❌ غرض، پرداختن به یاوه‌های طلخکی مثل رشیدپور نیست که نه جایگاهی دارد و نه محلی از اعراب. این ویژگیهایی هم که ذکر نموده، عمدتا، شامل دولت تدبیر و امیدشان است و فضاحتهایی که در آن دوران به بار آمد. 🔴 فقط و فقط دلمان برای شهید رئیسی عزیز می‌سوزد که از هیچ هجو و تمسخری درباره‌ی ایشان دریغ نمی‌نمودند و اکنون، اینچنین خموش گشته‌اند. ✍ مریم اشرفی گودرزی ☑️ به #پَستوی_فرهنگ_و_سیاست وارد شوید. @PastoyeFarhangVaSiyasat

♨️ تناقضات یک اصلاح‌طلب🤦‍♂ 🎬 آنتی سلبریتی https://eitaa.com/joinchat/2067791886C00959371cb

کجایی مرد؟ قدر تو رو ندونستیم و حالا وادارمون میکنند بنشینیم دیپلماسی یاد طرف بدیم! 🎬 آنتی سلبریتی https://eitaa.com/joinchat/2067791886C00959371cb

عظما را حذف کنید! تذکر پندآموز مرحوم آیت‌الله محفوظی 🔸پی‌افزود یکی از سنت‌های اصیل حوزوی ریاست‌گریزی و پرهیز از القاب و عناوین _حتی عناوین و ریاست‌های دینی_ ست. در روزگاری که عده‌ای معدود _بدون آنکه واجد زمینه‌های علمی و معنوی حداقلی باشند_ برای تصدی امر مرجعیت مسابقه گذاشته‌اند، و گاهی اگر القاب و عناوین برساخته‌شان کم و زیاد شود، زمین را به آسمان می‌دوزند، این قبیل تذکارها از امثال آیت‌الله محفوظی واقعا کیمیاست! وجود چنین انسان‌های مهذبی است که حوزه مقدسه قم را از پروژه #مرجع‌سازی و خطر عناصر فرصت‌طلب و خصوصا #سکولارهای‌حوزوی مصون می‌دارد. رحمت و رضوان الهی به روح مطهر علمای راستین. حمد و صلواتی به مرحوم آیت‌الله محفوظی هدیه کنیم @rozaneebefarda

از زنگزور تا ادامه تحریم‌ها، آیا سیاست «چرخش به شرق» رییسی شکست خورد؟ 🎙گفتگوی رادیو جدال با مسعود براتی 📆 ۲۰ شهریور ماه ۱۴۰۳ ⏱ مدت زمان: ۱۲۶ دقیقه به کانال تخصصی تحلیل و تبیین مسائل سیاسی ایران و جهان بپیوندید 👇 @tahlilisiyasiseraat @seraat_tahlil_siyasi

🔴رئیسی از روحانی دعوت کرد مهمانش شود/لاریجانی به برادرش گفته بود کاندیدا نشود /خاتمی و سیدحسن خمینی از کاندیداتوری روحانی خشنود نبودند محمد قوچانی فعال سیاسی اصلاح طلب و مدیرمسئول و سردبیر «آگاهی نو»، در یادداشتی نوشته است؛ 🔹به لحاظ اخلاقی، روحانی و رئیسی روابط خوبی داشتند؛ حتی در سال دوم ریاست جمهوری رئیسی، به دعوت او، روحانی به دفتر رئیس جمهور رفت و میهمان رئیسی شد و سعی کرد تجربه‌های خود را به او منتقل کند. 🔹[در انتخابات خبرگان ششم]سیدمحمد خاتمی و سیدحسن خمینی حتی از ثبت نام حسن روحانی در انتخابات خشنود نبودند گرچه علی لاریجانی، اسحاق جهانگیری، محمدجواد ظریف و نیز علی‌اکبر ناطق نوری او را به ثبت نام در انتخابات تشویق کردند. 🔹علی لاریجانی به برادرش شیخ صادق هم توصیه کرده بود به جای خبرگان در همان قم به فکر سنت مرجعیت و فقاهت باشد. 💠کانال #پلاک:👇 🌐 @pelakdez

