#نکات_فقهی
#فعل_معصوم
#سیره_معصومین
💠 حجیت #فعل معصوم
🔻 سیره معصومین ع بر دو نوع است:
الف. #فعل معصوم
ب. #ترک معصوم
✅ فعل معصوم تنها جواز (به معنای اباحه) را می‌رساند و وجوب و استحباب را نمی‌توان از آن استخراج کرد.
👈 مگر در #چهار مورد، که می توان حداقل #استحباب را از فعل و سیره معصوم استفاده کرد:
1️⃣ اگر فعل در کلام خود آن معصوم یا در کلام معصوم دیگری بیان شده باشد؛ که در این صورت به منزله #تشریع است.
🔺 مثلا: امام صادق ع فعل امیرالمؤمنین علی ع را نقل کند.
2️⃣ اگر فعل و سیره معصوم از سنخ #عبادات باشد.
🔺 مثلا: معصوم ع فلان ذکر را بعد از نماز بگوید.
3️⃣ اگر آن فعل توسط معصوم #تکرار شود.
🔺 مثلا: معصوم ع همیشه قبل از غذا نمک بخورد.
4️⃣ آن فعل و سیره به صورتی نقل شده باشد که دالّ بر برداشت اِعمال مولویت معصوم در آن سیره توسط راوی باشد.
🔺 مثلا: معصوم ع در مقام آموزش باشد.
📚 برگرفته از درس خارج فقه آیت الله استاد #اعرافی (1395/8/3)
🔰 مدرسه عالی فقه و اصول شهیدین قم
🆔@Dar_masire_ejtehad
#نکات_حدیثی
💠 مقصود از «ینبغي» و «لا ینبغي» در لسان روایات
🔹 ظهور واژه «ينبغي» در استحباب و «لاينبغي» در كراهت، مورد اختلاف فقهاست. در کتب فقهی و در بیان فقیهان (البته به جز کتب فقه مأثور) لفظ ینبغی در استحباب و لفظ لاینبغی در کراهت استعمال شده است و ظاهراً همین امر باعث شده که معانی غیر الزامی برای این دو لفظ در اذهان بعضی از فقها رسوخ پیدا کند و در برداشت از روایات نیز معنای استحباب را برای ینبغی و معنای کراهت را برای لفظ «لا ینبغی» قائل شوند.
🔸 ولی همانطور که بعضی از محققان بیان کرده‌اند (الحدائق، ج ٢، ص١۴۴) با مراجعه به روایات معلوم می‌شود استعمال لفظ «لا ینبغی» در روایات با استعمال آن در لسان فقها تفاوت دارد. برای روشن شدن حقیقت، می‌بایست دقت بیشتری شود.
🔹 سه نظریه دربارۀ ظهور لفظ «ینبغی» و «لاینبغی» وجود دارد:
1️⃣ برخی (جامع المقاصد، ج12، ص369؛ مسالک، ج2، ص253 و ج6، ص249) قائل به ظهور این الفاظ در #استحباب و #کراهت هستند.
2️⃣ برخی دیگر (فقه الشیعة، خویی، ج6، ص225؛ موسوعة الإمام الخویی، ج١٧، ص٢٠٠) معتقد به ظهور این الفاظ در #وجوب و #حرمت هستند.
3️⃣ بعضی نیز (الحدائق، ج4، ص360؛ الحاشية علی مدارک الأحکام، 1419ق، ج2، ص309؛ مستند الشیعة، ج١١، ص٢٩٩؛ کتاب الحج، شاهرودی، ج٣، ص١۵٢) این لفظ را #مجمل و دارای معنایی اعم از حرمت و کراهت می‌دانند، که برای تعیین هر یک از معنای کراهت یا حرمت، نیازمند به قرینه هستیم.
✅ با توجه به استعمالات مختلف این واژه‌ها در روایات در احکام الزامی و غیر الزامی، مشخص می‌شود بدون یاری گرفتن از قراین نمی‌توان معنای روایت را فهمید. همچنین مشخص می‌شود اینکه هر یک از فقها از روایات برداشتی دارند، به خاطر قراین خارجی است؛ یعنی چون از بیرون می‌دانند فلان حکم الزامی است، ینبغی یا لاینبغی در روایت را الزامی دانسته‌اند و یا اگر می‌دانند فلان حکم غیر الزامی است، ینبغی یا لاینبغی در روایت را غیر الزامی دانسته‌اند. بنابراین به نظر می‌رسد نظریه سوم، نظریه صحیح است و در هر روایت، می‌بایست از قراین استفاده کرد.
👈🏻 نکات #حدیثی بیشتر را اینجا ببینید
🔰 سطوح عالی مدرسه شهیدین