❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۸۴ دستم را زیر چانہ ام زدہ ام و بے حواس بہ خانم میلانے دبیر عربے ام خیرہ شدہ ام،مثلا حرف هایش را گوش میڪنم! بہ چند روز پیش فڪر میڪنم،بہ چیزهایے ڪہ راجع بہ مدافعان حرم شنیدم. بہ حرف هاے یاس و بہ جملہ ے آخر هادے! غرق افڪار خودم هستم ڪہ چیزے بہ سرم میخورد،آخے میگویم و دستم را روے سرم میڪشم. مطهرہ آرام میگوید:اینجا نیستیا! با اخم نگاهش میڪنم:تو بودے؟! _نچ! _پس ڪے بود؟! صدایے از پشت سرم میگوید:من بودم! سرم را بہ سمت عقب برمیگردانم،ویشڪا و محدثہ با تمسخر مے خندند. حوصلہ ے جر و بحث با آن ها را ندارم،سرم را برمیگردانم و دوبارہ بہ خانم میلانے خیرہ میشوم. ویشڪا آرام پشت سرم زمزمہ میڪند:چند روزہ سرڪلاس نیستیا! نڪنہ عاشق شدے حاج خانم؟ جوابے نمیدهم،محدثہ ریز میخندد:عاشق این پسر ریشوها! از اینا ڪہ ریششون تا نافشون میرسہ شبیہ سربازاے داعشے ان! ویشڪا آرام میخندد:آرہ! یہ تسبیحم میگیرن دستشون ڪلہ شون تو زمینہ مدام استغفراللہ میگن. نفس عمیقے میڪشم و سعے میڪنم دهانم باز نشود! میدانم دنبال بهانہ اند تا ڪل ڪل ڪنند،مطهرہ با اخم نگاهشان میڪند ڪہ جدے میگویم:ولشون ڪن! ویشڪا دست بردار نیست! _اوهو! چہ خونسرد شدے یهو! مثل اینڪہ برادر مورد نظر روت خیلے تاثیر گذاشتہ گفتہ زنِ لال دوست دارم،فڪر ڪنم چندماہ دیگہ بہ جاے دانشگاہ ببینیم ڪنج آشپزخونہ دارے حمالے میڪنے! چشمانم را میبندم و بہ هادے فڪر میڪنم،بہ خونسردے و آرامشش،بہ لبخند مهربانش،بہ طرز برخوردش با آن مرد میانسال،آرام میشوم! همین ڪہ چشمانم را باز میڪنم زنگ تفریح میخورد،از روے نیمڪت بلند میشوم و زیپ ڪولہ ام را پایین میڪشم. همانطور ڪہ ڪیف پولم را برمیدارم میگویم:مطهرہ پاشو بریم. مطهرہ نیم نگاهے بہ ویشڪا و محدثہ مے اندازد و بلند میشود. باهم بہ سمت در ڪلاس میرویم،ویشڪا متعجب نگاهم میڪند. دست مطهرہ را میگیرم و بہ سمت حیاط میدوم،میگوید:آرومتر! چرا میدویے؟ میخندم:نمیدونم! اخم میڪند:رسماً خل شدے تو. باز میخندم و چیزے نمیگویم. _آیہ خوبے؟! بہ حیاط میرسیم،مے ایستم هر دو نفس نفس میزنیم. نفس نفس زنان میگویم:خوب...خوب تر از همیشہ! دوبارہ دستش را میڪشم و مے دوم،مطهرہ میخندد:فڪر ڪنم حق با ویشڪا و محدثہ ست تو عاشق شدے! عاشق نامزد تحمیلیت! سپس چشمڪے نثارم میڪند،بے اختیار میگویم:شیش روزہ ندیدمش! مطهرہ متعجب میگوید:چے؟! ساڪت میشوم،قلبم دیوانہ وار خودش را بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبد. شش روز گذشت و خبرے از تو نیست... نہ پیامے،نہ تماسے،نہ دیدارے! تنها راہ ارتباطے ام با تو تلگرامے است ڪہ تازہ نصب ڪردہ ام،هر چند ساعت یڪ بار چِڪت میڪنم مثل دارو! وقتے آنلاین میشوے صداے اوپ اوپ قلبم ڪَرم میڪند،دستانم یخ میزند و بے قرار بہ صفحہ ے چت چشم میدوزم. منتظر آن آن جملہ ے لعنتے ام! "Hadi is typing..." اما تو انگار نہ انگار،نگاهے بہ تلگرامت مے اندازے و آفلاین میشوے،خبر ندارے ڪہ من منتظرت هستم... ڪلافہ میشوم از این همہ بے خیالے ات،اصلا حواست نیست تا یڪ ماہ و چند روز دیگر راهے سوریہ میشوے و دارے قلبِ دخترڪے را فتح میڪنے! دنبال بهانہ ام،براے دیدنت... براے عاشق ڪردنت... براے ماندنت... باید خودم دست بہ ڪار بشوم! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ چادرم را روے سرم مے اندازم:مامان! مطمئنے نمیاے؟ این را میگویم و وارد پذیرایے میشوم،مادرم همانطور ڪہ مشغول سبزے پاڪ ڪردن است میگوید:نہ! برو زود برگرد. ڪیفم را روے دوشم مے اندازم:آخہ تنها معذبم! نگاہ معنادارے نثارم میڪند و میگوید:فڪر ڪنم معذب بودنت بخاطرہ چیز دیگہه ست. نورا خواب آلود از اتاقش خارج میشود،همانطور ڪہ خمیازہ میڪشد میگوید:بالاخرہ دارے میرے؟ سرم را تڪان میدهم:آرہ! لبخند شیطنت آمیزے میزند:راستے بازم تغییرات نو مبارڪ! بے اختیار دستے بہ ابروهایم میڪشم:خیلے بد شدم؟! ڪنار مادرم مے نشیند:نہ! اتفاقا خیلے خوب شدے،فقط موندم چرا یهو تصمیم گرفتے بہ ابروهات دست بزنے اونم موقع مدرسہ! سریع میگویم:دو سہ هفتہ دیگہ مدرسہ تموم میشہ تا امتحاناے خرداد،حواسم هست متوجہ نشن البتہ اگہ ڪسے لو ندہ! سپس بہ سمت آینہ میروم،مادرم میخندد:از دیروز ڪہ از آرایشگاہ برگشتہ دہ هزار بار تو آینہ خودشو نگاہ ڪردہ. بسہ آیہ! آینہ خستہ شد! انگشت اشارہ ام را روے صورتم میڪشم و بہ خودم نگاہ میڪنم،از سہ روز پیش مُردد بودم در صورتم تغییرے ایجاد ڪنم یا نہ! تغییرے ڪہ مرا در نظرش زیباتر ڪند! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 ♥ 🍃🍃🌸 @dokhtaranchadorii

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۸۵ دو دل با مادرم بہ آرایشگاہ رفتم و بہ بهانہ ے آخرین سال مدرسہ و فعلا نامزد بودنم ابروهایم را برداشتم! چهرہ ام خیلے تغییر ڪردہ،آن صورتِ نمڪینِ بچہ سال جایش را بہ صورت دخترے هفدہ هجدہ سالہ ے عاشق دادہ. نمیدانم چرا ولے دوست دارم خودم را بہ هادے ثابت ڪنم! اعتقاداتم را،اخلاقم را،احساساتم و حتے دلبرے هاے دخترانہ ام را! طاقت نیاوردم،تصمیم گرفتم بعد از نہ روز خودم بہ دیدنش بروم! بہ مادرم گفتم میخواهم بے خبر بہ فرزانہ و یڪتا و همتا سر بزنم تا فڪر نڪنند از آن ها فاصلہ میگیرم! روسرے فیروزہ اے رنگے ڪہ فرزانہ از مشهد برایم سوغات آوردہ بود بہ سبڪ لبنانے صورتم را همراہ چادر مشڪے سادہ قاب ڪردہ. مانتوے مشڪے شیڪے هم تنم ڪردم،هواے اسفند بهارے شدہ و خبرے از سرماے روزهاے قبل نیست. از آینہ دل میڪنم و بہ سمت مادرم و نورا میروم. _خب من برم دیگہ. مادرم بدون اینڪہ سر بلند ڪند مے پرسد:زنگ زدے آژانس؟ _آرہ گفت بیرون باشم میاد. میخواهم خداحافظے ڪنم ڪہ مادرم میگوید:سر راهت گل یا شیرینے ام بخر. میخندم:مگہ دارم میرم خواستگارے؟! نورا چشمڪ میزند:اینطور بہ نظر میرسہ! اخم میڪنم:لوسِ بے مزہ! از مادرم و نورا خداحافظے میڪنم و بہ سمت در میروم،ڪمے اضطراب دارم و ڪلے اشتیاق! وارد ڪوچہ میشوم چند ثانیہ بیشتر نمیگذرد ڪہ تاڪسے زرد رنگے مقابلم مے ایستد،رانندہ ے جوان شیشہ را پایین میدهد:خانم نیازے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم و سوار میشوم. همین ڪہ تاڪسے راہ مے افتد ڪیفم را باز و داخلش را بررسے میڪنم. همراهم آوردمش! عطرے ملایم و شیرین... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ مُردد نگاهے بہ در خانہ مے اندازم و سپس بہ اطراف،ڪوچہ خلوت است. عطرم را از داخل ڪیف بیرون میڪشم و ڪمے روے مچ ها و زیر گردنم میزنم. عطر را داخل ڪیف برمیگردانم،دستانم ڪمے مے لرزند. از آمدنم پشیمانم،نفس عمیقے میڪشم و بہ خودم میگویم "تو اومدے اینجا فقط بہ خانوادہ ے بہ اصطلاح نامزدت سَر بزنے همین!" و دلم میگوید فقط همین نیست! انگشتم را روے زنگ میگذارم دو سہ دقیقہ میگذارد اما ڪسے جواب نمیدهد. دوبارہ زنگ را میفشارم،یڪ دقیقہ بعد صداے فرزانہ مے پیچد:بعلہ؟! مقابل آیفون مے ایستم و لبخند پر رنگے میزنم:منم! متعجب میگوید:تویے آیہ جان؟! بیا تو. سپس در باز میشود،وارد حیاط میشوم و در را میبندم،همانطور ڪہ بہ سمت ساختمان قدم برمیدارم زیر لب آیت الڪرسے میخوانم تا آرام بشوم! از حیاط عبور میڪنم و نزدیڪ در ورودے میرسم ڪہ فرزانہ در را باز میڪند. چشمانش ڪمے پف دارند و خواب آلود است،سریع میگویم:سلام! واے بد موقع مزاحم شدم! لبخند میزند:سلام! نہ عزیزم دیگہ وقتش بود بیدار بشم. خوش اومدے،بیا داخل! دستہ گلے ڪہ مخلوطے از رزهاے سفید و صورتے رنگ است بہ سمتش میگیرم:گفتم چند روزہ همو ندیدیم بیام بهتون سر بزنم،باید خبر میدادم ببخشید! دستہ گل را میگیرد و با ذوق میگوید:اینا چقدر خوشگلن،خوب ڪردے اومدے دیگہ ڪم ڪم باید تعارفو بذارے ڪنار! باهم وارد سالن میشویم،همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ میرود میگوید:همتا و یڪتا دانشگاهن یڪم دیگہ میان،هادے ام با یڪے از دوستاش قرار داشت از صبح رفتہ بیرون. منو تڪ و تنها گذاشتنو رفتن. گویے سطل آب یخے روے سرم میریزند! هادے خانہ نیست! قلبم میگوید: "دیدے براے دیدن اون اومدی"! چادرم را از روے سرم برمیدارم،فرزانہ گلدان شیشہ اے بزرگے را داخل ڪابینت بیرون مے آورد:تو خوبے آیہ جان؟ مامان و بابا خوبن؟ چادرم را تا میڪنم:ممنون همہ خوبیم،مامان خیلے سلام رسوند دوست داشت بیاد ولے تو خونہ ڪار داشت. فرزانہ با احتیاط ربان را از دور رزها آزاد میڪند و با دقت داخل گلدان مے گذاردشان. میخواهد چیزے بگوید ڪہ متعجب بہ چهرہ ام خیرہ میشود،مضطرب میگویم:چیزے شدہ فرزانہ جون؟! گرہ پیشانے اش باز میشود و لبانش بہ لبخند:ابروهاتو برداشتے؟! خجالت میڪشم،لبخند شرمگینے میزنم:خیلے بد شدم؟ _نہ!نہ! میگم چقدر تغییر ڪردے! لبخندم را پر رنگ تر میڪنم،ادامہ میدهد:دارے امیدوارم میڪنے! خودم را بہ آن راہ میزنم مے پرسم:شما خوبید؟عمو... سریع حرفم را قطع میڪنم،فرزانہ میخندد،خجول ادامہ میدهم:بابا مهدے خوبہ؟ با دست بہ مبل ها اشارہ میڪند:بشین! آرہ مهدے ام خوبہ و درگیر ڪاراش،دیگہ زودتر از دہ یازدہ نمیاد خونہ! دلم میخواهد بپرسم هادے ڪے بہ خانہ برمیگردد اما هم خجالت میڪشم هم ممڪن است بگوید سراغ نامزدت را از من میگیرے؟! روے مبل مے نشینم و چادرم را روے پایم میگذارم:همتا و یڪتا خیلے دیر میان؟ #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 🍃🍃🌸 @dokhtaranchadorii

✅30 روز تا اربعین با اینکه میان نوکران رسواییم امضای زیارت از "حسن" میخواهیم ارباب کرم اگر کرامت بکند با پای پیاده کربلا می آییم #اربعین_کرببلایم_نبری_میمیرم

جوری لفت میدید انگار تقصیر منه باید برید مدرسه ... 😂😂 والا دیگه😁😁 @dokhtaranchadorii

والپیپر👇🏻👇🏻👇🏻

#تلنگر برادرم‼️ ←تمام شهرهم ڪہ زلیخا شوندوجلوه گرے ڪنند دربرابر دیدگانت ⇤تو یوسف باش ⇤یوسف گونہ ببین ⇤یوسف گونہ رفتارڪن خدارا چہ دیدے! شاید ⇣ بایـــوسف بودن تو ، زلیخا هم بہ خود آمد

: اربعین ‌پای پیاده حرمت میچسبد پای تاول زده زیر علمت میچسبد همه لذت دنیا به دلم تار شده یک سفر پای پیاده حرمت میچسبد