دیگه حتي از خودمم خسته شدم، دوست دارم خودمو بذارم و برم، برم تو اون دور دورها . بدونِ اینك فکري حتی اذیتم کنه .. اینجا هیچکي واقعی من رو دوست نداشت . هیچکي بغلم نمیکرد، اشك‌هامو پاک نمیکرد . غمِ تو چشمام رد نمی‌فهمید؛ دلیلِ خنده‌هامم نبود ؛ اینجا همه از من دور شدن . منو از خودشون روندن، انگار ك من مردم. اینجا هیچکس منو واقعی دوست ند‌اشت=).

دلم تنگ شده برات، نمی‌خوایی برگردی ؟

~

نمیدونم بارِ چندمه میفهمم ك اولویتِ کسی نیستم؛ حتي اونایی ك خودم رو پاره کردم براي خوشحالیشون و تنها نبودنشون .

* یادِ روزهايِ خوبمون، بِخیر .

- 18 روز .

~

عقب‌نشیني کردم دیگه از احساساتم، از خودم، از لبخندام، من دیگه خسته شدم نمیِکشم، باور کنید من زنده نیستم .

سختمه، دل‌بریدن از کسي ك یه روز همه‌ی لبخنداي رویِ صورتت بود =)) .

17 روز .

هروقت یکي ازم میپرسه خوبي نمیتونم ریسك کنم بگم نه نیستم .. چون حتماً اون میپرسه چرا و من واقعاً تعریفي برايِ حالِ بدم ندارم . حتي خودمم نمیدونم چِمه نمیدونم چرا بدم فقط میدونم خوب نیستم .