دیگه بریدم از همه😓✋ ب اشک روزه هام قسم😞😞 میخوام ک رو سپید بشم😍 با چادرم شهید بشم😍😍

مقام معظم رهبری😍😍 و سید حسن نصرالله😍😍

دخترها شهید نمی شوند آری اما شهید پرور میشوند خواهر تو مانده ای که دفاع کنی... از آنچه که شهدا برایش خون دادند دفاع کنی از حجابت حجاب-وصیت-شهدا نحن الصامدون

🎀✨🎀✨🎀 ‌#تدبیر❤️ 💜 خانوما زیاد #لباس_تکراری نپوشین.❌ 👈حتی اگه شوهرتون عاشق یه لباستونه. چون دیگه تأثیر خودش رو از دست میده 👈لباساتونو دسته بندی کنین و مثلا ۶دست بذارین. باقی رو بذارین تو ساک یا چمدون و بذارین تو انبار .بعد سه ماه دوباره ۶دست جدید بردارین. 👈اینجوری هم خودتون از لباساتون خسته نمیشین و براتون جدیده. هم لباساتون دیرتر کهنه و بی رنگ و رو میشه👌 #تدبیر_زنانه https://eitaa.com/dokhtaranchadorii

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_429 #سورہ_یازدهم #بخش_چهارم مادرم ڪنار سمانہ مے نشیند،فرزاد درماندہ نگاهے بہ ما مے اندازد و آرام مے گوید:مامان جان! تو رو خدا آروم باش! رنگ بہ روت نموندہ چرا خودتو اذیت میڪنے؟! یڪم دیگہ میان بیرون مون میڪنن! سپس نفسش را با شدت بیرون میدهد،آقاجون اشارہ میڪند روے صندلے بنشینم. بدون حرف روے صندلے مینشینم،میان آقاجون و سمانہ جاے میگیرم. مادرم یڪ دستش را دور شانہ ے سمانہ حلقہ ڪردہ و آرام بازویش را نوازش میڪند و با دست دیگر دانہ هاے تسبیح را مے گرداند و ذڪر "یا مَنْ اِسْمُهُ دَوآءٌ وَ ذِڪْرُهُ شِفآءٌ" را از سر میگیرد. نگاهم بہ ڪیف پول سمانہ مے افتد،خیرہ بہ عڪس چهار نفرہ ے مان شدہ! عڪسے ڪہ من در میان بازوان روزبہ مے خندم و بابامحسن دستش را دور شانہ ے سمانہ حلقہ ڪردہ و رو بہ دوربین لبخند میزند! عڪس مربوط بہ اوایل ازدواج من و روزبہ است! چهار نفرے رفتہ بودیم شمال! لب دریا قدم میزدیم و صحبت میڪردیم،بابامحسن از خاطراتش میگفت و سر بہ سر روزبہ میگذاشت! نزدیڪ غروب بہ پیشنهاد من پایہ ے دوربین و دوربین دیجتال روزبہ را از ویلا آوردیم. چهار نفرے ڪنار دریا ایستادیم،موج هاے دریا آرام در تلاطم بودند و نسیم خنڪے مے وزید. من مانتوے بلند نیلے رنگ سادہ اے همراہ روسرے حریرے تیرہ تر از رنگ مانتو پوشیدہ بودم. روزبہ شلوار ڪتان ڪرم رنگے همراہ با پیراهن آبے آسمانے اے بہ تن ڪردہ و پاچہ هاے شلوارش را ڪمے تا ڪردہ بود. من و سمانہ ڪنار هم ایستادیم،بابامحسن دستش را دور شانہ ے سمانہ حلقہ ڪردہ و روزبہ بازوانش را حصارِ تن من! از عمد ڪمے پهلویم را قلقلڪ داد و در عڪس خندہ ے عمیقم ثبت شد! نگاہ روزبہ از داخل عڪس هم جان دارد! روح دارد! بوے عشق دارد! زندگے دارد! لبخند شیطنت آمیزے لبانش را از هم باز ڪردہ. بوے نگاہ هایش را حس میڪنم! مثل بویِ گل محمدے! روزبہ چهار عڪس چاپ ڪرد،یڪے براے سمانہ،یڪے براے بابا محسن و دوتا براے خودمان! صداے آقاجون رشتہ ے افڪارم را پارہ میڪند! _فرزاد! مادرتو آیہ و پروانہ خانمو ببر خونہ،پیش مادرت باش. لازم شد خبرت میڪنم بیاے! فرزاد میخواهد دهان باز ڪند ڪہ با تحڪم مے گوید:نہ تو اما و ولے میارے نہ سمانہ! یالا برید! یاعلے! فرزاد سرے تڪان میدهد و لبخند میزند:مگہ من میتونم بہ شما چشم نگم؟! بہ روے جفت چشمام! _چشمات سلامت! فرزاد نگاهش را بہ ما مے دوزد ڪہ یعنے بلند شویم،ناچار بلند میشوم و ڪمڪ میڪنم سمانہ هم بلند شود. سمانہ بہ زور بغضش را قورت میدهد و رو بہ آقاجون مے گوید:منو بے خبر نذارید آقاجون! دق میڪنم! آقاجون خونسرد نگاهش میڪند:برو بہ سلامت! در پناہ حق! از آقاجون خداحافظے میڪنیم و از بیمارستان خارج میشویم. سمانہ ڪمے آرام گرفتہ و با مادرم صحبت میڪند،در این بین هر چند ثانیہ یڪ بار نگاہ هایش بہ سمت شڪم برآمدہ ام روانہ میشود. سوار ماشین فرزاد میشویم،نگاهے بہ مادرم مے اندازم و مے گویم:مام همراهتون میایم خونہ! مادرم لبخند میزند و سرش را بہ نشانہ ے تایید تڪان میدهد. تنها گفتگو ڪنندہ هاے جمع مادرم و سمانہ هستند،سرم بہ شیشہ ے ماشین تڪیہ دادہ ام و خیابان هاے شلوغ را تماشا میڪنم. چهار پنج روزے بیشتر بہ آغاز بهار نماندہ و همہ در تب و تاب اند! دستم را روے شڪمم میگذارم،ڪمتر از چهار هفتہ دیگر این موجود ڪوچڪ قرار است در آغوشم قرار بگیرید و من را بیشتر پایبند زندگے ڪند! تا چند روز پیش براے آمدنش شوق داشتم اما حالا نہ! هر چہ بہ زمان زایمان نزدیڪ تر میشوم ترس و دلهرہ ام بیشتر میشود! ترس از بے ڪسے ام! از نبودن دار و ندارم! از نبودن روزبہ! از بے پدرے پسرم و تنهایے خودم! انگار همہ ڪس برایم در روزبہ خلاصہ میشد.‌دیگر بہ گذشتہ سفر نخواهم ڪرد! بیشتر از این زیر و رو ڪردن گذشتہ عذابم میدهد و طاقتش را ندارم! چند دقیقہ بعد مقابل خانہ مے رسیم،سمانہ سریع پیادہ میشود و بہ سمت در میرود. مادرم مهربان نگاهم میڪند:ڪار خوبے ڪردے نذاشتے تنها بمونہ! هواشونو خیلے داشتہ باش! با لبخند ڪم رنگے جوابش را میدهم و پیادہ میشوم،سمانہ در را باز میڪند و تعارف میڪند اول مادرم وارد بشود. بعد از ورود مادرم بہ حیاط همراہ هم وارد میشویم. حس عجیبے وجودم را در بر مے گیرد،سر جایم مے ایستم و نگاهے بہ دور تا دور حیاط مے اندازم. نمیدانم چرا حالم دگرگون شدہ! ابرویے بالا مے اندازم و دوبارہ راہ مے افتم‌. هنوز چند قدم بیشتر برنداشتہ ام ڪہ صداے افتادن چیزے از انتهاے حیاط بہ گوشم مے رسد! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

🌹نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #آیہ_هاے_جنون #قسمت_429 #سورہ_یازدهم #بخش_پنجم متعجب بہ انتهاے حیاط خیرہ میشوم،نفسم بندہ آمدہ! قلبم تاپ تاپ میڪند،متعجب از حالم چند بار نفس عمیق میڪشم! حضور ڪسے را پشت سرم احساس میڪنم،سر بر مے گردانم. فرزاد نزدیڪم ایستادہ و در را مے بندد،ڪامل بہ سمت من بر مے گردد. متعجب نگاهم میڪند:چرا نرفتید داخل؟! شانہ اے بالا مے اندازم:نمیدونم! پیشانے اش را بالا میدهد،من من ڪنان مے پرسم:هنوز نمیخواید صحبت ڪنیم؟! راجع بہ ناگفتہ هایے ڪہ گفتید! متفڪر بہ چشمانم خیرہ میشود و سڪوت میڪند. بعد از ڪمے مڪث جواب میدهد:الان نہ! سپس اضافہ میڪند:هوا هنوز سوز دارہ بهترہ برید داخل! ڪمے عصبے میشوم! میخواهم رو برگردانم ڪہ نگاهم بہ انتهاے حیاط مے افتد. آرام مے گویم:یہ صدایے از تہ حیاط اومد! فرزاد سرفہ اے میڪند،احساس میڪنم ڪمے دستپاچہ شدہ! _چہ...چہ صدایے؟! شانہ ام را بالا مے اندازم:نمیدونم! گفتم نڪنہ شاخہ ے درختے شڪستہ باشہ یا حیوونے زخمے افتادہ باشہ! الان نگاہ میڪنم! سریع مے گوید:نہ! نہ! لازم نیست! با چشمانے گرد شدہ براندازش میڪنم اضافہ میڪند:خودم یہ نگاہ میندازم! شما بفرمایید داخل! سرے تڪان میدهم و باشہ اے زمزمہ میڪنم،یادم مے افتد روزبہ چقدر حیاطشان را دوست داشت! میگفت دوران مجردے هرگاہ عصبے یا ناراحت میشدہ دور تا دور حیاط را قدم میزدہ تا آرام شود! حتے گفتہ بود: "حیاط ما بوے عشق تو رو میدہ ها! روش اسم تو هڪ شدہ آیہ! وقتے احساس ڪردم بهت علاقہ مند شدم تمام دلواپسے ها و تردیدا و ناراحتیامو تو اون حیاط قدم زدم!" بے اختیار نگاهم را بہ سنگ فرش میدوزم و آرام قدم برمیدارم. فرزاد از ڪنارم عبور میڪند و بہ سمت انتهاے حیاط مے رود. احساس میڪنم پا روے جاے قدم هاے روزبہ گذاشتہ ام! میخواهم مثل او دلتنگے و دلواپسے ها را در این حیاط قدم بزنم! از سرعتم مے ڪاهم و پاهایم را روے نقاط مختلف سنگ فرش میڪشم ڪہ مبادا جایے از جاے قدم هاے روزبہ جا ماندہ باشد! همانطور ڪہ قدم برمیدارم برایش با بغض زمزمہ میڪنم:چشمانِ تو آرامشِ جان است...! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون ....

🍃❄️❤️ بیخود برایم دلیل و مدرڪ نیاورید من دختــرم💓 میدانم ڪہ صلاح من در «حجاب »اسٺ براي من دلیلي بزرگٺـر از سخن خدايــم نیسٺ من حجابـــ میڪنم چون خداے من اینگونہ مے خواهد😇 #الهے_و_ربے_من_لے_غیرڪ🌹

‌چه زيبا چادرت راسرت كرده اي بانو چه باوقارشده اي قدم هايت🌷 رفتارهايت 🌷 چه باحجب وحياست اصلا ميداني چيست؟! ملكه 👑واقعي تو هستي با این چادر مشکی ات...

شبتون شهدایی😍✌️ شهید بیضایی😍😍❤️❤️