#داستان #نهج_البلاغه #یکشنبه #حضرت_علی_ع 🍂دلم برای بابا امان میسوزد، صورتش مثل لبو سرخ شده ، چشم هایش خسته و غمگین😔 است، هرچند گل لبخند از لبانش نمی افتد ☺️، قبل از اینکه به او سلام کنم بلند و گرم جواب سلامم را میدهد ، سلامش گرم است و احوالپرسیش گیرا💐 هوا سرد شده است و قطره ها💦 بر پیراهن شیشه ایی کلاس نقش بسته اند، از معلمان خبری نیست. شاید در برف ❄️و بوران 🌨گیر کرده است، ما در مشکین شهر زندگی میکنیم، بابا امان سرایدار مدرسه ماست، او با بچه هایش در اتاقی کوچک گوشه حیاط زندگی میکند. به او خیره میشوم دلم به حالش میسوزد، دائم دستهایش را ها میکند، اما هوا انقدر سرد است که با این کارها گرم نمیشود ⚡️یاد ماجرای چند روز پیش می افتم وقتی قصه بابا امان را برای مادرم تعریف کردم و گفتم که وضع مالی خوبی ندارد بابا که صدایم را شنید گفت: پسرجان او که مثل ما توی باغ بیل نمیزند کارمند دولت است و سر ماه مرتب پول به حسابش ریخته میشود😏 من به بابا گفتم: اما او چند بچه قد و نیم قد دارد، که نه لباس درست و حسابی تنشان است نه خانه بزرگی دارند☹️ بابا حرفم را قبول نکرد اما مامان یواشکی پولی💵 در جیبم گذاشت تا به او بدهم. من فردای ان روز دور از چشم بچه ها به بابا امان دادم، اولش تعجب کرد و بعد پرسید برای چیست؟🤔 گفتم برای بچه های شما! صورتش رنگ به رنگ شد شاید خجالت کشید اما فقط گفت ممنون پسر جان. فردا دم در مدرسه پیشم امد و گفت سلام پسرجان میخواهم هدیه ات را به چند بچه بی بضاعت بدم راضی هستی😍 با تعجب پرسیدم؛ خودت چی؟. خندید و گفت خودم، درست است که من کارمند نیستم و حقوق زیادی ندارم اما خدای بزرگی دارم👌 سرجایم مینشینم معلم کتاب دینی📖 را باز میکند و برایمان یک حدیث از #نهج_البلاغه_میخواند که مرا یاد بابا امان می اندازد "ان کسی که با دست کوتاه ببخشد از دستی بزرگ پاداش میگرد" نهج البلاغه حکمت ۲۳۲📚 🍎🍃🍎🍃🍎