این روزها چشمانم تار شده است. بدنم زخمی است، لباس هایم کثیف. می‌خندم ولی نمی‌خندم. حرف می زنم اما ساکتم. و هیچ کس نمی فهمد. برای فهمیدن به چشمانت نیاز دارم. تا ببینند حرف های من حرف نیست. خنده‌های من خنده نیست. چشم‌هایم... چشم‌هایم به دنبال درب خانه توست. دلم می خواهد انتهای کوچه‌ای بن بست دری باشد. تو در را باز گذاشته باشی و من تن خسته ام را داخل حیاط خانه ات بکشم.حیاط را رد کنم و به در خانه برسم سایه ات را روی دیوار ببینم. وارد اتاق شوم و تو مرا اول ببینی. بشکنم، بخندم. بگریم و وقت دیدنم، تو لبخندی بزنی. آنگاه چشم تارم، روشن خواهد شد. من می‌دانم برایم مادری خواهی کرد. منی که در به درانه، سرِ سنگینم را به دامانت می‌سپارم. تا بخوانی برایمان مادر! والعصر... بخوان مادر‌، برای این تن‌های خسته، برای این تنهای خسته بخوان... مادر که تو باشی، بچه ها زنده اند به دعایت... یا مولاتی یا فاطمه (س) اغیثینی... تورامن‌چشم‌درراهم... ✍️🏻ب.نظری منش #یازهرا (ع) #دهکده_تربیت @dehkadetarbyat