#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8
#دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در پناه بردن به خدا :
«2» اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ مِنْ .. وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى ، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى ، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ .
خدايا! به تو پناه مىآوريم، از … و پیروی هوای نفس مخالفت هدایت و #خواب_غفلت و انجام کار سخت و پرمشقّت و برتری دادن باطل بر حق و پافشاری بر گناه و کوچک شمردن نافرمانی و گناه و سنگین دانستن طاعت.
دعای #هشتم
#دعا_هشتم_2
🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2
#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8
#دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه
#دعا_هشتم_2
#44_مسأله_دعای_هشتم 11
#خواب_غفلت 1
✳️ «انسان مركّب از جسم و روح عقل و قلب و حالات معنوى و مادى است. جسم جهت گذران امور دنيا و قلب و روح و عقل جهت راه يافتن به ملكوت عالم و شناخت حق و ارتباط گرفتن با انبيا و امامان و معاد روز قيامت است.
انسان براى رسيدن به رشد و كمال و به دست آوردن حالات الهى و ربّانى و تبديل شدن به منبع خير، بايد هر يك از نواحى وجود خويش را با كمك هدايت الهى رعايت نمايد.
بى‌توجهى به خويش كه نتيجه‌اش بى‌توجهى به نظام خلقت و ربوبيت حضرت ربّ العزّه و نبوت انبيا و امامت امامان و حقوق مردمان است، در فرهنگ دين به عنوان خواب #غفلت ملاحظه شده است.
گرفتاران خواب غفلت در معرض چه بلاها و حوادث و گناهان و سيّئاتى هستند و از چه خيرات و مبرّات و فيوضات و بركاتى محرومند.
اگر انسان خويشتن خويش را بشناسد، حيات ابدى خود را بيش از هر چيزى مى‌بيند و نسبت به او مهر مى‌ورزد، و اگر به حيات ابد دل نمى‌بندد براى آن است كه خودش را نمى‌شناسد و آنچه باعث شد خودش را نشناسد سرگرمى او به عالم طبيعت و لذايذ حسى آن است.
هر چه انسان به لذايذ حسى تن در بدهد از شناخت خويش غافل مى‌شود و هر چه از خويشتن غافل بماند، هم از مبدأ آفرينش خود غفلت مى‌كند و هم از معاد و بازگشت خويش غافل مى‌ماند.
قرآن كريم سرّ غفلت انسان از مبدأ را همان غفلت انسان از خويشتن خويش مى‌داند و مى‌فرمايد: چون انسان خود را فراموش كرد خداى خود را فراموش كرد و چون خود را نشناخت و به ياد خود نبود و نيست، قيامت را فراموش كرد و به ياد روز جزا نيست.
در پايان سوره يس چنين آمده:
﴿وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلًا وَ نَسِىَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ يُحْيِى الْعِظامَ وَ هِىَ رَميمٌ﴾
در حالى كه آفرينش نخستين خود را از ياد برده براى ما مثلى زد [و] گفت: چه كسى اين استخوان‌ها را در حالى كه پوسيده‌اند، زنده مى‌كند؟
اگر نفس خود را ببيند، نه آن كه او را بفهمد، بلكه با علم حضورى خود را مشاهده كند كه ذاتش عين ربط به خداست، حتماً مربوطٌ اليه كه خداى سبحان است به مقدار شهودش مشهود او مى‌شود.
اگر كسى خود را ببيند يقيناً خداى خود را با چشم جان مشاهده خواهد كرد، چون خود را مشاهده مى‌كند و خودش حقيقتى است عين ربط به خداى سبحان، پس خداوند را هم مى‌بيند، لكن نه با چشم حسّى؛ زيرا:
﴿لا تُدْرِكُهُ الأْبْصارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الأْبصارَ﴾
چشم‌ها او را در نمى‌يابند، ولى او چشم‌ها را درمى‌يابد، و او لطيف و آگاه است.
بلكه با حقايق ايمانى و ديده جان، چنانكه در كلمات نورانى اميرالمؤمنين (عليه السلام) آمده است.
و اين شناخت فطرى همان شناخت حضورى و شهودى است.