متأسفانه برخی از کانال‌ها ذیل یک صوت از کلاس‌های این حقیر، سخن کاملا دروغی را به بنده نسبت داده‌اند که ضمن تکذیب آن، همه را به گوش دادن به این صوت کوتاه تبیینی دعوت می‌کنم. https://eitaa.com/abbasivaladi/16451 در این صوت، موضع صریح خودم را درباره موضوع #دوقطبی_سازی و حاج آقای #پناهیان بیان کرده‌ام. https://virasty.com/mohsen_abbasivaladi/1726126534214958463

تذکر استاد اخلاق به عمامه به سرهای سکولار! ♨️ استاد مؤیدی از شاگردان آیت الله سعادت‌پرور: خدا این نظام با این عظمت را به شما داده، حالا تویِ عمامه‌به‌سر در برابر این کسی که عَلم به دوشش است، می‌ایستی، میدان‌داری و مَن‌ مَن می‌کنی! 🌐 #آنتی_سکولار را دنبال کنید👇🏻 🆔 @antisecular_ir

⁉️ جناب بیگدلی! مدیری که اعتقادی به سیاستهای نظام نداشته باشه چی؟ 💬 رهبری می‌فرمایند «اگرکسی در نظام جمهوری اسلامی در مسئولیتی مشغول کاراست ولی آرمانهای نظام اسلامی را آن ‌گونه که امام بزرگوارترسیم کرده... در دلش قبول ندارد اشغال آن پست برای او ‎#حرام_شرعی است» (8ابان1380) #وفاق_ملی 🌐 #آنتی_سکولار را دنبال کنید👇🏻 🆔 @antisecular_ir

🎞 چرا یهودیان از هخامنشیان حمایت می‌کردند؟ 👤استاد محمدحسین فرج‌نژاد @ferghenews_com

