💕 «پيامبرگرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»💕 ✨المَهدِيُّ طاووسُ أَهلِ الجَنَّةِ.✨ 💠 مهدي(ع) طاووس اهل بهشت است.💠 📚 الشِّهاب‌ في‌الحِکَمِ و الآداب، ص ١٦ @dokhtaranchadorii

ایه های جنون قسمت 294 _بیرون! _خب بیرون ڪجاست؟! آرام مے گویم:جاے خاصے نیستم عزیزم نگران نباش! اومدم یہ جایے یڪم دلم باز بشہ! _لطفا یڪم سریع بیا خونہ بابات زنگ زدہ بود خونہ و سراغتو میگرفت! نذار دوبارہ رو دندہ ے لج بیوفتہ زود برگرد خونہ و از خونہ بهش زنگ بزن! نفسم را با شدت بیرون میدهم:چشم! فعلا ڪارے ندارے؟! _نہ منتظرتم فعلا خداحافظ! _خداحافظ! تماس را قطع میڪنم و رو بہ سمانہ مے گویم:عذر میخوام من باید سریع برم خونہ! نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و مے گوید:باشہ! خانوادہ ت میدونن میخواے بیاے پیش روانشناس؟! _فعلا نہ! از روے صندلے بلند میشوم و دستم را مقابلش دراز میڪنم:از آشنایے باهاتون خیلے خوشحال شدم! لبخند میزند:من بیشتر! هفتہ ے بعد سہ شنبہ منتظرتم! از خانم عابدے براے ساعت سہ بعد از ظهر وقت بگیر! سرم را بہ نشانہ ے باشہ تڪان میدهم و بعد از خداحافظے ڪوتاهے از اتاقش خارج مے شوم،در اتاق را ڪہ مے بندم روزبہ نگاهش را از صفحہ ے موبایلش مے گیرد و متعجب نگاهم میڪند مے پرسد:یڪ ساعت و نیم شد؟! _نہ! باید برگردم خونہ موند براے هفتہ ے بعد! عابدے نگاهم میڪند و مے گوید:براے چہ روز و ساعتے براتون قرار ملاقات بنویسم؟! سپس دفترش را باز میڪند،نزدیڪ میزش مے ایستم و مے گویم:براے هفتہ ے بعد سہ شنبہ ساعت سہ بعد از ظهر! آیہ نیازے! همانطور ڪہ جملاتم را یادداشت میڪند مے گوید:جلسہ ے بعد پول ویزیتو نصف بدید چون ساعت این جلسہ رو ڪامل نڪردید! خستہ نباشیدے مے گویم و بہ سمت روزبہ مے روم،از روے مبل بلند مے شود و مقابلم مے ایستدد! همانطور ڪہ چادرم را مرتب میڪنم مے گویم:ممنونم! فڪر ڪنم واقعا بہ یہ مشاور احتیاج داشتم! جدے نگاهم میڪند:خواهش میڪنم! لبخند ڪم رنگے میزنم و مے گویم:خب من دیگہ برم! سرش را تڪان میدهد،میخواهم بہ سمت در خروجے بروم ڪہ روزبہ صدایم میزند:خانم نیازے! بہ سمتش سر برمیگردانم:بعلہ؟! ڪارتے از روے میز عابدے برمیدارد و مے گوید:ڪارت ویزت مادرم! ڪارت را از دستش مے گیرم و خداحافظے میڪنم،دستانش را داخل جیب هاے شلوارش مے برد و نگاهش را بہ من مے دوزد! با آرامش و ڪمے حسِ سبڪے از مطب خارج میشوم و بہ سمت خانہ راہ مے افتم! شاید بتوانم همان آیہ ے سابق بشوم... 💔شدہ در حسرت یڪ شانہ ے محڪم باشے شدہ بیچارہ ترین آدم عالم باشے ....💔 #ادامه دارد.... ✍نویسنده:لیلے سلطانے

