eitaa logo
در محضر استاد بروجردي
2هزار دنبال‌کننده
11.5هزار عکس
1.3هزار ویدیو
161 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
این  ،   است؛ به ما گفتند با خدا  کنید؛ همه اش  نیست، همه اش خدایا ببخش، ببخش نیست! در این مناجات  چه هست؟ گفتند با او ناز کنید، بگوئید: خدایا! لَئِن اَخَذتَنی بِذَنبی اَخَذتُکَ بِعَفوک؛ اگر تو در  بگویی چرا  کردی، بخواهی آبروی من را ببری؛ من هم می گویم: تو که بزرگتر بودی، چرا نبخشیدی؟! چرا آبروی من را بردی؟!
🔊 مناجات شعبانیه، مانند دعاهای دیگر نیست 🔸جرعه‌ای از مناجات شعبانیه🔸 مناجات شعبانیه مرتبه‌اش از نوع دعاهای برای مرض و کسالت نیست. این دعای «سیر و سلوکی» است. این دعای «سالک» است. که دلش هوای خدا کرده. این که دقیقاً مشخص می‌کند که خدایا! هیچ چیز من از تو پوشیده نیست، این‌ها جزو شروط استماع است. یعنی اگر انسان باور داشته باشد که خدا تمام اسرارش را می‌داند و چیزی از او مخفی نیست، وقتی دعا می‌کند دعایش مستمع دارد. میزان مستمع داشتن دعا به میزان معرفت و اخلاص دعاکننده است. به همین جهت می‌بینید بعضی عوام می‌روند نتیجه می‌گیرند؛ به خاطر چی؟ به خاطر این که مردّد نیستند. مطمئن هستند می‌توانند و با اطمینان می‌خواهند و به ایشان داده می‌شود. مرحوم آيه الله حائري شيرازي
مثل بچه‌ها لج کنید 🔸جرعه‌ای از مناجات شعبانیه🔸 «تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی وَ تَخْبُرُ حَاجَتِی وَ تَعْرِفُ ضَمِیرِی» یعنی چی؟ یعنی هر درخواستی می‌خواهم بکنم، خدا می‌داند. پس چرا ذره ذره درخواست کنم؟ این چیزهایی که از من می‌ستانند، خیلی بی ارزش است که از او بخواهم. حالا که می‌خواهی طلب کنی، یک چیز حسابی بخواه. بگو «خدایا! خودت را می‌خواهم». این خواسته‌های ما چیست؟ در دعا می‌گوید، این‌ها برای تو حل شده است، من اینها را نمی‌خواهم؛ من دلم هوای خودت را کرده و خودت را می‌خواهم. به بچه‌ها دقت کنید؛ وقتی بچه‌ها را می‌گذارند پهلوی کس دیگر، درحالیکه پدر و مادرش نیست، بهانه پدر و مادر را می‌گیرد، هر چه می‌آوری برایش تا بازی‌اش بدهی و سرگرمش کنی، لج می‌کند که من مادرم را می‌خواهم! وقتی انسان اینها را می‌بیند، خب یک آدمی هم بگوید من خدایم را می‌خواهم! آن وقت اگر همۀ دنیا را به او بدهند، نمی‌گیرد. مرحوم آيه الله حائري شيرازي
مومن باید جوّانیه و برّانیه داشته باشد 🔸جرعه‌ای از مناجات شعبانیه🔸 مؤمن باید حالت جامعه در جامعه داشته باشد، یک جامعۀ بیرون و یک جامعه درون، جوّانیه و برّانیه. جوّانیه یعنی یک مجموعه سلوکی، مجموعه‌ای که هم و غمشان سلوک الی الله است. این جوّانی و اندرونی انسان باشد، رفقای خصوصی انسان باشد. عیسی (ع) حواریون را به عنوان جوانیه خودشان انتخاب کردند و حواریون هم عیسی (ع) را انتخاب کردند. این یک مجموعه سلوکی است. اهل بیت همیشه اصحاب سِرّ داشتند. این مجموعه سلوکی‌شان بود. اهل معارف هم همیشه مجموعه‌ای از خود داشتند. مرحوم آيه الله حائري شيرازي
🔊 انقطاع الی الله ابراهیم پس از ذبح اسماعیل 🔸جرعه‌ای از مناجات شعبانیه🔸 ما یک اسماعیل خارجی داریم و یک اسماعیل داخلی. آنچه ماموریت ابراهیم بود، ذبح اسماعیل داخلی بود و این ذبح انجام شد. ابراهیم بعد از این کار، دیگر آن ابراهیم قبلی نیست. ابراهیم قبلی خدا را می‌خواهد، اسماعیل را هم می‌خواهد. این ابراهیم انقطاعش به الله کامل شد. «هَب لی کَمالَ الاِنقِطاعِ اِلیکَ». «وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهيمُ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا». یعنی آن چیزی که در خواب ذبح می‌شد، اسماعیل درونی بود و ذبح شد. این اسماعیل بیرونی برای ابراهیم مانع نبود. اینجا دو تا کار شد. یکی ابراهیم آزاد شد و یکی هم خود اسماعیل. شما می‌گویید چطور شد که اسماعیل ذبیح الله شد؟ مگر ذبح شد؟ تعلق اسماعیل به خودش مد نظر است. اسماعیل درون خود اسماعیل است که این هم ذبح شد. مرحوم آيه الله حائري شيرازي