🔻حجاب و قدرت سیاسی -۱ عقب‌ماندگی تحلیلی در کارگزاران فرهنگی 🖊مهدی جمشیدی ۱. حجاب، یکی از عرصه‌های «باخت فرهنگی» است؛ این باخت، از سال‌های آغازین دهۀ هفتاد آغاز شد و به صورت تدریجی‌، تداوم یافت و پیش آمد و به وضع کنونی رسید. حجاب، یکی از زمینه‌های نمادینِ تهاجم فرهنگی بود تا از سپهر جامعه، ارزش‌‌زدایی شود و در پی آن نیز، مجموعه‌ای از «ساخت‌شکنی‌های فرهنگی» پدید آید. چنین نیز شد؛ رفته‌رفته، حجاب از معیارهای دهۀ شصت، فاصله گرفت و دهه‌به‌دهه، افت و افول یافت، اما این روند، به گونه‌ای مرحله‌به‌مرحله طراحی شده بود که در جامعه، چندان حس مقاومت و واکنش شکل نگیرد. هرچند تحرّکات اندکی نیز صورت می‌گرفت، اما از همان ابتدا، مشخص بود که این قبیل فعالیّت‌ها، نتیجه‌ای به دنبال نخواهد داشت و وضع پوشش، سیر انحطاطی را خواهد پیمود. بسیاری، به دیدۀ اهمّیّت و اولویّت به حجاب نگاه نمی‌کردند و اهتمام به آن را نشانۀ سطحی‌اندیشی و ظاهرنگری می‌پنداشتند، اما حقیقت این بود که حجاب، یک تکۀ نمادین از «سبک زندگی» است و خودبه‌خود، تکه‌های متناسب و همگون با خویش را تولید می‌کند. تغییر حجاب، به معنی تغییر در لایه‌های دیگر سبک زندگی است و این‌گونه نیست که اگر این لایه، استحاله و مسخ شود و لایه‌های دیگر، همچنان برقرار بمانند. سستی در حجاب، سستی را نمادهای دینیِ دیگر را به دنبال خواهد داشت؛ بلکه حتی سستی را عقاید و باورها را نیز به همراه خواهد داشت. در تجربۀ سیاستی و مدیریّتیِ گذشته، نه جنبۀ نمادین حجاب، فهم شود و نه همبستگی آن با لایه‌های دیگر سبک زندگی. ۲. سیر تدریجیِ ضعف حجاب نشان می‌دهد که این روند، در هیچ نقطه‌ای متوقف نخواهد ماند و همچنان پیشروی خواهد کرد. در گذشته، گمان می‌شد که وضعیّت کنونی، نهایت و غایت است و روند در همین نقطه، متوقف خواهد ماند، اما مشاهده کردیم که خطوط قرمز، یکی پس از دیگری، درنوردیده شدند و داستان «ضعف حجاب»، به «کشف حجاب» رسید. بعید می‌دانم کسی در میان کارگزارانِ فرهنگیِ نظام، می‌توانست باور کند که روزی خواهد رسید که کشف حجاب، به یک «جریان اجتماعیِ عیان» تبدیل می‌شود و قانون و مجریانش در برابر آن، این‌اندازه حقیر و منفعل خواهند شد. کارگزارانِ فرهنگیِ نظام، از عهدۀ آینده‌نگری برنیامدند و در مقام نگهداشت ارزش‌ها، رویکرد روندی و خطی نداشتند و در اکنون، منجمد شده بودند. کسی دربارۀ آینده، اندیشه نکرد و محاسبه ننمود که این روند، به مرحله‌های دیگری خواهد رسید. دست‌کم در دهۀ نود، دیگر مشخص شده بود که حجاب، یکی از مهم‌ترین و جدّی‌ترین نمادهای فرهنگی است که به طور خاص و منحصربه‌فرد، در دستورکار عالَم تجدّد قرار گرفته و به‌زودی، به معرکۀ نزاع و جدال تبدیل خواهد شد. در دهۀ نود، این مسیر و مدار، بسیار بیشتر از دهه‌های دیگر، برجسته و نمایان بود، اما هیچ فهم و حسّاسیّتی در این زمینه به چشم نخورد. عقب‌ماندگی تحلیلی و فهم ناچیزِ کارگزاران فرهنگیِ نظام، جامعه را هرچه بیشتر در این مرداب فرو برد و پنجره‌های گشایش و رهایی را به روی جامعه بست. طلب تغییر در آن روزها، بسیار آسان‌‎تر از اکنون بود؛ اکنون، گره‌ها کور شده‌اند و امکان‌ها، محدود. در اثر غفلت و انفعال و ندانم‌کاریِ حاکمیّتی، فرصت‌های بسیاری از دست رفتند. ۳. نه‌فقط حجاب، بلکه همۀ عرصه‌های فرهنگی در طول دهه‌های گذشته، دچار «ولنگاری» بوده‌اند؛ فرهنگ، تهی از تدبیر بود و به دست اتّفاق، واگذار شده بوده است. هیچ تفکّری در میان نبوده و کارگزاران فرهنگ، عدّه‌ای «دیوان‌سالارِ محافظه‌کار» بوده‌اند که طرح و تدبیری در دست نداشته‌اند و کلّیّات سیّال و بی‌خاصیّتی را به عنوان برنامۀ فرهنگی ارائه کرده‌اند. نه خودشان اهل نظر و معرفت و فهم فرهنگ بوده‌اند، و نه از آنان که بهره‌ای از عقل عملی در زمینۀ فرهنگ دارند، استفاده کرده‌اند. حلقه‌وار و بسته و اندک‌سالار به قدرت راه یافتند و با کمال نابخردی و نسنجیده‌کاری، زمام و عنان فرهنگ را در اختیار گرفتند، و حاصل، این شده که اکنون می‌بینیم. در دولت گذشته، هیچ خبری از «نظریۀ فرهنگی» در میان نبود و فرهنگ بر اساس اقتضاهای روزمرّه و ارادۀ دیوان‌سالارانه تدبیر می‌شد و براین‌اساس، تحوّلی نیز رقم نخورد و زمان تاریخی، سوخت و از دست رفت. دولت گذشته در زمینۀ فرهنگ، چهل‌تکه و بریده‌بریده و به‌شدّت، نامنسجم بود و در بیرون از آن نیز، عقول منفصّل برای ایجاد تحوّل فرهنگی فراخوانده نشده بودند. در این سه سال، خامی خویش را مزیّن به اندکی تجربه کردند و از تحوّل، تخیّل آفریدند. در دولت کنونی نیز، با وزیری در فرهنگ روبرو هستیم که قواره و قامت فرهنگی‌اش در تجربۀ سرد و تلخ گذشته‌اش، آشکار شده است. https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60