هر "انسانی" گذشته ای دارد و " آینده ای! پس قضاوت نکن. میدانی اگر: قضاوت نادرستی در مورد کسی بکنی، دنیا تمام تلاشش را میکند تا تورا در شرایط او قرار دهد... تا به تو ثابت کند. در "تاریکی همه ی ما شبیه یکدیگریم". محتاط باشیم، در "سرزنش " و"قضاوت کردن" دیگران وقتـی؛ نه از " دیروز او" خبر داریم، نه از "فردای خودمان" https://eitaa.com/dokhtaranchadorii ‌‌‌‌‌‌‌‌

هر "انسانی" گذشته ای دارد و " آینده ای! پس قضاوت نکن. میدانی اگر: قضاوت نادرستی در مورد کسی بکنی، دنیا تمام تلاشش را میکند تا تورا در شرایط او قرار دهد... تا به تو ثابت کند. در "تاریکی همه ی ما شبیه یکدیگریم". محتاط باشیم، در "سرزنش " و"قضاوت کردن" دیگران وقتـی؛ نه از " دیروز او" خبر داریم، نه از "فردای خودمان"

#دلتنگ_شهدا😭😭

▪️کریمه ای و به درگاه تو گدا بسیار ▪️و من مثال همیشه برای تو سربار ▪️تو جلوه گاه حجابی, تو از تبار کرم ▪️تویی ملازم زهرا،ملازمت مریم.. 🏴سالروز وفات حضرت معصومه علیهاالسلام تسلیت باد🏴

