بدين ترتيب ريشه‌هاي علوي‌گري بايد در محيطي همچون منطقه آناتولي جست‌وجو ‌شود که در آن يک فرايند آميختگي بين جوامع مسيحيِ رها شده و قبايل ترک يا کردي که گونه متفاوتي از #اسلام_صوفيانه را پذيرفته بودند، رخ داد. #علويان در سوريه معمولاً #نُصيريه ناميده مي‌شوند که تاکنون فرقه خود را در خلال ده قرن در جبل‌انصاريه نزديک لاذقيه تثبيت كرده‌اند. عقايد پنهاني آن‌ها ترکيبي از عناصر اعتقادي باستاني سوريه يا بت‌پرستي (به ويژه عبادت عناصر ۳ گانه خورشيد، ماه و ستاره يا آسمان) که احتمالاً از #تثليث_مسيحي تأثير گرفته، توصيف مي‌شود؛ چنانكه که از مراسم و جشن‌هاي مختلف مسيحي و نيز تا حدود زيادي عقايد تجلي يافته در آيين #شيعه_اسماعيليه، متأثر است. 🔸علويان قرن‌ها بردگان بدون زمين و غلامان و کارگران کشاورز ملاکان و زمين داران مسيحي يا سني شهري بودند. علويان به سبب گرايش مذهبي و ارتجاع فرهنگي‌شان مورد نفرت اکثريت سني بودند. #ابن‌تيميه، فتوايي در قرن چهاردهم ميلادي صادر كرد که بر اساس آن #علويان، #کافرتر_از_يهوديان، #مسيحيان و #بسياري_از_بت‌پرستان هستند و همين فتوا جنگي را بر ضد آن‌ها براي رضاي خدا به راه انداخت. علويان نه تنها در زمينه‌هاي مذهبي آزار ديدند، بلکه نژادي به حساب آمدند که مستحق هيچ لطف و ترحّم و حمايتي نيستند. آن‌ها به اسارت برده شده و فروخته مي‌شدند. در خلال آخرين سال‌هاي حاکميت عثماني، شرايط اقتصادي آنان به شدت زوال يافت، به گونه‌اي که غالباً دختران خود را به مردم شهرنشين و بيشتر به خاندان‌هاي مسلمان سني مي‌فروختند و يا اجاره مي‌دادند. 🔹دوران حاکميت عثماني به مدت ۱۵ قرن بيش از 90٪ جمعيت آناتولي مسلمان بودند. در مقايسه با دوره قبل از شروع مهاجرت ترکان که در آن دوره غالباً مسيحي بودند. بسياري از اين تغييرات آنچنان که قبلاً ذکر شد، به علت مهاجرت انبوه جمعيت مسلمانان بود؛ اما بخش مهم ديگر آن به سبب #تغييرمذهب_مسيحيان به اسلام بود. اين تغيير دين‌ها به طور بنيادين به شکست مسيحيت آناتولي برمي‌گردد که در خلال تضعيف دولت بيزانس و کليساي ارتدوکس يونان و اضمحلال جامعه آناتولي در مواجهه با مهاجرت ترکان رخ داد. در اواخر قرون ۱۴ و ۱۵، ترکان، اسقف‌ها و فرمانداران را از مقاماتشان خلع کردند. عايدات و دارايي‌هاي کليسا را مصادره نمودند. بيمارستان‌ها، مدارس، نواخانه‌ها و ديرها را تخريب يا تعطيل كردند و جمعيت مسيحي آناتولي را بدون رهبري و خدمات اجتماعي رها نمودند. باقي مانده روحانيان مسيحي نيز تحت حاکميت ترکان درگير نزاع‌هاي دروني شدند، به گونه‌اي که در آينده اين امر فقط به تضعيف مؤسسات مسيحي منتهي مي‌شد. در خلال دوران عثماني، علويان تحت تبعيض قرار داشتند. کشتارهاي دوره‌اي علويان تا قرن شانزدهم ثبت شده است؛ البته بيشترين اقدامات عليه علويان را نمايندگان #جريان_بکتاشي (حاجی بکتاش اهل نیشابور، یکی از پیروان فرقه‌ی #صوفیه_یساوی بود که در آسیای مرکزی و در بین قبیله‌های ترک فعالیت زیادی داشت. او توسط مراد این فرقه‌(شیخ احمد یساوی) به آناتولی اعزام شد. ایشان تا پایان زندگی‌اش در آنجا ماند و علت این ماندگاری شاید حمله‌ی مغول‌ها به سرزمین مادری‌اش باشد. در همین اوان، وی با آموزش تعالیم خود موجب گسترش مکتب صوفی‌گری خود در این منطقه شد. این فرقه به سرعت در دوره‌ی عثمانی از آناتولی به بالکان– جایی که رهبران این فرقه (دده‌ها یا باباها) عده‌ی زیادی را به دین اسلام گرایش دادند. فرقه‌ی بکتاشی در میان #مردم_آلبانی بسیار محبوب باقی ماند و امروزه دسته‌های کوچکی از این فرقه در سراسر #مقدونیه، #کزووو، و #آلبانی یافت می‌شود. هر سال روزهای 16، 17، 18 آگوست، هزاران نفر از مردم ترکیه، بلغارستان، آلبانی و کشورهای بالکان(کوزووو – مقدونیه و ...) در منطقه‌ی حاجی بکتاش به برگزاری مراسم‌های آئینی و رقص و سماع می‌پردازند). همراه با #يني‌چري «ینگی چریک» یا ینگی‌چری به معنی «سرباز نو غیرمنظم» واحدهای ویژه (ورزیده) از ارتش امپراطوری عثمانی بودند. این ارتش در زمان مراد یکم که عثمانی‌ها بخشی از اروپا را در اختیار داشتند تحت نظام #دوشیرمه تشکیل شد. آن‌ها فرزندان پسر به گروگان گرفته شده مسیحیانی بودند که توسط ترک‌های عثمانی از خانواده‌هایشان جدا شده و به خانواده‌های ترک مسلمان سپرده می‌شدند، بنابراین این افراد مسلمان و تُرک تربیت می‌شدند. این افراد بعداً جزو لشکر عثمانی می‌شدند. این روش در سال ۱۸۲۶ توسط سلطان محمود دوم لغو گردید و بیشترشان در سده 13 میلادی در پی شورش ایشان بدست سلطان محمود دوم به قتل رسیدند. علويان همچنين از سازمان‌هاي نظامي و نيز مشاغل اداري اخراج مي‌شدند. ادامه در پُست بعدی... ‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist