🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_337
من همچین روزے رو اما بہ یہ شڪل دیگہ مے دیدم!
نفس عمیقے میڪشد و چند جرعہ از چایش را مے نوشد سپس ادامہ میدهد:هر چقدره با تو و روزبہ صحبت ڪردم حاضر نبودید قبول ڪنید! دروغ نمے تونم بگم بہ فڪر هر دوتون بودم اما بیشتر بہ فڪر پسرِ خودم!
براے اولین بار احساسات مادرانہ م بہ وجدان ڪارے و ملاحظہ گریم غلبہ ڪرد!
هر چیزے ڪہ تو جلسہ ها بهم گفتہ بودے بہ روزبہ گفتم! از مشڪلات خانوادگیت تا از دست دادن نامزدت!
بہ اینجا ڪہ مے رسد سرش را پایین مے اندازد،خونم مے جوشد اما چیزے نمے گویم! سعے میڪنم اخم هم نڪنم!
عصبانیت بعد از چهار سال چہ فایدہ اے دارد؟!
نفسے میڪشم و خشمم را با چند جرعہ چاے قورت میدهم!
سڪوت را مے شڪند:روزبہ گفت تا حدے در جریان هست!
گفتم دارے اشتباہ میڪنے آیہ نمیتونہ برات ایدہ آل باشہ! یہ دخترِ...
حرفش را ادامہ نمیدهد،پوزخند میزنم و مے گویم:یہ دخترِ بیچارہ ے افسردہ و محبت ندیدہ ست! همچین چیزے گفتید درستہ؟! حالا یڪم محترمانہ تر!
جوابے نمے دهد،شانہ ام را بیخیال بالا مے اندازم:بعد از چهارسال اینا رو براے چےه گفتید؟! الان چہ اهمیتے دارہ ڪہ شما چهار سال پیش همہ ے تلاش تون رو ڪردید ڪہ پسرتون با من ازدواج نڪنہ؟!
آرام مے گوید:حلالم ڪن! اگہ همون چهارسال پیش بهت نگفتم فقط براے این بود ڪہ تو عروسم شدہ بودے! نمیخواستم بین مون حساسیت و ڪشمڪش غیر مستقیم پیش بیاد!
فنجانم را روے میز میگذارم:خیلے ممنون!
همین! دیگر چیزے نمے گویم،حرفے براے گفتن ندارم!
سمانہ مے گوید:عذر میخوام! من نباید...
دوبارہ حرفش را ادامہ نمے دهد،در دل مے گویم:"نباید از نقطہ ضعف هام سواستفادہ میڪردے!"
لبخند تصنعے اے میزنم:مهم نیست!
اشڪ در چشم هایش حلقہ مے زند،زمزمہ مے ڪند:اگہ...اگہ... اون موقع از سرِ احساسات تصمیم نمے گرفتید الان روزبہ زندہ بود!
نفسم بند مے آید! همہ من را مقصر مرگ روزبہ مے دانند!
چہ مے داند آن شب بہ من چہ گذشت؟! ڪہ روزبہ با من چہ ڪرد؟!
از روے مبل بلند میشوم:من دیگہ باید برم!
سریع بلند میشود:قرار بود شام بمونے!
_بهترہ برم!
سمانہ میخواهد چیزے بگوید ڪہ صداے فرزاد مے آید:مامان!
سریع روسرے ام را برمیدارم و سر میڪنم،چند لحظہ بعد فرزاد نزدیڪمان میشود!
نگاهش ڪہ بہ من مے افتد ڪمے سرش را خم مے ڪند!
سلام و احوال پرسے ڪوتاهے مے ڪند و بہ سمت اتاقش مے رود.
نگاهِ سمانہ دوبارہ روے شڪم بر آمدہ ام میخڪوب میشود:خیلے مراقب خودت باش!
سرم را تڪان میدهم:چشم!
مقابلم مے ایستد و دستم را مے گیرد:حلال ڪردے؟!
_این چہ حرفیہ؟! گفتم ڪہ مهم نیست!
بہ چشم هایم نگاہ میڪند:شامو بمون!
چند لحظہ مڪث میڪنم و سپس مے گویم:باشہ!
سمانہ لبخند ڪم جانے میزند:برم میوہ بیاریم بخوریم! شام امشب با فرزادہ! میخواد از اون جوجہ هاے معروفش درست ڪنہ!
دوبارہ روے مبل مے نشینم و بہ میز چشم مے دوزم،چند ثانیہ بعد فرزاد با گرمڪن مشڪے و بلوز نوڪ مدادے رنگے نزدیڪ میشود.
با احتیاط نگاهے بہ آشپزخانہ مے اندازد و روے مبل مے نشیند،سرفہ اے مے ڪند و آرام مے گوید:باید با هم صحبت ڪنیم!
ابروهایم را بالا میدهم:معنے حرفاے پشت تلفن تون چے بود؟!
دوبارہ نگاهے بہ آشپزخانہ مے اندازد:گفتم ڪہ باید صحبت ڪنیم! راجع بہ روزبہ!
ابروهایم را درهم میڪشم:معنے ڪارا و حرفاتونو نمیفهمم!
آرام زمزمہ مے ڪند:میگم بهتون! سر فرصت! خصوصے! فردا خوبہ؟!
_ڪجا؟!
_هرجایے ڪہ مناسب مے دونید! فقط لطفا تنها بیاید!
دلشورہ مے گیرم،مضطرب مے پرسم:چیزے هست ڪہ من نمے دونم؟!
سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان مے دهد،سمانہ از آشپزخانہ خارج میشود و با ظرف میوہ نزدیڪمان میشود.
فرزاد موبایلش را از داخل جیبش درمیاورد و با لبخند تند تند چیزے تایپ میڪند.
چند لحظہ مڪث میڪند و سپس دوبارہ چیزے تایپ میڪند!
سمانہ مشڪوڪ نگاهش میڪند:فرزاد خبریہ؟!
فرزاد متعجب سر بلند مے ڪند:چہ خبرے؟!
سمانہ لبخند مے زند و ظرف میوہ را مقابلم مے گیرد:نمیدونم! خودت بگو! چند وقتہ بے خبر میرے و میاے! همش موبایل بہ دستے با لبخند با یڪے چت مے ڪنے!
سیبے برمیدارم و تشڪر میڪنم،فرزاد معذب نیم نگاهے بہ من مے اندازد:نہ بابا!
سمانہ ابروهایش را بالا میدهد:مطمئنے؟!
سپس ڪنارش مے نشیند و در پیش دستے برایش میوہ میگذارد.
فرزاد آرام مے خندد:من دیگہ ترشیدم!
خندہ ام مے گیرد،سمانہ محتاط نگاهم میڪند:روزبہ و آیہ وقتے ازدواج ڪردن،روزبہ سے و سہ چهار سالہ ش بود!
فرزاد بہ مادرش چشم غرہ میرود! مشغول پوست ڪندن سیبم میشوم. بغض راہ گلویم را بستہ!
فرزاد با خندہ مے گوید:موها رو نگاہ! سفید شدن!
بے ارادہ سر بلند مے ڪنم و بہ موهاے ڪنار شقیقہ هایش نگاہ میڪنم!
راست مے گوید! چند تار موے سفید بہ وضوح دیدہ مے شوند!
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
♥️دختران حاج قاسم♥️
﴾﷽﴿ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 💠 #قسمت_۱ آرام چشمانم را باز میڪنم،با چشم هاے خواب آلود اطرافم را دید می
برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون برای اعضای جدید ....
🔺آزمایش اینترنت پرسرعت 5G در هلند جان ۲۹۷ پرنده را گرفت. افراد محلی اعلام کردهاند که اردکهای دریاچهی نزدیک محل تست رفتارهای عجیبی نشان میدادند و سر خود را در زمان تست سرعت، زیر آب میکردند تا از امواج شبکهی 5G در امان باشند.
🔹وقتی میگیم گوشیتون رو شب موقع خواب کنار سرتون نذارید. مودم رو هم خاموش کنید واسه اینه. ببینید چقد امواجش خطرناکه
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_338
مردد ادامہ میدهد:یہ چند ماہ دیگہ میگم برام آستین بالا بزنے!
صداے سمانہ مے لرزد:بعد از سالِ روزبہ...
فرزاد اخمے مے ڪند و متفڪر بہ پارڪت خیرہ میشود،ضربان قلبم هر بار با شنیدن نامش بالا و پایین میشود!
زنگ پیام تلگرام فرزاد بلند میشود و چراغش چشمڪ میزند.
پیام را مے خواند و از روے مبل بلند میشود،لبخند بہ لب بہ سمت اتاقش راہ مے افتدد.
سمانہ متعجب نگاهش میڪند:اونوقت میگہ خبرے نیست!
آرام مے خندم،موبایلم زنگ مے خورد از سمانہ عذر خواهے میڪنم و موبایلم را از ڪیفم بیرون میڪشم.
شمارہ ناشناس است،مردد جواب میدهم:بعلہ؟!
صدایے از پشت خط نمے آید،نفسے میڪشم میخواهم تماس را قطع ڪنم ڪہ صداے پیرمردے مے پیچد:سلام دخترم!
_سلام! شما؟!
_آیہ خانم؟!
متعجب مے گویم:بعلہ! شما؟!
بے توجہ بہ حرفم مے پرسد:خانم آیہ عظیمے؟!
شانہ اے بالا مے اندازم:نہ آقا! اشتباہ گرفتید!
تند تند مے گوید:ببخشید! خداحافظ!
سپس قطع مے ڪند،با خودم فڪر میڪنم باید خطم را عوض ڪنم!
حوصلہ ے تماس هاے وقت و بے وقت و ناشناس را ندارم!
سمانہ براے پختن برنج بہ آشپزخانہ مے رود،من هم بہ دنبالش راہ مے افتم تا سالاد درست ڪنم.
مشغول سالاد درست ڪردن میشوم،همانطور ڪہ با دقت ڪاهوها را قطعہ قطعہ مے ڪنم بہ گذشتہ ها باز مے گردم.
بہ چند روز بعد از اینڪہ از مشهد برگشتیم.
امسال،پنج سال شد ڪہ هرڪارے ڪردم امام رضا نطلبید...!
هر چہ فڪر مے ڪنم دلیلش را پیدا نمے ڪنم...
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_339
با خندہ رو بہ سارہ مے گویم:خیلے بد ضایعش ڪردے! ڪارت درست نبود!
همانطور ڪہ مقنعہ اش را مرتب مے ڪند با حرص مے گوید:خوب ڪردم! ترشیدہ ے عصا قورت دادہ!
پایم را روے آخرین پلہ مے گذارم و برایش چشم غرہ میروم!
ایشے مے گوید و بہ رو بہ روه خیرہ میشود،نیم ساعت پیش با استاد ڪاظمے ڪہ زنے حدود پنجاہ سالہ و ظاهرا مجرد است و خیلے سخت گیر،درگیرے لفظے شدیدے داشت!
از محیط شلوغ دانشڪدہ دور میشویم و بہ سمت در راہ مے افتیم.
دست بہ سینہ میشود و دندان هایش را روے هم مے فشارد:هوا سوز دارہ ها!
ابروهایم را بالا میدهم:وسط آبانِ! تو تیپ بهارے زدے وگرنہ زیادم سرد نیست!
خودش را بیشتر جمع مے ڪند و ڪمے مے لرزد،نزدیڪ در مے رسیم.
مے پرسد:برنامہ ت چیہ؟!
شانہ اے بالا مے اندازم:میرم خونہ یڪم استراحت میڪنم! بعدش هم میخوام یہ نگاهے بہ جزوہ هاے عربے و مبانے جامعہ شناسے بندازم!
برایم چشم غرہ میرود:اَہ! درسخون! گفتم الان میگے بریم یہ ڪافہ اے جایے!
آرام مے خندم:دارے مے لرزے اونوقت میخواے برے بگردے؟!
یڪ دستش را از دور سینہ اش آزاد مے ڪند و روے دماغ ڪمے سرخ شدہ اش مے ڪشد:دماغم بے حس شدہ! دچار فلجے دماغ شدم!
نمے توانم جلوے خودم را بگیرم و مے خندم،جدے مے گوید:نخند! نگاہ ڪن! پرہ هاش تڪون نمیخورہ!
خندہ ام شدت مے گیرد،سارہ سعے دارد دماغش را بالا بڪشد و خیلے جدے هم مشغول این ڪار است!
از دانشگاہ خارج مے شویم،با انگشت بہ سر خیابان اشارہ مے ڪند:بریم یہ دربست بگیریم! بیخیال ملاحظہ گرے هاے اقتصادے! دارم یخ میزنم!
میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے مطهرہ مے خواندم:آیہ!
همراہ سارہ بہ عقب سر بر مے گردانیم،مطهرہ با عجلہ از سمند سفید رنگ پدرش پیادہ میشود و بہ سمت ما مے آید.
لبخند پر رنگے لب هایش را از هم باز ڪردہ،چادرش را ڪمے جلو مے ڪشد و مقابل ما مے ایستد.
پر انرژے مے گوید:سلام!
دستم را مقابلش دراز میڪنم:سلام! تو اینجا چے ڪار میڪنے؟!
سارہ هم آرام سلامے میدهد،مطهرہ نگاهے بہ ماشین پدرش مے اندازد و با خندہ مے گوید:چند روز پیش گواهینامہ مو گرفتم! گفتم با رخش بابا بیام دنبالت!
لبخند میزنم:پس وقتش رسید!
متعجب مے پرسد:وقت چے؟!
_دیدار با حضرت عزرائیل!
سارہ آرام مے خندد،مطهرہ اخم مے ڪند:بیا و خوبے ڪن! دست فرمونم عالیہ!ه
سارہ با خندہ مے گوید:تو برو بہ سمت دیار باقے منم تا قندیل نبستم میرم خونہ!
مطهرہ سریع مے گوید:میخواید با ما بیاید!
سارہ بہ شوخے مے گوید:یہ ڪشتہ ڪافیہ!
مطهرہ مے خندد:اے بابا! اگہ نمیاید من برم؟!
سارہ معذب نگاهے بہ من مے اندازد،مے گویم:مطهرہ از دوستاے صمیمیِ منہ! بیا بریم!
سارہ سرے تڪان مے دهد و از مطهرہ مے پرسد:مزاحم نیستم؟!
مطهرہ لبخند میزند:این چہ حرفیہ؟!
هر سہ بہ سمت ماشین پدرش مے رویم و سوار میشویم.
سر راہ،سارہ را بہ خانہ شان مے رسانیم؛مطهرہ با احتیاط و سرعت ڪم مے راند.
با دیدنش یاد حرف هاے روزبہ افتادم! پشت چراغ قرمز ترمز مے ڪند.
میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ مطهرہ پیش دستے مے ڪند:راستش میخواستم حرف بزنیم!
_راجع بہ چے؟!
گونہ هایش گل مے اندازند:قرارہ آخر هفتہ برام خواستگار بیاد!
سریع مے پرسم:محمدرضا؟!
_نچ! اون ڪہ رفت ڪہ رفت البتہ منم حوصلہ جنگ و دعواے عروس و مادرشوهرے نداشتم! بہ خودشم هیچ علاقہ اے نداشتم!
با شیطنت مے پرسم:یعنے بہ این خواستگار جدید علاقہ دارے؟!
چراغ سبز میشود،حرڪت مے ڪند.
_علاقہ ڪہ نہ! ولے ازش بدم هم نمیاد!
_این دفعہ شازدہ دامادمون ڪیہ؟!
مے خندد:از اقوام مادرمہ! یعنے پسرداییمہ!
_خب!
_هیچے دیگہ! میخوان آخر هفتہ بیان خواستگارے!
با خندہ مے گویم:این پسردایے تا حالا ڪجا بود؟!
_شیراز! سربازیش تازہ تموم شدہ!
مهربان نگاهش مے ڪنم:پس این دفعہ شیرینے رو افتادیم؟!
خونسرد شانہ اے بالا مے اندازد:نمیدونم! تا چے پیش بیاد!
ولے من لبخندِ ڪنج لب ها و عمق چشم هایش را مے بینم.
چند دقیقہ بعد مقابل ڪافہ شاپے مے ایستد و با چشم و ابرو بہ تابلوے سر در ڪافے شاپ اشارہ مے ڪند:بریم یہ چیز گرم بخوریم؟!
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_340
لبخند ڪم جانے تحویلش میدهم:بریم! منم باید باهات صحبت ڪنم!
باهم از ماشین پیادہ میشویم و وارد ڪافے شاپ میشویم،ڪافہ اے دنج و ڪوچڪ و خلوت است!
دیوارهاے سفید رنگش با تابلوهاے ڪوچڪ و بزرگ رنگے تزئین شدہ و چند میز و صندلے چوبے بہ صورت دایرہ با فاصلہ از هم چیدہ شدہ اند.
پشت میزے مے نشینیم،ڪولہ ام را روے میز میگذارم و نفسے میڪشم.
مطهرہ نگاہ سرسرے اے بہ منو مے اندازد:من شڪلات داغ میخورم تو چے؟!
_منم شڪلات داغ میخورم!
مطهرہ بہ ڪافے من اشارہ میڪند بیاید،چند لحظہ بعد سفارش دو لیوان شڪلات داغ میدهیم.
بے مقدمہ مے گوید:احساس مے ڪنم میخواے یہ چیزے بهم بگے اما تردید دارے!
متعجب نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:چیزے شدہ؟! من ناراحتت ڪردم؟! چند وقتہ باهام مثل سابق نیستے!
سرفہ اے میڪنم و نگاهم را از چشم هایش مے گیرم.
آرام مے گویم:راستش...
ساڪت و منتظر بہ صورتم چشم دوختہ،سرم را بلند مے ڪنم:مے ترسم بهت بگم و راجع بهم فڪر بد ڪنے!
ابروهایش را بالا میدهد:چرا باید فڪر بد ڪنم؟!
آب دهانم را قورت میدهم،براے گفتنش تردید دارم،بعد از چند ثانیہ مڪث زبانم طاقت نمے آورد و بہ یڪ بارہ مے پراند:مهندس ساجدے بهم گفتہ دوستم دارہ!
چشم هاے مطهرہ از شدت تعجب تا آخرین حد ممڪن باز مے شود،چند لحظہ با همان حالت نگاهم مے ڪند و سپس مے خندد.
دستم را روے قلبم مے گذارم و نفس عمیقے میڪشم،تنم یخ بستہ!
میان خندہ هایش مے گوید:چہ شوخے بے مزہ اے!
جدے نگاهش میڪنم و زمزمہ میڪنم:شوخے نڪردم!
خندہ اش قطع مے شود،گیج نگاهم مے ڪند،سرفہ اے میڪنم و با هر دو دست صورتم را مے پوشانم.
صدایے از مطهرہ در نمے آید! صداے ڪافے من را میشنوم ڪہ سفارش ها را آوردہ و مے گوید:نوش جان!
صدایِ لرزان مطهرہ قلبم را مے شڪند!
_ڪِے بهت گفت؟!
چیزے نمے گویم،مے گوید:با توام آیہ!
دست هایم را پایین مے آورم،مستقیم بہ چشم هایش زل میزنم!
سرد نگاهم مے ڪنند با حلقہ اے از اشڪ!
خونسرد مے گویم:الڪے یہ چیزے پروندہ! بیخیالش!
پوزخند میزند:فڪر نڪنم آدمے باشہ ڪہ الڪے چیزے بپرونہ!
همہ چیز را برایش تعریف میڪنم،از ماجراے آخرین روزے ڪہ در شرڪت بودم تا آن روزے ڪہ بہ بهانہ ے آوردن سفتہ ها جلوے درمان آمد!
مطهرہ ساڪت و سرد نگاهم مے ڪند،چیزے نمے گوید ولے ناراحتے در چشم هایش موج مے زند.
بعد از اتمام صحبت هایم ڪمے از شڪلات داغش مے نوشد و آرام مے گوید:دوستت دارہ!
احساس میڪنم سرم در حال منفجر شدن است،گردنم را تڪان میدهم ڪہ استخوان هایش با صداے بدے شڪستہ مے شوند!
_باور ڪن من ڪارے نڪردم ڪہ...
مطهرہ!بہ خدا ازش خوشم نمیاد!
آب دهانش را با شدت قورت میدهد:چرا؟!
نفس عمیقے میڪشم:بہ هزار و یڪ دلیل!
بہ چشم هایم زل مے زند،رنگش ڪمے پریدہ!
_آیہ!
دستش را مے گیرم و مے فشارم:جانم!
_اگہ...اگہ بخاطرہ من نمیخوایش مدیونے!
گیج و سر در گم نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:من هنوزم نمیتونم بگم ڪامل فراموشش ڪردم ولے زور ڪہ نیست! اون منو نمے خواست! الانم... الانم جواب من بہ پسرداییم تقریبا مثبتہ!
اگہ بخاطرہ من ازش فرارے اے نباش! دو سہ سالہ همدیگہ رو مے شناسیم ولے من ازت مطمئنم! مطمئنم حتے یہ لحظہ هم بهش فڪر نڪردے!
اگہ سبڪ و سنگین ڪردے و دیدے میتونہ مرد خوبے باشہ بخاطرہ من پسش نزن!
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_341
اخم مے ڪنم:چے میگے تو؟!
صدایش هنوز ڪمے لرز دارد:همین ڪہ گفتم! فراموش ڪن یہ روزے من روزبہ رو دوست داشتم! بعدش ببین میخوایش یا نہ؟!
لبخند میزنم:خل شدے تو!
قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش مے چڪد:بہ خدا اون روز ڪہ جلوے در خونہ تون دیدمش بہ دلم افتاد! طرز نگاہ ڪردنش بہ تو یہ جورے بود!
نگو ڪہ تو اون نگاهو ندیدے و معنے شو نفهمیدے؟!
قاطعانہ و محڪم مے گویم:ازش خواستم دیگہ باهام ڪارے نداشتہ باشہ! یہ ماهے هست هیچ خبرے ازش نیست! گفتم ڪہ الڪے یہ چیزے پروندہ!
همراہ اشڪ مے خندد:تو پروندیش ڪلہ شقِ من! مطمئنم اصلا نخواستے فڪر ڪنے خودت میخوایش یا نہ یا اینڪہ بشناسیش ببینے چطور آدمیہ!
اول با خودت گفتے نمیخوامش چون مطهرہ دوستش داشتہ بعدش گفتے بخاطرہ هادے ازدواج نمیڪنم! اشتباہ میڪنم؟!
آب دهانم را قورت میدهم و دستش را رها میڪنم،ادامہ میدهد:یڪ سال و نیمہ براے خودت زندگے نمیڪنے! براے عذاب وجدان و تفڪرات اشتباهے ڪہ دیگران برات بہ وجود آوردن دارے زندگے میڪنے!
با حرص مے گویم:بس ڪن مطهرہ!مسائلو با هم قاطے نڪن!
محڪم مے گوید:بس نمیڪنم! این همہ تو منو نصیحت ڪردے و من گوش دادم یہ بارم تو گوش ڪن!
چرا وقتے اسم خواستگار میاد گارد میگیرے و مے ترسے؟! چرا از ازدواج ڪردن مے ترسے؟!
تو مسئلہ ت دلتنگے و فراموش نڪردن هادے نیست آیہ!
مے ترسے!
مے ترسے چہ الان چہ سال بعد چہ دہ سال بعد بخواے حتے بہ ازدواج ڪردن فڪر ڪنے بہ هادے خیانت ڪردہ باشے!
از روزبہ هم ترسیدے!ترسیدے بہ من خیانت ڪردہ باشے!
ترساے الڪے براے خودت بہ وجود آوردے!ترسایے ڪہ از اعتقادات و حرفاے اڪثر مردم تو قلب و ذهنت بہ وجود اومدہ!
نہ عزیزِ من! اون مردم بہ فڪر تو نیستن! بہ فڪر اینن خودشون چطور مے پسندن تو زندگے ڪنے!
اگہ خلاف پسندشون زندگے ڪنے ڪلے حرف و تهمت و قضاوت بارت مے ڪنن!
چند نفر از اون مردم با خودشون فڪر مے ڪنن یہ آیہ اے تو هیجدہ سالگے تازہه داشتہ بہ یہ مردے علاقہ مند میشدہ اون مردو از دست دادہ و چے ڪشیدہ؟!
چند نفرشون تنهاییا و درداے تو رو میفهمن دختر؟!
چند نفرشون درڪ میڪنن تو الان جوون و زندہ اے؟! فڪرتو مطابق اونا تنظیم ڪردے ڪہ بهت نگن بہ هادے خیانت ڪردے؟! ڪدوم خیانت آیہ؟!
مگہ خدا تو قرآنش راجع بہ تجدید فراش نگفتہ؟!
ڪدوم شرع و قانونے میگہ اگہ تو بخواے هر زمانے ازدواج ڪنے بہ هادے خیانت ڪردے؟!
هادے اینطور راضیہ؟! چرا رضایت مردم برات مهم شدہ؟!
بغض گلویم را مے فشارد،ادامہ میدهد:آرہ عزیزم! برو یڪم از دردات براشون بگو یا چند قطرہ اشڪ مے ریزن و دلشون برات مے سوزہ و دو روز بعد یادشون میرہ! یا میگن ضعیفے!
مطمئنم تو از این لاڪ بیاے بیرون و مثل سابق بشے روح هادے شاد تر و راضے ترہ!
سرِ قضیہ ے روزبہ هم ترسیدے ڪہ من چے فڪر میڪنم!
اگہ بقیہ بفهمن چے فڪر مے ڪنن؟!
تو بہ من خیانت نمے ڪنے آیہ! مگہ موقعے ڪہ من روزبہ رو دوست داشتم سعے ڪردے توجهشو جلب ڪنے یا بهش علاقہ مند شدے؟!
نمیگم سر قضیہ ے روزبہ ناراحت نشدم! نمیگم برام مهم نیست! نہ!
ولے میخوام زندگے مو اونطور ڪہ بهترہ ڪنار ڪسے ڪہ دوستم دارہ بسازم!
اگہ بخاطرہ منہ،بہ روزبہ بدون در نظر گرفتن من فڪر ڪن!
غیر از این فڪر میڪنم ڪہ دارے نسبت بهم ترحم و احتیاط میڪنے!
اشڪ هایش را سریع پاڪ مے ڪند،نفس راحتے میڪشم.
دستم را مے گیرد و آرام مے فشارد،دستش یخ است!
_این حرفا تو دلم موندہ بود! میترسیدم بگم ناراحت بشے! دارم مے بینم دارے آب میشے!
دوبارہ گردنم را تڪان میدهم،دوبارہ صداے شڪستہ شدن استخوان هایش در گوشم مے پیچد!
حرف هایش بے جا هم نیست،نگاهم را بہ چشم هایش مے دوزم،ناراحتے و دلشڪستگے درشان موج مے زند!
میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ سریع نگاهش را از چشم هایم مے گیرد و دستم را رها مے ڪند!
لیوان را بلند مے ڪند و نزدیڪ دهانش مے برد:بہ جاے شڪلات داغ باید شڪلات یخ بخوریم!
لبخند ڪم رنگے میزنم و لیوانم را برمیدارم،همانطور ڪہ نزدیڪ لب هایم مے برمش زیر چشمے بہ مطهرہ نگاہ میڪنم.
نگاهش را بہ نقطہ اے نامعلوم دوختہ،دیگر شباهتے بہ آن مطهرہ ے آرام و خجالتے ندارد!
چند جرعہ از شڪلات داغم را مینوشم،میگوید:بہ حرفام فڪر ڪن باشہ آیہ؟!
لیوان را روے میز میگذارم:فڪر مے ڪنم!
لبخند تصنعے اے تحویلم مے دهد:میخواستم بگم فردا با من و مامان بیاے بریم براے شب خواستگارے لباس بخرم!
سرم را تڪان میدهم و از صمیم قلب مے گویم:باشہ خواهر!
دوبارہ دستم را مے فشارد،این بار گرم...!
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
♥️دختران حاج قاسم♥️
همیشہ از خدا مےخواست تا #گمنــام بماند خدا هم دعایش را مستجاب ڪرد \ ابراهیـم\ سالهاست کہ گمنام و
#خاطرات_شهدا 🌷
🍃🌹يك شب به اصرار من به جلسه #عيدالزهراء رفتيم، فكر ميكردم ابراهيم كه عاشق حضرت #صديقهست خيلي خوشحال ميشه.
🍃🌹مداح جلسه، مثلاً براي شادي حضرت زهرا (س) حرفاي #زشت و نامربوطي رو به زبان ميآورد، اواسط جلسه ابراهيم به من اشاره كرد و با هم از جلسه بيرون رفتيم.
🍃🌹در راه گفتم: فكر ميكنم ناراحت شدين، درسته؟ ابراهيم در حالي كه #آرامش هميشگي رو نداشت رو به من كرد و در حاليكه دستش رو تكان ميداد گفت: توي اين جور مجالس #خدا پيدا نميشه، هميشه جايي برو كه حرف از خدا و اهل بيت باشه و چند بار اين جمله رو تكرار كرد.
🍃🌹بعدها وقتي نظر علماء رو در مورد اين مجالس و ضرورت حفظ #وحدت مسلمين مشاهده كردم به دقت نظر ابراهيم بيشتر پي بردم.
#شهید_ابراهیم_هادی🌷
🍃🌹🍃🌹
💠 #داستانک 💠
بهش گفتم امام زمان (عج) رو دوست داری؟🤔
گفت: آره ! خیلی دوسش دارم🙂
گفتم: امام زمان حجاب رو دوست داره یا نه؟🤔
گفت: آره!😌
گفتم : پس چرا کاری که آقا دوست داره انجام نمیدی؟😏
گفت: خب چیزه!…. ولی دوست داشتن امام زمان عج به ظاهر نیست ، به دله🙄
گفتم: از این حرف که میگن به ظاهر نیست ، به دله بدم میاد😒
گفت: چرا؟😕
براش یه مثال زدم:🙃
گفتم: فرض کن یه نفر بهت خبر بده که شوهرت با یه دختر خانوم دوست شده
و الان توی یه رستوران داره باهاش شام می خوره.👫
تو هم سراسیمه میری🏃
و می بینی بله!!!! آقا نشسته و داره به دختره دل میده و قلوه می گیره.💑
عصبانی میشی و بهش میگی: ای نامرد! بهم خیانت کردی؟😠😭
بعد شوهرت بلند میشه و بهت میگه : عزیزم! من فقط تو رو دوست دارم.🙁💓
بعد تو بهش میگی: اگه منو دوست داری این دختره کیه؟ چرا باهاش دوست شدی؟😔
چرا آوردیش رستوران؟ اونم بر می گرده میگه: عزیزم ظاهر رو نبین! مهم دلمه!😪❤️
دوست داشتن به دله…
دیدم حالتش عوض شده😔
بهش گفتم: تو این لحظه به شوهرت نمیگی: مرده شور دلت رو ببرن؟😓
تو نشستی با یه دختره عشقبازی می کنی بعد میگی من تو دلم تو رو دوست دارم؟😓
حرف شوهرت رو باور می کنی؟🤔
گفت: معلومه که نه! دارم می بینم که خیانت می کنه ، چطور باور کنم؟😔
معلومه که دروغ میگه😒
گفتم: پس حجابت….🤔
اشک تو چشاش جمع شده بود😢😓
روسری اش رو کشید جلو
با صدای لرزونش گفت: من جونم رو فدای امام زمانم می کنم ، حجاب که قابلش رو نداره😔💛
از فردا دیدم با چادر اومده😕
گفتم: با یه مانتو مناسب هم میشد حجاب رو رعایت کرد!🤗
خندید و گفت: می دونم ! ولی امام زمانم چــــــادر رو بیشتر دوست داره🤗😊
می گفت: احساس می کنم آقا داره بهم لبخنــــــــــد می زنه.☺️
#حجاب_خونبهایِ_شهیدان
#التماسِ_کمی_تفکر
@dokhtaranchadorii
من یه دختری مثل بقیه هستم...
با یک چادر به رنگ مشکی و بدون آرایش داخل خیابون میرم...
وقتی داخل خیابون میرم...
90 درصد دختر هارو می بینم که با مانتوی جلو باز ،
💋💅آرایش خیلییییی غلیظ ، مقنعه یا روسری افتاده، شلوار تنگ ، شلوار از مچ بالاتر ، و یه لباس خیلی کوتاه زیر مانتو میبینم...😔😭
خانوم ...
شما که راحتی خیابونو با خونه اشتباه گرفتی😡🔴
حداقل به فکر خودت نیستی ...
به فکر #امام_زمانت_باش
هرچقدر اینجور دختر به خیابون اضافه میشه به
#ظهور_آقا #دیرتر_میشه
😭😭
اللهم عجل لولیک الفرج ❣
#مراعات_لطفا✋
_________________
⇱ ڪلیــڪ ڪنید ⇩⇩⇩
@dokhtaranchadorii
☺️ لبخند بزن رزمنده ...
#خـــــواستــــگاری 💑
تصمیم داشتم تا جنگ تموم نشده ازدواج نڪنم .
هر وقت ڪه می اومدم مرخصی مادرم اصرار می ڪرد برام بره خواستگاری ؛
ولی من زیر بار نمی رفتم .🏃🏃🏃
ولی این بار با دفعات پیش فرق داشت .
مادرم پاش را ڪرده بود توی یه ڪفش👟 ڪه آدرس هر ڪسی را می خوای بده تا برات برم خواستگاری .
بعد از ساعتها اصرار ، ناچار برای اینڪه قضیه را تمام ڪنم ،
نشانی الڪی دادم .😎
اسم و فامیل دختر را از من پرسید ،
گفتم فامیلش را نمی دانم ولی اسمش مریم است .
آن روز مادر خوشحال و خندان ☺️برای اینڪه دختر را ببیند و از او خواستگاری کند ، از خانه بیرون رفت .
بعد از دو ساعتی دیدم عصبانی آمد .
و مفصل با من دعوا ڪرد .
در حالی ڪه می خندیدم ،
گفتم : ندادند ڪه ندادند ، نه ؟؟😅😅
مادر در حالی ڪه دست از دعوا ڪشیده بود و مثل من می خندید گفت : آخه پسر این چه نشانی ای بود به من دادی ؟؟!!!
این نشانی پیرزنی 90 ساله ای بود به نام مریم خانم .
همه او را می شناختند ؛ با این ڪارت آبروی من را بردی 😅
آن روز با مادرم ڪلی سر خواستگاری مریم خانم خندیدیم
😂😂😂
و مادر فهمید سر تصمیمم جدی هستم .
🕊🕊 و این چنین بود ڪه در نهایت در منطقه ی عملیاتی فاو به اوج آسمان ها پر ڪشید .
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