🔊 نگاه به کوچکی هیکلت و عمر کوتاهت نکن 🔸جرعه‌ای از مناجات شعبانیه🔸 انبیاء آمدند به انسان بگویند که نگاه به کوچکی هیکلت و کوتاهی عمرت نکن؛ یک فرصت استثنایی به شما داده شده، از این فرصت می‌توانی استفاده کنی و محبوب خدا شوی. اگر محبوب خدا شدی همۀ اینها محب تو می‌شوند. چرا؟ چون اینها همه عاشق خدا هستند و تو از نوعی هستی که می‌توانی محبوب اینها باشی. شاید تعجب کنی. به همین دلیل خداوند هر جا انسان تعجب کند، یک نمونه‌ای برای رفع تعجبش قرار داده است؛ همین زمین جواب تعجب تو را می دهد. این زمین با همۀ کوچکی‌اش در مقابل کهکشان‌ها، کلکسیون و مجموعۀ هنرهای الهی است. دریای او، صحرای او، آسمان او، زمین او، همه را فشرده، تمام اختراعاتش را خدای تعالی در این موزه جمع کرده است. چطور می‌شود یک زمین به این کوچکی این هنرها در آن باشد؟ پس انسان به این کوچکی هم این هنرها در او هست. اگر در خودت منکر هستی، در مورد زمین هم منکر باش. زمین چیز عجیب و غریبی است! مرحوم آيه الله حائري شيرازي
علم و عمل 🔸جرعه‌ای از مناجات شعبانیه🔸 «الْعِلْمُ مَقْرُونٌ بِالْعَمَلِ فَمَنْ عَلِمَ عَمِلَ وَ الْعِلْمُ يَهْتِفُ بِالْعَمَلِ فَإِنْ أَجَابَهُ وَ إِلَّا ارْتَحَلَ عَنْهُ» شما وقتی مطلبی را دانستی و عمل نکردی این علم از شما رحلت می‌کند. شما همراه با علم و عمل خودت هستی، به مجرد اینکه آسیب به عمل وارد می‌شود به علم آسیب وارد می شود. مرحوم آيه الله حائري شيرازي
🔊 خدا دارد صدایش می‌زند 🔸جرعه‌ای از مناجات شعبانیه🔸 امام زمان علیه السلام کسانی که تربیت شدند را صدا می‌زند. صدا زدن او، صدا زدن خدا است. صدایش که می‌زند اجابت می‌کند، دیگر آن آدم اولی نیست. مثال واضح برای تان بزنم. حضرت موسی در شب کوه طور، تاریکی همه جا را گرفته بود، زنش هم حامله بود، گوسفندها هم در سرما بودند و راه به هیچ جا نمی‌برد. آدم با جرئتی بود. یک آتشی دید؛ گفت بایستید من بروم آتش بیاورم یا آدرسی بگیرم که باید از کدام راه برویم، یا اینکه مقداری آتش بیاورم گرم بشویم. این نادیته است.خدا دارد صدایش می‌زند که بیا اینجا، «نادیته فاجابک» این همه مدت که موسی گوسفند داری کرده، با تقوا کار کرده، همه کار کرده، حالا موقعی است که صدایش بزنند. «یا موسی» حرف عادی نیست، یعنی او را صدا زد؛ «فاجابک» عین همین برای انسان‌ها در سلوک شان واقع می‌شود. متحول می‌شود، دگرگون می‌شود. مرحوم آيه الله حائري شيرازي
وقتی جانورِ انسان با خدا صحبت می‌کند 🔸جرعه‌ای از مناجات شعبانیه🔸 وقتی انسان حرف نزده، خدا دعای چه کسی را مستجاب بکند؟ فرق است بین این که جانور انسان صحبت بکند یا انسان انسان. اولیاء الله انسانِ انسان‌شان شکفته شده است و این برای شأن مقام است که انسانیت‌شان حرف می‌زند، دیگری که این مقام را پیدا نکرده همیشه وجۀ جانوری‌اش حرف می‌زند، الا در حال اضطرار، در حال اضطرار انسانِ انسان صحبت می‌کند، حقیقت انسان صحبت می‌کند. معرفت زیاد می‌شود خودیت محو می‌شود، اما وقتی در معرفت سیری نکرده و به جایی نرسیده خود، حجاب است. وقتی نبض حرف انسان را بگیرند، صدای آدمی‌زاد نیست، صدای هوی است، صدای جانور انسان است. جانور انسان که در شأنی نیست که خدا جوابش را بدهد. انسان در حین اینکه مضطر است خودش صحبت می‌کند، خودش یعنی انسانیتش حرف می‌ زند مرحوم آيه الله حائري شيرازي
من مجرم هستم، آمدم خودم را تسلیم کنم 🔸جرعه‌ای از مناجات شعبانیه🔸 این قسمت‌ها را که در مناجات شعبانیه گفت می‌خواهد بگوید ریشۀ دعای من ذو ابعاد است. ریشۀ دعای من کلاه گذاشتن و دل خوش کردن و این طور نقش‌ها نیست. ببینید از اول دلیل آورد که «وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُكَ ...» تا برسد به این قسمت: «كَأَنِّي بِنَفْسِي وَاقِفَةٌ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ قَدْ أَظَلَّهَا حُسْنُ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ» من مجرم هستم، آمدم خودم را تسلیم کنم. حالا هر کاری می‌خواهی بکن. مرحوم آيه الله حائري شيرازي