بنابراين اگر كسى خود را ببيند خداى خود و قيامت خود را هم مى‌بيند، چون خودش هم از طرف آغاز پيدايش به مبدأ غايى مرتبط است و هم از طرف انجام خلقت به مبدأ غايى وابسته است، هم به«هُوَ الأوّل» مرتبط است، هم به«هُوَ الآخر». پس چگونه ممكن است كسى نفس خود را مشاهده كند و خدا را كه«هُوَ الأوّل» است مشاهده نكند و مبدأ خويش را نبيند! و چگونه ممكن است جان خود را مشاهده بكند و خدا را كه«هُوَ الآخر» است مشاهده نكند و معاد خويش را نشناسد
بنابراين، آثار مخرّب و مهلك خواب غفلت بيشتر روشن مى‌شود، خواب غفلتى كه منشأ جدايى از حق و قيامت است، آن فرقت و جدايى كه زمينه آلوده شدن انسان به تمام معاصى درونى و بيرونى است.
👈 این مبحث ادامه دارد ...
✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج 6
👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه
#هشتم
◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2
هدایت شده از انس با صحیفه سجادیه
👈🎙 صوتی تصویری با صدای : حاج حسین #غریب
دعای #هشتم
#دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه
◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2
#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_8
#دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه
#دعا_هشتم_3
#44_مسأله_دعای_هشتم 20
# ناسپاسى_در_برابر_خوبى_ديگران
✳️ #ادب انسانى و اسلامى اقتضا مى‌كند كه انسان در برابر خوبى و احسان ديگران به #تشكر و سپاس برخيزد.
آنان كه نيكى‌هاى ديگران را توجهى نمى‌كنند و خوبى‌هاى مردم را نسبت به خود به نظر نمى‌آورند و در برابر احسان ديگران به سپاس و شكر برنمى‌خيزند، انسان‌هايى دور از واقعيت و جداى از حقايق فضايل اخلاقيه‌اند.
اسلام از انسان مى‌خواهد خوبى ديگران را به عملى بهتر از عمل آنان يا مثل آن پاسخ گويد:
﴿وَ إذا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأحْسَنَ مِنْها أوْ رُدُّوها إنَّ اللَّهَ كانَ عَلى كُلِّ شَىْ‌ءٍ حَسيباً﴾
و هنگامى كه به شما درود گويند، شما درودى نيكوتر از آن، يا همانندش را پاسخ دهيد؛ يقيناً خدا همواره بر همه چيز حسابرس است
در روايات بسيار مهم آمده، سپاس در برابر نيكى ديگران در حقيقت سپاس خدا است. امام رضا (عليه السلام) مى‌فرمايد:
مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقينَ لَمْ يَشكُرِ اللَّهَ عز و جل.
هر كس احسان و انعام و محبّت ديگران را سپاس نگويد، خداوند عز و جل را شكر نگفته است.
در روايت آمده: خداوند به بنده‌اى از بندگانش در روز قيامت مى‌فرمايد: آيا فلانى را سپاس گفتى؟ عرضه مى‌دارد: الهى تو را شكر كردم. خطاب مى‌رسد: اگر او را شكر نكردى مرا شكر ننمودى.
قرآن مجيد تشكر از خوبى ديگران را سفارش مى‌كند:
﴿وَ وَصَّيْنَا الإْنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ امُّهُ وَهْناً عَلى وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فى عامَيْنِ أنِ اشْكُرْلى وَ لِوالِدَيْكَ إلَىَّ الْمَصيرُ﴾
و انسان را درباره پدر و مادرش سفارش كرديم، مادرش به او حامله شد [در حالى كه] سستى به روى سستى [به او دست مى‌داد] و باز گرفتنش [از شير] در دو سال است [و سفارش كرديم] كه براى من و پدر و مادرت سپاس گزارى كن؛ بازگشت [همه] فقط به سوى من است.
جوانی سر از رای مادر بتافت
دل دردمندش به آذر بتافت
چو بیچاره شد پیشش آورد مهد
که ای سست مهر فراموش عهد
نه گریان و درمانده بودی و خرد
که شبها ز دست تو خوابم نبرد؟
نه در مهد نیروی حالت نبود
مگس راندن از خود مجالت نبود؟
تو آنی کز آن یک مگس رنجه‌ای
که امروز سالار و سرپنجه‌ای
به حالی شوی باز در قعر گور
که نتوانی از خویشتن دفع مور
دگر دیده چون برفروزد چراغ
چو کرم لحد خورد پیه دماغ؟
چو پوشیده چشمی ببینی که راه
نداند همی وقت رفتن ز چاه
تو گر شکر کردی که با دیده‌ای
وگر نه تو هم چشم پوشیده‌ای
معلم نیاموختت فهم و رای
سرشت این صفت در نهادت خدای
گرت منع کردی دل حق نیوش
حقت عین باطل نبودی به گوش
(#سعدى شيرازى)
👈 ادامه دارد ...
✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج 6
👌 #دعای_هشتم_صحیفه_سجادیه
#هشتم
◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه
🆔 @sahife2