ارسال شده از سروش+: 📚#راز_مثلها ✍#زد_که_زد_خوب_کرد_که_زد هر وقت یک ساده دلی بنشیند و «خیال پلو» بپزد و آرزوهای دور و دراز ببافد حاضران این مثل را می زنند. می گویند یك روز زنی كه شغلش ماست فروشی بود، ظرف ماستش را رو سرش گذاشته بود و برای فروختن به شهر می برد. در راه با خودش فر كرد كه «ماست را می فروشم و از قیمت آن چند تا تخم مرغ میخرم. تخم مرغ ها را زیر مرغ همسایه میذارم تا جوجه بشه. جوجه ها كه مرغ شدند می فروشم و از قیمت آن گوسفند می خرم. كم كم گوسفندهام زیاد میشه، یك روز میان چوپون من و چوپون كدخدا زد و خورد میشه كدخدا مرا میخواد و از من میپرسه : چرا چوپون تو چوپون مرا زده؟ منم میگم : زد كه زد خوب كرد كه زد ! زن كه در عالم خیال بود همینطور كه گفت : «زد كه زد خوب كرد كه زد» سرش را تكان داد و ظرف ماستی از رو سرش به زمین افتاد و ماست ها پخش زمین شد.😄 📚مجموعه داستانهای کوتاه و آموزنده👇 ⭕️ @dastan9 🇮🇷 ⭕️ Sapp.ir/dastan9 🇮🇷 ⭕️ https://gap.im/dastan9 🇮🇷 ⭕️ https://eitaa.com/dastan9 🇮🇷

ارسال شده از سروش+: 📔#راز_مثلها🤔🤔 ✍📕من از گوشتش نمی‌خورم از آبش به من بدهید این مثل را درباره کسی می‌گویند که رعایت مال حرام و حلال را نکند اما تظاهر به درستی کند و در واقع با دست پس زند و با پا پیش بکشد. در روزگاران گذشته چند دوره گرد با یکدیگر دوست بودند. این دوره گردها هرکاری انجام می‌دادند تا روزگار بگذرانند، آن‌ها گاهی راهزنی می‌کردند، گاهی مال کسی را مفت از چنگش درمی‌آوردند و گاهی هم در شهر بارکشی می‌کردند. روزی از روزها آن چند مرد گذرشان به صحرا افتاد. آن‌ها به دنبال چیزی برای خوردن بودند که ناگهان مردی را دیدند که مانند خودشان دوره گرد بود. مرد غریبه که آن چند مرد را دید مشتاق شد تا با آن‌ها همراه شود تا از تنهایی دربیاید و شاید اینطور راحت تر زندگی را بگذراند. مدتی بعد گله گوسفندی را دیدند و به دنبال گله راه افتادند تا در فرصتی مناسب و به دور از چشم چوپان گوسفندی را از گله بدزدند تا شکم گرسنه خود را سیر کنند. دوره گردها گوسفندی چاق که از گله عقب افتاده بود را دزدیدند و بدون رعایت آداب شرعی ذبح کردن سر گوسفند را از تنش جدا کردند. مرد غریبه که خود را مقید به رعایت حلال و حرام می‌دانست، هنگام بریدن سر گوسفند جلو نرفت و همان عقب ایستاد. آن چند مرد از شدت گرسنگی به سرعت آتشی درست کردند و با گوشت گوسفند آبگوشتی درست کردند. مردها خیلی زود غذا را در وسط سفره گذاشتند و مشغول خوردن شدند. آن مرد تازه وارد به گروه که تظاهر به درستی می‌کرد برای خوردن غذا پیش نرفت و همان عقب نشست. یکی از آن‌ها به او گفت بیاید و غذا بخورد. مرد لبخندی زد و گفت: « نه برادر. من مال حلال را از حلال می‌شناسم، این مال حرام است و من از آن نخواهم خورد. این چیزها برای من بسیار مهم است.» دیگران هم به مرد اصرار کردند تا بیاید و غذا بخورد اما مرد از خوردن غذا پرهیز کرد و آن‌ها هم دیگر به او توجهی نکردند و به خوردن غذا ادامه دادند. مرد متظاهر که غذا خوردن بااشتهای آن‌ها را دید، گرسنگی بر او چیره شد از طرفی هم می‌دانست اگر درنگ کند از غذا چیزی برایش باقی نمی‌ماند ولی خجالت می‌کشید برود و از آن غذا بخورد. مرد از شدت گرسنگی به ناچار جلو رفت و گفت: «می‌دانید راستش من از گوشتش نمی‌خورم اما از آبش به من بدهید» ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄ 🌹از کــانــال ما #حمایت کنـیـد🙏 ⭕️ @dastan9 🇮🇷 ⭕️ Sapp.ir/dastan9 🇮🇷 ⭕️ https://gap.im/dastan9 🇮🇷 ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

