ایه های جنون قسمت 296 بعد از یہ مدت فهمیدم هادے بہ هیچ دخترے علاقہ ندارہ و من اشتباہ برداشت ڪردم! لبخند میزند:پس چرا نمیخواست ازدواج ڪنہ؟! دیگر نمیتوانم بغضم را ڪنترل ڪنم،قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد:مدافع حرم بود! نمیخواست تا وقتے سوریہ ست ڪسے رو درگیر خودش و شرایطش ڪنہ! لبخندش عمیق تر میشود:بهش علاقہ مند شدے؟! بے اختیار مے خندم:آرہ! چون فهمیدم هیچ شباهتے بہ پدرم ندارہ اصلا هادے شبیہ هیچڪس نبود! روز بہ روز بیشتر بهش علاقہ مند میشدم و ڪم ڪم متوجہ شدم اونم بهم علاقہ دارہ! بہ چشمانم زل میزند:چرا بہ هادے علاقہ مند شدے؟! یعنے چے باعث شد فڪر ڪنے هادے میتونہ همون مردے باشہ ڪہ دوستش داشتہ باشے و بخواے زندگے تو ڪنارش بسازے؟ ڪمے مڪث میڪنم و چند لحظہ بعد مے گویم:ایمانش،اخلاقاے خاصش و اینڪہ نشون داد میتونہ تڪیہ گاہ محڪم و خوبے باشہ! _بهت گفت ڪہ دوستت دارہ؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم هم زمان قطرات اشڪ بارش مے گیرند:نہ! نزدیڪ اعزام شدنش بہ سوریہ خواست ڪہ خوب فڪر ڪنم میتونم با یہ مدافع حرم زندگے ڪنم یا نہ؟! اولش مے ترسیدم،از شرایطش و نبودنش مے ترسیدم! میخواستم بگم نہ و بعد از تموم شدن مدت صیغہ فراموشش ڪنم اما نتونستم! نتونستم از هادے دل بڪنم! لبخند ڪم رنگے میزند و دستانش را تڪان میدهد:ازش نخواستے بین تو و مدافع حرم بودن یڪے رو انتخاب ڪنہ؟! سرم تڪان میدهم:نہ! _چرا؟! _اگہ هادے مدافع حرم نبود و تازہ تصمیم گرفتہ بود برہ شاید پشیمونش میڪردم و میگفتم همینجا جهاد فرهنگے ڪنہ اما هادے مدافع حرم بود انتخابشو ڪردہ بود رفتہ بود تو دلِ جنگ و همہ چے رو دیدہ بود! نمے شد حالا ڪہ انقدر بہ خدا نزدیڪ شدہ برش گردوند! نہ هادے حاضر میشد برگردہ نہ من میتونستم پا روے اعتقادات و عشقم بہ اهل بیت بذارم! هادے رو میخواستم با هر شرایطے! _خب! _هادے اعزام شد سوریہ،نمیتونم بگم اون روزا چطور بهم گذشت! هر لحظہ دلهرہ و نگرانے و ترس ڪہ الان خوبہ؟! چیزیش نشدہ؟! نڪنہ اینے ڪہ زنگ زدہ میخواد خبر شهادت هادے رو بدہ؟! نڪنہ اونے ڪہ پشت در منتظرہ و دارہ زنگ میزنہ از نیروهاے نظامیہ و اومدہ بگہ هادے پر ڪشید! دلخوشیم فقط هر چند روز یہ بار زنگ زدناش بود و چند دقیقہ شنیدن صداش! اینڪہ حالش خوبہ! هنوز برام نفس میڪشہ! وقتے اعزام شد دفعہ ے اولے ڪہ بهم زنگ زد رسما خواستگارے ڪرد! بہ اینجا ڪہ مے رسم همراہ با اشڪ مے خندم و ادامہ میدهم:منم جواب مثبتو بهش دادم بهش گفتم منتظرم برگردہ و زندگے مونو باهم بسازیم! همہ چے خوب بود،فقط چند روز موندہ بود ڪہ برگردہ... مڪث میڪنم و لبانم را گاز مے گیرم،سمانہ عادے مے پرسد:چہ اتفاقے افتاد؟! نگاهم را بہ دستان لرزانم مے دوزم:خبر شهادت هادے رو برام آوردن! لرزش دستانم همراہ اشڪ هایم شدت مے گیرند،سمانہ سریع جعبہ ے دستمال ڪاغذے رو بہ سمتم مے گیرد و لب میزند:نمیتونم بگم متاسفم! لبخند تلخے میزنم و سرم را بلند میڪنم:متوجهم! همہ اولش درگیرن بهت تبریڪ بگن یا تسلیت! یڪ دستمال ڪاغذے برمیدارم و تشڪر میڪنم،سمانہ مے پرسد:چند وقت از شهادتش میگذرہ؟! دستمال ڪاغذے را روے گونہ هایم مے ڪشم:یڪ سال و دوماہ! نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و مے گوید:از شهادت هادے بہ بعد احساس ڪردے دیگہ هیچ امید و هدفے ندارے درستہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،انگشتانش را درهم قفل میڪند و ادامہ میدهد:بعد از هادے احساس میڪنے بعد از این همہ ناراحتے و سختے شڪستے! در واقع رفتن هادے بدترین ضربہ اے بودہ ڪہ بہ روح و قلبت خوردہ! با بغض مے گویم:دقیقا! نفس عمیقے میڪشد:پس موضوع اصلے اے ڪہ تو رو منزوے ڪردہ در قید حیات نبودن هادیہ! چند دقیقہ بہ پایان وقتمون موندہ آیہ جان! نمیخوام تو این دو روزے ڪہ بہ ڪنڪورت موندہ دوبارہ فڪر و قلبت درگیر اتفاقات گذشتہ بشہ و تمرڪزتو براے جلسہ ے ڪنڪور از دست بدے! توصیہ م اینہ ڪہ همین الان بہ روزبہ زنگ بزن و براے این دو روز مرخصے بگیر و ریلڪس ڪن! تمرڪزتو فقط و فقط براے ڪنڪور بذار! میخوام با روحیہ ے عالے و تمرڪز زیاد بهترین نتیجہ رو بگیرے و هفتہ ے بعد ڪہ بہ دیدنم میاے بگے ڪہ احساس میڪنے قرارہ یہ نتیجہ ے خوب بگیرے! برات یہ سرے برنامہ ے ورزشے و غذایے مینویسم ڪہ استرستو ڪمتر ڪنن و بہ تقویت حافظہ و تمرڪزت ڪمڪ ڪنن! فقط یادت باشہ این دو سہ روز فقط حق دارے بہ خودت فڪر ڪنے و موفقیتت تو ڪنڪور! نہ هیچڪس و هیچ چیز دیگہ اے چہ خوب چہ بد! فقط بہ آیہ و هدف و تلاشش فڪر میڪنے همین! با تحڪم اضافہ میڪند:باشہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:باشہ! لبخند گرمے بہ رویم مے پاشد:عالیہ! # ادامه دارد... ✍نویسنده:لیلے سلطانے

ایه های جنون قسمت 297 همانطور ڪہ بہ سمت آسانسور مے روم موبایلم را از داخل ڪیفم بیرون میڪشم و سوار آسانسور میشوم. وارد لیست مخاطبینم میشوم و نام "mr sajedi" را جستجو میڪنم. هم زمان با توقف آسانسور شمارہ اش روے صفحہ نقش مے بندد،از ساختمان خارج میشوم و با روزبہ تماس مے گیرم! بعد از چند بوق جواب میدهد:بعلہ؟! سرفہ اے میڪنم و مے گویم:سلام! متعجب مے گوید:سلام! خانم نیازے شمایید؟! همانطور ڪہ بہ سمت خیابان راہ مے افتم مے گویم:بعلہ! تماس گرفتم ببینم میشہ دو روز مرخصے بگیرم؟! دو روز دیگہ ڪنڪور دارم! بعد از ڪمے مڪث مے گوید:از فردا؟! _بعلہ! _باشہ! موفق باشید! لبخند میزنم:ممنونم! ڪارے با من ندارید؟! جدے مے گوید:نہ! خدانگهدار! _خدانگهدار! تماس را قطع میڪنم و یڪ ماشین دربست مے گیرم،میخواهم امسال نتیجہ اے ڪہ همیشہ آرزویم بود را بگیرم! تمام تلاشم را ڪردہ ام براے حقوقِ دانشگاہ تهران! 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 در آینہ ے آسانسور خودم را نگاہ و روسرے نیلے رنگم را مرتب میڪنم! بعد از مدت ها این بهترین روز شنبہ ایست ڪہ شروعش ڪردہ ام! ڪنڪور را بهتر از آنچہ ڪہ فڪر مے ڪردم دادم و بہ رتبہ اے خوب امیدوارم! آسانسور متوقف میشود،خندان بہ سمت دفتر راہ مے افتم،حامد را میبینم ڪہ مشغول طے ڪشیدن سرامیڪ هاست‌. پر انرژے مے گویم:سلام حامد خان! خستہ نباشید! سرش را بلند میڪند و جوابم را میدهد،میخواهم بہ سمت میزم بروم ڪہ مے گوید:دو سہ روز نبودید خانم نیازے! ڪسالت داشتید؟! لبخند پر رنگ و با جانے میزنم:ڪنڪور داشتم! روے صندلے ام مے نشینم و با خندہ ادامہ میدهم:نمیدونم ڪسالت حساب میشہ یا نہ؟! ڪیفم را روے میز میگذارم،ڪامپیوتر را روشن میڪنم و مشغول بررسے دفتر ڪارهاے روزانہ ام مے شوم. چند دقیقہ بعد صداے قدم هاے روزبہ مے پیچد،میتوانم بگویم بعد از این دہ ماہ صداے قدم برداشتن هایش برایم قابل تشخیص شدہ! سرم را بلند میڪنم،همانطور ڪہ در تبلتش چیزهایے یادداشت میڪند بہ سمت اتاقش قدم برمیدارد. از روے صندلے بلند میشوم و محڪم مے گویم:سلام! صبح بہ خیر! سرش را بلند میڪند و نگاهش را بہ سمت من مے ڪشاند:سلام! ممنونم صبح شمام بہ خیر! چشمانش را ریز میڪند و ابروهایش را بالا میدهد:مثل اینڪہ ڪنڪور خوب بودہ! لبخند میزنم:بعلہ! سرش را تڪان میدهد:ولے بہ هر حال بابت اون دو روز مرخصے از حقوقتون ڪسر میشہ! محڪم میگویم:ایرادے ندارہ! لبخند ڪم رنگے میزند و وارد اتاقش میشود،دوبارہ روے صندلے ام مے نشینم و با ذوق و انرژے مشغول ڪارم میشوم. صداے زنگ تلفن بلند میشود سریع جواب میدهم:بعلہ؟! صداے روزبہ مے پیچد:لطفا بہ آقا حامد بگید برام یہ صبحانہ ے مختصر بیارہ! _چشم! میخواهم گوشے تلفن را بگذارم ڪہ مے گوید:خودتونم پروندہ هاے مربوط بہ پروژہ ے ققنوس رو برام بیارید! لب میزنم:باشہ! گوشے تلفن را میگذارم و رو بہ حامد مے گویم:آقا حامد! مهندس گفتن براشون یہ صبحانہ ے مختصر ببرید! حامد باشہ اے مے گوید و سریع بہ سمت آبدارخانہ مے رود،از روے صندلے بلند میشوم و در قفسہ اے ڪہ نزدیڪ میز است دنبال پروندہ ے مورد نظر روزبہ مے گردم. دو سہ دقیقہ بعد پیدایش میڪنم و راهے اتاق روزبہ میشوم،چند تقہ بہ در میزنم ڪہ اجازہ ے ورود میدهد:بفرمایید! وارد اتاق میشوم و بہ سمت روزبہ مے روم،پشت میزش نشستہ و هندزفرے در گوش هایش گذاشتہ. دستے بہ صورتش مے ڪشد و مے گوید:پروندہ رو پیدا ڪردید؟! پوشہ را روے میز میگذارم و میگویم:بفرمایید! صاف مے نشیند و پوشہ را برمیدارد،همانطور ڪہ نگاهش بہ نوشتہ هاے داخل پوشہ است مے گوید:الان مهندس صمدے شرڪتہ؟! ڪمے فڪر میڪنم و مے گویم:فڪر نڪنم! خودتون گفتہ بودید از این هفتہ برن سر پروژہ ے نگین! سرش را تڪان میدهد:درستہ! ڪسے در میزند،روزبہ بدون اینڪہ نگاهش را از پروندہ بگیرد مے گوید:بفرمایید! در باز میشود و حامد سینے بہ دست وارد اتاق میشود،سینے را روے میز میگذارد و سریع مے رود‌. محتویات داخل سینے یڪ لیوان چاے و چند تڪہ نان سنگڪ و تڪہ اے پنیر و ڪرہ و چند دانہ گردوست! روزبہ نگاهے بہ سینے مے اندازد و پروندہ را مے بندد،همانطور ڪہ تڪہ اے نان سنگڪ برمیدارد مے گوید:با مهندس صمدے تماس بگیرید و بگید تو اولین فرصت بیاد شرڪت! سرم را تڪان میدهم:چشم! ڪمے پنیر روے نان مے ڪشد و مے گوید:جلسہ ها چطور پیش میرہ؟! گنگ نگاهش میڪنم،لقمہ را داخل دهانش مے گذارد:جلسہ هایے ڪہ پیش مادرم میرید! آهانے میگویم و ادامہ میدهم:خوبہ! چیزے گفتن؟! مے خندد:نہ! مطمئن باشید فوق العادہ رازدار و امین هستن،چیزے بہ من نگفتن و نمیگن! نفس آسودہ اے میڪشم و مے گویم:با اجازہ! سریع مے گوید:راستے! #فدایی_خانم_زینب #ادامه دارد..... ✍نویسنده:لیلے سلطانے

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون برای اعضای جدید ....

⚜ 💟 #شهید_رجبعلے_شڪرے شهیدبیسیم چے ڪه رمزبیسیم راقورت داد تاهمرزمانش... ✔ به خطرنیافتند⇨ 🕊ڪانال دلم آسمون میخاد🕊 ╔══ ⚘ ════ ⚘ ══╗ @dokhtaranchadorii ╚══ ⚘ ════ ⚘ ══╝

#ریحانه تا ابد سیاہ پوش🏴 حسینمـ ... 💚 براے چادرم🍃 فلسفہ اے زیباتراز این؟؟ ڪہ #عشق❤️ حسین و خاندانش سالهاست مرا سیاہ پوش 🍃ڪردہ است ... #یاحسین‌(ع) ╔══ ⚘ ════ ⚘ ══╗ @dokhtaranchadorii

#ریحانهـ🌹 💢بگذارتمام #عالم مسخره ات ڪنند #خودت را #چادرت را #پوشیہ ی روی صورتت را #سیاه بودنش را تمامش می ارزد به یڪ لبخند #رضایت‌مهدی‌فاطمہ‌عج💚 ╔══ ⚘ ════ ⚘ ══╗ @dokhtaranchadorii ╚══

#عاشقانه #شهادت می گفت من قیافه ام خوب نیست اگر شهید بشم کسی برام پوستر نمی زنه... ما فراموشت نمی کنیم تو هم فراموشمون نکن...🌹 #شهیدمحمدهادےذوالفقاری @dokhtaranchadorii

سخت است یک رنگ ماندن.. در دنیایی که مردمش برای پررنگ شدن. #حاضرند...!! #هزاررنگ باشند..... ╔══ ⚘ ════ ⚘ ══╗ @dokhtaranchadorii ╚══ ⚘ ════ ⚘ ══╝

همه با زمزمه میکنیم هدیه به روح طیبه تمامی شهدای اسلام🌹

