هر شب همین موقع ها از این پایانه جمرات رد میشدم و میرفتم سمت حرم... . کاش میشد الانم همین جا بودم هدفون تو گوشم بود و مشتاقانه سوار اتوبوس میشدم...

کاش مثلا میتونستم این عکس رو براتون بذارم و بنویسم:«امشب حرم خیلی خلوته...،» اما توی خونه نشستم و عکسهای گالری رو بالا پایین می کنم و صورت محمدحسن و نورا که تازه خوابشون برده رو نگاه می کنم... خوشحال باشم که پیش بچه هارسیدم و غرق در حسرته تموم شدنه این ۴٠ روز بهشتی...؟؟ .

دیروز ساعت ۹ صبح سوار هواپیما شدیم و ساعت ۱۳ تقریبا رسیدیم و تا بعد از تحویل چمدان ها برسیم به خانواده هامون شد حدودا ساعت ۲... تموم شد ظاهرا ولی انگار هر نشونه ای مارو پرت می کنه به مطاف...

اول محمد حسن رو دیدم و بعد نورا؛ نورا در بهت و ناباوری همش دست میکشید به صورتم؛ فشار میداد رو چشمام و نگام میکرد👀 چون این۴٠ روز تصویری با هم حرف زده بودیم انگار بچه داشت تست میکرد ببینه واقعی ام یا هنوز تماس تصویریه😅😅 منم که تازه شور مادریم گل کرد و مگه گریه امون میداد😐 نمیدونم این ۴٠ روز چرا اشکامون واسه بچه ها نمیومد😅 پی نوشت: شکار لحظه ها

من از اونایی بودم که میگفتم حالا پرده خوش امدگویی دم در برای اومدن از مکه ام واجب نیست و نزنیم. قبل از پرواز به سمت مکه زنگ زدم فائضه غفار حدادی تا چند تا تجربه ازش بگیرم و صحبتها کشیده شد سمت کانال و اشتراک گذاری تجربه؛ گفت حتی استاد ما توصیه کردن حتما پرده رو بزنید چون اینم یه جورایی بزرگداشت شعائره و در و همسایه ببینن که هنوزم هستن کسانی که میرن مکه.. این شد که در خونه ما هم این شکلی شد و تاثیرشو گذاشت که حالا براتون میگم💚

گالریم رو بالا پایین می کنم و میرسم به عکسای مدینه... ای کاش الان ۱۳ خرداد بود و اول سفر ما... خوش به حال شماهایی که نرفتین و قراره انشالله سالهای بعدی از اول این طعم رو بچشین.

این چند روز درگیر ولیمه و سفر و دیدو بازدید فامیل ها بودیم و نرسیدم اصلا به ساک ها دست بزنم؛ قصد داشتم توی بازدیدهای اول دستمال اشک های سوغاتی و شیشه های اب زمزم طواف شده رو بدم به فامیل ها اما انقدر شلوغ پلوغ شد که اصلا نشد ساکها رو باز کنم... برای اعضای اینجا هم سوغاتی کنار گذاشتم؛ حواسم هست... میگم بهتون❤

. مثلا کاش این مناجات رو میذاشتم میگفتم شب جمعه با این مناجات بریم حرم؟ 😭😓 کاش زمان متوقف میشد و برمیگشتم به یک ماه قبل همین موقع...

یا مثلا این عکس رو میذاشتم و میگفتم امشب با اینکه شب جمعه است حرم خلوته.... 😓

یا مثلا اینو براتون بذارم و بگم صفا و مروه ولی شلوغه... 🥲

تا قبل از مکه معنی این شعر متاسفانه هیچ وقت برام درونی نبود؛ خیلی خاص نبود برام... اما حالا با تمام گوشت و پوست و خونم و با اه دل تکرارش می کنم... بیچاره اون که حرم رو ندیده بیچاره تر اون که دید خونه ات رو... (این شعر برای کربلاست ولی من اخرشو یکم تغییر دادم)

دیروز رفته بودم مدرسه قرآن؛ چند تا از دوستانم گفتن حج چطور بود؛ گفتم ای کاش نرفته بودم و امسال قرار بود از اول برم😓 ـ ترس اینکه نکنه همین یه بار سهمت بوده باشه و دیگه نکنه اون فضای متفاوت رو نچشی برای اونایی که رفتن خیلی ترس بزرگیه... خدایا مهمان نوازی کردی... نکنه دیگه دعوتمون نکنی😓