ایتا - دانشجو #پیامبر

مطالب قبلی

♦️اینجا یمن است.. 
این سیل عجیب جمعیت مربوط به کشوری است که 8 سال است تحت بمباران سعودی و آمریکایی، در محاصره کامل غذایی و قحطی است..
اما غیرت‌ دینی‌شان آن‌ها را به دفاع از ساحت مقدس پیامبر اسلام در برابر توهین‌های حکومت فرانسه واداشته است.

#فرانسه #اروپا #مکرون #حضرت_محمد  #محمد_صلوات‌الله‌علیه #پیامبر #یمن


🔹🔹🔸🦋🦋🔸🔹🔹
@kowsarnewsgiulan 

16 مشاهده18:02

دانشجو

🔴 #سبك_زندگي_پيامبر (ص) ️1️⃣

 هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می‌رفت.
 در راه رفتن قدم‌ها را بر زمین نمی‌کشید.
 نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود.
 هرکه را می‌دید مبادرت به سلام می‌کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت.
 وقتی با کسی دست می‌داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی‌کشید.
 با مردم چنان معاشرت می‌کرد که هرکس گمان می‌کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است.
 هرگاه به کسی می‌نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی‌کرد.
 هرگز به روی مردم چشم نمی‌دوخت و خیره نگاه نمی‌کرد.
 چون اشاره می‌کرد با دست اشاره می‌کرد نه با چشم و ابرو.
 سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود.
 هرگاه با کسی، هم صحبت می‌شد به سخنان او خوب گوش فرا می‌داد.
 چون با کسی سخن می‌گفت کاملا برمی‌گشت و رو به او می‌نشست.
 با هرکه می‌نشست تا او اراده برخاستن نمی‌کرد آن حضرت برنمی‌خاست.
 در مجلسی نمی‌نشست و برنمی خاست مگر با یاد خدا.
 هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک درب می‌نشست نه در صدر آن.
 در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی‌داد و از آن نهی می‌کرد.
 هرگز در حضور مردم تکیه نمی‌زد.
 اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود.
 اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که ناپسند وی بود نادیده می‌گرفت.
 اگر از کسی خطایی صادر می‌گشت آن را نقل نمی‌کرد.
 کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی‌کرد.
 هرگز با کسی جدل و منازعه نمی‌کرد.
 هرگز سخن کسی را قطع نمی‌کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید.
 پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می‌کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود.
 چون سخن ناصواب از کسی می‌شنید. نمی‌فرمودـ« چرا فلانی چنین گفت» بلکه می‌فرمود « بعضی مردم را چه می‌شود که چنین می‌گویند؟»
 با فقرا زیاد نشست و برخاست می‌کرد و با آنان هم غذا می‌شد.
 دعوت بندگان و غلامان را می‌پذیرفت.
 هدیه را قبول می‌کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود.
 بیش از همه صله رحم به جا می‌آورد.
 به خویشاوندان خود احسان می‌کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد.
 کار نیک را تحسین و تشویق می‌فرمود و کار بد را تقبیح می‌نمود و از آن نهی می‌کرد.
 آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می‌فرمود و مکرر می‌گفت هرآنچه حاضران از من می‌شنوند به غایبان برسانند.
 هرکه عذر می‌آورد عذر او را قبول می‌کرد.
 هرگز کسی را حقیر نمی‌شمرد.
 هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب های بد نخواند.
 هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد.
 هرگز عیب مردم را جستجو نمی‌کرد.
 از شر مردم برحذر بود ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه خوشخو بود.
 هرگز مذمت مردم را نمی‌کرد و بسیار مدح آنان نمی‌گفت.
 بر جسارت دیگران صبر می‌فرمود و بدی را به نیکی جزا می‌داد.
 از بیماران عیادت می‌کرد اگرچه دور افتاده ترین نقطه مدینه بود.
 سراغ اصحاب خود را می‌گرفت و همواره جویای حال آنان می‌شد.
 اصحاب را به بهترین نام هایشان صدا می‌زد.
 با اصحابش در کارها بسیار مشورت می‌کرد و بر آن تاکید می‌فرمود.
 در جمع یارانش دایره وار می‌نشست و اگر غریبه ای بر آنان وارد می‌شد نمی‌توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است.
 میان یارانش انس و الفت برقرار می‌کرد.
 وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود.
 هرگاه چیزی به فقیر می‌بخشید به دست خودش می‌داد و به کسی حواله نمی‌کرد.
 اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می‌آمد نمازش را کوتاه می‌کرد.
 اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می‌کرد نمازش را کوتاه می‌کرد.

