‌‌‌‌ زانو زده‌اَم می‌‌نگرم به خاک، به علف‌ھا می‌نگرم . . گل‌هایۍ روییده‌ است به رنگِ آبی، آبۍ! به آن‌ھا می‌نگرم. ‌‌ [.]ناظم حِکمت

‌‌- اگر زندگانۍ روزانہ‌ۍ شما در نظرتان حقیر می‌نماید، تهمت ناچیزۍ بر آن نبندید. تهمت بر شماست کہ چندان شاعر نیستید تا جلال و جمال آن را دریابید. پیش هنرآفرین هیچ‌چیز وَ هیچ‌جا ناچیز و سرسرۍ نیست. • ۱۹۲۹ / راینر ماریا . نامه بہ شاعرۍ جَوان . . برگردان پرویز ناتل خانلری.

‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌انگار با تمام ستارگانِ منظومہ‌ۍ شمسۍ ‌‌بازۍ کرده‌ام آن‌گونہ کہ کودکان، با صدفِ دریایۍ بازۍ می‌کنند. ‌‌‌‌ صدنامہ‌ۍ عاشقانہ . نزار قَبانۍ‌ ـ‌ ـــــ بہ‌‌‌‌ کوشش ابوالقاسم قَوام

• به شما گوش می‌کنم، امشب.

‌‌ ‌‌‌‌ما داراۍ ریشہ‌ایم و بعضۍ‌ها مثل من، دارندھ‌ۍ این استعداد هستند کہ ریشہ‌هاۍ خودشان را در جیبِ پیراهن‌شان حمل می‌کنند. ‌‌_‌‌_‌‌ 🤍 سهراب‌ِ شهید‌ْثالث

از سرِ هر انگشت، پروانہ‌ای پریده است. ـ ـــــ بیژن الھی .

‌‌‌‌ ساقہ‌ی گل پیچک بہ سادگی شکست همانند گردنِ من . اما دوباره از همان‌جا جوانہ زد و شکفت! من هم همان آبۍ را می‌نوشم کہ پیچك می‌نوشد، همان نور را می‌گیرم کہ پیچک می‌گیرد، پس من هم مثل پیچک ساقہ‌ای خواھم کاشت، نیرومند .. ‌‌ 🤍_ هوشینو تومۍ هیرو .