🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_432 #بخش_دوم هر ڪسے ڪہ از ڪنارم عبور میڪند متعجب و با چشم هاے گرد نگاهم میڪند! درماندہ خیابان ها را راہ مے روم...ڪمے بعد خودم را مقابل ساتتمان خانہ مے بینم.خستہ خودم را بہ داخل خانہ مے رسانم. نگاهم را بہ ساعت مے دوزم.صداے تیڪ تاڪش چقدر بہ گوشم بلند مے رسد! ساعت از هفت شب گذشتہ و خبرے از روزبہ نیست! چادرم را از روے سر برمیدارم و دنبال خودم بہ سمت اتاق خواب میڪشم. همین ڪہ بہ اتاق مے رسم روے تخت مے نشینم و برگہ ے آزمایش مچالہ شدہ و خیس عرق را داخل ڪیفم مے اندازم. چادرم را روے زمین رها میڪنم،دستم را روے پیشانے ام میگذارم:خدایا! چرا؟! چرا؟! چرا؟! دندان هایم روے لبم مے فشارم:چرا تو زندگے من هیچے سر جاش نیست؟! هان؟! چشمانم را بہ سمت سقف سوق مے دهم و صدایم را ڪمے بالا مے برم‌. _میخوام ازت گلہ ڪنم! آرہ میخوام ازت گلہ ڪنم! از روے تخت بلند میشوم و دست بہ سینہ وسط اتاق مے ایستم. _بیست و چهار سال بهت امید بستم! بیست و چهار سال رو حرفت حرف نیاوردم اما دیگہ نمیتونم! وقتے داشتے بین بندہ هات آرامش و خوشبختیو تقسیم میڪردے ڪجا بودم؟! منو دیدے؟! دیدے یہ آیہ ے بدبختے ام هست؟! یا توام منو ندیدے؟! ڪجا بودے وقتے بہ جاے این ڪہ بابام نوازشم ڪنہ و برام لالایے بخونہ اخم میڪرد و ازم رو بر مے گردوند؟! ڪجا بودے وقتے خلاف میلش عمل میڪردم زیر مشت و لگدش مے رفتم؟! میگن دخترا بابایے ان! ولے من هیچوقت اینو نفهمیدم! میشنوے نمیدونم این جملہ یعنے چے! همیشہ بقیہ ے دخترا و باباهاشونو دیدم و حسرت خوردم! انگشت اشارہ ام را بہ سمت سقف مے گیرم:ڪجا بودے وقتے بہ اسم دین و قاعدہ هات اذیتم میڪرد و صدامو خفہ میڪرد؟! ڪجا بودے وقتے بدبختے خواهرامو میدیدم و روز بہ روز سرخوردہ تر میشدم؟! ڪجا بودے وقتے اون شهاب لعنتے پاش بہ زندگیمون باز شد و شروع ڪرد بہ اذیت ڪردنم؟! انگشت اشارہ ام را تڪان میدهم:چرا هادے رو انداختے تو زندگیم؟! بدبختیام ڪم بود؟! پوزخند میزنم:فقط یہ عشق ناڪام موندہ بود ڪہ ڪلڪسیون بدبختیم تڪمیل بشہ ڪہ شد! مے شنوے؟! تڪمیل شد! چطور دلت اومد هادے رو ازم بگیرے؟! ندیدے منہ بدبخت بیچارہ ے محبت ندیدہ تازہ دلم بہ یڪے گرم شدہ؟! ندیدے براے اولین بار تو عمرم لبخند رو لبام نشست؟! ندیدے قلب خستہ م بهش بستہ شدہ؟! ندیدے داشت میشد همہ ے پشت و پناہ و دلخوشیم؟! پس چرا ازم گرفتیش؟! اگہ میخواستے بگیریش چرا اصلا آوردیش وسط بدبختیام ڪہ امیدوار بشم؟! ڪہ دلم بلرزہ؟! چطور دلت اومد؟! هان؟! ندیدے بالا سر جنازہ ش داشت جون از تنم مے رفت؟! ندیدے قلبم وایساد؟! من ڪہ بیچارہ بودم،من ڪہ ساڪت تو دنیاے سرد خودم آستہ میرفتم و مے اومدم چرا قلب سردمو گرم ڪردے؟! انقدر ڪہ آتیش بگیرہ! تو ڪہ دیدے بعد هادے رمقے برام نموندہ دیگہ روزبہ چے بود؟! دیدے قلبم بے جنبہ و داغدیدہ ست،چرا دیگہ اونو انداختے تو زندگیم؟! ڪنار شوهرم اون چیزے ڪہ میخوامو ندارم! مے شنوے؟! احساس میڪنم شوهرمو دوست ندارم! ازم رو برمے گردونہ! بهم میگہ تعادل اخلاقے و روحے ندارم! نمیخواد ازم بچہ داشتہ باشہ! دیگہ مثل سابق نیست،منم نمیخوام ڪہ باشہ! بہ شڪمم اشارہ میڪنم:حالا اینو دادے بہم ڪہ چے؟! ڪہ وسط جهنم بزرگش ڪنم؟! ڪہ از خودم بدبخت تر بشہ؟! فریاد میڪشم:اصلا تو این بیست و چهار سال ڪجا بودے؟! منو دیدے؟! صدامو شنیدے؟! گریہ ها و نالہ هام دلتو بہ درد نیاورد؟! صدایم لرزان تر میشود:اصلا هستے؟! دیگر نمے توانم سر پا بایستم،روے زمین مے نشینم و زانوهایم را بغل میڪنم. سرم را روے زانو میگذارم و اشڪ پهناے صورتم را مے گیرد. _ببین! من همیشہ این شڪلے بودم! همیشہ! همین قدر تنها و غمگین.خودم خودمو بغل ڪردم و سر زانوے خودم گذاشتم! هق هقم شدت مے گیرد:بزرگترین گناہ بہ درگاهت ناامیدیہ! ازت ناامید شدم! گلویم مے سوزد،دیگر صدایم در نمے آید! گوشہ ے اتاق با شدت اشڪ مے ریزم... نیم ساعتے میگذرد،اشڪ هایم خشڪ مے شوند. یاد روزبہ مے افتم! سریع از جا بلند میشوم تا دست و صورتم را بشویم. نمیخواهم فعلا چیزے بگویم،چادر و ڪیفم را برمیدارم و داخل ڪمد میگذارم. سریع لباس هایم را تعویض میڪنم و بہ سمت سرویس بهداشتے مے روم. چند بار صورتم را مے شویم،گونہ هایم سرخ شدہ اند و چشمانم ڪاسہ ے خون! دلم ضعف مے رود،با حولہ صورتم را خشڪ میڪنم و از سرویس بیرون مے آیم. بہ ساعت چشم مے دوزم،ڪم ماندہ بہ هشت! سابقہ نداشتہ روزبہ بخواهد دیر بیاید و خبر ندهد! دلم شور میزند! میخواهم بہ سمت تلفن بروم ڪہ صداے چرخاندن ڪلید در قفل در باعث میشود نگاهم بہ سمت در برود. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون ......

یه بانوی جذاب باید موهاش تا حد ممکن بلند "از شانه بلندتر"وهمیشه مرتب باشه حتی اول صبح خیلی مهمه ک همسر آدم رو درحال شانه کردن موها ببینه و ببینه که خانومش به زیباییش اهمیت میده😉☺️😉 #ایده_های_همسرداری 👗

ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺍﯼ، ﺩﺭ ﭼﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﯼ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ. ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﺵ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﯾﺎ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻧﮑﻨﯿﻢ. ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻧﮑﻨﯿﻢ. ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺪﯾﺮ، ﻣﻬﻨﺪﺱ یا ﺩﮐﺘﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽﮔﺬﺍﺭﯾﻢ، ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﻪ ﯾﮏ ﮐﺎﺭﮔﺮ، ﺭﻓﺘﮕﺮ، ﻣﺴﺘﺨﺪﻡ ﻫﻢ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ. ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﺒﯿﻨﯿﻢ، ﺧﺎﮐﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ، ﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﭘﺲ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺎﮐﯽ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﻮﯼ ﻧﺎﺏ ﺁﺩﻣﯿﺰﺍﺩ ﺑﺪﻫﯿﻢ. ﺻﻮﺭﺕ ﺯﯾﺒﺎ ﺭﻭﺯﯼ ﭘﯿﺮ، ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮﺏ ﺭﻭﺯﯼ ﭼﺮﻭﮎ، ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺧﻮﺏ ﺭﻭﺯﯼ ﺧﻤﯿﺪﻩ، و ﻣﻮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺭﻭﺯﯼ ﺳﻔﯿﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺗﻨﻬﺎ ﻗﻠﺐ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﯾﺒﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ... https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_432 #بخش_سوم روزبہ وارد خانہ میشود،سریع مے پرسم:ڪجا بودے؟! سرش را بلند میڪند،خستگے از صورتش مے برد! لبخند ڪم رنگے میزند:علیڪ سلام! بعد از مدت ها لبخندش را مے بینم! سریع مے گویم:ببخشید سلام! همانطور ڪہ ڪفش هایش را در مے آورد مے گوید:عذر میخوام خبر ندادم. امروز یہ جلسہ ے مهم داشتم قرار نبود انقدر طول بڪشہ اما ڪشید! ابروهایم را بالا میدهم:تا الان؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد و بہ سمتم مے آید،مضطرب نگاهش میڪنم. چشمانش را ریز میڪند،چند تار مو روے پیشانے اش می ریزند. در دو سہ قدمے ام مے ایستد:خوبے؟! من من ڪنان مے گویم:آ...آرہ! چطور؟! متعجب پیشانے اش را بالا میدهد! _حالتو پرسیدم! لبخند تصنعے اے روے لبانم مے نشانم. _آهان! نگران شدہ بودم فڪر ڪنم بخاطرہ همون یڪم بہ هم ریختم! یڪ قدم هم نزدیڪتر میشود:رنگتم پریدہ! بوے عطر تلخش در بینے ام مے پیچد،ناگهان حالت تهوع میگیرم! سریع دستم را روے دهانم میگذارم و بہ سمت سرویس بهداشتے مے دوم! همین ڪہ به سرویس مے رسم،تمام محتویات معدہ ام را بالا مے آورم! شیر آب را باز میڪنم و صورتم را زیرش مے گیرم. _مطمئنے خوبے؟! سر بلند میڪنم،روزبہ در درگاہ در ایستادہ. با حالت عجیب و موشڪافانہ اے نگاهم میڪند! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم. _آرہ شایدم نہ! _یعنے چے؟! مشتے آب روے صورتم مے پاشم:فڪر ڪنم ناراحتے معدہ گرفتم! چند روزہ معدہ م درد میڪنہ،استفراغم زیاد میڪنم! _مطمئنے از معدہ تہ؟! نگاهم را بہ شیر آب مے دوزم:آرہ! پس از چے میخواد باشہ؟! _نمیدونم! شاید مسئلہ ے دیگہ اے باشہ! شیر آب را مے بندم و حولہ را برمیدارم،همانطور ڪہ با حولہ صورتم را خشڪ میڪنم مے گویم:فڪر نڪنم! آخہ امروز رفتہ بودم دڪتر گفت چیز خاصے نیست،عصبیہ. منم ڪہ این روزا یڪم درگیر بودم و مدام غذاے بیرونو خوردم. فڪر ڪنم یہ مقدار ڪار دست معدہ م دادم! حولہ را سر جایش میگذارم،هنوز با حالت عجیبے نگاهم میڪند. احساس میڪنم حرف هایم را باور نڪردہ! _چہ دارویے برات نوشتہ؟! چند ثانیہ مڪث میڪنم اما سریع بہ خودم مے آیم و جواب میدهم:فعلا هیچے! یہ سرے آزمایش نوشت قرار شد دو سہ روز دیگہ برم آزمایشا رو انجام بدم. ابروهایش را بالا مے اندازد:ڪہ اینطور! الان بهترے؟ سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:آرہ! از درگاہ در ڪنار مے رود،از سرویس خارج میشوم. بہ سمت اتاق راہ مے افتد. نفسم را با شدت بیرون میدهم،میخواهم بہ سمت آشپزخانہ بروم ڪہ ناگهان بہ سمتم برمے گردد:مطب دڪتر ڪجاست؟! مطمئنے ڪارش خوبہ؟! شانہ ام را بالا مے اندازم:امروز اتفاقے تو خیابون تابلوے مطبشو دیدم گفتم برم براے معاینہ. مطبش ڪہ خیلے شلوغ بود،بہ زور بین مریض رفتم. منم یہ ساعتہ رسیدم خونہ! میدانم اگر اسم یا آدرسے بگویم حتما پرس و جو میڪند و پے اش را میگیرد تا از ڪار پزشڪ معرفے شدہ مطمئن شود! سرے تڪان میدهد،دوبارہ قصد میڪنم بہ سمت آشپزخانہ بروم ڪہ با قدم هاے بلند بہ سمتم مے آید! ڪنجڪاو‌ نگاهش میڪنم ڪہ لبخند مهربانے میزند:اینو یادم رفت! سپس نزدیڪتر میشود و لبانش را بہ پیشانے ام مے چسباند! دوبارہ بوے عطرش حالم را بد میڪند! سریع دستم را روے دهان و بینے ام میگذارم،بے اختیار مے گویم:بوے عطرت یہ جوریہ روزبہ! اذیتم میڪنہ! متعجب نگاهم میڪند:چہ جورے؟! عطر همیشگے مہ! چند قدم فاصلہ میگیرم،چهرہ ام درهم رفتہ! سرش را نزدیڪ قفسہ ے سینہ اش میبرد و پیراهنش را چندبار بو میڪند،سپس سر بلند میڪند. _بوش فرقے نڪردہ! _نمیدونم!احساس ڪردم بوش خیلے تند شدہ! بہ پیرهنش اشارہ میڪند:من ڪہ حس نڪردم! بیا خودت بو ڪن! سریع مے گویم:نہ! شانہ اے بالا مے اندازد و بہ سمت اتاق مے رود،پوفے میڪنم و وارد آشپزخانہ میشوم. مشغول خرد ڪردن پیاز و گوجہ فرنگے میشوم،چند دقیقہ بعد روزبہ با لباس راحتے وارد میشود. بوسہ اے روے موهایم مے ڪارد و رو بہ رویم مے نشیند. نگاهے بہ اطراف خانہ مے اندازد و مے گوید:باید یہ جشن درست و حسابے بگیریم،این روزا خیلے ڪم باهمیم! جوابے نمیدهم،سرفہ اے میڪند. سڪوتم را ڪہ مے بیند ادامہ میدهد:نگفتم چرا جلسہ طول ڪشید نہ؟ _نہ! _دو سہ ماہ پیش یہ پروژہ ے سنگین و زمان بر بہ شرڪت پیشنهاد شد تا امروز ڪہ همہ چیزو قطعے ڪردیم. خیلے طول ڪشید تا بہ نتیجہ ے دلخواہ برسیم! با شوق اضافہ میڪند:این پروژہ اعتبار و سرمایہ ے شرڪتو از این رو بہ اون رو میڪنہ! لبخند ڪم رنگے میزنم:بہ سلامتے! زبانم بہ بیشتر از این نمے چرخد،دلم هم... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

سلام یکی از اعضا اومد پی وی و گفت تولدشه کادو تولدش یه پارت دیگه بزارم. بفرمائید اینم برای شما 😊😊👇👇👇👇👇👇

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_432 #بخش_چهارم با انگشتانش روے میز ضرب میگیرد:انقدر این چند وقت از هم دور بودیم ڪہ فراموش ڪردم بهت بگم براے این پروژہ باید چند روز برم ارمنستان! براے پس فردا بلیط دارم! پوزخندے میزنم،ڪمے ناراحت میشوم اما فقط ڪمے! _چند روزہ میرے؟ _دہ روزہ! _ساڪمو آمادہ میڪنم فردا برم خونہ ے بابا! از پشت میز بلند میشوم و بہ سمت گاز مے روم،همانطور ڪہ ماهیتابہ را روے گاز قرار میدهم مے گویم:اگہ میشہ دو سہ هفتہ اے خونہ ے بابا بمونم! فاصلہ گرفتنش بہ ڪل قلبم را سرد ڪرد،باعث شد با خودم یڪ دل شوم ڪہ مدتے از او دور باشم و فڪر ڪنم! خصوصا با وجود مهمان ناخواندہ ے مان! نفس عمیقے میڪشم:لطفا تو این دو سہ هفتہ تماس و دیدارے با هم نداشتہ باشیم! حضورش را پشت سرم احساس میڪنم:مطمئنے؟! آرام لب میزنم:آرہ! بازویم را مے ڪشد:وقتے باهات حرف میزنم منو نگاہ ڪن! بہ سمتش بر مے گردم،چهرہ اش خونسرد است! مثل همان روزهاے اول! _بعد از این دو سہ هفتہ چے میشہ؟ شانہ ام را بالا مے اندازم:تڪلیفمون مشخص میشہ! اخم میڪند:تڪلیفمونو تو تنهایے مشخص میڪنے؟ _نہ! نہ! وضعیت زندگیمون مشخصہ! توام تو این مدت فڪر ڪن،بہ فاصلہ و دورے احتیاج داریم! پوزخند میزند:فاصلہ از این بیشتر و دور تر؟! پشت مے ڪند:هر طور راحتے! بہ اندازہ ے ڪافے تو این زندگے ساختم! بہ سمت گاز بر مے گردم و شیشہ ے روغن را برمیدارم،ڪمے روغن داخل ماهیتابہ مے ریزم و سڪوت میڪنم! مشغول درست ڪردن املت میشوم،با فڪرے آشفتہ و حواسے پرت! املت ڪہ آمادہ میشود روزبہ را صدا میزنم اما میگوید اشتها ندارد! بشقابے برمیدارم و برایش املت مے ڪشم،لیموترشے برش میزنم و ڪنار بشقابش میگذارم‌. بشقاب را همراہ سبد نان و سبزے داخل سینے میگذارم. سینے را برمیدارم و بہ سمت اتاق مے روم،وارد اتاق ڪہ میشوم مے بینم نیست! از اتاق بیرون مے آیم،نگاهم بہ اتاق ڪار مے افتد. در نیمہ باز است،بہ سمت اتاق مے روم و با پا در را باز میڪنم. روزبہ پشت میز نشستہ و نگاهش را بہ صفحہ ے لپ تاپ دوختہ. نزدیڪش میشوم و سینے را روے میز میگذارم. _بفرمایید! بدون این ڪہ نگاهم ڪند مے گوید:ممنون! _میخواے برات لقمہ بگیرم؟ دارہ سرد میشہ از دهن میوفتہ! _الان میخورم! نمیدانم چرا اما زمزمہ میڪنم:متاسفم! نگاہ نافذش بہ صورتم دوختہ میشود،لب هایم را برای لبخند ڪش میدهم اما موفق نمیشوم لبخند بزنم! _دیگہ مزاحمت نشم! میخواهم قدم بردارم ڪہ نامم را مے خواند:آیہ! _جانم! _تا فڪراتو ڪنے مزاحمت نمیشم! امشب براے خواب اتاقمون نمیام! گیج و منگ نگاهش میڪنم،سرد ادامہ میدهد:نمیخوام اذیت بشے! تحمیل شدنو دوست ندارم! _منظورمو... نمیگذارد حرفم را ادامہ بدهم! _بذار وقتے فڪراتو ڪردے صحبت ڪنیم! دستش را روے قلبش میگذارد:اینجا ڪلے حرف تلنبار شدہ! شب خوش! قلبم مے رنجد از این همہ خونسردے اش...توقع داشتم ڪارے ڪند! حرفے بزند! نہ این ڪہ بخواهد رویہ ے دورے اش را ادامہ بدهد! این بار من زمزمہ میڪنم:هر طور راحتے! سپس از اتاق خارج میشوم،بعد از خوردن چند لقمہ املت بہ اتاق مشترڪمان مے روم و در را مے بندم. ساڪ ڪوچیڪے برمیدارم و بہ اندازہ ے چند روز داخلش لباس میگذارم. زیر شڪمم ڪمے تیر مے ڪشد،بدون توجہ بہ دردم ساڪ را ڪنار تخت میگذارم و نگاهے بہ دور تا دور اتاق مے اندازم. با خودم مے گویم:شاید دیگہ برگشتے وجود نداشتہ باشہ... قلبم بے وقفہ بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبد،چند ثانیہ بعد صداے زنگ موبایل روزبہ بلند میشود. میخواهم توجہ نڪنم ڪہ نگاهم بہ صفحہ ے موبایل مے افتد و نام تماس گیرندہ! موبایل را از روے میز برمیدارم،نام دریا رضوے روے صفحہ نقش بستہ! چند ثانیہ بعد تماس قطع میشود،بے اختیار اخم میڪنم! یاد حرف هایے ڪہ بہ روزبہ زد مے افتم،در دل مے گویم:ڪَنہ! دو دقیقہ بعد پیامے روے صفحہ نقش مے بندد. "سلام روزبہ جان! شب بہ خیر مدارڪ سفرو باید بہ تو بدم؟ لطفا زود جواب بدہ ڪہ مدارڪو زود برسونم" مات و مبهوت چند بار متن پیام را میخوانم! چندین و چندین بار! در این مدت هیچ حرفے از ارتباط یا هم سفر شدن با دریا رضوے بہ میان نیامدہ بود! خون خونم را میخورد! دندان هایم را روے هم مے سابم! _مشخص شد چرا دیگہ هیچے براش اهمیت ندارہ! با خشم موبایل را روے تخت مے اندازم و از جا بلند میشوم. مشتم را به قصد بہ شڪمم مے ڪوبم:بہ جهنم! راحتم ڪردے! تمام تنم از خشم مے لرزد،اگر ثانیہ اے دیگر در خانہ بمانم دیوانہ میشوم! بہ سمت ڪمد میروم و مانتو و روسرے اے بیرون میڪشم‌‌. نمیفهمم چطور لباس هایم را تعویض میڪنم و چادر روے سر مے اندازم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

این عکس را برای تو می‌فرستم که چادری هستی☝️ قدر چادرت را بدان خیلی‌ها آرزوی چادری شدن دارند ولی نمی‌توانند😞 📸دستنوشته‌ای روی تابوت یک شهید... #اندکی_تأمل

چند تا لطیفه برای لبخند رو لبهاتون 😄👇👇👇

سلامتی مردی که از سرکار برگشت دید زنش خوابه تلویزیون رو خاموش کرد پتو رو کشید روی زنش بعد در گوشش گفت : پاشو شام رو بیار آخرین آنلاینت یک دقیقه پیش بوده زنده باد تکنولوژی 😂 https://eitaa.com/dokhtaranchadorii ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

بعضی وقتا که بابام خوابه میرم دستشو ماچ میکنم،پیشونیشو ماچ میکنم،کف پاشو ماچ میکنم 😘😘😘 قشنگ که مطمئن شدم خوابه میرم یه پنجاهی از جیبش ورمیدارم😬🙈 https://eitaa.com/dokhtaranchadorii ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

مامانم هر وقت می خواد بیاد تو اتاقم با یه شدت عجیبی در رو باز می کنه نمیدونم چیو میخواد کشف کنه😳 همین روزاست که اول گاز اشک آور قِل بده تو بعد با پاش بزنه درو بشکونه بیاد..! 😂😂 https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

مزار شهدای گمنام شهرستان کهنوج دعا گوی دوستان هستم 😊😊

🔸 کـلامـ شهـید🔸 خادم شدن،به پیراهن خادمی و چسباندن پلاک خادمی نیست. خادم الشهدا بودن یک تفکر است تفکر و سبک زندگی تمرین کنیم خادمی شهدا را... خادمی شهدایعنی تمرین گناه نکردن #شهید_مرتضی_مسیب_زاده https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

‌ ‌‌ ⚛وقتی آن دختر🙋 مانتویی میخرد که استین هایش حریر👗 است... ↩️من عاشق💗پوشیدن ساق دست هایم هستم! ⚛وقتی آن دختر موهایش🙎را به هزار رنگ در می آورد و از زیر شالش پریشان می کند...😕 ↩️من روسری ام را لبنانی👏 می بندم! ⚛وقتی آن دختر برای جلوه برجستگی های بدنش🙍، جلوی مانتو اش را باز می گذارد...😔 ↩️من مانتویی میپوشم که وقارم💜 را حفظ کند! ⚛وقتی آن دختر ساق پایش را با ساپورت بیرون❌❗️ می اندازد...⛔️ ↩️من برای نجابتی که باید در وجودم باشد ✔️ لباس مناسب می پوشم! ⚛وقتی آن دختر با آرایشی غلیظ و لب های پروتز کرده بیرون💄💋 می آید... ↩️من صورتی معصوم 😇، ساده و مهربانی دارم! ⚛وقتی آن دختر پاتوقش پارتی ها و مهمانی های😯 مختلط است...😱 ↩️من به گلزار شهدای 🌺گمنام میروم و آرامش میگیرم!☺️ ⚛وقتی آن دختر با مردان نامحرم💑 در حال خوشگذرانی و گناه است... ↩️من همه ی عشقم برای👰 همسرم است!💞 ⚛وقتی آن دختر برای به روز بودن هر لباسی 👗رو می پوشد... ↩️من چادری مشکی و✌️ با وقار بر سر دارم! ⚛وقتی آن دختر خود را دآف 😏خطاب می کند... ↩️من میخواهم💓خانوم💓باشم! عاشقانہ_بچہ_شیعہ📿♥️ https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_432 #بخش_پنجم ساڪم را از روے تخت برمیدارم،بغضے راہ نفسم را بستہ اما اجازہ نمیدهم اشڪ هایم شروع بہ ریزش ڪنند! دوبارہ موبایل روزبہ زنگ میخورد،دلم میخواهد موبایل را بردارم و بہ دیوار بڪوبم! چند بار نفس عمیق میڪشم تا واڪنشے نشان ندهم. در اتاق باز میشود و روزبہ در چهارچوب در پیدا. با چشمانے گرد نگاهم میڪند و پیشانے اش را بالا میدهد. _جایے میخواے برے؟ بہ سمت در مے روم و از ڪنارش عبور میڪنم،دنبالم راہ مے افتد. _آیہ! دارم با تو حرف میزنم! چے شدہ؟ بدون این ڪہ بہ سمتش بر گردم جواب میدهم:میرم خونہ ے بابا! مقابلم مے ایستد:الان؟! ساعت دہ شبہ! صبح خودم مے برمت! _الان باید برم! گیج نگاهم میڪند:چرا؟! بندہ هاے خدا نگران میشن! فڪر میڪنن چے شدہ این موقع شب پاشدے رفتے اونجا! با مامان تماس بگیر بگو من دارم میرم سفر از فردا چند روز میرے پیششون. عصبے مے گویم:همین الان میخوام برم! همین الان! دوبارہ دردے زیر دلم مے پیچد اما توجهے نمیڪنم! میخواهم قدم بردارم ڪہ روزبہ مانع میشود،جدے مقابلم سد میشود. _آخه چت شد یهو؟! میخواهد دستم را بگیرد ڪہ دستش را پس میزنم. _بہ من دست نزن! اخم هایش در هم مے رود:دارے عصبیم میڪنے! یهو خوبے! یهو عصبے میشے! یهو میخواے برے! میشہ حرف بزنے ببینم چے شدہ؟! بعد هرجا خواستے مے برمت. درد شڪمم بیشتر میشود،بے اختیار دستم را روے شکمم میگذارم و خم میشوم. صداے نگران روزبہ ڪنار گوشم مے پیچد:چے شدے؟! بلند نالہ اے میڪنم و دستم را روے شڪمم میگذارم،سریع مے گوید:الان آمادہ میشم بریم درمانگاہ! تڪیہ ام را بہ دیوار میدهم،صداے دور شدن قدم هاے روزبہ در گوشم مے پیچد... بہ زور قد راست میڪنم،براے رفتن... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_433 #بخش_اول با صداے گریہ ے بلند سمانہ و خدا گفتنش از خاطرات بیرون مے آیم و مثل فنر از جا مے پرم! سریع در را باز میڪنم و بہ سمت پذیرایے مے روم،سمانہ تلفن را بہ گوشش چسباندہ و اشڪ مے ریزد. مادرم ڪنارش ایستادہ و آرام شانہ اش را نوازش میڪند. آب دهانم را با شدت فرو میدهم،قدم هایم سست میشوند. سمانہ همانطور ڪہ اشڪ مے ریزد لبخند پر رنگے میزند و‌ نگاهے بہ من و مادرم مے اندازد. _آقاجون میگہ محسن بهوش اومدہ! فردا منتقلش میڪنن بخش! نفس حبس شدہ ام را با شدت بیرون میدهم و دستم را روے قفسہ ے سینہ ام میگذارم. زیر لب با از صمیم قلب مے گویم:خدا رو شڪر! مادرم دستانش را رو بہ سمت آسمان میگیرد و بلند مے گوید:الحمداللہ! سپس با خندہ رو بہ سمانہ ادامہ میدهد:انگار آقا محسن یڪم میخواستہ اذیتت ڪنہ! سمانہ تماس را قطع میڪند،اشڪ هایش بند نمے آیند. مادرم در آغوش مے ڪشدش:باید یہ قربونے بدیم! اشڪ هایش بند نمے آیند ڪہ هیچ،شدیدتر هم مے شوند! _بریم بیمارستان محسنو ببینم! مادرم ڪمرش را با یڪ دست نوازش میڪند. _الان نمیذارن ڪہ! بندہ خدا آقا محسن تازہ بهوش اومدہ ناراحتے و گریہ هاے تو رو ببینہ حالش بد میشہ. فردا همہ میریم! زیر شڪمم ڪمے تیر میڪشد،بہ زور لبخند میزنم:چشمتون روشن سمانہ جون! ان شاء اللہ سایہ ے بابا محسن همیشہ بالاے سرمون باشہ! لبخند پر رنگے بہ رویم مے پاشد:ممنون عزیزم! از آغوش مادرم بیرون مے آید و مے گوید:بہ فرزاد خبر بدم،از صبح دل تو دلش نبود! سپس دوبارہ گوشے تلفن را برمیدارد،بعد از این ڪہ با فرزاد تماس مے گیرد همراہ مادرم بہ آشپزخانہ مے رود و مشغول آمادہ ڪردن شام مے شوند. با پدرم تماس میگیرم ڪہ همراہ یاسین براے احوالپرسے و شام بہ اینجا بیایند. حواسم از گذشتہ ها پرت میشود،پرت ڪہ نہ خودم مرور خاطرات را متوقف میڪنم! احساس میڪنم هنوز آمادگے این را ندارم ڪہ پروندہ ے خاطرات گذشتہ را ڪامل ببندم! هرچہ زمان تولد پسرم نزدیڪتر میشود استرس و ترسم هم بیشتر میشود،چند روزے ست با خودم ڪلنجار مے روم ڪہ قبل از تولدش،از همین مدت ڪم استفادہ ڪنم! براے این ڪہ تغییر را آغاز ڪنم،براے این ڪہ مادر خوبے باشم! بدون این ڪہ گذشتہ بخواهد آیندہ ے دونفرہ مان را خراب ڪند! بدون وجود آیہ ے چند ماہ قبل! آیہ اے نازل ڪنم مهربان و آرام،آیہ اے ڪہ بتواند زندگے خودش و پسرڪش را بہ بهترین شڪل بسازد. آیہ اے ڪہ از جلد تمام این بیست و چهار سال بیرون بیاید و با پسرش دوبارہ متولد بشود! با امیدش! چند هفتہ اے انتخاب نامش درگیرم ڪردہ بود،تا ماہ هفتم اسمے برایش در نظر نداشتم! برایم موجود ڪوچڪے بود ڪہ در بطنم نفس میڪشید،تغدیہ میڪرد،گاهے هم بازے میڪرد و زندگے! موجودے بدون نام! موجودے ڪہ شدہ بود دلیل ادامہ ے حیات،موجودے ڪہ تا چند ماہ قبل نمیخواستمش اما حالا تنها ڪسے بود ڪہ برایم ماندہ! شدہ بود جان در تنم! نامے بهتر از "امید" نمے توانستم برایش پیدا ڪنم. مگر جز این است ڪہ شدہ بود تمام امید و آمال من؟! اوایل از بودنش ناراحت بودم و گلہ مند،اما همین ڪہ اولین بار تڪان هاے خفیفش را احساس ڪردم قلبم ریخت و "امید" جایش را گرفت! تنها یادگارے ماندگارِ روزبہ! اما دلم براے "امیدم" خیلے مے سوخت،من باعث بے پدرے اش شدم! حتم دارم اگر روزبہ بود با وجود این ڪہ امید خواستہ ے هیچڪدام مان نبود برایش بهترین پدر دنیا میشد،حتے اگر از هم جدا میشدیم! حضور نصفہ نیمہ ے روزبہ هم برایش ڪافے بود! اگر امید متوجہ بشود باعث نبودن روزبہ منم،مرا دوست خواهد داشت؟! ڪنارم مے ماند؟! متنفر نمیشود از مادرِ پشیمانش؟! این چند روز تمام فڪر و ذهنم درگیر ترس از آیندہ شدہ بود،درگیر امیدے ڪہ باید تنها بزرگش میڪردم و آیہ اے ڪہ شڪستہ بود! پدرم و یاسین سریع آمدند،ڪمے بعد از آن ها فرزاد هم رسید. جو بهتر شدہ بود،سمانہ شاد بود و پر انرژے. فرزاد مثل همیشہ ساڪت بود و سر بہ زیر و البتہ با لبخند هاے ڪم رنگ اما عمیق! بعد از شام مادرم اصرار ڪرد سمانہ و فرزاد بہ خانہ ے مان بیایند اما قبول نڪردند. هنگام خداحافظے یڪ دل شدم و بہ سمت سمانہ رفتم. دستش را بہ سمتم دراز ڪرد،دستش را گرم گرفتم‌. _خیلے مراقب خودت باش. دیگہ چیزے نموندہ تا فسقل تو بغل ڪنے! _چشم! میتونم ازتون یہ چیزے بخوام؟ سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:جانم؟ _میشہ از یڪے از همڪاراتون برام وقت بگیرید؟ ترجیحا دو سہ روز در هفتہ جلسہ مشاورہ داشتہ باشم. لبخند تلخے میزنم:میخوام تا قبل از زایمان درمان زخماے روحمو شروع ڪنم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون .....