ایه های جنون قسمت 291 آب دهانم را با شدت فرو میدهم،انگار بعد از یڪ سال و دوماہ دارم بہ خودم مے آیم! بہ خودے ڪہ بَد از هم پاشیدہ! روزبہ سڪوت را مے شڪند:چیزے ڪہ توجہ منو جلب ڪرد این همہ آروم بودن و تو خودتون بودنتونہ! وگرنہ منظورم این نبود ڪہ شما مشڪل خاص یا حادے دارید ڪہ بخواید با روانشناس صحبت ڪنید! سرد مے گویم:متوجهم! چند دقیقہ بعد مقابل ساختمان شیڪے در خیابان فرشتہ پارڪ میڪند،ساختمان پزشڪانے ڪہ مقابلش مملو از تابلوهاے بزرگ و ڪوچڪے است ڪہ نام پزشڪان مختلفے رویشان نقش بستہ! دستگیرہ ے در را مے فشارم و از ماشین پیادہ میشوم،روزبہ ڪمے ماشین را جا بہ جا میڪند و پیادہ میشود! چادرم را ڪمے روے صورتم مے ڪشم و آرام مے گویم:فڪر نڪنم بدون وقت قبلے اجازہ ے ملاقات بدن! بہ سمت ساختمان راہ مے افتدد:اگہ امروز زیاد مراجعہ ڪنندہ نداشتہ باشن قبول میڪنن! پشت سر روزبہ راہ مے افتم،خجالت مے ڪشم بپرسم پول ویزیت چقدر است! روزبہ وارد آسانسور مے شود و من هم پشت سرش با فاصلہ در آسانسور مے ایستم،روزبہ انگشتش را روے عدد سہ ے مانیتور ڪوچڪ مے فشارد! چند لحظہ بعد آسانسور متوقف مے شود،روزبہ وارد سالن مے شود و مے گوید:همین جاست! در سالن سہ در وجود دارد،ڪنار هر ڪدام تابلوے ڪوچڪے ڪہ معرف پزشڪ مربوط است نصب شدہ! روزبہ بہ سمت چپ راہ مے افتدد،روے تابلو نامے ڪہ در ڪارت خواندہ بودم نقش بستہ. در باز است،روزبه وارد مطب مے شود و رو بہ من مے گوید:نمیاید؟! مردد و با استرس وارد مے شوم،سالن نسبتا ڪوچڪے با نورگیرے عالیست! ڪف زمین را سرامیڪ هاے شیریِ براق زینت دادہ اند و دیوارها را ڪاغذ دیوارے هاے ڪرم و طلایے! مبل هاے راحتے ڪرم و قهوہ اے روشن مرتب در سالن چیدہ شدہ اند و انتهاے سالن ڪنار در اتاق،میز و صندلے منشے قرار دارد! مردے روزنامہ بہ دست روے مبل نشستہ و با دقت مطالب روزنامہ را مے خواند،روزبہ نگاهے بہ مرد مے اندازد و بہ سمت میز منشے مے رود. آرام مے گوید:سلام خانم عابدے خستہ نباشید! عابدے سریع سر بلند مے ڪند و مے ایستد،با خوش رویے مے گوید:سلام جناب ساجدے! حالتون خوبہ؟! خوش آمدید! روزبہ سرش را تڪان میدهد و مے گوید:ممنون! آرام مے پرسد:این آقا تو نوبتہ؟! عابدے سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد:خیر! همراہ بیمارے هستن ڪہ داخلہ تا چند دقیقہ دیگہ ڪار خانم دڪتر تموم میشہ! روزبہ نگاهے بہ ساعتش مے اندازد و مے گوید:لطفا با مامان هماهنگ ڪنید امروز بہ یہ مراجعہ ڪنندہ دیگہ هم وقت بدن! عابدے ڪمے سرش را خم میڪند و من را نگاہ میڪند،رو بہ روزبہ مے گوید:از آشناها هستن؟! _بلہ! عابدے همانطور ڪہ گوشے تلفن را برمیدارد مے پرسد:فامیلے شون؟! روزبہ سریع مے گوید:از آشناهاے من هستن نہ مامان! عابدے لبخند پر رنگے میزند و رو بہ من مے گوید:بفرمایید بشیند عزیزم! نگاهے بہ روزبہ مے اندازم،انگار منتظر تاییدِ یڪ آشنا در غربتم! روزبہ با اطمینان نگاهم میڪند،روے مبلے ڪہ نزدیڪ در اتاق است مے نشینم و ڪیفم را میان دستانم مے فشارم! عابدے با مادر روزبہ هماهنگ میڪند و گوشے تلفن را میگذارد،روزبہ ڪیف سامسونتش را روے مبل ڪنارے من میگذارد و بہ تابلوهاے نقاشے روے دیوار خیرہ میشود. از جایم بلند میشوم و بہ سمت میز عابدے مے روم،آرام مے گویم:سلام! سرش را بلند میڪند و گرم جوابم را میدهد،دخترے بیست و پنج شش سالہ بہ نظر مے رسد،با چهرہ اے معمولے و زینت شدہ با آرایشے ملایم! موهاے مشڪے رنگش از زیر شال سبزآبے اش خودنمایے مے ڪنند،آرام مے پرسم:هزینہ ے ویزیت چقدر میشہ؟! ابروهایش را بالا میدهد و نگاهش را بہ روزبہ مے دوزد:آقاے ساجدے! ازشون پول ویزیتو بگیرم؟! روزبہ سرش را بہ سمت ما بر مے گرداند و جدے مے گوید:اگہ خودشون تمایل دارن بلہ! ڪارت عابر بانڪم را از ڪیفم بیرون مے ڪشم و پول ویزیت را حساب میڪنم. چنددقیقہ بعد دختر جوانے با چشمانے اشڪ آلود از اتاق خارج مے شود و بہ سمت مردے ڪہ روے مبل نشستہ میرود و باهم از مطب خارج میشوند! روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد و مے گوید:یہ لحظہ من برم پیش مامان و برگردم! سرے تڪان میدهم و سر جایم مے نشینم،عابدے از روے صندلے بلند میشود و بہ سمت آبدارخانہ مے رود! روزبہ وارد اتاق میشود و در را مے بندد،چند لحظہ روے صندلے مے نشینم و بہ در اتاق خیرہ میشوم. احساس میڪنم چیزے میخواهد راجع بہ من بگوید،نڪند بگوید برایت دخترے دیوانہ یا افسردہ اے بیچارہ آوردہ ام؟! مردد از روے صندلے بلند مے شوم و با استرس نزدیڪ در مے ایستم،صداے آرام و دلنشینِ زنانہ اے ضعیف بہ گوشم مے رسد:شنیدم آوا زیاد میاد شرڪت! روزبہ مے گوید:درست شنیدے! _خب! _باید چیز خاصے بگم مامان؟! _یعنے تو خیلے ریلڪس و آرومے و برات مهم نیست؟! #فدایی _خانم _زینب #ادامه دارد..... ✍نویسنده:لیلے سلطانے

ایه های جنون قسمت 292_۲۹۳ _باید غیر از این باشہ؟! مادرش مے خندد:نہ! امتحان نهایے تو بعد از پنج سال همین الانہ ڪہ وجود و دیدن آوا برات مهم باشہ یا نباشہ؟! ڪہ پریشونت ڪنہ یا نڪنہ؟! _مهم نیست! چرا تو و مجید یہ جورے رفتار میڪنید ڪہ انگار هنوز بعد از پنج سال برام مهمہ دخترے ڪہ دوستش داشتم دم عقد زد زیر همہ چیز و رفت؟! من براے چیز دیگہ اے اومدم اینجا! _براے چے اومدے پسرِ غُد و لوسِ مامان؟! روزبہ مے خندد:یڪے از ڪارمنداے شرڪتو آوردم،میخوام باهاش صحبت ڪنے و هر مشڪلے دارہ ڪمڪ ڪنے حل بشہ! _رفتار یا حرڪت غیر طبیعے اے ازش دیدے یا خودش گفتہ مشڪلے دارہ؟! _نہ! نہ! احساس ڪردم لازمہ یہ مدت با یہ روانشناس خوب در ارتباط باشہ! _چرا؟! _خیلے ساڪت و تو خودشہ! بیش از حد غمگین و سردہ! گاهے بے دلیل دستاش لرز میگیرہ،ڪمے حساسہ و حالتاش گاهے خیلے زود بہ زود تغییر میڪنہ! خب احساس ڪردم براے یہ دختر نوزدہ سالہ طبیعے نیست و گفتم تو رو بهش معرفے ڪنم! صداے قدم هاے ڪسے باعث میشود سریع سر جایم برگردم و نگاهم را بہ ڪفش هایم و سرامیڪ ها بدوزم! عابدے سر جایش مے نشیند و مشغول ڪار با ڪامپیوتر مے شود،چند لحظہ بعد روزبہ از اتاق خارج میشود و رو بہ من مے گوید:بفرمایید! سپس بہ سمت مبل ها مے آید و ڪنار ڪیف سامسونتش مے نشیند و مشغول چڪ ڪردن موبایلش مے شود. با استرس و ڪمے ترس از روے مبل بلند میشوم و بہ سمت اتاق مے روم. چند تقہ بہ در میزنم ڪہ صداے سمانہ مے پیچد:بفرمایید! نفس عمیقے مے ڪشم و وارد اتاق مے شوم،ڪف اتاق مثل ڪف سالن است. دیوارها برعڪس سالن با ڪاغذ دیوارے هاے سفید و نقرہ اے زینت دادہ شدہ اند و پردہ ے پنجرہ ے بزرگ وسط اتاق ڪاملا ڪنار ڪشیدہ شدہ و نور آفتاب مستقیم در اتاق پخش شدہ. نزدیڪ پنجرہ در قفسہ اے چند گلدان با رنگ هاے مختلف و شاد چیدہ شدہ اند،میز و صندلے اصلے پشت بہ پنجرہ همراہ با ڪتابخانہ اے ڪوچڪ قرار دارند! نگاهم بہ سمانہ مے افتدد،زنے چهل و خوردہ اے سالہ بہ نظر مے رسد! مانتوے سفید سادہ اے بہ تن دارد همراہ با روسرے اے مخلوط از رنگ هاے سفید و شیرے و فیروزہ اے ڪہ مدل لبنانے بستہ! چهرہ اے سادہ و بدون آرایش دارد،بیشتر از زیبا بودن مے توان گفت چهرہ اے مهربان دارد! لبخند پر رنگے میزند و از روے صندلے بلند مے شود،سریع مے گویم:سلام! خستہ نباشید! لبخندش را پر رنگ تر میڪند:سلام ممنونم سلامت باشے! بہ سمتش قدم برمیدارم و دستم را بہ سمتش دراز میڪنم:نیازے هستم! آیہ نیازے! گرم دستم را مے فشارد:منم سمانہ هستم،خوشوقتم آیہ جان! دستش را رها میڪنم ڪہ مے گوید:بشین! روے مبل نزدیڪ میز مے نشینم،سمانہ هم روے صندلے اش مے نشیند:خب میتونم براے آشنایے چندتا سوال بپرسم؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:بعلہ حتما! برگہ و خودڪارے روے میز میگذارد و مے گوید:اشڪالے ندارہ ڪہ یادداشت ڪنم؟! _نہ خواهش میڪنم! _اسم و فامیلے تو ڪہ گفتے! چند سالتہ؟! _نوزدہ! مشغول یادداشت ڪردن مے شود:تحصیلات؟! _فعلا دیپلم یعنے پشت ڪنڪورے ام! سرش را بلند میڪند:نیمہ دومے؟! _نہ! پارسال از ڪنڪور نتیجہ ے خوبے نگرفتم! _رشتہ ت چیہ؟! _علوم انسانے! _دوست دارے چه رشته ای بخونے؟! ڪمے فڪر میڪنم و مے گویم:پارسال دوست داشتم تو دانشگاہ تهران حقوق بخونم و وڪیل بشم! _و امسال؟! پوزخند میزنم:نمیدونم! ابروهایش را بالا میدهد:پس ماجراهاے اصلے پارسال پیش اومدہ! چشمانم را ریز میڪنم:چطور؟! _چون پارسال هدف بہ این خوبے و بزرگے داشتے و امسال انگار هیج هدفے ندارے! سرفہ اے میڪنم و چیزے نمے گویم،ادامہ میدهد:مجرد یا متاهل؟! سڪوت میڪنم،با تردید مے گویم:مجرد! نگاهے بہ صورتم مے اندازد و در برگہ یادداشت مے ڪند! _خب حالا برام تعریف ڪن! یڪ ساعت و نیم وقتم در اختیار شماست عزیزم! _از چے باید بگم؟! مهربان نگاهم میڪند:از وقتے ڪہ خاطرات یادت میاد! از پنج شیش سالگیت! از چیزایے ڪہ یادتہ! از خانوادہ ت و دوستات! چند لحظہ بہ فڪر فرو مے روم و مے گویم:خیلے ڪم پنج شیش سالگے مو بہ خاطر میارم! از هفت سالگے بہ بعد همہ چیزو خوب یادمہ! _خب برام تعریف ڪن! خاطرات خوب و بدے ڪہ باید بدونم! نگاهم را بہ میز مے دوزم و بند ڪیفم را بہ بازے مے گیرم. _از وقتے یادم میاد تو خفقان و زور و ترس بزرگ شدم! میان حرفم مے پرد:چرا؟! _پدرم یہ آدم متعصب مذهبے و ڪمے سنتیہ! یعنے بودہ و هست! _خب! _ما پنج تا خواهر و برادریم! چهارتا خواهر و یہ برادر! از وقتے یادمہ پدرم مدام سرمون منت میذاشت و بہ قول خودش زیاد بهمون رو نمیداد چون دختر بودیم! پسر میخواست پسرے ڪہ خون و اسم و رسمشو نگہ دارہ! _تو فرزند چندمے؟! _چهارمے و یڪے موندہ بہ آخر! برادرم یازدہ سال بعد از من بہ دنیا اومد! _خب! #ادامه دارد..... ✍نویسنده:لیلے سلطانی

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون برای اعضای جدید .....

بانو ! در شهر"عامل شیمیایے نگاہ هرزه"زدہ اند پس، چادرت را بہ"فیلتر حیا"مجهز ڪن و گوشہ ے چادرت را حائل نفس هایت! طاقت بیاور تو پیروز این جنگ نفس گیر خواهے بود j๑ïท ➺ •♡| @dokhtaranchadorii |♡•

#چادرانه چادری بودن یعنی #لبیک_یاحسین ╔══ ⚘ ════ ⚘ ══╗ @dokhtaranchadorii ╚══ ⚘ ════ ⚘ ══╝

🎀🍃🌸🍃🎀 با همین چادر ساده اتــ ... حج شڪوهمند حیا را بجا مےآوری 😍 و فرشتگان👼 متبرڪ میڪنند بال و پرشان را به تار و پود وجودتــ 😌❤️ تو گمنام ترین حاجیہ ے زمان خود هستے 🌺 #ریحانه🌸💗 @dokhtaranchadorii

#پیشنهاد پروفایل #چادرنه ╔══ ⚘ ════ ⚘ ══╗ @dokhtaranchadorii ╚══ ⚘ ════ ⚘ ══╝

#ریحانه تو که میگویی این چادر❣ما دست گیر است روز محشر تو ببین😍 محشر🍃این چادرمان چادر مـ🌸ـادر ما کار خودش را بلد است😌 بگذارید فقط صحنه ی محشر🌪برسد #چادر_آبروی_دوعالمم @dokhtaranchadorii

#چادرانه💞🍃 اینــ چادر مشڪـی ضمانت امنیتــ منـ استــ✌️ خواهرمـ💁 معنـے آزادے رو درستــ🌸 متوجہ نشدی❗️ آزادے یعنـی: 🍃 مطمئن باشـے↑ اسیر نـگاه ناپاکان نیستـے😌

💕 «پيامبرگرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»💕 ✨المَهدِيُّ طاووسُ أَهلِ الجَنَّةِ.✨ 💠 مهدي(ع) طاووس اهل بهشت است.💠 📚 الشِّهاب‌ في‌الحِکَمِ و الآداب، ص ١٦ @dokhtaranchadorii

ایه های جنون قسمت 294 _بیرون! _خب بیرون ڪجاست؟! آرام مے گویم:جاے خاصے نیستم عزیزم نگران نباش! اومدم یہ جایے یڪم دلم باز بشہ! _لطفا یڪم سریع بیا خونہ بابات زنگ زدہ بود خونہ و سراغتو میگرفت! نذار دوبارہ رو دندہ ے لج بیوفتہ زود برگرد خونہ و از خونہ بهش زنگ بزن! نفسم را با شدت بیرون میدهم:چشم! فعلا ڪارے ندارے؟! _نہ منتظرتم فعلا خداحافظ! _خداحافظ! تماس را قطع میڪنم و رو بہ سمانہ مے گویم:عذر میخوام من باید سریع برم خونہ! نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و مے گوید:باشہ! خانوادہ ت میدونن میخواے بیاے پیش روانشناس؟! _فعلا نہ! از روے صندلے بلند میشوم و دستم را مقابلش دراز میڪنم:از آشنایے باهاتون خیلے خوشحال شدم! لبخند میزند:من بیشتر! هفتہ ے بعد سہ شنبہ منتظرتم! از خانم عابدے براے ساعت سہ بعد از ظهر وقت بگیر! سرم را بہ نشانہ ے باشہ تڪان میدهم و بعد از خداحافظے ڪوتاهے از اتاقش خارج مے شوم،در اتاق را ڪہ مے بندم روزبہ نگاهش را از صفحہ ے موبایلش مے گیرد و متعجب نگاهم میڪند مے پرسد:یڪ ساعت و نیم شد؟! _نہ! باید برگردم خونہ موند براے هفتہ ے بعد! عابدے نگاهم میڪند و مے گوید:براے چہ روز و ساعتے براتون قرار ملاقات بنویسم؟! سپس دفترش را باز میڪند،نزدیڪ میزش مے ایستم و مے گویم:براے هفتہ ے بعد سہ شنبہ ساعت سہ بعد از ظهر! آیہ نیازے! همانطور ڪہ جملاتم را یادداشت میڪند مے گوید:جلسہ ے بعد پول ویزیتو نصف بدید چون ساعت این جلسہ رو ڪامل نڪردید! خستہ نباشیدے مے گویم و بہ سمت روزبہ مے روم،از روے مبل بلند مے شود و مقابلم مے ایستدد! همانطور ڪہ چادرم را مرتب میڪنم مے گویم:ممنونم! فڪر ڪنم واقعا بہ یہ مشاور احتیاج داشتم! جدے نگاهم میڪند:خواهش میڪنم! لبخند ڪم رنگے میزنم و مے گویم:خب من دیگہ برم! سرش را تڪان میدهد،میخواهم بہ سمت در خروجے بروم ڪہ روزبہ صدایم میزند:خانم نیازے! بہ سمتش سر برمیگردانم:بعلہ؟! ڪارتے از روے میز عابدے برمیدارد و مے گوید:ڪارت ویزت مادرم! ڪارت را از دستش مے گیرم و خداحافظے میڪنم،دستانش را داخل جیب هاے شلوارش مے برد و نگاهش را بہ من مے دوزد! با آرامش و ڪمے حسِ سبڪے از مطب خارج میشوم و بہ سمت خانہ راہ مے افتم! شاید بتوانم همان آیہ ے سابق بشوم... 💔شدہ در حسرت یڪ شانہ ے محڪم باشے شدہ بیچارہ ترین آدم عالم باشے ....💔 #ادامه دارد.... ✍نویسنده:لیلے سلطانے