#طنز_جبهه آتش دشمن سنگین بود نیروها در پشت جاده ی دوازده متری سنگر گرفته بودند آتش سنگین دشمن بوسیله تانک و کالیبر شرایط رو نفس گیر کرده بود و روحیه بچه ها رو ضعیف ... حاج علی روی دسته ی یک بیل کلاه آهنی گذاشته بود و از خاکریز بالا می آورد دشمن هم همون نقطه رو به آتش می کشید . همه می خندیدند روحیه نیروها عوض شد... به یاد #فرمانده_شهیدعلی_قوچانی 📕 رفاقت به سبک تانک 🌹 اللهم عجل لولیک الفرج.. #طنز_جبهه آتش دشمن سنگین بود نیروها در پشت جاده ی دوازده متری سنگر گرفته بودند آتش سنگین دشمن بوسیله تانک و کالیبر شرایط رو نفس گیر کرده بود و روحیه بچه ها رو ضعیف ... حاج علی روی دسته ی یک بیل کلاه آهنی گذاشته بود و از خاکریز بالا می آورد دشمن هم همون نقطه رو به آتش می کشید . همه می خندیدند روحیه نیروها عوض شد... به یاد #فرمانده_شهیدعلی_قوچانی 📕 رفاقت به سبک تانک 🌹 اللهم عجل لولیک الفرج.. #طنز_جبهه آتش دشمن سنگین بود نیروها در پشت جاده ی دوازده متری سنگر گرفته بودند آتش سنگین دشمن بوسیله تانک و کالیبر شرایط رو نفس گیر کرده بود و روحیه بچه ها رو ضعیف ... حاج علی روی دسته ی یک بیل کلاه آهنی گذاشته بود و از خاکریز بالا می آورد دشمن هم همون نقطه رو به آتش می کشید . همه می خندیدند روحیه نیروها عوض شد... به یاد #فرمانده_شهیدعلی_قوچانی 📕 رفاقت به سبک تانک 🌹 اللهم عجل لولیک الفرج..

#داستان خیلی قشنگ خیلی بخونید🙏 حاج آقا باید برقصه!!! چند سال قبل اتوبوسی🚐 از دانشجویان👩🏻⚖👩🏻👱♀👩🏻👩🎤👩🔧🙎🏻 دختر یکی از دانشگاه‌های بزرگ کشور آمده بودند جنوب. چشم‌تان روز بد نبیند… 😳😳😳 آن‌قدر سانتال مانتال و عجیب و غریب بودند که هیچ کدام از راویان، تحمل نیم ساعت نشستن در آن اتوبوس را نداشتند. وضع ظاهرشان فوق‌العاده خراب بود. آرایش آن‌چنانی💄👄💅، مانتوی تنگ👗👗👠👡👜👛🕶👓 و روسری هم که دیگر روسری نبود، شال گردن شده بود.👰 اخلاق‌شان را هم که نپرس…😡😡 حتی اجازه یک کلمه حرف زدن به راوی را نمی‌دادند، فقط می‌خندیدند😀😀😀 و مسخره می‌کردند😜😜😝😍 و آوازهای آن‌چنانی بود که... از هر دری خواستم وارد شوم، نشد که نشد؛ یعنی نگذاشتند که بشود... دیدم فایده‌ای ندارد! گوش این جماعت اناث، بدهکار خاطره و روایت نیست که نیست... باید از راه دیگری وارد می‌شدم… ناگهان فکری به ذهنم رسید…🤔🤔🤔 اما… سخت بود و فقط از شهدا بر‌می‌آمد... سپردم به خودشان و شروع کردم. گفتم: بیایید با هم شرط ببندیم! خندیدند😁😁😁 و گفتند: اِاِاِ … حاج آقا و شرط!!! شما هم آره حاج آقا؟؟؟ گفتم: آره!!! گفتند: حالا چه شرطی؟🤔🤔 گفتم: من شما را به یکی از مناطق جنگی می‌برم و معجزه‌ای نشان‌تان می‌دهم، اگر به معجزه بودنش اطمینان پیدا کردید، قول بدهید راه‌تان را تغییر دهید و به دستورات اسلام عمل کنید. گفتند: اگر نتوانستی معجزه کنی، چه؟ گفتم: هرچه شما بگویید. گفتند: با همین چفیه‌ای که به گردنت انداخته‌ای، میایی وسط اتوبوس و شروع می‌کنی به رقصیدن!!! اول انگار دچار برق‌گرفتگی شده باشم، شوکه شدم، اما چند لحظه بعد یاد اعتقادم به شهدا افتادم و دوباره کار را به آن‌ها سپردم و قبول کردم دوباره همه‌شون زدند زیر خنده که چه شود!!! 😁😄😃😀😜😎😏 حاج آقا با چفیه بیاد وسط این همه دختر و... در طول مسیر هم از جلف‌ بازی‌های این جماعت حرص می‌خوردم و هم نگران بودم که نکند شهدا حرفم را زمین بیندازند؟ نکند مجبور شوم…! دائم در ذکر و توسل بودم و از شهدا کمک می‌خواستم...🙏🏻🙏🏻 می‌دانستم در اثر یک حادثه، یادمان شهدای طلائیه سوخته 🔥🔥🔥و قبرهای آن‌ها بی‌حفاظ است… از طرفی می‌دانستم آن‌ها اگر بخواهند، قیامت هم برپا می‌کنند، چه رسد به معجزه!!! به طلائیه که رسیدیم، همه‌شان را جمع کردم و راه افتادیم … اما آن‌ها که دست‌بردار نبودند! حتی یک لحظه هم از شوخی‌های جلف🤗🤗😜😝😝😎😍😍😂 و سبک و خواندن اشعار مبتذل و خنده‌های بلند دست برنمی‌داشتند و دائم هم مرا مسخره می‌کردند.🤗🤗🤗😜😜😜 کنار قبور مطهر شهدای طلائیه که رسیدیم، یک نفر از بین جمعیت گفت: پس کو این معجزه حاج آقا ! به دنبال حرف او بقیه هم شروع کردند: حاج آقا باید برقصه...👏👏👏👏👏👏 برای آخرین بار دل سپردم. یا اباالفضل گفتم و از یکی از بچه‌ها خواستم یک لیوان آب بدهد. آب را روی قبور مطهر پاشیدم و...💧💧💧💦💦💧💦💧💦💧 تمام فضای طلائیه پر از شمیم مطهر و معطر بهشت شد… عطری که هیچ جای دنیا مثل آن پیدا نمی‌شود! همه اون دخترای بی‌حجاب و قرتی، مست شده بودند از شمیم عطری که طلائیه را پر کرده بود😳😳😳😳. طلائیه آن روز بوی بهشت می‌داد... همه‌شان روی خاک افتادند و غرق اشک شدند😌😌😓😓😭😭😭😭😩😫😩😩! سر روی قبرها گذاشته بودند و مثل مادرهای فرزند از دست داده ضجه می‌زدند … 😭😭😭😭😭 شهدا خودی نشان داده بودند و دست همه‌شان را گرفته بودند. چشم‌ها‌شان رنگ خون گرفته بود و صدای محزون‌شان به سختی شنیده می‌شد. هرچه کردم نتوانستم آن‌ها را از روی قبرها بلند کنم. قصد کرده بودند آن‌جا بمانند. بالاخره با کلی اصرار و التماس آن‌ها را از بهشتی‌ترین خاک دنیا بلند کردم... به اتوبوس🚌🚌 که رسیدیم، خواستم بگویم: من به قولم عمل کردم، حالا نوبت شماست، که دیدم روسری‌ها کاملا سر را پوشانده‌اند و چفیه‌ها روی گردن‌شان خودنمایی می‌کند. هنوز بی‌قرار بودند… چند دقیقه‌ای گذشت… همه دور هم جمع شده بودند و مشورت می‌کردند... پرسیدم: به کجا رسیدید؟ 🤔🤔🤔 چیزی نگفتند. سال بعد که برای رفتن به اردو با من تماس گرفتند، فهمیدم دانشگاه را رها کرده‌اند و به جامعة‌الزهرای قم رفته‌اند … آری آنان سر قول‌شان به شهدا مانده بودند..👏👏👏👏👏👏 اگر دلت لرزید یه صلوات برا سلامتی آقا امام زمان بفرست😭😭😭 تا میتونید نشر بدید😔😔