#رمان _ایه های_جنون قسمت 295 نگاهم را بہ تابلوهاے نقاشے روے دیوار دوختہ ام و با بند ڪیفم بازے میڪنم! از جلسہ ے قبل ڪہ با سمانہ صحبت ڪردم احساس سبڪے میڪنم،امروز جلسہ ے دومیست ڪہ بہ دیدنش مے آیم! چند دقیقہ بعد عابدے مے گوید:خانم نیازے بفرمایید! نگاهم را از تابلوها مے گیرم و بلند مے شوم،مقابل در مے ایستم و چند تقہ بہ در میزنم! صداے مهربان سمانہ مے پیچد:بفرمایید! در را باز میڪنم،سمانہ پشت میزش نشستہ و چاے مے نوشد. آرام مے گویم:سلام! خستہ نباشید! سرش را بلند میڪند و نگاهش را بہ صورتم مے دوزد:سلام خوش اومدے آیہ جان! اسمتو درست گفتم؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:بعلہ! با دست بہ مبل مقابل میزش اشارہ میڪند و مے گوید:چرا وایسادے؟! لبخند ڪم رنگے میزنم و روے مبل مے نشینم! بعد از احوال پرسے ڪوتاهے مے گوید:یادمہ هفتہ ے قبل تا اونجا پیش رفتیم ڪہ گفتے برعڪس خواستہ ے پدرت تحصیلات دبیرستانت رو ڪامل ڪردے و بہ خانوادہ ت گفتے میخواے برے دانشگاہ و پدرت مخالفت ڪرد! گلویم را صاف میڪنم:بعلہ! برگہ و خودڪارے مقابلش میگذارد:این ها مربوط بہ چند وقت پیشہ؟! ڪمے فڪر میڪنم و جواب میدهم:دقیق بخوام بگم حدود یڪ سال و هشت ماہ پیش! از وقتے وارد چهارم دبیرستان شدم از اوایل آبان ماہ! _خب! _بابا مخالف دانشگاہ رفتنم بود و من اصرار داشتم و روے حرف خودم بودم،همون موقع بود ڪہ گفت پسرِ یڪے از دوستاش میخواد بیاد خواستگاریم! با بہ یادآورے خاطرات هادے دستانم لرز مے گیرند و قلبم تپش! _خانوادہ ے دوستش براے شام دعوتمون ڪردن چون میدونستم یہ دعوت معمولے نیست حاضر نشدم برم مهمونے،اون شب خونہ تنها بودم ڪہ احساس ڪردم یڪے یواشڪے وارد خونہ شدہ،اولش فڪر ڪردم دزدہ ولے نبود! مشتاق نگاهم میڪند:پس ڪے بود؟! _تا چند وقت پیش نمیدونستم! وقتے متوجہ من شد دست و پامو بست و بدون اینڪہ چیزے از خونہ بردارہ سریع رفت! اولش فڪر ڪردم یہ دزد تازہ ڪار بودہ و ترسیدہ اما اون پسر چند روز بعد سر و ڪلش جلوے مدرسہ م پیدا شد! میدونست ڪجا درس میخونم،اسم و فامیلم چیہ،چند سالمہ و چہ رشتہ اے میخونم! پدرم رو هم میشناخت! حتے میدونست قرارہ اون روز پدرم بیاد دنبالم و آدم حساسیہ،همین ڪہ دید پدرمون دارہ بهمون نزدیڪ میشہ سریع رفت! پدرم فڪر ڪرد با اون پسر ارتباط دارم و هرچے توضیح دادم قبول نڪرد و یڪم درگیرے بین مون پیش اومد! تا چند روز هم اجازہ نداد برم مدرسہ! اصرار پدرم براے ازدواجم بیشتر شدہ بود،اون پسرم گاهے مزاحمم میشد و میگفت یہ حرفایے رو باید بهم بگہ! _چے میخواست بهت بگہ؟! سرم را تڪان میدهم:از ترس اینڪہ باز نقشہ ڪشیدہ باشہ و بخواد منو جلوے پدرم خراب ڪنہ حاضر نبودم باهاش صحبت ڪنم فقط متوجہ شدم با پدرم اختلاف دارہ! از وقتے وارد زندگے مون شد پدرم ترسید و نگران بود! دیگہ پاشو تو یہ ڪفش ڪردہ بود ڪہ باید با هادے ازدواج ڪنے! لبخند میزند:هادے؟! بغض گلویم را مے فشارد:پسرِ دوستِ پدرم! _آهان! خب! _هادے اومد خواستگاریم ازش خوشم نیومد انگار اخلاق و اعتقاداتش با من نمیساخت از طرفے متوجہ شدم اونم هیچ تمایلے بہ این ازدواج ندارہ و مجبورش ڪردن! یہ مدتے ڪہ گذشت مزاحمتاے شهاب بیشتر شد! چشمان سمانہ برقِ آشنایے میزند:شهاب؟! _همون پسرے ڪہ گفتم! اخم ڪم رنگے میان