📕#راز_مثلها🤔🤔🤔 🔶️ داستان #ﺿﺮﺏ_ﺍﻟﻤﺜﻞ 🔺️ زدیم ولی نگرفت. اين عبارت مثلی هنگامی به‌كار می‌رود كه شخص در انجام كاری كمال سعی و اهتمام را معمول دارد، تمام موانع را از پيش پای مقصود بردارد، با وجود اين همه تلاش و فعاليت سرانجام با بن بستی مواجه شود كه اجابت مسئول را دشوار كند. در اين مورد و نظاير آن اگر استعلام نتيجه شود عامل شكست خورده پاسخ می‌دهد: زديم ولی نگرفت. 📘اما ريشه تاريخی اين ضرب المثل: 👇👇👇 به‌طوری كه در كتب تاريخی آمده است شاه عباس دوم كه پادشاهی مهربان و غمخوار رعيت بود. روزی هنگام زمستان كه آب‌ها يخ بسته بود، حسب المعمول با تنی چند از خاصان و وزيرانش به بازار اصفهان رفت و پيری پاره دوز را كه آثار فقير و مسكنت توأم با پيری و كهولت از ناصيه‌اش هويدا بود مشاهده كرد كه مشته‌ای در دست لرزان داشته ولی بر اثر شدت سرما و برودت هوا يارای كوبيدن مشته بر كفش و تكه‌های چرم را نداشته است. شاه عباس را دل بر وی بسوخت و غفلتاً فكری بخاطرش رسيده پيرمرد را نزديك خواند و گفت: «پيرمرد، مگر 3 را به 9 نزدی كه به اين روز افتادی؟» پير روشن ضمير مرتجلاً جواب داد: «چرا، مرشد كامل (مرشد كامل يكی از القاب سلاطين صفوی بود). زديم اما نگرفت زيرا سی نگذاشت.» شاه عباس را از فراست و حاضر جوابی پير پاره دوز خوش آمد و گفت: «هرگاه مرغی فرستم توانی پر او كندن؟» جواب داد: «به اقبال خداوندی از بيخ پر كنم.» شاه گفت: «بسيار خوب، ولي ارزان مفروش.» چون چند قدمي دور شدند شاه عباس دوم يكي از وزيران ملتزم ركاب را مخاطب قرار داد و گفت: «از سؤال و جواب من و آن پير پاره دوز چه فهميدی؟» وزير عرض كرد: «معمايی بود كه به خطاب و جواب منتقل نشدم.» شاه عباس با تغير و خشونت گفت: «عجب احمق بی‌شعوری هستی كه درك و تشخيص تو از يك پيرمرد عامی كمتر است. سه روز به تو مهلت می‌دهم كه اين معما را كشف كنی و به سمع ما برسانی اگر تا سه روز ديگر اين نكته نيافتی هر آينه ترا از وزارت معزول كنم.» بيچاره وزير از حضور سلطان مرخص شد و به دنبال معما رفت ولی از هر كس استفسار كرد پاسخ صحيح و قانع كننده‌ای نشنيد، مدت دو روز بدين منوال گذشت و فقط يك روز به ضرب الاجل باقی مانده بود كه دوست و ناصح مشفقی از جريان قضيه مستحضر شده به وزير گفت: «به جای آنكه از اين و آن سؤال كنی به سراغ همان پير پاره دوز برو و كشف معما را از او بخواه، زيرا گمان می‌كنم مقصود مرشد كامل از طرح اين معمای پيچيده اين بوده است كه پيرمرد سالخورده از اين رهگذر به نوايی برسد. وزير موصوف نظر و گمان دوست ناصح را صحيح و معقول تشخيص داده شتابان به خانه محقر پير پاره دوز رفت و در دامنش آويخت. پيرمرد گفت: «اگر افشای معما خالی از اشكال بود حرفی نداشتم ولی خود شاهد بودی كه مرشدی كامل در پايان سخن به من نهيب زد و گفت: «ارزان مفروش.» وزير گفت: «اگر مقصود اين است كه ترا از مال دنيا راضی و خشنود كنم حرفی ندارم و در اختيار تو هستم.» پير پاره دوز صد اشرفی گرفت و جواب داد: «آنجا كه مرشد كامل از من سؤال كرد: «مگر 3 را بر 9 نزدی كه به اين روز افتادی؟» مقصودش اين بود كه در سه ماه تابستان و فصل كشت و زرع چرا كار نكردی تا 9 ماه ديگر آسوده خاطر باشی؟ يا به قول ديگر، چرا برگ سه ماه زمستان را از 9 ماه پيشين پس انداز نكردی كه به اين روز افتادی؟ من هم در جواب سلطان عرض كردم: «زديم اما نگرفت زيرا 30 نگذاشت. يعنی 9 ماه بهار و تابستان و پاييز را كار كردم اما 30 كه مراد از 30 عدد دندان است نگذاشت پس انداز شود. در اينجا مراد از 30 عدد دندان اصطلاحاً كثرت عائله است كه هر كدام 30 عدد دندان دارند و هر چه به‌دست می‌آورم برای اعاشه و ارتزاق آنان صرف می‌شود كه در اين صورت چيزی باقی نمی‌ماند تا پس انداز شود.» وزير را از فراست و تيزهوشی پير پاره دوز بی‌نهايت خوش آمد و مبلغی ديگر در دامنش ريخته شتابان به خدمت مرشد كامل رفت و آنچه گذشت به حضورش معروض داشت. در هر صورت عبارت بالا از آن تاريخ به‌صورت ضرب المثل درآمده است. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ⭕️ @dastan9 🇮🇷 ⭕️ Sapp.ir/dastan9 🇮🇷 ⭕️ https://eitaa.com/dastan9 🇮🇷

📕#راز_مثلها🤔🤔🤔 🔻داستان ضرب المثل 📔باغ شاه که رفتی نباید زیاد بیایی کم چرا ! روزی بود و روزگاری بود . باغ بزرگی وسط شهر تهران بود که به آن باغ شاه می گفتند چون واقعا آن باغ مال شاه بود . تابستان که می شد شاه در آن باغ زندگی می کرد و توی همان باغ هم به شکایت های مردم رسیدگی می کرد . معمولا افرادی که برای شکایت می آمدند افرادی رنج کشیده و فقیر بودند اما حیف که کسی اجازه نداشت میوه ای از شاخه بچینند و دلی از عزا در آورند. اگر کسی از میوه درخت می خورد جریمه می شد و به شکایتش رسیدگی نمی شد. شاه یک ترازو جلو در ورودی باغ گذاشته بود تا مردم را وزن کند . اگر کسی موقع برگشت وزنش سنگین تر می شد معلوم بود که از میوه ها خورده و باید جریمه می داد . در آن روزگار مرد با هوشی ادعا کرد که می تواند وارد باغ شود از میوه های باغ بخورد و کمی میوه هم با خودش بیاورد اما کاری کند که جریمه نپردازد . دوستانش با او شرط بستند که اگر چنین کاری بکند جایزه بزرگی به او بدهند . مرد با هوش لباس گشادی پوشید توی جیب هایش را پر از قلوه سنگ کرد و مثل همه جلو در روی ترازو رفت و وزن موقع ورودش را ثبت کرد و رفت توی باغ . با خیال راحت سنگ ها را از جیبش خارج کرد و جلوه چشم همه مشغول چیدن میوه ها شد و شکم سیری میوه خورد و مقداری هم از میوه ها را چید و در جیبش گذاشت تا بیرون ببرد . هنگام بیرون رفتن ماموران او را وزن کردند نه تنها وزنش اضافه نشده بلکه چیزی هم کم آورده است . یکی از ماموران گفت : توی باغ شاه که رفتی نباید زیاد بیایی ، کم چرا ، چرا وزنت کم شده ؟ مرد گفت : قربان از ترس وزنم کم شده حالا اگر امکان دارد وزنی را که کم کرده ام به من اضافه کنید . دربان باغ رفت مقداری میوه چید و به مرد باهوش داد و دوباره او را وزن کرد و او را به بیرون فرستاد . از آن به بعد به کسی که به دوز و کلک خودش را زیان دیده نشان می دهد می گویند : باغ شاه که رفتی ، نباید زیاد بیایی ، کم چرا !؟ #یا_زهرا #یاصاحب_الزمان_ادرکنی #اللهم_صل_علی_محمد_و_آل_محمد #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ #نشر_پیام_صدقه_جاریه ⭕️ @dastan9 🇮🇷🌺❤️

#راز_مثلها📚 ✍#زد_که_زد_خوب_کرد_که_زد هر وقت یک ساده دلی بنشیند و «خیال پلو» بپزد و آرزوهای دور و دراز ببافد حاضران این مثل را می زنند. می گویند یك روز زنی كه شغلش ماست فروشی بود، ظرف ماستش را رو سرش گذاشته بود و برای فروختن به شهر می برد. در راه با خودش فر كرد كه «ماست را می فروشم و از قیمت آن چند تا تخم مرغ میخرم. تخم مرغ ها را زیر مرغ همسایه میذارم تا جوجه بشه. جوجه ها كه مرغ شدند می فروشم و از قیمت آن گوسفند می خرم. كم كم گوسفندهام زیاد میشه، یك روز میان چوپون من و چوپون كدخدا زد و خورد میشه كدخدا مرا میخواد و از من میپرسه : چرا چوپون تو چوپون مرا زده؟ منم میگم : زد كه زد خوب كرد كه زد ! زن كه در عالم خیال بود همینطور كه گفت : «زد كه زد خوب كرد كه زد» سرش را تكان داد و ظرف ماستی از رو سرش به زمین افتاد و ماست ها پخش زمین شد. 😍‌‎‌‌‎-•-•-•-------❀•♥•❀ --------•-•-•-- 😍 #تعجیل_در_فرج_مولایمان_صلوات #حداقل_برای_یک_نفر_ارسال_کنید 🌼 https://eitaa.com/joinchat/1069613067Ce5c712d8ed 🌼 🌼 https://splus.ir/joingroup/ACMqFOFVG7FbqizKhNmoBw 🌼