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #424 #بخش_چهارم پوفے میڪنم و نگاهے بہ ساعت مچے ام مے اندازم. بیست دقیقہ در سڪوت گذشت،روزبہ چند بار تماس گرفت اما جوابش را ندادم تا خودش بیاید! نگاهے بہ آرزو مے اندازم و بہ سمت پدرم مے روم. آرام زمزمہ میڪنم:بهترہ ما بیرون منتظر باشیم! الاناست ڪہ برسن! بدون حرف بہ سمت در مے رود و من هم پشت سرش. در را باز میڪند و از آن اتاقڪ دلگیر خارج میشویم. همین ڪہ وارد راهرو میشویم،شهاب را مے بینم ڪہ عصبے مقابل مسئول پذیرش ایستادہ و صحبت میڪند. روزبہ هم ڪنارش ایستادہ و سعے دارد آرامش ڪند! نگاهے بہ پدرم مے اندازم،بے تفاوت و آرام قدم برمیدارد! میخواهم دهان باز ڪنم ڪه‌ نگاہ شهاب بہ ما مے افتد،همین ڪہ پدرم را مے بیند خون جلوے سبزے چشمانش را مے گیرد! با چنان سرعتے بہ سمتمان مے دود ڪہ شوڪہ میشوم،روزبہ پشت سرش مے دود و صدایش میزند! با چشم هاے گشاد شدہ از ترس دست پدرم را میگیرم و میڪشم. در ڪمتر از دہ ثانیہ شهاب بہ ما مے رسد و یقہ ے پدرم را مے گیرد! فریاد میزند:مے ڪشمت! از اولم باید نفستو مے گرفتم ڪہ یہ جماعت از دستت راحت بشن! روزبہ با اخم هاے درهم سعے دارد شهاب را از پدرم جدا ڪند،پرستارے با اخم بہ سمتمان مے آید و بلند میگوید:آقاے محترم اینجا بیمارستانہ! لطفا تشریف ببرید بیرون از اینجا یقہ ڪشیاتونو انجام بدید! شهاب بدون توجہ بہ پرستار،گلوے پدرم را مے فشارد و فریاد میزند:با خواهرم چے ڪار ڪردے؟! هان؟! پدرم محڪم دستم را مے فشارد،جیغ خفیفے میڪشم و مے گویم:بابامو ول ڪن! پرستار عصبے رو بہ ڪسے میگوید:زنگ بزن نگهبانے! روزبہ با زور شهاب را از پدرم جدا میڪند و عقب میڪشد! نگران بہ چهرہ ے ڪبود شدہ ے پدرم خیرہ میشوم و مے پرسم:خوبے بابا؟! سرے تڪان میدهد و خودش را روے صندلے مے اندازد. ڪنارش مے نشینم و آرام شانہ اش را ماساژ میدهم،روزبہ شهاب را روے صندلے مے نشاند و مشغول صحبت ڪردن با نگهبان بیمارستان مے شود! آرام مے پرسم:بابا! مطمئن باشم شما روے آرزو دست بلند نڪردے؟! سرش را تڪان میدهد و چشمانش را مے بندد،سرش را بہ دیوار تڪیہ میدهد. روزبہ نگاهے بہ شهاب مے اندازد و بہ سمتمان مے آید،نگاهش را بہ پدرم مے دوزد. _سلام جناب نیازے! حالتون خوبہ؟! پدرم بدون این ڪہ چشمانش را باز ڪند بہ تڪان دادن سرے اڪتفا میڪند. روزبه‌ نگاهے بہ من مے اندازد و اشارہ میڪند بہ دنبالش بروم. مردد از روے صندلے بلند میشوم و دنبالش راہ مے افتم. ڪمے از پدرم فاصلہ مے گیریم،شهاب از روے صندلے بلند میشود و بہ سمت اتاقڪے ڪہ آرزو در آن قرار دارد میرود! نفس راحتے میڪشم و چشمانم را بہ روزبہ مے دوزم. ڪلافہ دستے بہ موهایش میڪشد و مے پرسد:چے شدہ؟! آرزو چش شدہ؟! بابات اینجا چے ڪار میڪنہ؟! لبم را بہ دندان میگیرم:آرزو رفتہ مغازہ ے بابا داد و بیداد راہ انداختہ،خودش از حال رفتہ سرش خوردہ بہ لبہ ے میز،بابام آوردتش بیمارستان! بہ منم خودش زنگ زد خبر داد! ابروهایش را بالا مے اندازد:تو بابا رو ببر بوفہ یہ آبے آبمیوہ اے چیزے براش بگیر و بعدش یہ ماشین بگیر برہ خونہ! منم با شهاب حرف بزنم دیونہ بازے درنیارہ! لب میزنم:باشہ! میخواهم‌ بہ سمت پدرم برگردم ڪہ دستم را مے گیرد. منتظر نگاهش میڪنم،نگران مے پرسد:خوبے؟! رنگت پریدہ عزیزم! لبخند ڪم رنگے میزنم:بخاطرہ استرسہ!‌ سرے تڪان میدهد و از داخل جیبش ڪیف پولش را بیرون میڪشد و بہ دستم میدهد. _پس خودتم یہ چیزے بخور تا بیام ببرمت پیش یہ دڪتر! رنگ و رو برات نموندہ! شانہ اے بالا مے اندازم:یڪم سردرد گرفتم! همین! پیشانے اش را بالا میدهد:میدونے ڪہ دستور دادن تو خونمہ! پس دختر حرف گوش ڪنے باش! لبخندم عمیق تر میشود:چشم رئیس! لبخندے میزند و بہ سمت اتاقڪ میرود،بہ سمت پدرم میروم و آرام مے گویم:بابا! چشمانش را باز میڪند،دستش را میگیرم. _پاشو بریم یہ آبمیوہ بخوریم! حالت اصلا خوب نیست! بدون حرف مے ایستد و دستم را پس میزند! خشڪ مے گوید:خدا بهم دست و پا دادہ! باز در پوستہ ے خشڪ و مغرورش فرو میرود! بدون حرف ڪنارش قدم برمیدارم،چند دقیقہ بعد همراہ پدرم در بوفہ ے بیمارستان آبمیوہ و ڪیڪے بہ زور قورت دادیم. با اصرارهاے من،پدرم ماشینے گرفت و راهے خانہ شد! بعد از راهے ڪردن پدرم،داخل بیمارستان برگشتم و راهے اتاق آرزو شدم. صداے عصبے بازخواست و سرزنش هاے شهاب از داخل اتاق بہ گوش مے رسید. تحمل حرف ها و ڪلہ شق بازے هایش را نداشتم‌. ڪمے از در فاصلہ گرفتم،میخواهم بہ سمت حیاط بروم ڪہ ضجہ هاے زنے از انتهاے سالن توجهم را جلب میڪند! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