#رمان _ایه های_جنون قسمت 295 نگاهم را بہ تابلوهاے نقاشے روے دیوار دوختہ ام و با بند ڪیفم بازے میڪنم! از جلسہ ے قبل ڪہ با سمانہ صحبت ڪردم احساس سبڪے میڪنم،امروز جلسہ ے دومیست ڪہ بہ دیدنش مے آیم! چند دقیقہ بعد عابدے مے گوید:خانم نیازے بفرمایید! نگاهم را از تابلوها مے گیرم و بلند مے شوم،مقابل در مے ایستم و چند تقہ بہ در میزنم! صداے مهربان سمانہ مے پیچد:بفرمایید! در را باز میڪنم،سمانہ پشت میزش نشستہ و چاے مے نوشد. آرام مے گویم:سلام! خستہ نباشید! سرش را بلند میڪند و نگاهش را بہ صورتم مے دوزد:سلام خوش اومدے آیہ جان! اسمتو درست گفتم؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:بعلہ! با دست بہ مبل مقابل میزش اشارہ میڪند و مے گوید:چرا وایسادے؟! لبخند ڪم رنگے میزنم و روے مبل مے نشینم! بعد از احوال پرسے ڪوتاهے مے گوید:یادمہ هفتہ ے قبل تا اونجا پیش رفتیم ڪہ گفتے برعڪس خواستہ ے پدرت تحصیلات دبیرستانت رو ڪامل ڪردے و بہ خانوادہ ت گفتے میخواے برے دانشگاہ و پدرت مخالفت ڪرد! گلویم را صاف میڪنم:بعلہ! برگہ و خودڪارے مقابلش میگذارد:این ها مربوط بہ چند وقت پیشہ؟! ڪمے فڪر میڪنم و جواب میدهم:دقیق بخوام بگم حدود یڪ سال و هشت ماہ پیش! از وقتے وارد چهارم دبیرستان شدم از اوایل آبان ماہ! _خب! _بابا مخالف دانشگاہ رفتنم بود و من اصرار داشتم و روے حرف خودم بودم،همون موقع بود ڪہ گفت پسرِ یڪے از دوستاش میخواد بیاد خواستگاریم! با بہ یادآورے خاطرات هادے دستانم لرز مے گیرند و قلبم تپش! _خانوادہ ے دوستش براے شام دعوتمون ڪردن چون میدونستم یہ دعوت معمولے نیست حاضر نشدم برم مهمونے،اون شب خونہ تنها بودم ڪہ احساس ڪردم یڪے یواشڪے وارد خونہ شدہ،اولش فڪر ڪردم دزدہ ولے نبود! مشتاق نگاهم میڪند:پس ڪے بود؟! _تا چند وقت پیش نمیدونستم! وقتے متوجہ من شد دست و پامو بست و بدون اینڪہ چیزے از خونہ بردارہ سریع رفت! اولش فڪر ڪردم یہ دزد تازہ ڪار بودہ و ترسیدہ اما اون پسر چند روز بعد سر و ڪلش جلوے مدرسہ م پیدا شد! میدونست ڪجا درس میخونم،اسم و فامیلم چیہ،چند سالمہ و چہ رشتہ اے میخونم! پدرم رو هم میشناخت! حتے میدونست قرارہ اون روز پدرم بیاد دنبالم و آدم حساسیہ،همین ڪہ دید پدرمون دارہ بهمون نزدیڪ میشہ سریع رفت! پدرم فڪر ڪرد با اون پسر ارتباط دارم و هرچے توضیح دادم قبول نڪرد و یڪم درگیرے بین مون پیش اومد! تا چند روز هم اجازہ نداد برم مدرسہ! اصرار پدرم براے ازدواجم بیشتر شدہ بود،اون پسرم گاهے مزاحمم میشد و میگفت یہ حرفایے رو باید بهم بگہ! _چے میخواست بهت بگہ؟! سرم را تڪان میدهم:از ترس اینڪہ باز نقشہ ڪشیدہ باشہ و بخواد منو جلوے پدرم خراب ڪنہ حاضر نبودم باهاش صحبت ڪنم فقط متوجہ شدم با پدرم اختلاف دارہ! از وقتے وارد زندگے مون شد پدرم ترسید و نگران بود! دیگہ پاشو تو یہ ڪفش ڪردہ بود ڪہ باید با هادے ازدواج ڪنے! لبخند میزند:هادے؟! بغض گلویم را مے فشارد:پسرِ دوستِ پدرم! _آهان! خب! _هادے اومد خواستگاریم ازش خوشم نیومد انگار اخلاق و اعتقاداتش با من نمیساخت از طرفے متوجہ شدم اونم هیچ تمایلے بہ این ازدواج ندارہ و مجبورش ڪردن! یہ مدتے ڪہ گذشت مزاحمتاے شهاب بیشتر شد! چشمان سمانہ برقِ آشنایے میزند:شهاب؟! _همون پسرے ڪہ گفتم! اخم ڪم رنگے میان ابروهایش مے نشیند:خب! _اذیت ها و مزاحمت هاش بیشتر شدہ بود و یہ روز تنها اومد خونہ مون براے خواستگارے از من! انگار میخواست پدرمو با من بترسونہ! پدرم ڪلے باهاش دعوا ڪرد و از خونہ انداختتش بیرون! اون روز برام شرط گذاشت ڪہ یا قید درس خوندنو خانوادہ مو بزنم و برم یزد پیش مادربزرگم زندگے ڪنم یا با هادے ازدواج ڪنم! بغضم شدیدتر میشود:نمیخواستم! نہ زندگے پیش مادربزرگمو نہ هادے رو! مادربزرگم آدمے بود شبیہ پدرم! فهمیدہ بودم هادے هم دلش یہ جاے دیگہ ست و منو نمیخواد،از طرفے هیچ علاقہ و تمایلے براے ازدواج نداشتم اونم با مردے ڪہ پدرم روش اصرار داشت! آخرش تسلیم شدم! هادے اومد خواستگارے و گفت براے اونم این ازدواج اجبارہ و باید بہ شرایط تن بدیم! قرار شد بہ خانوادہ هامون بگیم بہ این شرط باهم ازدواج میڪنیم ڪہ یہ عقد موقت بخونیم و آشنا بشیم و تا نخوایم رسمیش ڪنیم بہ ڪسے خبر ندیم و فقط خودمون و خانوادہ هامون تو جریان ماجرا باشن! با دقت نگاهم میڪند:نامزد ڪردید؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:آرہ! اولش سعے میڪردیم از هم دور باشیم و ڪارے بہ ڪار هم نداشتیم تا مدت صیغہ تموم بشہ و بگیم باهم تفاهیم نداریم! #ادامه دارد.... ✍نویسنده:لیلے سلطانے