#دو_بال_برای_رشد_مجموعه_ها رشد افراد و نوجوانان در مجموعه های تربیتی به دو مقوله وابسته است؛ ۱_ به برنامه ها ۲_ به افرادی که راهبر مجموعه اند و از نظر اخلاقی و علمی بالاتر از بقیه قرار دارند. سوال تامل بر انگیز این است! آیا با برنامه های سطحی، حلقه های تکراری و بازی های ساده می‌توان به رشد و تربیت افراد رسید؟ یا این کار ها که به اسم، تربیتی اند؛ وقت کُشی بیش نیست؛ (گرچه مقداری از آن لازم است اما کافی...) آیا ما هایی که ادعای مربی بودن را داریم! خودمان بی نیاز از تربيت هستیم؟ خودمان هیچ مشکلی نداریم؟ هنگامی که برنامه ها سطحی باشند و مربی مجموعه، فقط یدک کش اسم مربی باشد و در عمل بلنگد. توقع داریم نوجوانان زیر دستمان علامه شوند؟ نمی گویم به فکر نسل جوان نباشیم! می گویم با چهار تا برنامه ورزشی و تفریحی و دو صفحه قرآن خواندن، توقع نداشته باشیم خروجی مهمی از پایگاه و مجموعه مان بیرون بیاید! ✍محمد مهدی پیری