گرفته بوی شهادت شبِ وفاتش  را بیا مرور کن ای اشک خاطراتش را مورخان  بنوشتند  با  سرشکِ یتیم هجوم درد به سرتاسر حیاتش را سه‌سال شعب ابیطالب و شکنجه و بعد چقدر مرگ خدیجه فِسُرد ذاتش را چه سنگها که بر آیینهُ  وجودش خورد چه طعنه‌ها که ابوجهل زد صفاتش را برای غارتِ جانش قریش خنجر بست ولی خدای علی خواسته نجاتش را حرا شروع رسالت غدیرخم پایان ادا نمود تمامیِ واجباتش را #میثم_مومنی‌نژاد رحلت رسول اکرم(ص) تسلیت باد @dobeit | دو بیت شعر

درونِ خانه هم محرم نمی‌بینی تحمل کن که می خواهند، ای تنهاترین تنهاتر از اینت تو غم‌های بزرگی در میان کوچه‌ها دیدی که دیگر این غمِ کوچک نخواهد کرد غمگینت... شهادت امام حسن مجتبی تسلیت باد🖤 @dobeit | دو بیت شعر

رسد به خوشهٔ پروین و ماه اگر دستم همه بچینم و آویزمش به گردنِ تو #حسین_منزوی @dobeit | دو بیت شعر

یه وقتایی هست، یه شبایی... 🎥 Peaky blinders 🎞 FILMOLOGI | فیلمولوژی

به جای "صبح بخیر" براش بنویسید : "تو همان صبح عزيزی و دلیل نفسی" دیگه تا شب پُر از حس خوبه... @dobeit | دو بیت شعر

تو جور کردی و خواهم به تو جزا نرسد خدا کند که به فریاد ما خدا نرسد ... @dobeit | دو بیت شعر

برسانید به یوسف که سرافراز شدی هر چه سنگ است به بیچاره زلیخا خورده... @dobeit | دو بیت شعر

دعای زنده‌دلان صبح و شام یاحسن است که موی تیره و روی سفید با حسن است مبین ز نسل حسن هیچ کس امام نشد به حسن بینی اگر هر امام را حسن است به کفر گفت که دست حسن دوایی نیست درست گفت برادر، خود دوا حسن است حسین می شنوم هرچه یا حسن گویم دو کوه هست ولی کوه بی صدا حسن است حسین نهی به قاسم دهد حسن دستور ز من بپرس که سلطان کربلا حسن است بخوان به نام پسر تا پدر دهد راهت بیا که کنیه شیرخدا اباحسن است #محمد_سهرابی @dobeit | دو بیت شعر

قبل از قدم برداشتن در راه هجرانش باید رفاقت کرد با خارِ بیابانش هجران کشیدن به امیدِ وصل می‌ارزد گر اولش تلخ‌ست، شیرین است پایانش هرکس که عاشق نیست پس اصلا چرا زنده‌ست؟ یا چه جوابى می‌دهد فردا به وجدانش خاکستر پروانه‌اى را دیدم و گفتم هرکس که عاشق می‌شود این است تاوانش آن کوچه‌اى که یار ما از آن گذر کرده‌ست عشاق منت میکشند از سنگ طفلانش من‌که چهل سال است روى خاک میخوابم حیف است نگذارم سرم را روى دامانش اشکِ جوانى بهترین سرمایه پیرى‌ست خوب است باشد آدمى فکر زمستانش در وقت مردن روبه قبله میشود هرکس من وقت مرگم میشوم رو به خیابانش در اصل بنده بودنش را جار خواهد زد عبدى که سجده میکند اول به ایوانش باران که آمد بعد از آن خیرات می‌بارد خیرِ کسى را خواستى اول بگریانش سنگینى زنجیر بر گردن نمیگیرد از گریه هرکه خیس می‌گردد گریبانش من سالها در گیسوى تو سِیر می‌کردم سِیرى که خیلِ عارفان خواندند عرفانش وقتى دلم را دست چشمان تو می‌دادم باور نمی‌کردم بیندازى به زندانش یک‌شب در آغوشت نباشم خشک خواهم شد پژمرده می‌گردد گلى که نیست گلدانش آن‌که لبش را از ضریحت برنمی‌دارد صدها گره وا میکند از کار، دندانش گفتم همه هستند شاید جاى من هم هست من‌ هم یکى از این کبوترهاى مهمانش شکرِ خدا اینجا کریمان سلطنت دارند دنیا به ایران نازد و ایران به سلطانش سِیرش دو چندان و سلوکش هم دو چندان است هر کس که از قم میرود سمت خراسانش...🖤 #علی‌اکبر_لطیفیان @dobeit | دو بیت شعر

هر بار که ذکر یا رضا می گیرم تردید ندارم که شفا می گیرم تردید ندارم که یقینا امسال امضای برات کربلا می گیرم #نوروز_رمضانی @dobeit | دو بیت شعر

معصومانه ترین حالت یک عشق، همین جاست... او پس بزند، باز به پایش بنشینی... @dobeit | دو بیت شعر

گفتم فراموشم مکن گفتا تو در یادی مگر... @dobeit | دو بیت شعر