبے مایل شدم. مہرداد_دختر خالہ ببخشید ڪہ خلوتت رو بہم زدم . _نہ خواهش میڪنم؟ مہرداد_دیدم اومدے اینجا نشستے ... براے رفع خستگے جاے خوبیہ _بلہ هردو ساڪت بودیم مہرداد_همیشه اینقدر ساڪتے؟ یادم میاد بچہ ڪہ بودے خیلے بلبل زبونے میڪردے . _الان هم ڪم حرف نیستم . بستگے داره طرف مڪالمہ ام ڪے باشہ و در مورد چہ موضوعے صحبت ڪنیم. مہرداد_آهان ...مےدونم چون من نامحرمم مہرداد_ نگفتے تو هم عشق رو تجربہ ڪردے؟ البتہ اگر دوست دارید جواب بده _عشق ...(نفس عمیقے ڪشیدم) عشق چیز مقدسیہ ، همہ آدمہا یہ پرتو از عشق رو تجربہ میڪنند .منتهے هر ڪسے عاشق یہ چیزے میشہ مہرداد _مقدس ؟ بہ نظر من عشق چیز مزخرفیہ،عقل آدم رو میگیره ،چشمارو ڪور میڪنہ بعدا بہ خودت میاے متوجہ میشے چیزے ڪہ عاشقش بودے چقدر بے ارزشہ. _هر ڪس بہ اندازه ظرفیت خودش عاشق میشہ ، آدمہاے بزرگ وسعت عشقشون زیاده ، و آدمہاے ڪوچڪ وسعت عشقشون ڪمہ آدمہاے عمیق ، معشوقہ ے بزرگے دارن و بالعکس آدمہاےکوچڪ ، معشوقہ اے حقیر مہرداد_چقدر فلسفے حرف میزنے ... _فلسفے نیست ،موضوع عشق یہ ڪم پیچیده است آخہ خیلے ها عشق را با هوس اشتباه میگیرند. یا یہ وابستگے عاطفے رو عشق میدونند. پیامبر اڪرم صلوات الله علیہ میفرماید : "هرڪس عاشق شود و آن را مخفے نگہدارد و پاڪدامنے بورزد و در اين حال بميرد، شهيد است. " پس معلومہ این عشق مقدسہ ... البتہ عشق یعنے سختے و رنج .هر لحظہ اش یہ سختے و مصیبتیہ براے خودش صحبت در این باره مفصلہ . دهانش بہ لبخند ڪش آمد مہرداد_ نمےدونستم اون دختر ڪوچولو شیرین زبون، اینقدر فلسفے حرف میزنہ بہ جاے پزشڪے باید فلسفہ میخوندے ازتعبیرش جا خوردم ، لبم را بہ دندان گرفتم و چادرم را سفت تر چسبیدم . اگر این حرفہا را ده ،یازده سال قبل میگفتے از هیجان قلبم مے ایستاد.اما الان هیچ حسے ندارم. خداروشڪر ڪہ هیچوقت این حرفہا رانگفتے. مہرداد_همہ دختراے چادرے وقت خجالت ڪشیدن پشت چادرشون قایم میشن؟وسیلہ خوبیہ .. ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت76🍃 مہرداد_تو فضاے بیمارستان همیشہ چادر میپوشے؟ _آره ،البتہ تو دوره عمومے سختگیرے میڪردند، ولے الان راحتترم مہرداد_جالبہ ،برات سخت نیست؟دست و پا گیره؟ _بعضے وقتہا چرا ولے عادت ڪردم.خودم دوست دارم، بعضے چیزها لذت داره مثل چادر مہرداد _چادر لذت داره ؟؟ _آره ، میدونید از بچگے عاشق چادر بودم چون حس بزرگ بودن بہم دست میداد. دوست داشتم خانمانہ باشم. از اینڪہ بقیہ منو بزرگ ببینند خیلے خوشحال میشدم. سرش را زیر انداخت ، آرام زیر لب گفت : برعڪس پریسا ، از چادر و روسرے متنفر بود. (آه ڪشید ) دلم برایش سوخت . برگشت نگاهم ڪرد و گفت : مہرداد_نمیخواے بپرسے چرا از پریسا جدا شدم؟ _شاید ڪنجڪاو باشم ولے ترجیح میدهم تو زندگے دیگران تجسس نڪنم. لبخند زد مہرداد_آدم ِخاصے هستے ، آدم دوست داره درونت رو جست وجو ڪنہ بازهم از این تعبیرها ... من اما شرم میڪنم مہرداد_عشقِ خارج بود ، وقتے رفتیم ڪانادا ، گفت میخوام مستقل باشم ، سر ڪار رفت، روز بہ روز رفتارهاش تغییر میڪرد. اون ڪہ کلا اهل روسرے و حجاب نبود ، ولے آخراے هفتہ دیگہ لباسهاش یہ جورایے میشد. پارتے های شبانہ میرفت .من درستہ آدم معتقدے نبودم ولے بے غیرتم نبودم .فقط نمیخواستم سخت گیرے ڪنم . ... بلند شد ، دست بہ صورت ڪشید و بازدمش را بیرون داد مہرداد_ تا اینڪہ یہ مدت براے ڪارے ایران اومدم .وقتے برگشتم اومدم خونہ دیدم ...دیدم دیگہ نتونست ادامہ بدهد . این مرد در برابر من شڪست .فرو ریخت ... نمیخواستم شاهد شڪستن غرور مردانہ اش باشم. مہرداد_حُسنا من یہ مَردَم، همہ مرداے ایرانے رو زنشون غیرت دارن ،منم داشتم ولے اون ...در حقم خیانت ڪرد. اولش گریہ ڪرد و گفت من مست بودم ،متوجہ نشدم . گفتم آدمیزاده اشتباه میڪنہ ،برام سخت بود ولے تحملش ڪردم مہرداد اشڪ میریخت. _پسرخالہ، حالتون خوب نیست لطفا ادامہ ندید مہرداد_ ڪاش همون بار اول بود ، ڪاش ... رویش را برگرداند ، شانہ هاے مردانہ اش لرزید . خداے من ! پریسا تو با این مرد چہ ڪردے؟ برگشت سمتم با چشمہاے اشڪے جلوم زانو زد چادرم را در دست گرفت مہرداد_ دختر خالہ همیشہ همینجورے باش آدمہاے دیندار حداقل بخاطر ترس از خدا هم باشہ ، مراقب رفتارشون هستند . تو خیلے پاڪے ... خوش بہ حالت تو رو ڪہ میبینم حالم خوب میشہ دیگہ تحمل اون فضا را نداشتم.بلند شدم و از آنجا دور شدم . من پاڪم ؟ خدایا مبادا عُجب و غرور سراغم بیاد تو میدونے من چقدر گنهڪارم. ازدر بیمارستان ڪہ راه افتادم .یہ ماشین پژو سفید رنگ با شیشہ هاے دودے دنبالم بود.اول فڪر ڪردم اشتباه میڪنم بعد متوجہ شدم ڪہ واقعا داره تعقیبم میڪنہ دوباره طوفان؟ ... چرا آخہ؟ دارم بہ نبودنت عادت میڪنم . ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت91🍃 درِ ڪلبہ رو باز ڪردم .دوباره همون جاے قبلے...از لاے دیوارهای چوبے ڪلبہ روزنہ اے از نور خورشید بہ داخل راه باز ڪرده بود و صحنہ زیبایے بہ وجود آورده بود. بابا روے صندلے نشستہ بود. پدر_حُسنا بابا بیا سیدعلے رو از من بگیر ، _سیدعلے؟این بچہ ڪیہ بابا؟ پدر_ بچہ تو و آقا سیده ، بابا جان مراقب این بچہ باش ...امانت امام حسینہ ها جلو رفتم و نوزادے ڪہ تو بغل بابا بود رو بہ آغوش گرفتم. بہ محض بغل ڪردن آرامش خاصے تمام وجودم را در برگرفت. صورتش را بوسیدم ،بوے عجیبے میداد شبیہ عطر حرم ... شروع بہ گریہ ڪرد ... با صداے گریہ از خواب پریدم . همہ جا تاریڪ بود .نمےدونم ساعت چند بود ، تمام بدنم درد داشت.از ضعف زیاد معده درد گرفتہ بودم. بہ سختے از جایم بلند شدم و بہ سمت آشپزخونہ رفتم. از تو یخچال یہ ڪم شیرینے برداشتم و خوردم. ضعفم بہتر شده بود. بہ خوابم فڪر میڪنم. _بابا تو هم نمیای تو خوابم وقتے هم میاے یہ چیزے برام دارے. این جملہ مداوم در ذهنم تداعے میشد. "امانت امام حسینہ ...مراقبش باش امانت امام حسینہ" صداے اذان بلند شد. براے آرامش این آشوب درونم وضو گرفتم و بہ اتاق رفتم.سجاده ام را پہن ڪردم و چادر نماز را پوشیدم . قربة الے الله... نماز صبح را ڪہ خواندم.دو رڪعت نماز هم براے آرامش این دلِ خرابم خواندم. بعد نماز بہ زهرا پیام دادم ڪہ ساعت ۸ دنبالم بیاید . یہ ڪم دراز ڪشیدم و زیر لب استغفار میڪردم . _خدایا ڪجاے ڪارم اشتباه بود.باید چیڪار میڪردم ...این چہ اتفاقاتیہ داره سرم میاد ، من چطورے میتونم این امانت رو ازش مراقبت ڪنم؟ یعنے باید نگہش دارم؟ پس آبروم چے؟ هنوز ازدواج نڪرده بچہ دار شدم؟ بچہ بدون پدر مگہ میشہ؟ خدایا خودت بہ حالِ خرابم بہ آبرویم رحم ڪن افڪارم را پس زدم .خواب ڪہ حجت نیست. بالاخره زهرا دنبالم اومد و باهم بہ مطب دڪتر سروری رفتیم. بہ عنوان اولین بیمار داخل شدیم. دڪتر بعد از ڪلے سوال و دیدن جواب آزمایش اشاره ڪرد ڪہ باید سونوگرافے انجام شود . اشاره ڪرد روے تخت ڪنار دستگاه دراز بڪشم. زهرا بالاے سرم ایستاده بود و دستامو گرفتہ بود. چشمامو بستہ بودم براے لحظہ اے صداے تالاپ تلوپ قلبش آمد . با هر تپش قلبش، گویے قلب من از حرڪت مے ایستاد. بدنم یخ ڪرده بود. زهرا _دستات یخ کردند ، حُسنا نگران نباش همہ چے درست میشہ خانم دڪتر _با تاریخے ڪہ من میبینم این جنین الان ۱۲ هفتہ و سہ روزش هست . غربالگریش هم مشڪلے نداره بہ احتمال ۹۹درصد هم پسره ... بہ پسرے ڪہ در خوابم بود ،بہ " سید علے" فڪر میڪنم . زهرا و خانم دڪتر بلند شدند و مشغول صحبت شدند. زهرا_خانم دڪتر حقیقت اینہ، حُسنا شرایطش الان مساعد این بچہ نبود.اخه الان تازه باهم مَحرَم شدند و حتی تو شناسنامہ شون هم اسمشون نرفتہ ...یہ ڪم نگرانیم میشہ ڪارے ڪرد ؟ دڪتر _زهرا تو خودت میدونے الان این جنین ۱۳هفتہ هست. باید بسترے بشه و مسایل قانونی داره ، خیلے این ڪار سختہ، براے من مسئولیت داره زهرا _استاد یعنے تو ڪلینیک یا جاے دیگہ نمیشہ؟ زهرا اصرار میڪرد و با ڪلے خواهش و تمنا، دڪتر قبول ڪرد ،داروهاے مخصوص را زهرا برایم نوشت و مُہر خودش را پاے دفترچہ زد . براے عصر وقت گرفت تا ڪار را تمام ڪنیم. از مطب ڪہ خارج میشدیم بہ این فڪر میڪردم ڪہ قرار است قتل نفس انجام بدهم . قرار است قاتل باشم... _زهرا من قراره قاتل بشم؟من دارم چیڪار میڪنم؟تو عمرم قتل انجام نداده بودم ڪہ الان دارم انجام میدهم. زهرا_حُسنا خودت هم خوب میدونے درستہ این ڪار واقعا ظلمہ و ڪفاره هم داره ولے بخاطر شرایط و آبروت مجبورے. تو ماشین نشستم وزهرا بہ داروخانه رفت تا داروهایم را بگیرد. چند دقیقہ اے گذشت از سر ڪلافگے داشبورد ماشین را باز کردم یہ پاڪت بیرون افتاد . زهرا هم همزمان اومد و ڪنارم نشست. _چہ ڪارتِ عروسیہ قشنگے، براے ڪیہ؟ پاڪت را باز ڪردم فاطمہ و سیدطوفان طبق آیہ هاے عشق قرار است گردهم آییم تا .... بقیہ اش را نخوندم . بہ زهرا نگاه ڪردم ... غصہ دار نگاهم میڪرد. زهرا نمیدانست این دلِ من هنوز بیقرار مردے ست ڪہ فرزندش را در وجودم میپرورانم و او فارغ از همہ جا،درگیر بساط عیش و نوش خودش هست . چقدر این روزها از او دلگیر بودم. باید میبود و حالم را میدید. او در حقم ظلم ڪرده . این روزها چقدر از او بدم مے آید _همین پنج شنبہ بے اختیار اشڪهایم شروع بہ ریختن کرد. سرم را بہ شیشہ چسباندم و غرق غصہ هایم شدم. گاهے از تو متنفر میشوم . در این ابتلائات سخت باید باشے و دستم را بگیرے. ڪجایے اے مرد ؟تصور بے مہریت برایم مشڪل است . توڪہ پابہ پاے من گریستے چگونہ رهایم میڪنے در این بازار آشوب دنیا با این خبر عروسے ، انگیزه ام براے ڪشتن یڪ مظلوم قوت میگیرد. ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت92🍃 مگر بہار نیست اما چرا هواے اینجا نفس گیر است؟ آه از آسمانے ڪہ بے باران باشد و هواے ڪشنده براے اهل زمینش داشتہ باشد. دنیا سخت بر تو مے تازد و تو انگار باید زرد شوی، بے حس شوے، پژمرده شوے و بسوزے ... وآیا دنیا همین است؟ جملہ اے در ذهنم نقش مےبندد: "عاشق حق بہ اندازه عشقش شڪیبایے دارد و صبر استقامت." من چقدر عاشقم؟ چقدر در برابر این پژمردگے ها ، سر خم ڪرده ام؟ چقدر استقامت ورزیده ام؟ باید با دڪتر صارمے مشورت میڪردم. بعد از تماس با دڪتر، زهرا مرا بہ مطب دڪتر رساند . زهرا_مطمئنے نمیخواے باهات بیام؟ _آره ، نیازے نیست .تو برو خداحافظ مثل همیشه مرتب و خوش رو جلویم نشست. وقتے ماجرا را شنید خیلے ناراحت شد دڪتر با نگاهے امید بخش و چشمانے غمگین مرا درس میداد _حُسنا الان شرایط تو فرق میڪنہ، نمیشہ هر ڪارے دلت خواست انجام بدے. میدونے این بچہ جون داره ، حرڪت میڪنہ .تو اجازه ندارے جلو نفَس کشیدنش رو بگیرے. از اون بدتر حتے اگر این بچہ حرامزاده هم بود از لحاظ شرعے شما حق کشتن رو نداشتے. (بعضے وقتہا عقل ناقص من در برابر حڪم الهیت چقدر کوتہ است) چہ برسہ بہ این بچہ ڪہ طیب و طاهر داره رشد میڪنہ . این بچہ، لطف خداست .اون خواب هم بہ نظر من یہ حجتہ براے شما _خانم دڪتر تو شرایطِ من؟آخہ چطورے؟آبروم چے؟ مگہ میشہ بدون پدر؟ بر فرض دنیا اومد براے شناسنامہ اش اسم ڪے رو بعنوان پدر تو مشخصاتش بذاریم. اثباتش ڪلے ڪار دادگاهے داره دڪتر_حُسنا جان این ادعاے عاشقے این ادعاے بندگے همینجاها مشخص میشہ ،اینڪہ با این ادعا حالا چند مرده حلاجے؟ این همہ سختے دارے میڪشے خدا میخواد ببینہ بہ رضاے خودش راضے میشے یا رضاے بنده هاش؟ آبروے تو جلو خدا مهمتره یا آبروے مردم؟ این آزمونه. حضرت مریم با چہ انگیزه و اطمینانے ڪارش را بہ خدا سپرد و جلو رفت. تازه اون بزرگوار بدون شوهر بود. شما کہ پدر بچہ ات مشخصہ از سیره این بزرگوار الگو بردارے میشہ کرد . تو هم بگو خدا برایم ڪافیست. "ألیس الله بڪافٍ عبده" گور باباے حرف مردم. ببین یاد سخن یہ استادے افتادم : "هنگامے ڪہ همہ وسیلہ ها در دست تو است و از ڪار مے افتند و ڪسانے ڪہ تو بر روے آنها سقف هاے بلندے را ساخته اے، از تو جدا مے شوند و رهایت مے کنند؛ درست در آن لحظه اے ڪہ احساس مے ڪنی دیگر هیچ کارے از تو ساخته نیست؛  دریچہ هاے بزرگے به رویت باز مے شود؛ اینجاست ڪہ به او رو مے آورے؛ و او را با تمام وجودت حس مے ڪنے؛ توڪل، یعنے همین"★ حُسنا این همہ سختے و رنج را تحمل ڪردے اینہم تحمل ڪن تا نتیجہ اش رو ببینے. در مورد آقاے حسینے هم من با حاج صادق یہ مشورت میڪنم ببینم چے میگہ _خانم دڪتر من چطورے بہ خانواده ام بہ اطرافیانم بگم؟ نگران آبرومم. سیدطوفان داره آخر همین هفتہ عروسے میڪنہ من بہ بقیہ چے بگم؟ دڪتر_تو نگران نباش یہ امروز دندون رو جیگر بزار من با صادق صحبت ڪنم شب نتیجہ اش رو بہت میگم.احتمالا خودمون با خانواده ات صحبت ڪنیم. آبرو هم ...بسپار بہ خودش .حسبے الله و نعم الوڪیل ... ڪمے آرام شده بودم . حرفہاے خانم دڪتر خیلے وسعت نگاهم را تغییر داد. ماشین نداشتم و باید تاڪسے میگرفتم. خواستم از خیابون رد بوشم ڪہ یڪ موتورسوار با تمام سرعت جلو پایم نگہ داشت. بہ قدرے ترسیدم ڪہ روے زمین نشستم تمام بدنم میلرزید.ناخوداگاه دست بہ شڪمم گرفتم. صداے موتورے را از زیر کلاهش شنیدم _یہ بار بہت اخطار دادیم جدے نگرفتے ، اگر باهامون همڪارے نڪنے جونت در خطره مثل الان کہ دیدے پایش را روے پدال گاز گذاشت و با سرعت دور شد. یہ خانم و دوتا آقا بہ سمتم اومدند .اون خانم ڪمکم ڪرد و از زمین بلند شدم . خانم_دخترم ببریمت بیمارستان؟ _نہ خوبم ، اتفاقے نیفتاده. خانم_مطمئنے؟جاییت درد نمیڪنہ؟ _بلہ ممنون اما چرا جایے میان قلبم درد دارد. درد نبودن او ڪہ سپر بلایم باشد. حالم بد بود لبہ جدول ڪنار خیابان نشستم. بہ دایے زنگ زدم و گفتم حالم خوب نیست اگر ممڪنہ دنبالم بیاید. براے لحظہ اے متوجہ حرڪت جنین داخل شڪمم شدم. هنوز بہ بودنش عادت نکرده ام . حرڪاتش بیشتر شده بود. رفت و آمد ماشین ها را تماشا میڪردم. و بہ رفت و آمد آدمہا فڪر میڪنم ڪہ در زندگے هیچڪس اتفاقے نیستند. هر ڪسے براے امتحانے سر راه آدمے قرار میگیرد. تو براے صیقل دادن من آفریده شده اے براے اینڪہ این آهن را لعاب بدهے و گداختہ ڪنے تا شکل بگیرد. و من هنوز زنده ام .مقاوم ... باید قوے باشم. اے رفیقے ڪہ در تنہاییم همیشہ هستے براے رضایت تو از همہ آدمہا میگذرم ... فقط تو راضے باش. ــــــــــــــــــــــــــــــــــ ★استادعلے صفایے حائرے ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت93🍃 صداے بوق ماشین دایے حبیب بود و بعد از آن هم خود دایے از ماشین پیاده شد و سراسیمہ بہ طرفم آمد. حبیب_ حُسنا چے شدے؟ _خوبم چیزے نیست بیشتر ترسیدم . حبیب_همینجورے گذاشتے بره؟ _فرار ڪرد ...ڪارے نمیتونستم انجام بدهم. سوار ماشین شدم و دایے سر راه چندتا آبمیوه و کیڪ خرید تا یہ ڪم ضعفم برطرف شہ . بہ خونہ ڪہ رسیدیم موقع پیاده شدن از ماشین دایے پرسید حبیب_زهرا گفت عصر یڪے از بیمارستانہا ڪار دارید و شاید تا فردا طول بڪشہ،با این حالت میخواے برے؟ _نہ منتفے شد ، بہ زهرا بگو حُسنا گفتہ عصر نمیام ...حبیب جان از اتفاق امروز هم بہ مامان هیچےنگو حبیب_باشہ خیالت راحت مامان مدرسہ بود. بہ اتاقم رفتم و بعد چند دقیقہ زهرا زنگ و ڪلے سر وصدا ڪرد زهرا_حُسنا چرا گفتے نمیاے .من وقت گرفتم . فڪر خودت نیستے فڪر آبرو خانواده ات باش. _ من ڪہ نگفتم نمیام حالا تا امشب و فردا صبر ڪن مشخص میشہ باید چیڪار ڪنم . تا شب منتظر موندم.وقتے خبرے نشد خودم بہ دڪتر صارمے زنگ زدم و باهاش صحبت ڪردم دڪتر_حُسنا جان حاج صادق میگہ باید باهات صحبت ڪنہ گوشے رو بہ حاج آقا داد و من اول ڪمے درد ودل ڪردم و از ترسہایم گفتم . حاج آقا_خب حالا میگے چیڪار ڪنیم ؟من با سیدطوفان صحبت ڪنم؟ گرچہ گفتنش برایم سخت بود ولے مجبور بودم _نہ حاج آقا ، اون آخر هفتہ عروسیشہ ،میدونید من نمیخوام اون فقط بخاطر بچہ با من زندگے ڪنہ. و دلش پیش ڪسی دیگہ باشہ، زندگے اینجورے رو دوست ندارم.البتہ من هنوز تڪلیفم با خودم مشخص نیست اینڪہ نگہش دارم یا نہ حاج آقا_خب شرایط شما خاصہ و فڪر ڪنم حقشہ بدونہ _خیلے ها بدون پدر بزرگ شدن .فعلا حداقل نمیخوام بدونہ ،نمیخوام این اتفاق مانع عروسیشون بشہ حاج آقا_خب میخواے چیڪار ڪنے؟این بچہ فردا شناسنامه میخواد _براے اونہم یہ فڪرے میڪنم .اگر خواستم نگہش دارم تا وقت دنیا اومدنش یہ ڪارے میڪنم. من فقط نمےدونم هنوز تردید دارم چیڪار ڪنم؟ حاج آقا_از لحاظ شرعے و الهے اگر سقط ڪنید گناه ڪبیره انجام دادید. هم ڪفاره داره و هم عقوبت اخروے _اگر نگہش دارم توضیحش براے خانواده ام چے؟ حاج آقا_ من با خانواده ات صحبت میڪنم.با آقاے شریفے و خانمش هم صحبت میڪنم تا بعنوان شاهد حضور داشتہ باشند. خیلے استرس داشتم .نمیدونستم قراره در آینده چہ پیش بیاید. یہ دفع یادم بہ چیزے افتاد .شاید حاج آقا بہترین ڪسے هست ڪہ میتونم این جریان را با او در میان بگذارم . _حاج آقا یہ چیز دیگہ هم هست.چند وقتہ ماشینے منو تعقیب میڪنہ و حتے تہدیدم ڪردند ڪہ باید باهاشون همڪارے ڪنم و از طوفان اطلاعاتے بہشون بدهم . امروز هم نزدیڪ بود یہ موتورے منو زیر بگیره . حاج آقا_عجب ، پس خیلے قضیہ جدیہ ،خب دختر جان شما چرا بہ سیدطوفان نگفتید؟ _فڪر میڪنم نباید بگم براش خطر داره.اونہم ڪہ اهل محافظ و این چیزها نیست. حاج اقا_ باید با یڪے از دوستام ڪہ توے وزارت اطلاعات هست صحبت ڪنم.در دسترس باشید اگر زنگ زدند جوابشون بدهید. _حاج آقا در رابطہ با بچہ هم تا یڪے دو روزآینده تصمیم میگیرم .بہتون خبر میدهم حاج اقا_ ان شاء اللہ ڪہ بہترین تصمیم رو بگیرید. دو حادثہ سخت در انتظار رویایے با من هستند. خدایا ابر تردید را ڪنار بزن تا بتوانم بہترین تصمیم را بگیرم. یعنے خانواده ام با شنیدن این حرفہا ، باور میڪنند؟ خدایا در این تلاطم و سختے ها بہ من آرامش و صبر عنایت فرما ... ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت94🍃 بعضے وقتہا نمیشود ڪہ نمیشود . باید با حڪم تقدیر ڪنار آمد ... بعد از نماز صبح براے مشورت با قرآن ، وضو گرفتم و روبہ قبلہ نشستم . خواستم قرآن را باز ڪنم .براے لحظہ اے نداے درونے ام مجذوب این ڪتاب مقدس شد و بہ یاریم آمد _بیچاره از حڪم خدا بہ خطش پناه میبرے؟ دنبال چہ هستے؟ غضبش یا عطوفتش ؟ حڪم خدا راه را بر تو مشخص ڪرده ، آن وقت تو دنبال توجیہ ڪار خودت هستے؟ دلت را بہ دریاے بیڪرانش بزن و در برابر هرچہ غیر اوست بایست. براے لحظہ اے ابرهاے تردید ڪنار رفتند و من بہ اطمینان قلبے براے نگہ داشتن این جنین ڪوچڪ رسیدم. پس بہ نامت شروع میڪنم تمام ناگوارے ها را ... صبح با صداے زنگ گوشے موبایلم بلند شدم. حاج آقا پناهے بود ڪہ در مورد قرار ملاقات با آقاے سعیدے صحبت کرد. ساعت ۱‌ظهر قرار ملاقاتم با آقاے سعیدے بود . همان دوستش ڪہ در اطلاعات بود. بہترین مڪانِ ملاقات هم منزل حاج آقا بود .خانم دڪتر مثل همیشہ با لبخند مرا راهنمایے میڪرد. بعد از توضیح تمام اتفاقات بہ آقاے سعیدے ،قرار شد پیگیرے بیشترے انجام شود.و بعدا بہ من اطلاع دهند. این روزها اشتهایم بیشتر شده بود و میل بہ خوردن هم بیشتر. مامان خوشحال بود از اینڪہ دخترش از آن همہ ڪم اشتہایے بہ خوردن روے آورده است. سہ روز تا آخر هفتہ مانده ، روزے ڪہ ... "آن مرد" براے همیشہ متعلق بہ دیگران میشود. همیشہ آخر هفتہ ها منتظر یڪ روز خوب هستیم اما آخر این هفتہ براے من حڪم مراسم عزا را دارد . عزاے از دست دادن عزیزے ڪہ تاروپود وجودم هنوز با آوردن نامش بے جهت بہ تلاطم مے افتد. دل گرفتہ تر از همیشہ دنبال جایے براے خالے ڪردن غصہ هایم میگشتم و چہ جایے بہتر از جلسات هفتگے روضہ ارباب بہ یڪے از هیئت هاے هفتگے پناه بردم .گوشہ اے خزیدم و چادرم را روے صورتم انداختم و براے دل غریبم اشڪ ریختم. _ گفتم عاشقم ،گفتے ڪو؟بیهوده لاف عشق میزنے! راه عشق راه آزمون هاے بزرگ است. راه حسین راه سختے است . هنوز هم اصرار دارے در این قافلہ بمانے؟ چیزے در درونم فریاد میزند تا آخرین نفسے ڪہ بالا مے آید باید بمانم. ...فقط میشود خواهشے ڪنم ؟ میشود آیا "او" را فراموش ڪنم؟ وقت برگشتن بہ خانہ ماشینے مرا تعقیب میڪرد. این بار استرسم زیاد شده بود.سرعتم را زیاد ڪردم و براے اینڪہ مرا گُم ڪند در ڪوچہ پس ڪوچہ ها پیچیدم . دوباره بہ خیابان اصلے رسیدم ، مرتبا از آینہ عقب را نگاهے مے انداختم. و او دست بردار نبود. دنبال موبایلم میگشتم. تو ڪیفم بود و با آن تعقیب و گریز بہ سختے میشد پیدایش کرد. دست بردم ڪہ آن را بردارم و همزمان نگاهم بہ سمت آینہ بود ڪہ ناگہان فرمان ماشین منحرف شد .صداے مهیبے شنیدم و تڪان خوردن شدید ماشین و ضربہ اے ڪہ بہ سرم وارد شد. همزمان دستم را بہ شڪمم گرفتم گرماے مایہ اے روے صورتم را حس ڪردم و افتادن پلڪہاے نامتعادلم روے هم و اینڪ تاریڪے ... ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت95🍃 طوفان★ دو روز دیگر تا مراسم عروسے باقے مانده بود و همہ ڪارها را بہ برادر کوچکترش طاهر سپرده بود. همہ ے این چند روز عصبے بود .هیچڪس نمیتوانست درست با او صحبت ڪند .مادرش ، طاهره و فاطمہ هم ڪلافہ اش کرده بودند. یڪ بار براے خرید لباس بہانہ آورد ڪہ تنہایے تمرڪز بیشترے دارم و خودم میخرم. براے لباسِ عروس هم بہ فاطمہ گفتہ بود من تخصصے در این زمینہ ندارم و نمیتوانم نظر بدهم.با آنہا نرفت. تیر زهرآلود ڪلامش هم بہ سیبل همیشگے یعنے سعید میخورد. سعید هم ڪہ غیر مستقیم محافظش بود.محافظ اجبارے و باید تحملش میڪرد. حال درونش مشوش بود. هر لحظہ منتظر یڪ اتفاق بود تا این مراسم بہم بخورد. این چند روز نمیتوانست درست در چشمہاے فاطمہ نگاه ڪند . این تصمیم ناگہانے مراسم گرفتن هم حاصل شب مهمانے خونہ دایے اش بود. آن شب پدر فاطمہ گفتہ بود میخواهد تنہایے با دامادش صحبت ڪند. وقتے همہ از اتاق بیرون رفتند .دست سید طوفان را گرفت و شروع بہ صحبت کرد : _طوفان ، تو ڪہ میدونے من امروز،فردایے ام .از تمام دنیا همین یہ دختر رو دارم.این دختر با تمام امید و آرزو میخواد بیاد توخونہ تو. میترسم عمرم نڪشہ و عروسیتون رو نبینم دلم میخواد تا زنده ام ببینم شما سر خونہ زندگے رفتید. اون وقت خیالم راحتہ و میتونم فاطمہ و مادرش رو بہ تو بسپارم. رومو زمین نزن و هرچہ زودتر این مراسم رو بگیر . بہم قول بده این ڪارو میڪنے." طوفان اما بین دوراهے رفتن و تسلیم شدن مانده بود. چطور میتوانست دل پدرے ڪہ رو بہ موت هست را بشڪند. دور از رسم جوانمردے بود ڪہ نہ بگوید. اما با خودش میگفت: "تڪلیف حُسنا چہ میشود؟ خودش هم میدانست ڪہ براے اولین بار ڪسے دلش را برده ، ڪسے ڪہ نسبت بہ او احساس مسئولیت دارد . _چطور با فاطمہ زندگے ڪنم در صورتے ڪہ تمام فڪر و ذهنم پِے ڪسے دیگر است. آن شب وقتے بہ خانہ برگشت بہ زیر زمین حیاط پدریش رفت و تا میتوانست خشمش را سر کیسہ بوڪس خالے ڪرد. _حاج حیدر تحویل بگیر ، شاگردتو ببین چہ بہ روزش اومده. ڪو اون مرام پهلوونے ڪہ تو بہم یاد داده بودے. من الان جوانمردم؟ ڪدوم ڪارم جوانمردیہ؟ بگو ڪدوم ڪارم درستہ؟ ڪدوم دلو باید بشڪنم ؟ باید دل خودمو بشڪنم ...آره ... با هر ضربہ این جملہ را میگفت باید دلمو بشڪنم ... باید دلمو بشڪنم او هم تسلیم رضاے الہے شد تا قلبے دیگر شڪستہ نشود.گرچہ قلب حُسنایش شڪستہ تر از این حرفہا بود. این مالڪیت بر حُسنا را از همان روز اولے ڪہ محرمش شده بود با خودش بہ همراه داشت. تصور آنڪہ دیگرے او را از مالڪیتش درآورد برایش دردآور بود. طاهر داشت با تلفن سفارش میز و صندلے ها را میداد .یڪ لحظہ با تعداد صندلے هایے ڪہ شنید برافروختہ شد. _این همہ صندلے براے چیہ ؟ مگہ من نگفتم نهایتا ۱۰۰ نفر .زنگ بزن بقیشو پس بده. طاهر_داداش بخدا من اطلاع ندارم ،مامان و طاهره گفتند _امان از دست این زنہا...اعصاب براے آدم نمیزارن بہ طرف سالن رفت در سالن مادرش و طاهره سادات مشغول صحبت بودند . روے مبل روبہ رویشان نشست. همہ فشار و عصبانیتش بہ دستانش منتقل شده بود و انگشتانش را با قدرت تمام مشت کرده بود. طاهره چرخید و نگاهش ڪرد طاهره_ اوه اوه مامان اینو ببین این ابروها چے میگن؟ عین میر غضب شدے .ناسلامتے عروسیتہ باید تو آسمونہا باشے آقا داماد از لفظ آقا داماد اخمش بیشتر شد. _مگہ من نگفتم فقط ۱۰۰نفر ، اونہم فقط اقوام درجہ یڪ،پس این صندلے ها چے میگن؟ مامان_شما نگران این چیزها نباش، از پس مهمونے برمیایم _آخہ مادر من ، روزے ڪہ دایے دستمو گرفت و قسمم داد هرچہ زودتر این عروسے رو بگیریم من با این شرط قبول ڪردم ڪہ یہ مراسم ساده باشہ نہ اینجورے طاهره_طوفان داداش گلم ، این حرفہا چیہ، این همہ قوم و خویش داریم ، ما ڪہ نمیتونیم دعوتشون نڪنیم.همہ منتظر عروسے شما بودند. طاهر بدو بدو داخل شد. طاهر_داداش پست چے اومده یہ بستہ دارے میگہ باید بہ خودت تحویل بده ، ڪارت شناسایے ات هم ببر ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