#کاردستی #گیف آموزش ساخت گیف های زیبا مناسب کادو برای جشن ها ی کوچولو ها 🍬🍬

✍ بر ما خرده نگیرید که چرا اینقدر از حجاب میگوییم به ازای هر زینب ما عباس هاا داده ایم ...💔 روز تـــولــد تـو ای مـ🌙ــاه دمـشــق... جـــای هـمـه مــدافـــعـــانت خـــالــیــسـت لـبــیـک یـــا زیـــنـــب....♥️✋ تا ابد مدیون خون پاک و مطهر شهیدحاج قاسم سلیمانی و یارانش هستیم💔 #ریحانه

میلاد با برکت حضرت زینب سلام الله علیها مبارک 😍👏🎊🎊

#تفسیر_قرآن 🌷نکته تفسیری صفحه ۲۷۹🌷 كلید زشتی ها: همه‏ ی ما می دانیم كه بدی كارهای زشت و ناپسند، به یك اندازه نیست، و برخی از كارها، زشت تر از كارهای دیگر است. حتّی گاهی یك كار بد، منشأ چند كار ناپسند دیگر می-شود، و اگر انسان از آن خودداری كند، از انجام كارهای بد دیگر نیز در امان می ماند. یكی از روشن ترین نمونه های چنین گناهانی، دروغ گویی است. دروغ، یكی از زشت ترین كارهایی ست كه در میان تمام مردم جهان ـ با هر دین و آیینی ـ بد و نفرت انگیز محسوب می شود، و هر انسانی كه از سلامت روحی و روانی مناسبی برخوردار باشد، آن را ناپسند می شمرد؛ زیرا دروغ، ارزشمندترین گوهر انسانی یعنی حقیقت را پنهان می كند و چیزی را كه وجود ندارد، به جای چیزی كه وجود دارد، می نشاند. دروغ، اعتماد متقابل را در میان مردم از بین می برد و بدبینی و سوء ظن را رواج می دهد. دروغ، بزرگی گناه و تبهكاری و خیانتِ به دیگران را در چشم انسان كوچك می كند؛ زیرا انسانِ دروغگو پس از هر كار زشت، امیدوار است كه آن را بپوشاند و خود را درستكار جلوه دهد. در یك كلام، دروغ مانند غدّه ای سرطانی است كه در وجود انسان ریشه می دواند و هیچ جای سالمی برای او باقی نمی گذارد. از همین‏ رو قرآن كریم و پیشوایان دین، دروغ را در ردیف كفر به خدا دانسته و وجود این ویژگی در انسان باایمان را محال برشمرده اند. در همین آیه می خوانیم كه «تنها افراد بی ایمان دروغ می گویند». پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در بیان زشتی دروغ چنین می فرماید: «هرگاه انسان مسلمان دروغ بگوید، هفتادهزار فرشته او را لعنت می کنند و از قلبش بوی بدی خارج می شود که تا عرش خدا می رسد و مأموران عرش نیز او را لعنت می کنند.» در حدیثی از امام حسن عسکری علیه السلام می خوانیم: «تمام پلیدی ها در اتاقی قرار داده شده و کلید آن دروغ است. » رابطه‏ ی دروغ و گناهانِ دیگر این است که انسان گناهکار هرگز نمی تواند راستگو باشد؛ زیرا راستگویی موجب رسوایی او می شود و برای پوشاندن آثار گناه معمولاً باید به دروغ متوسّل شد. آری، دروغ، راه را برای گناهکاری انسان می گشاید، و راستگویی، او را محدود می کند. در تاریخ آمده است که شخصی خدمت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم رسید و گفت که متأسفانه مرتکب برخی از گناهان می شود. سپس از آن حضـرت راهنمایی خواست که نخست برای ترک کدام یک تلاش کند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نخست او را از دروغگویی نهی فرمود. آن مرد به پیامبر قول داد که دیگر دروغ نگوید و از محضر پیامبر خارج شد؛ امّا دوباره در دلش وسوسه هایی برای انجام برخی از گناهان ایجاد شد؛ ولی فوری به یاد تعهّدش با پیامبر افتاد و در این فکر فرو رفت که اگر فردا پیامبر از او در باره‏ ی کارهایش سؤال کند، چه می تواند بگوید؛ اگر راست بگوید، رسوا می شود، و اگر دروغ بگوید، قولش را زیر پا گذاشته است. پس از آن کار صرف نظر کرد، و خودداری او از دروغ باعث شد که برای همیشه تمام گناهان را ترک کند.