ابروهایش مے نشیند:خب! _اذیت ها و مزاحمت هاش بیشتر شدہ بود و یہ روز تنها اومد خونہ مون براے خواستگارے از من! انگار میخواست پدرمو با من بترسونہ! پدرم ڪلے باهاش دعوا ڪرد و از خونہ انداختتش بیرون! اون روز برام شرط گذاشت ڪہ یا قید درس خوندنو خانوادہ مو بزنم و برم یزد پیش مادربزرگم زندگے ڪنم یا با هادے ازدواج ڪنم! بغضم شدیدتر میشود:نمیخواستم! نہ زندگے پیش مادربزرگمو نہ هادے رو! مادربزرگم آدمے بود شبیہ پدرم! فهمیدہ بودم هادے هم دلش یہ جاے دیگہ ست و منو نمیخواد،از طرفے هیچ علاقہ و تمایلے براے ازدواج نداشتم اونم با مردے ڪہ پدرم روش اصرار داشت! آخرش تسلیم شدم! هادے اومد خواستگارے و گفت براے اونم این ازدواج اجبارہ و باید بہ شرایط تن بدیم! قرار شد بہ خانوادہ هامون بگیم بہ این شرط باهم ازدواج میڪنیم ڪہ یہ عقد موقت بخونیم و آشنا بشیم و تا نخوایم رسمیش ڪنیم بہ ڪسے خبر ندیم و فقط خودمون و خانوادہ هامون تو جریان ماجرا باشن! با دقت نگاهم میڪند:نامزد ڪردید؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:آرہ! اولش سعے میڪردیم از هم دور باشیم و ڪارے بہ ڪار هم نداشتیم تا مدت صیغہ تموم بشہ و بگیم باهم تفاهیم نداریم! #ادامه دارد.... ✍نویسنده:لیلے سلطانے

ایه های جنون قسمت 296 بعد از یہ مدت فهمیدم هادے بہ هیچ دخترے علاقہ ندارہ و من اشتباہ برداشت ڪردم! لبخند میزند:پس چرا نمیخواست ازدواج ڪنہ؟! دیگر نمیتوانم بغضم را ڪنترل ڪنم،قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد:مدافع حرم بود! نمیخواست تا وقتے سوریہ ست ڪسے رو درگیر خودش و شرایطش ڪنہ! لبخندش عمیق تر میشود:بهش علاقہ مند شدے؟! بے اختیار مے خندم:آرہ! چون فهمیدم هیچ شباهتے بہ پدرم ندارہ اصلا هادے شبیہ هیچڪس نبود! روز بہ روز بیشتر بهش علاقہ مند میشدم و ڪم ڪم متوجہ شدم اونم بهم علاقہ دارہ! بہ چشمانم زل میزند:چرا بہ هادے علاقہ مند شدے؟! یعنے چے باعث شد فڪر ڪنے هادے میتونہ همون مردے باشہ ڪہ دوستش داشتہ باشے و بخواے زندگے تو ڪنارش بسازے؟ ڪمے مڪث میڪنم و چند لحظہ بعد مے گویم:ایمانش،اخلاقاے خاصش و اینڪہ نشون داد میتونہ تڪیہ گاہ محڪم و خوبے باشہ! _بهت گفت ڪہ دوستت دارہ؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم هم زمان قطرات اشڪ بارش مے گیرند:نہ! نزدیڪ اعزام شدنش بہ سوریہ خواست ڪہ خوب فڪر ڪنم میتونم با یہ مدافع حرم زندگے ڪنم یا نہ؟! اولش مے ترسیدم،از شرایطش و نبودنش مے ترسیدم! میخواستم بگم نہ و بعد از تموم شدن مدت صیغہ فراموشش ڪنم اما نتونستم! نتونستم از هادے دل بڪنم! لبخند ڪم رنگے میزند و دستانش را تڪان میدهد:ازش نخواستے بین تو و مدافع حرم بودن یڪے رو انتخاب ڪنہ؟! سرم تڪان میدهم:نہ! _چرا؟! _اگہ هادے مدافع حرم نبود و تازہ تصمیم گرفتہ بود برہ شاید پشیمونش میڪردم و میگفتم همینجا جهاد فرهنگے ڪنہ اما هادے مدافع حرم بود انتخابشو ڪردہ بود رفتہ بود تو دلِ جنگ و همہ چے رو دیدہ بود! نمے شد حالا ڪہ انقدر بہ خدا نزدیڪ شدہ برش گردوند! نہ هادے حاضر میشد برگردہ نہ من میتونستم پا روے اعتقادات و عشقم بہ اهل بیت بذارم! هادے رو میخواستم با هر شرایطے! _خب! _هادے اعزام شد سوریہ،نمیتونم بگم اون روزا چطور بهم گذشت! هر لحظہ دلهرہ و نگرانے و ترس ڪہ الان خوبہ؟! چیزیش نشدہ؟! نڪنہ اینے ڪہ زنگ زدہ میخواد خبر شهادت هادے رو بدہ؟! نڪنہ اونے ڪہ پشت در منتظرہ و دارہ زنگ میزنہ از نیروهاے نظامیہ و اومدہ بگہ هادے پر ڪشید! دلخوشیم فقط هر چند روز یہ بار زنگ زدناش بود و چند دقیقہ شنیدن صداش! اینڪہ حالش خوبہ! هنوز برام نفس میڪشہ! وقتے اعزام شد دفعہ ے اولے ڪہ بهم زنگ زد رسما خواستگارے ڪرد! بہ اینجا ڪہ مے رسم همراہ با اشڪ مے خندم و ادامہ میدهم:منم جواب مثبتو بهش دادم بهش گفتم منتظرم برگردہ و زندگے مونو باهم بسازیم! همہ چے خوب بود،فقط چند روز موندہ بود ڪہ برگردہ... مڪث میڪنم و لبانم را گاز مے گیرم،سمانہ عادے مے پرسد:چہ اتفاقے افتاد؟! نگاهم را بہ دستان لرزانم مے دوزم:خبر شهادت هادے رو برام آوردن! لرزش دستانم همراہ اشڪ هایم شدت مے گیرند،سمانہ سریع جعبہ ے دستمال ڪاغذے رو بہ سمتم مے گیرد و لب میزند:نمیتونم بگم متاسفم! لبخند تلخے میزنم و سرم را بلند میڪنم:متوجهم! همہ اولش درگیرن بهت تبریڪ بگن یا تسلیت! یڪ دستمال ڪاغذے برمیدارم و تشڪر میڪنم،سمانہ مے پرسد:چند وقت از شهادتش میگذرہ؟! دستمال ڪاغذے را روے گونہ هایم مے ڪشم:یڪ سال و دوماہ! نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و مے گوید:از شهادت هادے بہ بعد احساس ڪردے دیگہ هیچ امید و هدفے ندارے درستہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،انگشتانش را درهم قفل میڪند و ادامہ میدهد:بعد از هادے احساس میڪنے بعد از این همہ ناراحتے و سختے شڪستے! در واقع رفتن هادے بدترین ضربہ اے بودہ ڪہ بہ روح و قلبت خوردہ! با بغض مے گویم:دقیقا! نفس عمیقے میڪشد:پس موضوع اصلے اے ڪہ تو رو منزوے ڪردہ در قید حیات نبودن هادیہ! چند دقیقہ بہ پایان وقتمون موندہ آیہ جان! نمیخوام تو این دو روزے ڪہ بہ ڪنڪورت موندہ دوبارہ فڪر و قلبت درگیر اتفاقات گذشتہ بشہ و تمرڪزتو براے جلسہ ے ڪنڪور از دست بدے! توصیہ م اینہ ڪہ همین الان بہ روزبہ زنگ بزن و براے این دو روز مرخصے بگیر و ریلڪس ڪن! تمرڪزتو فقط و فقط براے ڪنڪور بذار! میخوام با روحیہ ے عالے و تمرڪز زیاد بهترین نتیجہ رو بگیرے و هفتہ ے بعد ڪہ بہ دیدنم میاے بگے ڪہ احساس میڪنے قرارہ یہ نتیجہ ے خوب بگیرے! برات یہ سرے برنامہ ے ورزشے و غذایے مینویسم ڪہ استرستو ڪمتر ڪنن و بہ تقویت حافظہ و تمرڪزت ڪمڪ ڪنن! فقط یادت باشہ این دو سہ روز فقط حق دارے بہ خودت فڪر ڪنے و موفقیتت تو ڪنڪور! نہ هیچڪس و هیچ چیز دیگہ اے چہ خوب چہ بد! فقط بہ آیہ و هدف و تلاشش فڪر میڪنے همین! با تحڪم اضافہ میڪند:باشہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:باشہ! لبخند گرمے بہ رویم مے پاشد:عالیہ! # ادامه دارد... ✍نویسنده:لیلے سلطانے

ایه های جنون قسمت 297 همانطور ڪہ بہ سمت آسانسور مے روم موبایلم را از داخل ڪیفم بیرون میڪشم و سوار آسانسور میشوم. وارد لیست مخاطبینم میشوم و نام "mr sajedi" را جستجو میڪنم. هم زمان با توقف آسانسور شمارہ اش روے صفحہ نقش مے بندد،از ساختمان خارج میشوم و با روزبہ تماس مے گیرم! بعد از چند بوق جواب میدهد:بعلہ؟! سرفہ اے میڪنم و مے گویم:سلام! متعجب مے گوید:سلام! خانم نیازے شمایید؟! همانطور ڪہ بہ سمت خیابان راہ مے افتم مے گویم:بعلہ! تماس گرفتم ببینم میشہ دو روز مرخصے بگیرم؟! دو روز دیگہ ڪنڪور دارم! بعد از ڪمے مڪث مے گوید:از فردا؟! _بعلہ! _باشہ! موفق باشید! لبخند میزنم:ممنونم! ڪارے با من ندارید؟! جدے مے گوید:نہ! خدانگهدار! _خدانگهدار! تماس را قطع میڪنم و یڪ ماشین دربست مے گیرم،میخواهم امسال نتیجہ اے ڪہ همیشہ آرزویم بود را بگیرم! تمام تلاشم را ڪردہ ام براے حقوقِ دانشگاہ تهران! 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 در آینہ ے آسانسور خودم را نگاہ و روسرے نیلے رنگم را مرتب میڪنم! بعد از مدت ها این بهترین روز شنبہ ایست ڪہ شروعش ڪردہ ام! ڪنڪور را بهتر از آنچہ ڪہ فڪر مے ڪردم دادم و بہ رتبہ اے خوب امیدوارم! آسانسور متوقف میشود،خندان بہ سمت دفتر راہ مے افتم،حامد را میبینم ڪہ مشغول طے ڪشیدن سرامیڪ هاست‌. پر انرژے مے گویم:سلام حامد خان! خستہ نباشید! سرش را بلند میڪند و جوابم را میدهد،میخواهم بہ سمت میزم بروم ڪہ مے گوید:دو سہ روز نبودید خانم نیازے! ڪسالت داشتید؟! لبخند پر رنگ و با جانے میزنم:ڪنڪور داشتم! روے صندلے ام مے نشینم و با خندہ ادامہ میدهم:نمیدونم ڪسالت حساب میشہ یا نہ؟! ڪیفم را روے میز میگذارم،ڪامپیوتر را روشن میڪنم و مشغول بررسے دفتر ڪارهاے روزانہ ام مے شوم. چند دقیقہ بعد صداے قدم هاے روزبہ مے پیچد،میتوانم بگویم بعد از این دہ ماہ صداے قدم برداشتن هایش برایم قابل تشخیص شدہ! سرم را بلند میڪنم،همانطور ڪہ در تبلتش چیزهایے یادداشت میڪند بہ سمت اتاقش قدم برمیدارد. از روے صندلے بلند میشوم و محڪم مے گویم:سلام! صبح بہ خیر! سرش را بلند میڪند و نگاهش را بہ سمت من مے ڪشاند:سلام! ممنونم صبح شمام بہ خیر! چشمانش را ریز میڪند و ابروهایش را بالا میدهد:مثل اینڪہ ڪنڪور خوب بودہ! لبخند میزنم:بعلہ! سرش را تڪان میدهد:ولے بہ هر حال بابت اون دو روز مرخصے از حقوقتون ڪسر میشہ! محڪم میگویم:ایرادے ندارہ! لبخند ڪم رنگے میزند و وارد اتاقش میشود،دوبارہ روے صندلے ام مے نشینم و با ذوق و انرژے مشغول ڪارم میشوم. صداے زنگ تلفن بلند میشود سریع جواب میدهم:بعلہ؟! صداے روزبہ مے پیچد:لطفا بہ آقا حامد بگید برام یہ صبحانہ ے مختصر بیارہ! _چشم! میخواهم گوشے تلفن را بگذارم ڪہ مے گوید:خودتونم پروندہ هاے مربوط بہ پروژہ ے ققنوس رو برام بیارید! لب میزنم:باشہ! گوشے تلفن را میگذارم و رو بہ حامد مے گویم:آقا حامد! مهندس گفتن براشون یہ صبحانہ ے مختصر ببرید! حامد باشہ اے مے گوید و سریع بہ سمت آبدارخانہ مے رود،از روے صندلے بلند میشوم و در قفسہ اے ڪہ نزدیڪ میز است دنبال پروندہ ے مورد نظر روزبہ مے گردم. دو سہ دقیقہ بعد پیدایش میڪنم و راهے اتاق روزبہ میشوم،چند تقہ بہ در میزنم ڪہ اجازہ ے ورود میدهد:بفرمایید! وارد اتاق میشوم و بہ سمت روزبہ مے روم،پشت میزش نشستہ و هندزفرے در گوش هایش گذاشتہ. دستے بہ صورتش مے ڪشد و مے گوید:پروندہ رو پیدا ڪردید؟! پوشہ را روے میز میگذارم و میگویم:بفرمایید! صاف مے نشیند و پوشہ را برمیدارد،همانطور ڪہ نگاهش بہ نوشتہ هاے داخل پوشہ است مے گوید:الان مهندس صمدے شرڪتہ؟! ڪمے فڪر میڪنم و مے گویم:فڪر نڪنم! خودتون گفتہ بودید از این هفتہ برن سر پروژہ ے نگین! سرش را تڪان میدهد:درستہ! ڪسے در میزند،روزبہ بدون اینڪہ نگاهش را از پروندہ بگیرد مے گوید:بفرمایید! در باز میشود و حامد سینے بہ دست وارد اتاق میشود،سینے را روے میز میگذارد و سریع مے رود‌. محتویات داخل سینے یڪ لیوان چاے و چند تڪہ نان سنگڪ و تڪہ اے پنیر و ڪرہ و چند دانہ گردوست! روزبہ نگاهے بہ سینے مے اندازد و پروندہ را مے بندد،همانطور ڪہ تڪہ اے نان سنگڪ برمیدارد مے گوید:با مهندس صمدے تماس بگیرید و بگید تو اولین فرصت بیاد شرڪت! سرم را تڪان میدهم:چشم! ڪمے پنیر روے نان مے ڪشد و مے گوید:جلسہ ها چطور پیش میرہ؟! گنگ نگاهش میڪنم،لقمہ را داخل دهانش مے گذارد:جلسہ هایے ڪہ پیش مادرم میرید! آهانے میگویم و ادامہ میدهم:خوبہ! چیزے گفتن؟! مے خندد:نہ! مطمئن باشید فوق العادہ رازدار و امین هستن،چیزے بہ من نگفتن و نمیگن! نفس آسودہ اے میڪشم و مے گویم:با اجازہ! سریع مے گوید:راستے! #فدایی_خانم_زینب #ادامه دارد..... ✍نویسنده:لیلے سلطانے

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون برای اعضای جدید ....

⚜ 💟 #شهید_رجبعلے_شڪرے شهیدبیسیم چے ڪه رمزبیسیم راقورت داد تاهمرزمانش... ✔ به خطرنیافتند⇨ 🕊ڪانال دلم آسمون میخاد🕊 ╔══ ⚘ ════ ⚘ ══╗ @dokhtaranchadorii ╚══ ⚘ ════ ⚘ ══╝

#ریحانه تا ابد سیاہ پوش🏴 حسینمـ ... 💚 براے چادرم🍃 فلسفہ اے زیباتراز این؟؟ ڪہ #عشق❤️ حسین و خاندانش سالهاست مرا سیاہ پوش 🍃ڪردہ است ... #یاحسین‌(ع) ╔══ ⚘ ════ ⚘ ══╗ @dokhtaranchadorii

#ریحانهـ🌹 💢بگذارتمام #عالم مسخره ات ڪنند #خودت را #چادرت را #پوشیہ ی روی صورتت را #سیاه بودنش را تمامش می ارزد به یڪ لبخند #رضایت‌مهدی‌فاطمہ‌عج💚 ╔══ ⚘ ════ ⚘ ══╗ @dokhtaranchadorii ╚══

#عاشقانه #شهادت می گفت من قیافه ام خوب نیست اگر شهید بشم کسی برام پوستر نمی زنه... ما فراموشت نمی کنیم تو هم فراموشمون نکن...🌹 #شهیدمحمدهادےذوالفقاری @dokhtaranchadorii

سخت است یک رنگ ماندن.. در دنیایی که مردمش برای پررنگ شدن. #حاضرند...!! #هزاررنگ باشند..... ╔══ ⚘ ════ ⚘ ══╗ @dokhtaranchadorii ╚══ ⚘ ════ ⚘ ══╝