#پيامبر_اسلام (ص)   #محمد  
#سبك_زندگي           #پيامبر

38 مشاهده14:28

دانشجو

🔴 #سبك_زندگي_پيامبر (ص) 2️⃣

 عزیزترین افراد نزد او کسی بود که خیرش بیشتر به دیگران می‌رسید.
 احدی از محضر او نا امید نبود و می‌فرمود « برسانید به من حاجت کسی را که نمی‌تواند حاجتش را به من برساند.»
 هرگاه کسی از او حاجتی می‌خواست اگر مقدور بود روا می‌فرمود و گرنه با سخنی خوش و با وعده ای نیکو او را راضی می‌کرد.
 هرگز جواب رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه برای معصیت باشد.
 پیران را بسیار اکرام می‌کرد و با کودکان بسیار مهربان بود.
 غریبان را خیلی مراعات می‌کرد.
 با نیکی به شروران، دل آنان را به دست می‌آورد و مجذوب خود می‌کرد.
 همواره متبسم بود و در عین حال خوف زیادی از خدا بردل داشت .
 چون شاد می‌شد چشم ها را بر هم می‌گذاشت و خیلی اظهار فرح نمی‌کرد.
 اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود و صدایش به خنده بلند نمی‌شد .
 مزاح می‌کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمی‌زد.
 نام بد را تغییر می‌داد و به جای آن نام نیک می‌گذاشت.
 بردباری اش همواره بر خشم او سبقت می‌گرفت.
 از برای فوت دنیا ناراحت نمی‌شد و یا به خشم نمی‌آمد.
 از برای خدا آنچنان به خشم می‌آمد که دیگر کسی او را نمی‌شناخت
 هرگز برای خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود.
 هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود.
 در حال خشنودی و نا خشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت.
 هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد .
 در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت.
 کفش و لباس را خودش وصله می‌کرد.
 با دست خودش شیر می‌دوشید و پای شتر ش را خودش می‌بست.
 هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می‌شد و برایش فرقی نمی‌کرد.
 هرجا می‌رفت عبایی که داشت به عنوان زیر انداز خود استفاده می‌کرد.
 اکثر جامه های آن حضرت سفید بود.
 چون جامه نو می‌پوشید جامه قبلی خود را به فقیری می‌بخشید.
 جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود.
 در هنگام کفش و لباس پوشیدن همیشه از سمت راست آغاز می‌کرد.
 ژولیده مو بودن را کراهت می‌دانست.
 همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود.
 همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می‌زد.
 نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می‌یافت.
 ایام سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه می‌داشت.
 هرگز نعمتی را مذمت نکرد.
 اندک نعمت خداوند را بزرگ می‌شمرد.
 موقع غذا هرچه حاضر می‌کردند میل می‌فرمود.
 در سر سفره از جلوی خود غذا تناول می‌فرمود.
 بر سر غذا از همه زودتر حاضر می‌شد و از همه دیرتر دست می‌کشید.
 تا گرسنه نمی‌شد غذا میل نمی‌کرد و قبل از سیر شدن منصرف می‌شد.
 معده اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد.
 در غذا هرگز آروغ نزد.
 تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی‌خورد.
 بعد از غذا دستها را می‌شست و روی خود می‌کشید.
 وقت آشامیدن سه جرعه آب می‌نوشید؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله.
 از دوشیزگان پرده نشین با حیاتر بود.
 چون می‌خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه می‌خواست.
 اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسیم می‌کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می‌کرد.

#پيامبر_اسلام (ص)   #محمد  
#سبك_زندگي           #پيامبر

Eitaa.com/Sajedi_ir/

Instagram.com/Sajedi_ir/

59 مشاهده14:28

دانشجو

یک‌بار برای همیشه بدونیم
علت صلح امام حسن علیه‌السلام
چه چیزی بود؟

#عبیدالله_بن_عباس فرماندۀ لشکر امام حسن علیه‌السلام بود. چهار میلیون درهم از #معاویه گرفت و شبانه لشکر را ترک کرد. این در حالی بود که دو تا از بچه‌هایش توسط لشکر معاویه کشته شده بودند! یاران معاویه اینقدر جدی بودند که از آن‌ها کسی به سمت لشکر #امیرالمؤمنین و امام حسن علیهما‌السلام نمی‌آمد؛ اما افرادی از لشکر این بزرگواران به معاویه پیوستند. با این اوضاع امام حسن با چنین یارانی چه کار می‌تواند بکند؟ آن کسانی که قبل از امیرالمؤمنین بر سر کار بودند، حلقوم یارانشان را از جواهر پر می‌کردند. اما امیرالمؤمنین عدالت را اجرا می‌کردند و همین باعث می‌شد که افرادی نتوانند این عدالت را تحمل کنند. مثلاً شاعر ایشان شراب خورد و ایشان بی هیچ ملاحظه‌ای حد را بر او جاری کرد و او به معاویه پیوست.

معاویه می‌خواست از اسلام هیچ چیز باقی نماند. او صاحب قدرت مطلق هم شد. از سوی دیگر فقط امام حسن بود با دو سه هزار نفر افراد وفادار که بعضی از این افراد #پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم بودند؛ #غدیر را دیده بودند؛ در بیعتی که موسوم به #بیعت_رضوان است و در جریان #صلح_حدیبیه رخ داد، ۱۴۰۰ نفر با پیامبر بیعت کردند. از این تعداد هر کس که باقی ماند جزو یاران امیرالمؤمنین شد و سپس به امام حسن پیوست. امام می‌خواست این افراد باقی بمانند. اگر امام با معاویه می‌جنگید تمام این‌ها کشته می‌شدند.

یکی از یاران امام به نزد آن حضرت آمد و عرضه داشت: سلام بر تو باد ای کسی که روی مؤمنین را سیاه کرده‌ای! امام فرمود: این‌چنین سخن مگو! آن هنگام که من مشاهده می‌کردم که مردم -همه- این جبهه را رها کرده و جز اندک کسانی از اهل این راه، باقی نمانده است، ترسیدم که جمع شما را از زمین ریشه‌کن کنند. می‌خواستم با ماندن شما برای دین (که به‌دست بنی‌امیّه نابود می‌شود) سوگواری‌کننده‌ای بماند!

 آیت‌الله جاودان (حفظه الله)
@ir_tavabin

46 مشاهده07:04

پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی