eitaa logo
دانشگاه‌مدافعان‌حریم‌ولایت
474 دنبال‌کننده
12.8هزار عکس
4هزار ویدیو
91 فایل
برای سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف #صلوات ألّلهُمَّ‌صَلِّ‌عَلى‌مُحَمَّدٍوآلِ‌مُحَمَّدٍوَعَجِّلْ‌فَرَجَهُم‌
مشاهده در ایتا
دانلود
⚠️خداوند در کدام آيه از قرآن مي فرمايند به خدا نخوريد؟ : ✅و لا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِأَيْمانِكُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَ تَتَّقُوا وَ تُصْلِحُوا بَيْنَ النَّاسِ وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ (۲۲۴) بقره و خدا را دستاويز سوگندهاى خود قرار مدهيد، تا [بدين بهانه] از نيكوكارى و پرهيزگارى و دادن ميان مردم [باز ايستيد]، و خدا شنواى داناست. بايد توجه داشت که ياد كردن جز در مواردى كه هدف مهمى در كار باشد عمل نامطلوب است اين موضوع در زيادى نيز به چشم مى خورد، از جمله اينكه در حديثى امام صادق ع مى فرمايد: و لا تحلفوا باللَّه و لا كاذبين فان اللَّه سبحانه يقول وَ لا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِأَيْمانِكُمْ: " هيچ گاه سوگند به خدا ياد نكنيد چه راستگو باشيد، چه دروغگو، زيرا خداوند سبحان میفرمايد: خدا را در معرض سوگندهاى خود قرار ندهيد" در امور خيلي مهم مانند شهادت در دادگاه و دفاع از مظلوم و ... سوگند اشکالي ندارد و نبايد براي امور جزئي و روزمره زندگي خورد. کانال دانشگاه مدافعان حریم ولایت http://eitaa.com/joinchat/385548302Ca1d19c22ab
‍ 1⃣ (ع) در یک روایت به برخی آخرالزمانی و راهکارهای عبور  بخش عمده‌ای از خطبه‌های که در آن‌ها اشاره به امام زمان(عج) دارد، مربوط به علائم و نشانه‌های آخرالزمان است. از جمله حضرت در خطبه 187 می فرمایند: * هان ای مردم در آینده پشت کردن روزگار خوش و قطع شدن پیوندها و روی کار آمدن خردسالان را انتظار کشید؛ أَلَا بِأَبِی وَ أُمِّی هُمْ مِنْ عِدَّةٍ أَسْمَاؤُهُمْ فِی السَّمَاءِ مَعْرُوفَة * این روزگاری است که ضربات بر مؤمن آسان‌تر از یافتن مال است؛ ذَاکَ حَیْثُ تَکُونُ ضَرْبَةُ السَّیْفِ عَلَى الْمُؤْمِنِ أَهْوَنَ مِنَ الدِّرْهَمِ مِنْ حِلِّه‏ *روزگاری که گیرنده از دهنده بیشتر است و آن روزگاری که بی نوشیدن مست می‌شوید؛ ذَاکَ حَیْثُ یَکُونُ الْمُعْطَى أَعْظَمَ أَجْراً مِنَ الْمُعْطِی‏؛ ذَاکَ حَیْثُ تَسْکَرُونَ مِنْ غَیْرِ شَرَاب‏ * با فراوانی نعمت‌ها بدون اجبار میخورید و نه از روی ناچاری دروغ می‌گویید؛ بَلْ مِنَ النِّعْمَةِ وَ النَّعِیمِ وَ تَحْلِفُونَ مِنْ غَیْرِ اضْطِرَارٍ وَ تَکْذِبُونَ مِنْ غَیْرِ إِحْرَاج‏ * آن روزگاری است که بلاها شما را می‌گزد چونان گزیدن و زخم کردن دوش شتران از پالان! ذَاکَ إِذَا عَضَّکُمُ الْبَلَاءُ کَمَا یَعَضُّ الْقَتَبُ غَارِبَ الْبَعِیر  آه! آن رنج و اندوه چقدر طولانی و گشایش چقدر دور است! مَا أَطْوَلَ هَذَا الْعَنَاءَ وَ أَبْعَدَ هَذَا الرَّجَاء اى مردم، مهار این فتنه را که پشت آنها حمل کننده و زر و بال است از دست بیندازید، و از گرداگرد امام خود پراکنده نشوید که عاقبت خود را خواهید کرد، و بى‌‏باکانه در آتش فتنه‌‏اى که پیشاپیش آن قرار گرفته‌‏اید نروید، از راه آن به یک سو شوید، و جاده را براى آن باز بگذارید، که به جان خودم قسم مؤمن در شعله آن فتنه هلاک مى‌‏شود، و غیر مسلمان سالم مى‏‌ماند!  أَیُّهَا النَّاسُ أَلْقُوا هَذِهِ الْأَزِمَّةَ الَّتِی تَحْمِلُ ظُهُورُهَا الْأَثْقَالَ مِنْ أَیْدِیکُمْ وَ لَا تَصَدَّعُوا عَلَى سُلْطَانِکُمْ فَتَذُمُّوا غِبَّ فِعَالِکُمْ‏ وَ لَا تَقْتَحِمُوا مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ فَوْرِ نَارِ الْفِتْنَةِ وَ أَمِیطُوا عَنْ سَنَنِهَا وَ خَلُّوا قَصْدَ السَّبِیلِ لَهَا فَقَدْ لَعَمْرِی یَهْلِکُ فِی لَهَبِهَا الْمُؤْمِنُ وَ یَسْلَمُ فِیهَا غَیْرُ الْمُسْلِم‏ مثل من در میان شما مثل فروزان در تاریکى است، تا آن که در آن تاریکى در آید از آن چراغ روشنى جوید. مردم سخنم را بشنوید و حفظ کنید، و گوش دلتان را آماده کنید تا بفهمید؛ إِنَّمَا مَثَلِی بَیْنَکُمْ کَمَثَلِ السِّرَاجِ فِی الظُّلْمَةِ یَسْتَضِی‏ءُ بِهِ مَنْ وَلَجَهَا فَاسْمَعُوا أَیُّهَا النَّاسُ وَ عُوا وَ أَحْضِرُوا آذَانَ قُلُوبِکُمْ تَفْهَمُوا. (ع) در انتهای سخنان خویش تقوا و عدم دوری از امام عصر و اتصال به منبع نورانی اهل‌بیت وحی(ع) را راهکار عبور از فتنه‌های سخت معرفی فرمودند.
📌مشتي از خاك كربلا حرثمه مي گويد: چون از همراه عليه السلام برگشتيم، آن حضرت وارد شد. در آن سرزمين خواند. و آن گاه از برداشت و آن را بوييد و سپس فرمود: - آه! اي خاك! حقا كه از تو مردمانی برانگيخته شوند كه داخل گردند. وقتی حرثمه به نزد همسرش كه از عليه السلام بود بازگشت ماجرايی كه در پيش آمده بود براي وی نقل كرد و با تعجب پرسيد: اين قضيه را عليه السلام از كجا و چگونه می داند؟ حرثمه می گويد: مدتی از ماجرا گذشت. آن روز كه لشكر به جنگ عليه السلام فرستاد، من هم در آن بودم. هنگامی كه به سرزمين رسيدم، ناگهان همان مكانی را كه عليه السلام در آنجا خواند و از خاك آن برداشت و بوييد ديده و شناختم و عليه السلام به يادم افتاد. لذا از آمدنم شده، اسب خود را سوار شدم و به عليه السلام رسيدم و بر آن سلام كردم و آنچه را كه در آن محل از پدرش عليه السلام شنيده بودم، برايش نقل كردم. عليه السلام فرمود: - آيا به كمك ما آمده ای يا به ما؟ گفتم: ای ! من به شما آمده ام نه به شما. اما زن و بچه ام را گذارده ام و از جانب ابن زياد برايشان بيمناكم. عليه السلام اين سخن را كه شنيد فرمود: - حال كه چنين است از اين سرزمين كه ما را نبينی و صدای ما را نشنوی. به خدا ! هر كس امروز صدای ما را بشنود و به ياری ما نشتابد، داخل خواهد شد. بحارالانوار: ج 44، ص 255.