: 🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #424 #بخش_پنجم متعجب بہ انتهاے سالن خیرہ میشوم،دختر جوانے همسن و سال هاے خودم انتهاے سالن ایستادہ و زار میزند. نگاهم بہ سمت شڪم برآمدہ اش مے رود! حتما زمان زایمانش رسیدہ! میخواهم بہ سمت عقب برگردم ڪہ ضجہ هایش بیشتر میشود! بے اختیار نگاهش میڪنم،دو زن با لباس هاے مشڪے بازوهایش را گرفتہ اند و قربان صدقہ اش مے روند و پا بہ پایش اشڪ مے ریزند! پرستار و پزشڪے مقابلش ایستادہ اند و متاثر نگاهش میڪنند. ناگهان دختر جیغ مے ڪشد:ولم ڪنید! هیچڪدومتون درد منو نمے فهمید! هیچڪدومتون! خدااااااااا! فریاد خدا زدنش تنم را مے لرزاند! بے اختیار بہ سمتشان مے دوم. بہ چند قدمے اش مے رسم،حالا چهرہ اش را واضح مے بینم! صورت سفید و تپلش از شدت درد سرخ شدہ و جاے چند چنگ روے گونہ هایش دیدہ میشود! چادر مشڪے اش روے شانہ هاش افتادہ و تلاشے براے جمع ڪردنش نمے ڪند! یڪے از زن ها با عجز میگوید:لااقل بہ بچہ ے تو شڪمت رحم ڪن! از دست رفت! متعجب رو بہ پرستار میگویم:چرا این بندہ خدا رو نمے برید اتاق زایمان؟! از دست رفت ڪہ! پرستارے سرے تڪان میدهد و آرام جواب میدهد:وقت زایمانش نیست! دخترڪ دوبارہ هق هق میڪند و این بار روے زمین مے نشیند! هر دو زن ڪنارش مے نشینند و سعے دارند از روے زمین بلندش ڪنند. بے توجہ چشمان نیمہ جانش را باز میڪند و رو بہ زنے ڪہ مسن تر است مے گوید:بگو بیان! بگو همہ ے مردمے ڪہ تو این چند وقت بهم طعنہ و زخم زبون زدن بیان حالمو ببینن! رضا دیگہ نمیاد خونہ! و ناگهان فریاد مے ڪشد:مامان! رضا دیگہ برنمیگردہ! رضا دیگہ برنمیگردہ! و هق هقش شدت میگیرد! نمیدانم چرا قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر مے خورد! چند قدم بہ سمت عقب برمیدارم ڪہ صداے پرستارے در جا خشڪم میڪند! _بیچارہ هفت ماهہ باردارہ! شوهرش مدافع حرم بود،امروز خبر شهادتشو دادن! حالش بد شدہ آوردنش بیمارستان! صداے تاسف و دلسوزے هاے چند نفر بہ گوشم میخورد و من را بہ چهار سال و نیم قبل پرت مے ڪند! تنم مے لرزد! قلبم مے لرزد! پلڪم مے لرزد! جانم مے لرزد! میخواهم از جمعیت دور بشوم،میخواهم فرار ڪنم! تازہ آرام گرفتہ ام! تازہ فراموش ڪردہ ام! تازہ قلبم دوبارہ جان گرفتہ! بہ زور چند قدم برمیدارم و دستم را روے پیشانے ام میگذارم. صداے دخترڪ باعث میشود روح از تنم پرواز ڪند! _رِ...رضا...دیگہ...دیگہ...نَ‌.‌..فس...نمے...ڪشہ! صداے پچ پچ ها در گوشم سوت میڪشد! مے ایستم،صداے همهمہ،صداے نالہ،صداے پچ پچ،صداے گریہ،صداے لالایے خواندن،صداے خندہ هاے هادے،صداے ضجہ زدن هاے خودم. همہ در گوشم هم زمان صدا مے ڪنند! نفس عمیقے میڪشم،دستم از روے پیشانے ام سر میخورد و بہ دیوار دست مے اندازد ڪہ زمین نخورم! صداے یاس در سرم مے پیچد:هادے شهید شدہ آیہ! صداے خودم از اعماق گذشتہ ها در گوشم زنگ میخورد:"فقط بگو ڪہ هادے هنوز براے آیہ نفس میڪشہ!" صداے خندہ هاے هادے از دور مے آید،صداے تفهیم گفتن هایش! صداے لالایے خواندن فرزانہ! صداے زمین خوردنم پاے تابوت! صداے یا زهرا گفتن بابا مهدے! صداے قلبم! صداے احساستم ڪہ فرو ریخت! صداے بیل زدن آن پیرمرد در قبرستان! صداے لا اللہ الا اللہ گفتن ها! صداے هق هق هاے همتا و یڪتا! صداے زار زدن هایم! صداے شڪستنم! همہ و همہ در گوشم صدا مے ڪنند! قلبم مے سوزد! آتش میگیرد! خاڪستر میشود! دوبارہ صداے هق هق هاے دخترڪ سوهان روحم میشود! زنے از جنس من! چهار پنج سال قبلِ من! و صداے تڪان خوردن هاے حلقہ اے ڪہ در گردبندم منتظر بود تیر خلاص را بعد از گذشت چهار سال و نیم بہ قلبم مے زند! و دوبارہ صداے یاس! _سہ شب پیش تو عملیات بہ قلبش تیر میخورہ! هادے شهید شدہ آیہ! و باز صداے هق هق ڪہ نہ،صداے جان دادن آن دخترڪ در گوشم مے پیچد! چشمانم سیاهے مے روند... ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون ......

#یاحضرت_معصومه(سلام الله علیها ) دریاب خانم ... دختران سرزمین مان را ..... 🌸🍃 انسان عاشق، هرچی که معشوقش می گه عمل می کنه، عاشق واقعی کسی ست که تیپ و الگوی رفتاریش هم مثل معشوقش باشه ✋ حضرت فاطمه (سلام الله علیها) نامش رو معصومه قرار دادند چون پاک و عفیف بود، و در حجاب و عفاف و پاکدامنی زبانزد همه بود❤️ شمایی که این بانو را دوست داری☝️ عاشقش هستید 😍 چرا رفتارتون نباید مثل معشوقتون باشه؟؟؟ تازه حجاب کامل تنها برای حرم این خانم نیست بلکه اینجا تنها" تلنگری" برای ماست که " در همه حال " حجاب را رعایت کنیم. و بانویی مانند فاطمه معصومه (سلام الله علیها) را الگوی زندگیمان قرار دهیم.

❣آنکه حجابی ندارد نهایتاً۱۰۰سال عمرَش را اینطور میگذراند اما آن دنیا تنها میماند ولـي تو اےبانوےچادری مادرےدارےکه برای شفاعتت چادرش را گِـرو خواهد گذاشت #ما_مادرےایم😇 https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

💕 قرآن می فرماید زن را به نکاح در آورید با اجازه خانواده اش. 💕 ما توصیه نمی کنیم دو نامحرم که قصد #ازدواج دارند بدون حضور خانواده ها بیرون بروند. 💕 #مادر_شوهر باید کاری کند #عروس اش به او علاقه مند شود. بیاید درد دل کند. 💕 برای عروس تان مادری کنید. 💕 البته باید #اعتدال را رعایت کرد. 💕 مادر شوهر نباید عروس اش را به سر پسرش بزند. 💕 راز های زندگی پسرتان را به عروس نگویید. 💕 عروس را سوال پیچ نکنید! 💕 اختلافاتی که بین عروس و پسرتان پیش می آید تا زمانی که نخواسته اند، دخالت نکنید.

#سلام_آقای_من💔💔 هرگز بجز دو پای گریزان نداشتیم جزحرف وادعای فراوان نداشتیم این یک حقیقت است چرا مخفیش کنیم ما بهر انتظار شما جان نداشتیم #العجل پدر مهربان😔 🌹تعجیل درفرج #پنج صلوات🌹

من ازکودکی عاشقت بوده ام...😊✨❤️

مقام معظم دلبری 😍😍😍😍😍😍😘😘😘😘

چگونه به خودمان احترام بگذاریم؟؟؟ 💞اگر فکر می‌کنی کاری اشتباهه، انجامش نده...! 💞در صحبت‌ها همیشه دقیقا همون چیزی رو بگو که منظورته...! 💞هیچ‌وقت طوری زندگی نکن که سعی کنی همه رو از خودت راضی نگه‌ داری؛ هیج وقت...! 💞سعی کن هر روزچیز جدیدی یاد بگیری و دست از یادگرفتن بر نداری...! 💞در صحبت با دیگران هیچ‌وقت راجع به خودت بد حرف نزن...! 💞هیچ‌وقت دست از تلاش برای رسیدن به رویاهات بر ندار...! 💞سعی کن راحت نه بگی، از نه گفتن نترس. از بله گفتن هم نترس....! 💞با خودت مهربون باش...! 💞اگه نمی‌تونی چیزی رو کنترل کنی، بذار به حال خودش...! https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

#ریحانه☺️🍃 مانتو هر چه قدر هم بلند باشه😇 آخرش چادر نمیشه🙈❤️ میراث خاکی حضرت زهرا چادره😊

بسم الله الرحمن الرحیم

ڪــاش فــال شب یلـــدای همه این بشود یوسف گمگشتــه باز آیـد به ڪنعـان غم مخور

⚛به دختر خانمها میگیم حجاب ! ↩️میگن خب پسرا نگاه نکنن!!! ⚛به آقا پسرها میگیم نـــــ👀ـــــگاه ! ↩️میگن خب دخترا اینجوری نگردن!!!😒 ✴️من میگم: من اگر برخیزم ...🚶 تو اگر برخیزی ... 🏃 ⬅️همه بر میخیزند😃 من اگر بنشینم ... 🚼 تو اگر بنشینی ...🙇 🚫چه کسی برخیزد؟؟؟ ┘◀️تغییر را از خودمان شروع کنیم➡️ https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

#سلام_آقای_من 🍃دلم گرفته از اين روزها دلم تنگ است 🍃ميان ما و رسيدن، هزار فرسنگ است #امام_زمان_عج #دلتنگی 🌹تعجیل درفرج #پنج صلوات

#نوکرانہ←💓✌️ ••|بیمـارفقطـ درطلبِ ••|ِلطفِ طـبـیـب اسـت💛🌱 ••|مامنتظرِنسخـهـ ے ••|درمانِ حـسینیم{♥️} #فقط_تومیمونی_برام_حسین_جانم

‌ دختر و بانوے پاڪ ...☺️ وقتے پدرتــ ، برادرتــ و همسرتــ روی بیرون رفتنتــ و نوع پوشش تو حساس است...☝️ روے روابط تو در فضاے واقعی یا مجازی حساس استــ... ☝️ ناراحتــــ نشو...😇 فکر نڪن در سختی هستے و به تو ظلم شده...😥 خوشحال و مغرور باش... 😍💚 چرا که مردے قلبش برایتــ میتپد... 😌 آن هم از جنس پدرانه و برادرانه یا عاشقانه ...😍 وچه سعادتــ و آرامش و امنیتے بالاتر از این برای یڪ دختر و زن؟ 😎

❖ ثروتمند زندگی کنیم ، بجای آن که ثروتمند بمیریم چارلی چاپلین تعریف می کند : با پدرم رفتم سیرك . توی صف خرید بلیت یه زن وشوهر با چهاربچشون جلوی ما بودند كه با هیجان زیادی در مورد شعبده بازی هایی که قرار بود ببینند، صحبت می کردند… وقتی به باجه بلیت فروشی رسیدند، متصدی باجه، قیمت بلیت ها رابهشون اعلام کرد . ناگهان رنگ صورت مرد تغییر کرد و نگاهی به همسرش انداخت .معلوم بود که مرد پول کافی نداشت . و نمی دانست چه بکند و به بچه هایی که با آن علاقه پشت او ایستاده بودند، چه بگوید . ناگهان پدرم دست در جیبش برد و یک اسکناس صددلاری بیرون آورد و روی زمین انداخت. سپس خم شد و پول را از زمین برداشت به شانه مرد زد و گفت: ببخشید آقا، این پول از جیب شما افتاد! مرد که متوجه موضوع شده بود، همان طور که بهت زده به پدرم نگاه می كرد، گفت: متشکرم آقا. مرد شریفی بود، ولی درآن لحظه برای این که پیش بچه ها شرمنده نشود، کمک پدرم را قبول کرد… بعد از این که بچه ها به همراه پدر و مادشان داخل سیرک شدند، من و پدرم آهسته از صف خارج شدیم و به طرف خانه برگشتیم و من در دلم به داشتن چنین پدری افتخار کردم. آن زیباترین سیرکی بود که به عمرم ندیدم ! ثروتمند زندگی کنیم ، بجای آن که ثروتمند بمیریم .. . https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

ریشه های چادرم نذر مهدیست... 🌺🌺🌺 #پروفایل☘☘ 🌺🌺🌺

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیه_های_جنون #قسمت425 #سوره_ی_یازدهم #بخش_اول بے رمق سعے میڪنم پلڪانم را از هم باز ڪنم،صداهاے نامفهومے بہ گوشم میخورد! آخے میگویم و چند بار پشت سر هم پلڪ میزنم،نور ڪم سویے بہ چشمانم میخورد و باعث میشود دوبارہ چشمانم را ببندم! چند ثانیہ بعد چشمانم را نیمہ،باز میڪنم. صداها واضح میشود! _خانم دڪتر رضایے! خانم دڪتر رضایے! بہ بخش پذیرش! نگاهے بہ اطرافم مے اندازم،روے تختے فلزے دراز ڪشیدہ ام و ملحفہ ے صورتے اے ڪہ رنگ و رویش رفتہ تا نزدیڪ گردنم ڪشیدہ شدہ. دو طرفم را پردہ هاے لیمویے رنگ گرفتہ اند و صداے آہ و نالہ از پشت پردہ ها بہ گوش مے رسد. میخواهم دستم را بلند ڪنم ڪہ نگاهم بہ سوزن سرم مے افتد،نفس عمیقے میڪشم و حرڪتے نمیڪنم. صحنہ ها دوبارہ در ذهنم جان مے گیرند،آن دخترڪ و نالہ هایش! همسرش مدافع حرم بودہ! شهید شدہ! پوفے میڪنم و سعے میڪنم دیگر براے خودم یادآورے نڪنم! با صداے روزبہ بہ خودم مے آیم:آیہ! نگاهم را بہ رو بہ رو میدوزم،روزبہ با چهرہ اے درهم در چند قدمے تختم ایستادہ. موهایش ڪمے آشفتہ شدہ اند،حتم دارم از بس با موهایش ڪلنجار رفتہ بہ هم ریختہ اند! چهرہ اش ڪمے ناراحت بہ نظر مے رسد و چشمانش سرد! متعجب مے پرسم:خوبے؟! فاصلہ را ڪم میڪند و مقابلم مے ایستد،جدے مے گوید:باید این سوالو من از تو بپرسم! خوبے؟ سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:آرہ! اصلا احساس ضعف نمیڪردم نمیدونم چرا یهو فشارم افتاد! پوزخندے میزند:آرہ! یهو فشارت خیلے بد افتاد! از لحن و ڪنایہ اش جا میخورم‌! پیشانے ام را بالا میدهم:روزبہ! چیزے شدہ؟! بدون این ڪہ نگاهم ڪند جواب میدهد:نہ! چے باید بشہ؟! شانہ اے بالا مے اندازم:آخہ...لحنت یہ جوریہ! انگار ناراحتے! نگاهش را بہ سرم مے دوزد و ڪتش را ڪنار پایم میگذارد:سرمت دارہ تموم میشہ،برم پرستارو صدا ڪنم! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ با قدم هاے بلند از تخت دور میشود،هاج و واج بہ نقطہ اے ڪہ روزبہ تا چند ثانیہ پیش در آن ایستادہ بود خیرہ میشوم! ڪمے بعد روزبہ بہ همراہ پرستار باز مے گردد،پرستار سوزن سرم را میڪشد و مے رود. روزبہ در سڪوت ڪمڪ ڪرد از روے تخت بلند بشوم و چادرم را سر ڪنم. هر چہ مے پرسیدم چہ اتفاقے افتادہ شانہ اے بالا مے انداخت و جواب سر بالا میداد! رفتارش بہ ڪل تغییر ڪردہ بود! جانم یخ بست از سردے اش! از اتاقے ڪہ در آن بودم خارج شدیم و بہ سمت اتاق آرزو راہ افتادیم. مقابل در ڪہ رسیدیم چند تقہ بہ در زدم،صداے شیرین خانم بلند شد:بفرمایید! نگاهے بہ روزبہ مے اندازم و مردد در را باز میڪنم،همانطور ڪہ وارد اتاق میشوم میگویم:سلام! شیرین خانم سرش را بہ سمت من بر مے گرداند و زمزمہ وار جواب میدهد:سلام! بفرمایید! شهاب دست بہ سینہ گوشہ ے اتاق ایستادہ و عصبے پاهاش را تڪان میدهد! روزبہ پشت سرم وارد میشود و در را مے بندد،آرزو سریع بہ سمتم سر بر مے گرداند و مے گوید:آیہ! شیرین خانم چپ چپ‌ نگاهش میڪند،در دل مے گویم: "چرا چپ‌ چپ نگاش میڪنے؟! مگہ متوجہ میشہ؟!" لبخند تصنعے اے رو لبم جاے میدهم و بہ سمت تخت قدم برمیدارم،همانطور ڪہ دست ظریفش را مے گیرم مے گویم:سلام عزیزم! خوبے؟! آرام سرش را تڪان میدهد،مردمڪ هاے قهوہ اے چشمانش بہ نقطہ اے نا معلوم دوختہ شدہ اند و گاهے حرڪت مے ڪنند. آرزو دستم را مے فشارد:تو چرا حالت بد شدہ بود؟! نگرانت بودم! مے خندد و ادامہ میدهد:حتما بخاطرہ من! لبخند ڪم رنگے میزنم:شاید! خودت خوبے؟! آسیب جدے ڪہ ندیدے؟! نچے میڪند و عصبے مے گوید:اما امشب باید اینجا بمونم! مے خندم:حقتہ! سزاے دختر حرف گوش نڪن اذیت شدنہ! لب هایش را غنچہ میڪند و با لحنے لوس مے گوید:دستت درد نڪنہ دیگہ! نگاهم را بہ شیرین خانم مے دوزم و آرام مے گویم:میخواید من امشب پیش آرزو بمونم؟ همانطور ڪہ ملحفہ را روے آرزو مرتب میڪند جواب میدهد:خیلے ممنون! خودم هستم! سرے تڪان میدهم:هر طور راحتید! اگہ ڪارے پیش اومد باهام تماس بگیرید! جوابے نمیدهد،روزبہ ڪنارم مے ایستد:دیگہ باید بریم! باشہ اے مے گویم و دست آرزو را مے فشارم. _هرڪارے داشتے بهم زنگ بزن! میام بهت سر میزنم فسقل! گرم دستم را مے فشارد:چشم آبجے بزرگہ! قلبم یڪ جورے میشود،بے اختیار خم میشوم و گونہ اش را عمیق مے بوسم. سپس صاف مے ایستم و مے گویم:مراقب خودت باش! بعدا باید مفصل باهم صحبت ڪنیم! سرے تڪان میدهد و دست آزادش را بہ نشانہ ے خداحافظے بالا مے آورد. دستش را رها میڪنم،بعد از خداحافظے اے سرد و خشڪ از شیرین خانم و شهاب همراہ روزبہ از بیمارستان خارج میشویم‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت425 #بخش_دوم همین ڪہ پایم را از بیمارستان بیرون میگذارم نفس عمیقے میڪشم و مے گویم:آخیش! چقدر از محیط بیمارستان بدم میاد! روزبہ بدون توجہ بہ من بہ سمت ماشین در خیابان راہ مے افتد. گیج از رفتارش دنبالش مے روم،بدون حرف سوار ماشین میشویم و حرڪت میڪند. همین ڪہ فرمان را مے چرخاند،چشمانم را بہ صورتش مے دوزم و با لحنے نرم مے پرسم:مطمئنے اتفاقے نیوفتادہ؟! همانطور ڪہ نگاهش را بہ خیابان دوختہ جواب میدهد:چرا حالت بد شد؟! نفس عمیقے میڪشم و سڪوت میڪنم،انگشتانم را در هم قفل میڪنم و مے فشارم. نفسش را با شدت بیرون میدهد:نمیخواے جواب بدے آیہ؟! نگاهم را بہ انگشتانم مے دوزم:یڪم...شوڪہ شدم! _شوڪہ چے؟! _همہ چے! امروز اصلا روز خوبے نبود! تڪانے بہ گردنش مے دهد و نگاہ نافذش را بہ نیم رخم مے دوزد. لبم را بہ دندان میگیرم و واڪنشے نشان نمیدهم. صداے جدے اش در ماشین مے پیچد:اگہ راجع بہ مسئلہ اے دوست ندارے صحبت ڪنے بگو دوست ندارم راجع بهش حرف بزنم!‌ اما نپیچون! دروغ نگو! سرم را بلند میڪنم:متوجہ منظورت نمیشم! ابروهایش را بالا میدهد و دوبارہ نگاهش را بہ رو بہ رو مے دوزد. دستم را بالا میبرم و آرام روے دستش میگذارم،واڪنشے نشان نمیدهد! _روزبہ جان! عزیزدلم!‌ چرا نمیگے چے شدہ؟! سرد مے گوید:فعلا نمیخوام راجع بهش صحبت ڪنم! آرام دستش را نوازش میڪنم و حرفے نمیزنم،در این مواقع اصرار ڪردن نہ تنها بے فایدہ ست،بلڪہ ممڪن است ڪار را بدتر ڪند! دستم را آرام برمیدارم و مهربان مے گویم:امروز از ڪارات موندے! ببخشید ڪلے بهت زحمت دادم! سرعت ماشین را ڪمے بیشتر میڪند! _وظیفہ م بود! سریع مے گویم:نہ! نہ! مشڪلات خانوادگے من ارتباطے بہ زندگے خودمون ندارہ! باید یہ جورے دورشون ڪنم! نگاهے بہ صورتم مے اندازد:بہ هر حال وظیفہ ے منہ تو هر شرایطے ڪنارت باشم! مگہ این ڪہ تو عڪسشو بخواے!‌ لبخند دندان نمایے میزنم و بہ شوخے میگویم:امروز حسابے دارے با تانڪت بہ سر و روم،توپِ نیش و ڪنایہ پرت میڪنیا! جوابے نمیدهد و فرمان را مے چرخاند! چند دقیقہ بعد مقابل خانہ مے رسیم،مقابل درب از ماشین پیادہ میشوم و وارد ساختمان میشوم‌. روزبہ بہ سمت پارڪینگ میرود تا ماشین را پارڪ ڪند. از حیاط عبور میڪنم و سوار آسانسور میشوم،چند لحظہ بعد مقابل درب خانہ مے رسم. ڪلید را داخل قفل مے چرخانم و در را باز میڪنم،وارد خانہ میشوم و نفس راحتے میڪشم. چادر و شالم را از روے سرم برمیدارم و بہ سمت اتاق خواب حرڪت میڪنم. همین ڪہ وارد اتاق میشوم،صداے باز و بستہ شدن در مے آید. صداے افتادن دستہ ڪلید روے میز،بہ گوش مے رسد. ڪمے صبر میڪنم اما خبرے از روزبہ نمیشود! لباس هایم را تعویض میڪنم و از اتاق خارج میشوم،روزبہ با همان ڪت و شلوار روے مبل تڪ نفرہ اے نشستہ و پاهایش را روے میز گذاشته‌. ساعد دست راستش را روے چشمانش قرار دادہ و حرڪتے نمیڪند. با قدم هاے آرام بہ سمتش مے روم و پشت سرش مے ایستم. هر دو دستم را آرام روے شانہ هایش قرار میدهم و صدایش میزنم:روزبہ! بدون این ڪہ واڪنشے نشان بدهد مے گوید:جانم! همانطور ڪہ سعے مے ڪنم ساعدش را از روے چشمانش بردارم و ڪتش را از تنش خارج ڪنم نچ نچے میڪنم و مے گویم:امروز حسابے خستہ شدے! پاشو لباساتو عوض ڪن تا یہ چرت بزنے یہ سوپ خوشمزہ درست میڪنم! بعد از ڪمے مڪث ساعدش را از روے چشمانش برمیدارد و صاف مے نشیند. ڪتش را از تنش خارج میڪنم،سنگینے نگاهش را احساس میڪنم! متعجب نگاهش میڪنم:مثل این ڪہ اتفاق خیلے مهمے افتادہ! جوابے نمیدهد،صاف مے ایستد و ڪتش را از دستم میگیرد‌. همانطور ڪہ بہ سمت اتاق خواب مے رود،با انگشت اشارہ و شصتش دڪمہ ے اول پیراهنش را باز میڪند. نیم رخش را بہ سمتم بر مے گرداند:آیہ! _جانم! _جلساتتو با مامانم ڪامل نڪردہ بودے نہ؟! بے اختیار اخم میڪنم:چطور؟! لبش را بہ دندان مے گیرد و رها میڪند:بہ نظرم باید پیش یہ مشاور بریم! پوزخند میزنم:یعنے چے؟! یهو چت شد آخہ؟! ڪامل بہ سمتم بر مے گردد،سیاهے چشمانش عجیب نگاهم مے ڪنند! سیاهے چشمانش ڪمے ترسناڪ بہ نظر مے رسند! انگشت اشارہ اش را بالا مے گیرد و با تحڪم مے گوید:شاید بہ من بہ اصطلاح آدم امروزے و روشن فڪر بگن! شاید آدم معتقدے نباشم اما! مڪث میڪند و دوبارہ تاڪید ادامہ میدهد:اما بے غیرت نیستم! گیج نگاهش میڪنم:معنے حرفاتو نمیفهمم! گردنش ڪمے سرخ شدہ! لبش مے لرزد:چرا باید بعد از چهار پنج سال با یہ صحنہ بہ هم بریزے؟! چشمانم از فرط تعجب گشاد میشوند. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے